Bracia Karamazow
- Kategoria:
- klasyka
- Tytuł oryginału:
- Братья Карамазовы
- Wydawnictwo:
- Centrum Kultury w Lublinie
- Data wydania:
- 2015-10-11
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-10-11
- Liczba stron:
- 836
- Czas czytania
- 13 godz. 56 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788393979912
- Tłumacz:
- Cezary Wodziński
- Tagi:
- literatura rosyjska powieść klasyka
- Inne
Tłumaczenie Wodzińskiego jest pierwszym w języku polskim, przekładem nie tylko literackim, ale też przygotowanym z głęboką znajomością kontekstu filozoficznego Dostojewskiego i autorów go inspirujących. Koncepcja przygotowania pełnego wydania, pojawiła się wraz z bardzo dobrym przyjęciem tłumaczenia scenariusza – gdzie podkreślano wielokrotnie, głębokie zmiany dokonane przez Wodzińskiego, wobec istniejących tłumaczeń, oraz adekwatność tych zmian w kontekście oryginalnego tekstu rosyjskiego.
„Bracia Karamazow” znajdują swoje miejsce we wszystkich, nawet bardzo wąskich, zestawieniach najważniejszych dzieł literatury światowej, nowe tłumaczenie, tej rangi, pozwoli dotrzymać kroku w recepcji twórczości Dostojewskiego w obszarze języka polskiego.
„Bracia Karamazow” to nie tylko szczyt twórczości Fiodora Dostojewskiego i rozwoju powieści dziewiętnastowiecznej, ale bezsprzecznie jedno z najważniejszych dzieł w całych dziejach literatury światowej. Dość może przypomnieć, że to na nich wzorował się Thomas Mann, pisząc „Doktora Faustusa”. Na język polski tłumaczono „Braci Karamazow” kilkakrotnie, począwszy od przekładu Barbary Beaupré z 1913 roku, poprzez rówieśne tłumaczenia Aleksandra Wata (1928) i Wacława Wireńskiego (1929),aż po najnowszy przekład Adama Pomorskiego z 2004 roku.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oceny
Książka na półkach
- 16 236
- 10 585
- 2 267
- 770
- 742
- 272
- 199
- 162
- 51
- 40
OPINIE i DYSKUSJE
Świetna, choć jest kilka miejsc, które są nieco przydługie (biografia Zosimy i przewód sądowy). Klimat i realizm ubiegłej epoki oraz mentalność ówczesnych ludzi są ogromnymi atutami tej książki. Zestarzała się niestety narracja trzecioosobowa w wersji wszechwiedzącego narratora, który komunikuje się czasem z czytelnikiem. Od psychologicznej strony - arcydzieło.
Świetna, choć jest kilka miejsc, które są nieco przydługie (biografia Zosimy i przewód sądowy). Klimat i realizm ubiegłej epoki oraz mentalność ówczesnych ludzi są ogromnymi atutami tej książki. Zestarzała się niestety narracja trzecioosobowa w wersji wszechwiedzącego narratora, który komunikuje się czasem z czytelnikiem. Od psychologicznej strony - arcydzieło.
Pokaż mimo toPo zakończeniu przez kilka minut nie mogłem z siebie wydusić słowa, nie wiedziałem, co ze sobą zrobić, gdy skończyła się ta książka. Nigdy, nigdy nie czytałem jeszcze tak głębokiej, mobilizującej do myślenia, pokazującej ludzkie dobro nawet w największym nikczemniku, a zarazem tak świetnej, wciągającej powiesci. W internecie wydziałem debatę pt. "Is Brothers Karamazow the best book ever written" - myślę, że wiele osób wesprze tę tezę.
Po zakończeniu przez kilka minut nie mogłem z siebie wydusić słowa, nie wiedziałem, co ze sobą zrobić, gdy skończyła się ta książka. Nigdy, nigdy nie czytałem jeszcze tak głębokiej, mobilizującej do myślenia, pokazującej ludzkie dobro nawet w największym nikczemniku, a zarazem tak świetnej, wciągającej powiesci. W internecie wydziałem debatę pt. "Is Brothers Karamazow the...
więcej Pokaż mimo toJest to absolutnie epicka lektura. Myślę, że mogę ją porównać rozmachem do Nędzników czy Anny Kareniny. Dostojewski porusza mnóstwo problemów, które dotykają i współczesnych ludzi, co pokazuje jak uniwersalne one są na przestrzeni wieków. Niesamowite portrety psychologiczne bohaterów, pogłębione, czuje się, jakby były to żywe postaci. Wszystkie rozterki są przeanalizowane z każdego możliwego kąta co wprawia czytelnika w refleksję nad tym, jak bardzo świat nie jest czarno-biały.
To, że książka ma prawie 900 stron jest tylko wisienką na torcie. Pozwala się to zaglębić w świat przedstawiony bez reszty, zżyć z bohaterami i przeżywać historię tak, jakby dotykała ona nas personalnie.
Gorąco polecam
Jest to absolutnie epicka lektura. Myślę, że mogę ją porównać rozmachem do Nędzników czy Anny Kareniny. Dostojewski porusza mnóstwo problemów, które dotykają i współczesnych ludzi, co pokazuje jak uniwersalne one są na przestrzeni wieków. Niesamowite portrety psychologiczne bohaterów, pogłębione, czuje się, jakby były to żywe postaci. Wszystkie rozterki są przeanalizowane z...
więcej Pokaż mimo toOstatnia książka wydana przez Dostojewskiego, która jest świetnym zwieńczeniem jego trudności. W trakcie czytania książka podsunęła mi pytania, na które nie wiedziałem, że szukam odpowiedzi.
Ostatnia książka wydana przez Dostojewskiego, która jest świetnym zwieńczeniem jego trudności. W trakcie czytania książka podsunęła mi pytania, na które nie wiedziałem, że szukam odpowiedzi.
Pokaż mimo toMonumentalne dzieło, choć chyba zbyt monumentalne... Wybitne fragmenty (opisy stanów psychicznych bohaterów, Wielki inkwizytor, Ilusza itp) przeplatają się z przegadanymi i nieistotnymi (starzec Zosim, odwiedziny w stylu Bułhakowa). Dostojewski był wielkim intelektualistą, aczkolwiek jego styl pisarski nie zachwycił mnie tak, jak treść jego ostatniej powieści.
Monumentalne dzieło, choć chyba zbyt monumentalne... Wybitne fragmenty (opisy stanów psychicznych bohaterów, Wielki inkwizytor, Ilusza itp) przeplatają się z przegadanymi i nieistotnymi (starzec Zosim, odwiedziny w stylu Bułhakowa). Dostojewski był wielkim intelektualistą, aczkolwiek jego styl pisarski nie zachwycił mnie tak, jak treść jego ostatniej powieści.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toEDIT: Już po przeczytaniu książki i napisaniu recenzji dowiedziałam się, że to wydanie wydawnictwa Wydawnictwo MG jest bardzo okrojone i brakuje w nim co najmniej jednego rozdziału. Żałuję, że zostałam tego pozbawiona z winy wydawnictwa.
"Bracia Karamazow" Fiodor Dostojewski.
„Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, to pierwsza powieść tego znanego na całym świecie pisarza, którą przeczytałam i którą w dodatku recenzuję. Już samo nazwisko autora onieśmiela. A napisanie recenzji jego książki jest tym bardziej stresujące. Zwłaszcza, że same szacowne autorytety, takie jak Albert Einstein i Zygmunt Freud uznali tę powieść „za jedno z najwybitniejszych dzieł literatury światowej”. A gdzie ja do nich, marny żuczek?
Dlaczego jeszcze nigdy nie przeczytałam żadnej książki Fiodora Dostojewskiego? No właśnie, dlaczego? Przyznam się, że po cichu myślałam, że tak znamienity pisarz, jak Fiodor Dostojewski pisze tak mądre książki, że z pewnością ich nie zrozumiem, a co za tym idzie bardzo się wynudzę. I to mnie trochę przerażało i równocześnie odstręczało od jego twórczości. W końcu się odważyłam… i nie żałuję. A właściwie żałuję, że nie czytałam do tej pory Dostojewskiego.
I teraz spróbuję wyrazić swoją skromną opinię na temat jednej z jego powieści.
Fiodor Pawłowicz Karamazow był dwukrotnym wdowcem i ojcem trzech synów: Dymitra, z pierwszego małżeństwa z Adelajdą Miasow pochodzącą z zamożnej szlacheckiej rodziny oraz Iwana i Aleksego, z drugiego małżeństwa z Zofią Iwanowną, biedną sierotą, wychowanką wdowy po generale Worochow. Nie można tu również nie wspomnieć o czwartym, nieślubnym synie Fiodora Pawłowicza Karamazowa, czyli Smierdiakowie, występującym trochę w tle, niezbyt wyeksponowanym w powieści, a jednak bardzo ważnym ze względu na to, co uczynił.
Według biografki Fiodora Dostojewskiego, Sylwi Frołow, pierwowzorem ojca rodziny Karamazowów, imiennika autora, czyli Fiodora Pawłowicza Karamazowa był w rzeczywistości ojciec Fiodora Dostojewskiego – Michaił Dostojewski. Podobieństwa dotyczą charakteru obu ojców, ich lubieżności, chciwości, skąpstwa, rozpustnego stylu życia oraz okrucieństwa w traktowaniu swoich bliskich, ich statusu cywilnego – obydwaj byli wdowcami z kilkorgiem dzieci, a także rodzaju gwałtownej śmierci, jaką ponieśli. Obydwaj zostali zamordowani.
„Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, to powieść wielowątkowa. W tej jednej powieści zmieszanych jest także kilka gatunków literackich, a więc jest tu kryminał, powieść psychologiczna i filozoficzna. Główny motyw obejmuje życie toczące się wokół wszystkich aktualnych członków rodziny Karamazowów w gronie ich znajomych bliższych i dalszych, a więc tych, których namiętnie kochali, tych, których szanowali, czy tych, których nienawidzili.
Powieść „Bracia Karamazow” powstawała w okresie rodzącego się komunizmu, przemian społecznych w dziewiętnastowiecznej Rosji, gdy na salony zaczęły wkraczać idee Karola Marksa. Czasami czuć tu na plecach oddech komunistycznej walki klas, walki z poniżeniem i biedą, nierówności klas społecznych, czyli generalnie - krytyki społeczeństwa klasowego. Czy jednak Dostojewski był zwolennikiem przemian w Rosji według komunistycznych założeń? Niekoniecznie wszystkich, moich zdaniem. Zapewne niektóre te idee doceniał, a zwłaszcza takie, które mogły ulżyć w życiu ludziom biednym, a w szczególności dzieciom, którym poświęcił trochę miejsca w swojej powieści opisując nie raz bardzo drastyczne przypadki okrutnego znęcania się nad dziećmi przez ludzi uprzywilejowanych, a nawet przez ich własnych rodziców. Dostojewskiego bolał również los zwierząt, niejednokrotnie nie mniej okrutnie traktowanych przez swoich właścicieli. „Czy wytłumaczysz mi teraz, bracie ty mój, pokorny i słodki sługo Boży, na co i po co potrzebne są takie potworności? Czy w istocie po to, aby się człowiek nauczył odróżnić zło od dobra?”
Dużo miejsca w powieści zajmuje również sprawa religii i wiary w Boga, którą Dostojewski uważa za warunek konieczny i niezbędny w życiu każdego człowieka. „I tak, uznaję z całego serca, uznaję potęgę, mądrość i wielkość Bożą. Wierzę także w cel, jakkolwiek zupełnie dla nas niepojęty, istnienia wszechrzeczy, w porządek, ład i wieczystą harmonię, w którą zlejemy się kiedyś wszyscy i w rozmaite inne pewniki…” A jednak Dostojewski bardzo krytykuje ciemnotę, zabobony, dewocję oraz fanatyzm związane z wypaczonym pojmowaniem religijności.
Według mnie powieść „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego poświęcona jest głównie miłości. Miłości niekoniecznie pięknej, sentymentalnej, czy romantycznej, ale pełnej zazdrości, chorobliwej, wpędzającej w opętańczą potrzebę posiadania kochanej osoby kosztem wszystkiego i wszystkich. Miłości ludzkiej, ułomnej, żądającej ofiar i łez. I również miłości do Boga, chociaż nie bezkrytycznej, tylko rozumnej, pełnej rozważań, wątpliwości i sceptycyzmu. „Ale wahania, ale niepokój, ale walka wewnętrzna wiary z niewiarą to taka męka dla człowieka uświadomionego, jakim ty jesteś, że nieraz wolałby się powiesić”.
Niemniej najbardziej dotkliwie dosięga czytelnika realizm przedstawiony przez Fiodora Dostojewskiego w tej książce. Jego znajomość ludzkiej psychiki, spostrzegawczość i odtwórcze przedstawienie brudu, smrodu i nędzy ludzkiej porusza najgłębsze pokłady naszej duszy. Nie da się tej książki przeczytać szybko, pobieżnie, bez wgłębienia się w filozofię Dostojewskiego, jego postrzegania otaczającej go za jego życia rzeczywistości i przeżywania jej wraz z autorem na bieżąco. Autor zadaje nam tu wiele pytań, na które sami musimy znaleźć odpowiedzi. A powieść „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego wymaga naszego pełnego skupienia i wstrząsa dogłębnie naszymi sumieniami.
Książkę otrzymałam z serwisu Sztukater
EDIT: Już po przeczytaniu książki i napisaniu recenzji dowiedziałam się, że to wydanie wydawnictwa Wydawnictwo MG jest bardzo okrojone i brakuje w nim co najmniej jednego rozdziału. Żałuję, że zostałam tego pozbawiona z winy wydawnictwa.
więcej Pokaż mimo to"Bracia Karamazow" Fiodor Dostojewski.
„Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, to pierwsza powieść tego znanego na całym świecie...
Jest to zaiste wielka książka, nie tylko pod względem objętości. Stawia wiele pytań, nie zawsze podając na tacy jasne odpowiedzi. Tu musimy sami sobie przemyśleć to i owo.
Czytane w tłumaczeniu Adama Pomorskiego.
Jest to zaiste wielka książka, nie tylko pod względem objętości. Stawia wiele pytań, nie zawsze podając na tacy jasne odpowiedzi. Tu musimy sami sobie przemyśleć to i owo.
Pokaż mimo toCzytane w tłumaczeniu Adama Pomorskiego.
Mam ogromny problem z książką Bracia Karamazow, chciałoby się rzec, porwałem się z motyką na księżyc.
Chwilami mnie ta powieść przerastała, były momenty kiedy mnie bardzo zachwycała, ale i też takie, kiedy się nudziłem.
Doceniam jak najbardziej włożoną pracę Dostojewskiego w to monumentalne dzieło, mam nawet parę fragmentów zaznaczonych, do ponownego przeczytania, które mnie w jakiś sposób ujęły. Może kiedyś jeszcze wrócę do ponownej lektury, dawkując sobie stopniowo, pierwsze czytanie zajęło mi niecałe 9 dni... Przede mną jeszcze Zbrodnia i kara.
Mam ogromny problem z książką Bracia Karamazow, chciałoby się rzec, porwałem się z motyką na księżyc.
więcej Pokaż mimo toChwilami mnie ta powieść przerastała, były momenty kiedy mnie bardzo zachwycała, ale i też takie, kiedy się nudziłem.
Doceniam jak najbardziej włożoną pracę Dostojewskiego w to monumentalne dzieło, mam nawet parę fragmentów zaznaczonych, do ponownego przeczytania, które...
Moim zdaniem odbiór tej książki w dużej mierze zależy od podejścia, z którym się po nią sięga. W mniej przychylnych opiniach, które o niej widzę, pojawia się jeden wspólny motyw - książka rozmija się z oczekiwaniami czytelnika.
I faktycznie, jeśli ktoś liczy na wartką akcję, wciągające intrygi czy romanse, to się zawiedzie. Owszem, w książce pojawia się i miłość, i zbrodnia, i całe mnóstwo innych wątków - jednak nie są one jej rdzeniem, a jedynie tłem do prowadzonych rozważań filozoficznych i pretekstem do pokazania różnych postaw wybijających się w ówczesnym rosyjskim społeczeństwie. Łatwo można się więc zanudzić, bo żeby przejść do kolejnego wydarzenia fabularnego, trzeba przekopać się przez dziesiątki stron monologów i rozważań.
Mi samej, książkę czytało się dość ciężko i wolno - może poza ostatnią jedną czwartą - jednak uwielbiam styl i sam techniczny kunszt Dostojewskiego na tyle, że zdecydowałam się zostać do końca i (jak można się domyślić po wystawionej ocenie) nie żałuję. Dodatkowo mnogość ukazanych postaw, archetypów, poglądów i skutków, jakie z tego wszystkiego wynikają, zachwyca swoją złożonością i zmusza do refleksji.
A przede wszystkim ten realizm... jest brudno, ciężko, ludzie chorują, umierają. Sprawa Braci, a w tle dramat rodziny małego Iliuszy. Kwestie mogące zdecydować o życiu lub śmierci - a obok tego bełkot o cierpieniu za ludzi, albo nic nie wnoszące plany starszej pani dotyczące kopalni złota. Można zapytać "po co?", a jednak dla mnie to jest jedna z najważniejszych oznak geniuszu autora - bo, równo z bohaterem, odczuwasz zniecierpliwienie, wstyd, wreszcie rozpacz i bezsilność. Zanurzenie w świecie przedstawionym w powieści jest pełne, doświadczenie kompletne, a historia wręcz namacalnie prawdziwa.
Moim zdaniem odbiór tej książki w dużej mierze zależy od podejścia, z którym się po nią sięga. W mniej przychylnych opiniach, które o niej widzę, pojawia się jeden wspólny motyw - książka rozmija się z oczekiwaniami czytelnika.
więcej Pokaż mimo toI faktycznie, jeśli ktoś liczy na wartką akcję, wciągające intrygi czy romanse, to się zawiedzie. Owszem, w książce pojawia się i miłość, i...
Kiedyś czytałem, ale raczej nie jestem targetem, ani ziębi, ani grzeje - choć kunszt i wkład w literaturę widzę i doceniam. Może za kolejną dekadę lub dwie zmienię zdanie.
Kiedyś czytałem, ale raczej nie jestem targetem, ani ziębi, ani grzeje - choć kunszt i wkład w literaturę widzę i doceniam. Może za kolejną dekadę lub dwie zmienię zdanie.
Pokaż mimo to