Zmartwychwstanie

Mój bezwzględny faworyt jeśli chodzi o Tołstoja. Pozycja ta ma wszystko co cenię w literaturze rosyjskiej - realizm, dwuwymiarowość bohaterów, przepiękne opisy i mnóstwo przemyśleń odnośnie społeczeństwa w jakim żyjemy. Moje absolutne nr 1, polecam gorąco każdemu, kto szuka ciekawej (w mojej opinii też cudownie przetłumaczonej!), skłaniającej do przemyśleń książki.

Mój bezwzględny faworyt jeśli chodzi o Tołstoja. Pozycja ta ma wszystko co cenię w literaturze rosyjskiej - realizm, dwuwymiarowość bohaterów, przepiękne opisy i mnóstwo przemyśleń odnośnie społeczeństwa w jakim żyjemy. Moje absolutne nr 1, polecam gorąco każdemu, kto szuka ciekawej (w mojej opinii też cudownie przetłumaczonej!), skłaniającej do przemyśleń książki.

Po tak wielkich arcydziełach Lwa Tołstoja, jak: „Wojna i pokój” oraz „Anna Karenina”, trudno oczekiwać, aby coś jeszcze było w stanie dorównać tym dwu diamentom literatury światowej, tym bardziej że powieść „Zmartwychwstanie” pisana była trzydzieści lat po powieści „Wojna i pokój” i dwadzieścia lat po: „Annie Kareninie”, czyli w okresie raczej schyłkowym w twórczości wielkiego Lwa Nikołajewicza Tołstoja, a jednak jak się okazuje można, choć może nie z takim rozmachem i bez takiego blasku jak w wyżej wymienionych arcydziełach. Po tej powieści kilkanaście lat później powstały jeszcze takie perełki jak: „Ojciec Sergiusz” (jedna z najlepszych nowel, jakie kiedykolwiek przeczytałem) i „Hadżi-Murat”. Tak czy inaczej „Zmartwychwstanie” to ostatnia z wielkich powieści Tołstoja, poruszająca problematykę moralnej odpowiedzialności istoty ludzkiej za swoje czyny, a w konsekwencji odpowiedzialności za los drugiego człowieka. Jak trudno naprawić jest wyrządzone krzywdy moralno-fizyczne, przekonał się główny bohater powieści Dymitr Iwanowicz Niechludow, którego niefrasobliwość i nieodpowiedzialne, lekkomyślne postępowanie doprowadziło w konsekwencji do uruchomienia lawiny wydarzeń, których odwrócić już się nie dało, można im było jedynie zadośćuczynić w miarę możliwości i liczyć na przebaczenie z drugiej strony. Tołstoj poruszył w tej powieści również wiele interesujących aspektów ogólnospołecznych, wskazał oraz krytycznie się odniósł do wielu mankamentów i nieprawidłowości w ówczesnym aparacie rządzenia (w szczególności sądownictwo), naświetlił czytelnikowi rozmiary przepaści ekonomicznej dzielącej kastę rządzącą od tzw. nizin społecznych, oraz unaocznił potrzebę gruntownych zmian społecznych, zmian, które przyszły 18 lat po napisaniu „Zmartwychwstania” w postaci rewolucji październikowej. Z pewnością nie o takich zmianach marzył Tołstoj, jakie przyniosła wspomniana rewolucja i chyba dobrze dla wielkiego mistrza, że nie doczekał czerwonego kataklizmu, moralnego upadku i uwstecznienia rodzaju ludzkiego. Polecam.

Po tak wielkich arcydziełach Lwa Tołstoja, jak: „Wojna i pokój” oraz „Anna Karenina”, trudno oczekiwać, aby coś jeszcze było w stanie dorównać tym dwu diamentom literatury światowej, tym bardziej że powieść „Zmartwychwstanie” pisana była trzydzieści lat po powieści „Wojna i pokój” i dwadzieścia lat po: „Annie Kareninie”, czyli w okresie raczej schyłkowym w twórczości...

Dałbym gwiazdkę wyżej, gdyby było choć z 50 stron więcej losów i zachowań Niechludowa przed jego przemianą, bo tego było zdecydowanie za mało, jeśli nie wcale. Dużo w tej książce emocji, ale to typowe dla rosyjskich pisarzy. Zdecydowanie czuć, że autor chciał tu podsumować swoje życiowe poglądy oraz postępowanie i być może w głównym bohaterze dał sporo z autopsji. Standardowo tez ciekawiej robi sie od połowy. Zakończenie było dość zaskakujące., ale bardzo sprawiedliwe i w mojej opinii pozytywne.

Dałbym gwiazdkę wyżej, gdyby było choć z 50 stron więcej losów i zachowań Niechludowa przed jego przemianą, bo tego było zdecydowanie za mało, jeśli nie wcale. Dużo w tej książce emocji, ale to typowe dla rosyjskich pisarzy. Zdecydowanie czuć, że autor chciał tu podsumować swoje życiowe poglądy oraz postępowanie i być może w głównym bohaterze dał sporo z autopsji....

Jednak to prawda tacy autorzy jak Tołstoj, Dostojewski, Prus itp wiedzą jak pisać. Historia ładna ale jednocześnie smutna niespełniona miłość, życie zmuszające do takiej a nie innej drogi życia polecam.

Jednak to prawda tacy autorzy jak Tołstoj, Dostojewski, Prus itp wiedzą jak pisać. Historia ładna ale jednocześnie smutna niespełniona miłość, życie zmuszające do takiej a nie innej drogi życia polecam.

Książka w zakończeniu daje nam nadzieje na lepsze jutro poprzez ukazanie drogi głównego bohatera, która pomaga nam zrozumieć treść pisma świętego i tego jakie wartości ze sobą niesie. Nie można złem naprawiać zła, bawić się w sędziego. Kochajmy bliźnich i niech oni kochają nas.

Książka w zakończeniu daje nam nadzieje na lepsze jutro poprzez ukazanie drogi głównego bohatera, która pomaga nam zrozumieć treść pisma świętego i tego jakie wartości ze sobą niesie. Nie można złem naprawiać zła, bawić się w sędziego. Kochajmy bliźnich i niech oni kochają nas.

Woskrjesjenie

"Zmartwychwstanie" to dzieło o powrocie do katakumb z naszych egoistycznych projektów na życie. "Zmartwychwstanie" powieść Lwa Tołstoja, wydana u progu XX-ego wieku. Tołstoj był już wtedy znanym twórcą m.in. "Wojny i pokoju" oraz "Anny Kareniny". Powieść napisana w wieku 71 lat, czyli pod koniec życia, można traktować jako sumę przemyśleń rosyjskiego autora. Skomplikowane losy samego Tołstoja, jego doświadczenia związane ze służbą oficerską w armii carskiej oraz rozpustnym życiem są powiązane z tym, co przechodzi w tej powieści bohater, Niechludow. Siedząc na ławie przysięgłych rozpoznaje w podsądnej dziewczynę, którą uwiódł w młodości. Masłowa, która w przeszłości była skromną, uczciwą dziewczyną, dziś jest popularną prostytutką i niesłusznie zostaje skazana na katorgę. Niechludow poruszony niesprawiedliwością wyrusza za nią na Syberię.
"Zmartwychwstanie" to w większości powieść o więzieniach i carskich więźniach, ludziach sprowadzonych na skraj egzystencji, wstępujących na drogę przestępstwa z desperacji, bądź całkiem niewinnych. Tołstoj zdejmuje dekoracje "belle epoque" i ukazuje, co znajduje się pod nimi - jak wielką ilością cierpienia jest okupione salonowe życie garstki majętnych i dobrze sytuowanych ludzi. Przy tym widać tu szacunek dla rewolucjonistów, którzy dążą do destrukcji carskiego molocha.
Niechludow "z martwych wstaje" do czynu, do walki o dobro, nie zgadza się na obojętność świata. Nie zgadza się także na obojętność chrześcijan, na hierarchię, na celebrę, pełną blichtru tradycję, która karmi tych, którym zbywa.
Zmartwychwstanie u Tołstoja to obudzenie uśpionego sumienia, z martwych wstanie człowieczego dobra przeciw chciwości i egoizmowi. Zmartwychwstanie u Tołstoja to oddanie życia, rozdanie majątku - bez żadnego pragnienia oprócz tego, by w tym najmniejszym człowieku zobaczyć obraz Boga.

Woskrjesjenie

"Zmartwychwstanie" to dzieło o powrocie do katakumb z naszych egoistycznych projektów na życie. "Zmartwychwstanie" powieść Lwa Tołstoja, wydana u progu XX-ego wieku. Tołstoj był już wtedy znanym twórcą m.in. "Wojny i pokoju" oraz "Anny Kareniny". Powieść napisana w wieku 71 lat, czyli pod koniec życia, można traktować jako sumę przemyśleń rosyjskiego autora....

Według mnie to bardzo ciekawa książka, która skłania do refleksji. Mimo, że upłynęło tyle lat wydaje mi się całkiem aktualna. Zmieniły się co prawda różne przejawy nierówności, czy braku sprawiedliwości, jednak nie zniknęły. Autor skłania do zadania sobie pytania o rolę w ogólnym źle, jak i wielu innych. Niewątpliwym walorem książki, są opisy carskiej Rosji, więzień, oraz transportu na Sybir. Obie postaci są ciekawie zarysowane, jednak Niechludowowi brakuje zdecydowania, stąd też zakończenie było dla mnie lekko rozczarowujące, ale to już subiektywizm ;) Myślę, że warto przeczytać, by dojść do własnych odpowiedzi w kontekście dzisiejszych czasów.

Według mnie to bardzo ciekawa książka, która skłania do refleksji. Mimo, że upłynęło tyle lat wydaje mi się całkiem aktualna. Zmieniły się co prawda różne przejawy nierówności, czy braku sprawiedliwości, jednak nie zniknęły. Autor skłania do zadania sobie pytania o rolę w ogólnym źle, jak i wielu innych. Niewątpliwym walorem książki, są opisy carskiej Rosji, więzień, oraz...

Wzruszająca opowieść o człowieku głęboko przejętym grzechem z młodości którego nie może sobie wybaczyć. Po latach widzi skrzywdzoną niegdyś kobietę, która w momencie spotkania pracuje w domu publicznym. Bohater rozumie, że los kobiety może byc konsekwencją jego czynu i pragnie na nowo wejsc w jej zycie i odpokutować grzech.

Wzruszająca opowieść o człowieku głęboko przejętym grzechem z młodości którego nie może sobie wybaczyć. Po latach widzi skrzywdzoną niegdyś kobietę, która w momencie spotkania pracuje w domu publicznym. Bohater rozumie, że los kobiety może byc konsekwencją jego czynu i pragnie na nowo wejsc w jej zycie i odpokutować grzech.

Jeśli to rozgrzeszenie Tołstoja, to na pewno nie chrześcijańskie. Mimo końcówki ! Na pewno nie jest to też dzieło wybitne. Tołstoj sprawia wrażenie zmęczonego i caratem i jego fasadowym chrześcijaństwem w wersji prawosławnej. Dymitr Niechludow, porucznik gwardii i książę (głowa mnie boli) oraz Katarzyna-Lubow Masłowa, dziewczynka z zakładu. Co ich łączy ? Pomysł zarazem pretensjonalny i niebanalny. Patologiczny obraz carskiej Rosji. I rosyjskiej cerkwi, o której - jak i też o całym chrześcijaństwie autor często wyraża się z przekąsem i obrazoburczo. Zdarza mu się nazywać cerkiew wręcz kłamliwym faryzeizmem. Mimo wszystko zarówno pomysł jak i jego rozwiązanie zapadną mi na długo w pamięci.

Jeśli to rozgrzeszenie Tołstoja, to na pewno nie chrześcijańskie. Mimo końcówki ! Na pewno nie jest to też dzieło wybitne. Tołstoj sprawia wrażenie zmęczonego i caratem i jego fasadowym chrześcijaństwem w wersji prawosławnej. Dymitr Niechludow, porucznik gwardii i książę (głowa mnie boli) oraz Katarzyna-Lubow Masłowa, dziewczynka z zakładu. Co ich łączy ? Pomysł zarazem...

Treść książki satysfakcjonująca, niestety zakończenie niszczy pozytywne odczucia.

Treść książki satysfakcjonująca, niestety zakończenie niszczy pozytywne odczucia.