Znakomita. Razi tylko liczba błędów. Zastanawiam się, czy w polskich wydawnictwach naprawdę robi się redakcje i korekty, czy to tylko pic na wodę. Chyba że robią to ludzie niekompetentni... Wszystko na to wskazuje. Bo jak można nie wiedzieć, że poprawny szyk to "w trakcie których", a nie "w których trakcie" (s. 227). I tak co kilka stron. W ostatnim rozdziale raz mamy fortepian, raz pianino... I co chwila sformułowanie typu "swój własny" (wystarczy swój albo własny, jedno i drugie to już masło maślane). Powieść - klasa. Jakość wydania pod względem edytorskim - dno.

Znakomita. Razi tylko liczba błędów. Zastanawiam się, czy w polskich wydawnictwach naprawdę robi się redakcje i korekty, czy to tylko pic na wodę. Chyba że robią to ludzie niekompetentni... Wszystko na to wskazuje. Bo jak można nie wiedzieć, że poprawny szyk to "w trakcie których", a nie "w których trakcie" (s. 227). I tak co kilka stron. W ostatnim rozdziale raz mamy...

To przypuszczalnie najlepsza książka, której nie chciało mi się kończyć. W "Nieznośnej lekkości..." jest po prostu zbyt wiele "Nieznośnej lekkości...". W pewnym momencie poczułem się, jakby ktoś bez końca faszerował mnie przepyszną potrawą. Aż mi się cofnęło.

To przypuszczalnie najlepsza książka, której nie chciało mi się kończyć. W "Nieznośnej lekkości..." jest po prostu zbyt wiele "Nieznośnej lekkości...". W pewnym momencie poczułem się, jakby ktoś bez końca faszerował mnie przepyszną potrawą. Aż mi się cofnęło.

Re-we-la- cja - myślę, że w tej książce niejedna osoba może się przejrzeć jak w lustrze. Jest ona ponadczasowa. Bardzo celnie opowiada o.... po prostu o byciu człowiekiem. O ludzkich uczuciach, potrzebach, wyborach. A jest to tylko jedna warstwa, bo w drugiej mamy choćby opowieść o postawie i obowiązkach człowieka wobec ojczyzny, czy o zmaganiach się jednostki z molochem. Maksymalnej oceny nie daję tylko dlatego, że było parę krótkich fragmentów, które wydawały mi się być trochę za mocno egzaltowane i trochę łopatologiczne w swoim przekazie. Jako całość jest to jednak znakomita lektura.

Re-we-la- cja - myślę, że w tej książce niejedna osoba może się przejrzeć jak w lustrze. Jest ona ponadczasowa. Bardzo celnie opowiada o.... po prostu o byciu człowiekiem. O ludzkich uczuciach, potrzebach, wyborach. A jest to tylko jedna warstwa, bo w drugiej mamy choćby opowieść o postawie i obowiązkach człowieka wobec ojczyzny, czy o zmaganiach się jednostki z molochem....

Jest to antologia żyć kilku postaci min. Tomasza i Teresy, Franza i Sabiny. Historie tych osób się przenikają. Głównym tematem jest związek Tomasza i Teresy - mocno toksyczny, który nie miał prawa się udać, powstał przez przypadek. Tomasz zdradzający uzależnioną od niego emocjonalnie Teresę, ona wybaczająca mu wszystko z niewiadomych przyczyn i trwająca przy nim. Razem trudno być ale osobno się nie da. Franz zdradzający żonę i zostawiając ją z córką od tak, bo się znudził własnym życiem. HIstorie ukazane z różnych perspektyw.
Książka, przy której trzeba się momentami bardzo skupić mimo, że cały czas coś się dzieje i jest wrażenie lekkości i szybkości w czytaniu. Autor często to tempo i zmienia kierunek czytania. Kundera bawi się narracją - jest też tu komentatorem, trochę podpuszcza czytelnika, wciąga w filozoficzne rozważania.

Jest i namiętność i proza życia - dołująca i przygnębiająca, niezrozumiałe zachowania, ucieczka przed odpowiedzialnością, miłością, emocjonalnie kruche i czuć bohaterów zagubienie, mnóstwo sprzecznych uczuć. Obsesje silniejsze niż zdrowy rozsądek.
Wszystko to w czasie trudnej dla Czech historii - Praska wiosna, zmiany, represje polityczne i jak polityka wpływa na życie codzienne zwykłych ludzi
Refleksje na temat związku - namiętności i miłości, kwestia przypadku - splot przypadków prowadzi do wydarzeń, które mają wpływ na życie - czy usprawiedliwić można kolejne wydarzenia przypadkiem.
Mamy tu i ciężkość i lekkość - czy ciężar jest czymś złym i powinniśmy zmierzać do lekkości?
Czy lekkie jest mniej ważne a ciężkie istotne? Brzemię jakie musimy dźwignąć i zmierzyć się z nim…
Lubię takie książki. Jest to intelektualna stymulacja i wyzwanie, czytelniczy ferment, który pozostawia osad na duszy. No soczyste i dynamiczne. Czyta się genialnie - napisane pięknym językiem, wysoka klasa. Każdy może odnaleźć coś dla Siebie - emocje, doświadczenie. Proza wielowymiarowa.

Jest to antologia żyć kilku postaci min. Tomasza i Teresy, Franza i Sabiny. Historie tych osób się przenikają. Głównym tematem jest związek Tomasza i Teresy - mocno toksyczny, który nie miał prawa się udać, powstał przez przypadek. Tomasz zdradzający uzależnioną od niego emocjonalnie Teresę, ona wybaczająca mu wszystko z niewiadomych przyczyn i trwająca przy nim. Razem...

Po przeczytaniu tej książki, świadomie odkładałam w czasie moment spisania wrażeń. Nie cierpię jej i jestem jednocześnie zachwycona. Historia Teresy i Tomasza jest właściwie niepozornie smutna: mężczyzna najpierw kocha, potem zdradza i nie może przestać zdradzać, ale nie może też odejść. Filozoficzna otoczka uderza i wzrusza. Duży pozytyw, który trochę odciągnął mnie od całej tej romantycznej tragedii- narracja. Kundera przenika do wnętrza bohaterów, do ich wspomnień, do cielesności. Prawdziwa, głęboka narracja pierwszoosobowa. Polecam każdemu miłośnikowi literatury, który wciąż ma tego klasyka na swojej liście nieprzeczytanych lektur obowiązkowych.
- Weronika z Sopoteki

Po przeczytaniu tej książki, świadomie odkładałam w czasie moment spisania wrażeń. Nie cierpię jej i jestem jednocześnie zachwycona. Historia Teresy i Tomasza jest właściwie niepozornie smutna: mężczyzna najpierw kocha, potem zdradza i nie może przestać zdradzać, ale nie może też odejść. Filozoficzna otoczka uderza i wzrusza. Duży pozytyw, który trochę odciągnął mnie od...

Sięgając po "Nieznośna lekkość bytu" nie przewidywałem skupienia moich myśli na wątkach problemu czeskich obywateli podczas komunistycznej inwazji w latach sześćdziesiątych. Przeplatane wydarzenia w Pradze, Zurychu a na koniec na prowincjonalnej wsi pozwala oddzielić popęd bohatera do kobiet, miłość do żony i tęsknotę do wyzwolonej ojczyzny. Czytając mogłem odnieść wrażenie podobieństwa wielu wątków historyczno-politycznych do lat radzieckiej okupacji w Polsce. Dzięki temu powieść mimo braku żywiołowej akcji przenosi nas w świat głębokich doznań i przemyśleń.

Sięgając po "Nieznośna lekkość bytu" nie przewidywałem skupienia moich myśli na wątkach problemu czeskich obywateli podczas komunistycznej inwazji w latach sześćdziesiątych. Przeplatane wydarzenia w Pradze, Zurychu a na koniec na prowincjonalnej wsi pozwala oddzielić popęd bohatera do kobiet, miłość do żony i tęsknotę do wyzwolonej ojczyzny. Czytając mogłem odnieść wrażenie...

Lekko mi się czytało tę „Nieznośną lekkość bytu”. Nie znaczy to jednak, że porusza „lekkie” tematy, wręcz przeciwnie. Powieść ta to znak zapytania. Analiza form czasu, miłości, zdrady, ucieczki. Zastanawia się nad związkami między ciałem a duszą; lekkością a ciężarem. Przedstawia mnogość perspektyw i ogrom mieszania się jawy ze snem. Dodatkowo, jej akcja osadzona jest w okresie inwazji ZSRR na Czechosłowację, co daje czytelnikowi sposobność zrozumienia skomplikowanej rzeczywistości życia w jarzmie komunizmu.

Ja jednak najbardziej zapamiętam tę książkę dlatego, że zasiała we mnie ziarno niepokoju związanego z koncepcją wiecznego powrotu. Dziękuję Panie Kundera, chyba wolę iść do piekła.

Podsumowując, „Nieznośna lekkość bytu” to pozycja oryginalna i bez wątpienia warta przeczytania. Słowem – klasyk.

Lekko mi się czytało tę „Nieznośną lekkość bytu”. Nie znaczy to jednak, że porusza „lekkie” tematy, wręcz przeciwnie. Powieść ta to znak zapytania. Analiza form czasu, miłości, zdrady, ucieczki. Zastanawia się nad związkami między ciałem a duszą; lekkością a ciężarem. Przedstawia mnogość perspektyw i ogrom mieszania się jawy ze snem. Dodatkowo, jej akcja osadzona jest w...

Przez większość lektury czułem lekkie znużenie, nie miałem też wrażenia że obcuję z ponadczasowym dziełem. Pod koniec poczułem jak ta monotonia, spokój, wlewa się we mnie, wypełniła mnie po brzegi, uspokoiła i zmusiła do refleksji. Wiele przemyśleń, sprawy które wydawały się oczywiste, przedstawione w perspektywie która zmusiła mnie do weryfikacji swoich odczuć. To trudne do opisania, myślę że każdy zrozumie tę książkę inaczej. Wyciągnie coś dla siebie, warto. Miłość, jakże trudna tutaj, bolesna wręcz. Człowiek, jakże skomplikowany, nie wiem, dobry czy zły. Szczęście, seksualność, sens życia, walka, moralność. A, i Związek Radziecki, Rosja, przekleństwo tej części świata.

Przez większość lektury czułem lekkie znużenie, nie miałem też wrażenia że obcuję z ponadczasowym dziełem. Pod koniec poczułem jak ta monotonia, spokój, wlewa się we mnie, wypełniła mnie po brzegi, uspokoiła i zmusiła do refleksji. Wiele przemyśleń, sprawy które wydawały się oczywiste, przedstawione w perspektywie która zmusiła mnie do weryfikacji swoich odczuć. To trudne...

Nieznośna lekkość bytu to powieść, która zasługuje na miano arcydzieła literatury światowej. Autor, Milan Kundera, był jednym z najwybitniejszych intelektualistów naszych czasów, który w swoim dziele porusza głębokie i uniwersalne kwestie egzystencjalne, takie jak miłość, wolność, wierność, tożsamość, historia i polityka. Książka składa się z siedmiu części, w których śledzimy losy czterech głównych bohaterów: Tomasza, Teresy, Sabiny i Franza. Ich historie splatają się ze sobą i z wydarzeniami historycznymi. Kundera nie tylko opowiada o ich życiu, ale także komentuje je z perspektywy filozoficznej, zadając pytania o sens i wartość ludzkiego istnienia.
Powieść Kundery jest napisana w mistrzowski sposób, łącząc elementy realizmu magicznego, powieści filozoficznej i eseju. Język autora jest bogaty i precyzyjny, pełen metafor i aluzji. Książka nie jest jednak trudna do czytania, wręcz przeciwnie - wciąga czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Nieznośna lekkość bytu to książka, która porusza, bawi, wzrusza i skłania do refleksji. To lektura obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się literaturą i sztuką myślenia.

Nieznośna lekkość bytu to powieść, która zasługuje na miano arcydzieła literatury światowej. Autor, Milan Kundera, był jednym z najwybitniejszych intelektualistów naszych czasów, który w swoim dziele porusza głębokie i uniwersalne kwestie egzystencjalne, takie jak miłość, wolność, wierność, tożsamość, historia i polityka. Książka składa się z siedmiu części, w których...

Powieść o sensie życia, miłości, zdradzie, szczęściu, zwykłej egzystencji i powikłanych losach człowieka.
Czwórka bohaterów, postaci z krwi i kości, to Czesi: chirurg Tomasz, fotografka Teresa, malarka Sabina oraz szwajcarski naukowiec Franz. Jednak to historia Tomasza i Teresy wybija się na pierwszy plan: meandry miłości tej pary, ich małżeństwa, które przetrwało do końca, mimo seksoholizmu bohatera.
Autor snuje rozważania filozoficzne na temat sensu życia, znaczenia podejmowanych decyzji, niemożności przekonania się, który wybór był lepszy. Nie da się wypróbować różnych możliwości, coś się dzieje a życie toczy się dalej. Tłem politycznym jest Praska Wiosna i niewesołe życie Czechosłowaków po sierpniu 1968 roku – szarość, zwolnienia z pracy, zmiany nazw ulic i obiektów. A także doświadczenie emigracji, prześladowania ludzi i represje wobec elity w kraju.
To książka wielopłaszczyznowa, pobudzająca do myślenia. Kundera pokazuje życie zarówno od strony przeżyć duchowych i wzniosłych uczuć, jak i przyziemnej codzienności i wszechobecnej cielesności. Opisuje złożone relacje ludzkie. Niezwykle ciekawe są barwne sny bohaterów. Podobnie jak rozważania na temat gówna (historyczne),kiczu, dziwkarzy, niemożliwości życia w prawdzie wobec innych ludzi (w przeciwieństwie do zwierząt) i wiele, wiele innych.
Bohaterami książki są także nasi bracia mniejsi: pies Karenin, krowy, prosiak, wrona. Autor przywołuje straszliwe poglądy Kartezjusza (zwierzę-maszyna); stosunek Kundery do zwierząt jest krańcowo inny. Uważa, że w przeciwieństwie do ludzi, zwierzęta można kochać bezwarunkowo. Obecnie dominujące poglądy są odmienne od tych z dawnych czasów i zwierzęta (niestety, ciągle jeszcze nie wszystkie i nie zawsze) traktuje się jako istoty czujące i myślące. Przepięknie, ciepło i wzruszająco przedstawił Autor życie i śmierć Karenina.
Czym jest właściwie nieznośna lekkość bytu? Nie jestem pewna czy dobrze zrozumiałam. Może chodzi o to, że kiedy żyje się lekko to życie nie jest pełne i wartościowe. Lekkość w życiu to pustka wokół, która przeszkadza w osiągnięciu szczęścia i harmonii.

Cenię tę książkę za piękny, barwny, bogaty język - czasami dosadny, ale równocześnie prosty i zrozumiały.
Tym razem czytałam nietypowo, gdyż słuchałam audiobooka w wykonaniu Marka Barbasiewicza, nagranie z 1997 roku, równocześnie podglądając tekst londyńskiego wydania z 1984 roku. Widziałam bardzo dużo różnic, tekst został poprawiony, uroda książki i języka na tym bardzo zyskała. Prawdopodobnie zrobiła to tłumaczka – Agnieszka Holland. Natomiast świetnej interpretacji Aktora kompletnie zabrakło redakcji; w kilku miejscach Marek Barbasiewicz się pomylił i tak to zostało w audiobooku, wypaczając sens tekstu.

Jest to książka do wielokrotnego czytania ze względu na bogactwo tematyki. Cieszę się, że po wielu latach wróciłam do tej lektury. Nie wszystko mi się podobało, niemniej polecam gorąco.

„Postacie moich powieści są możliwościami mnie samego, które nie doszły do skutku. Dlatego kocham wszystkie tak samo i wszystkie mnie przerażają: każda z nich przekroczyła jakąś granicę, którą ja tylko obchodziłem dookoła. I właśnie ta przekroczona granica (granica, za którą kończy się moje „ja”) mnie pociąga. Dopiero za nią zaczyna się tajemnica, którą żywi się powieść. Powieść nie jest wyznaniem autora, ale badaniem tego, czym jest ludzkie życie w pułapce, którą stał się świat” – (s. 151)

„…w Kosmosie istnieje planeta, na której wszyscy ludzie narodzą się po raz drugi. Będą przy tym mieć świadomość swego życia spędzonego na Ziemi, wszystkich nabytych tam doświadczeń.
I być może istnieje jeszcze następna planeta, gdzie wszyscy narodzimy się po raz trzeci z doświadczeniami dwóch poprzednich wcieleń. (…)
Ale my tutaj na Ziemi (na planecie numer jeden, na planecie niedoświadczenia) możemy tylko bardzo niejasno przypuszczać, co by się mogło zdarzyć człowiekowi na innych planetach. Czy byłby mądrzejszy? Czy w ogóle dojrzałość leży w możliwościach człowieka? Czy możemy ją osiągnąć przez powtarzanie? (s. 153)

Powieść o sensie życia, miłości, zdradzie, szczęściu, zwykłej egzystencji i powikłanych losach człowieka.
Czwórka bohaterów, postaci z krwi i kości, to Czesi: chirurg Tomasz, fotografka Teresa, malarka Sabina oraz szwajcarski naukowiec Franz. Jednak to historia Tomasza i Teresy wybija się na pierwszy plan: meandry miłości tej pary, ich małżeństwa, które przetrwało do...