Kolejna część losów Garet i Willa wciąga od samego początku. Żal było kończyć..

Kolejna część losów Garet i Willa wciąga od samego początku. Żal było kończyć..

Po raz kolejny pytam się: "Dlaczego nie ma tłumaczenia 3. części?!"
Drugi tom również mi się podobał. Te przeskoki w czasie :)
Jak niektórzy tutaj wspominali, opisy miejsc były czasem zbyt długie, ja jednak nie uważam, iż było to nadmiernie uciążliwe.
Ale kochanie się z.. topolą?.. 8-o
Autorzy naprawdę bujną wyobraźnię mają xD

Zakończenie bardzo mi się spodobało, od razu nabrałam apetytu na kontynuację. Szkopuł w tym, że nie ma polskiego tłumaczenia. Może zaszaleję i spróbuję przeczytać oryginał.

Po raz kolejny pytam się: "Dlaczego nie ma tłumaczenia 3. części?!"
Drugi tom również mi się podobał. Te przeskoki w czasie :)
Jak niektórzy tutaj wspominali, opisy miejsc były czasem zbyt długie, ja jednak nie uważam, iż było to nadmiernie uciążliwe.
Ale kochanie się z.. topolą?.. 8-o
Autorzy naprawdę bujną wyobraźnię mają xD

Zakończenie bardzo mi się spodobało, od razu...

Książka po której spodziewałam się czegoś więcej...
Poprzedni wpis był o pierwszej części tej trylogii, chwaliłam ją bardzo, podobała mi się i fabuła i to jak wykreowane są postacie, niestety na tej pierwszej części moje zadowolenie się skończyło. Strażniczka kompletnie do mnie nie przemawia, dotarłam do 70 strony i stwierdziłam, że czuję się jakbym czytała w kółko to samo zdanie (jak "Dziady"...) , druga część jest po prostu nudna. W pierwszej było jeszcze odrobinę akcji, a tutaj nie ma już kompletnie nic wartego uwagi. Z ciekawości przeczytałam zakończenie i ono też nie jest porywające, ale jednak ciekawi mnie, o czym jest kolejna cześć skoro ta "zakończyła-się-tak-a-nie-inaczej" (nie będę zdradzać, pomimo że jest nudna dla mnie, ktoś inny może się skusi).
Jak widać nie polecam tej akurat części, ale pierwszą jak najbardziej. W porównaniu do tej wypada o niebo lepiej. W planach mam też dostać w swoje łapki ostatnią część, ale nie mam co do niej żadnych oczekiwań ☺

Więcej tutaj: https://czytampolecam.blogspot.com/2018/03/strazniczka-lee-carroll.html

Książka po której spodziewałam się czegoś więcej...
Poprzedni wpis był o pierwszej części tej trylogii, chwaliłam ją bardzo, podobała mi się i fabuła i to jak wykreowane są postacie, niestety na tej pierwszej części moje zadowolenie się skończyło. Strażniczka kompletnie do mnie nie przemawia, dotarłam do 70 strony i stwierdziłam, że czuję się jakbym czytała w kółko to samo...

Hmmmm... Czytając pierwszy tom przygód Garet James byłam zafascynowana. Akcja rozwijała się powoli, chociaż sprawnie. Bohaterowie posiadali wyraźnie zarysowane charaktery, dążyli do konkretnego celu, nie brakowało im inwencji i polotu.
W drugim tomie natomiast, historia toczy się jak flaki z olejem, strasznie duża ilość opisów krajobrazów i elementów architektury Paryża i w ogóle Francji odciąga uwagę czytelnika od sedna powieści.
Garet jako Strażnica, szuka drogi do Letniej Krainy, celem znalezienia Willa, odzyskania szkatułki i przywrócenia mu śmiertelności.
Po drodze poznaje kolejne stworzenia ze świata żywiołaków, natrafia na wspomnienia z przeszłości, swoje i innych strażnic, próbuje poukładać sobie w głowie wszystko co do tej pory poznała.
Książka toczy się równocześnie na dwóch płaszczyznach - w teraźniejszości Garet i w przeszłości, w roku 1602 - kiedy to Will poznał pierwszą Marguerite i stał się wampirem. Tamten Will w ogóle do mnie nie przemawia. Zachowuje się jak rozochocony podlotek, któremu zależy tylko na chuci i poezji (ehhh... cóż za hobby). Do momentu jak poznaje Strażnicę, zakochuje się w niej z wzajemnością i postanawia stać się nieśmiertelny za wszelką cenę, by być z ukochaną. Cóż, los im nie sprzyja, dalej losy Garet i renesansowego Willa się zazębiają i ostatecznie dziewczyna sprowadza do współczesności nie tego kochanka co chciała.
Podobno jest jeszcze trzeci tom, ale nie wiem kiedy zbiorę się w sobie żeby dokończyć czytać o losach tych trojga.
No naprawdę, szału nie ma, a fabuła rozkręca się dopiero w 3/4 książki.
Po przeczytaniu pierwszego tomu bylibyście równie zniesmaczeni co ja.
Czytajcie, może do was przemówi...

Hmmmm... Czytając pierwszy tom przygód Garet James byłam zafascynowana. Akcja rozwijała się powoli, chociaż sprawnie. Bohaterowie posiadali wyraźnie zarysowane charaktery, dążyli do konkretnego celu, nie brakowało im inwencji i polotu.
W drugim tomie natomiast, historia toczy się jak flaki z olejem, strasznie duża ilość opisów krajobrazów i elementów architektury Paryża i...

Co mnie podkusiło?

Co?

Przepraszam. Przepraszam, ciepła kawa i w dodatku słodzona, niech będzie mi karą.

Choć... co podkusiło wydawnictwo Prószyński i S-ka do wydana na świat tego potworka? Nie wiem, nie będę wnikała. Dobrze. Więc zaczynamy od początku.

Okładka kompletnie do mnie nie przemawia. Ciemna, nijaka. Paskudna fotoszopka niewyraźnej z pozy kobiety, ruiny i... ptaki. Już zapaliła mi się lampka ostrzegawcza, że to będzie tanie romansidło. Nie ocenia się książki po okładce jednak - postanowiłam zabrnąć dalej w to coś, co napisało małżeństwo, chowające się pod pseudonimem Carroll Lee.

Co dostałam w środku? Dość niespecjalnie ciekawą papkę,opisującą losy "jedynej ze swej rasy, ostatniej i walecznej, i (chyba) pięknej i (chyba) cudownej i w ogóle, och ach"... projektantki biżuterii Garet James - która pochodzi z długiej linii kobiet, które przysięgły chronić świat przed złymi mocami. Nie powiem, jakie myśli mi po głowie chodziły. Ale chodziły paskudne. Do tego irracjonalnego pomysłu dochodzi jeszcze - uwaga, jakież to oryginalne! - cztery stuletni wampir. Willa Hughes. Oczywiście, tak przystojny, że brokat i cekiny. No i romans. I wielka miłość, bo różnice międzyrasowe są równie mało istotne jak używanie pasty do zębów niby tej samej marki ale w innej tubce... problem w tym, że lśni... wampir ruszył na poszukiwania (uwaga) Krainy Lata (kłania się Sen Nocy Letniej i jedna z wcześniej czytanych przeze mnie potwornych powiastek?). Oczywiście, on sądzi, że tam uwolni się od "klątwy wampiryzmu", co nie przeszkadza uważać, że da znaki/tropy/cokolwiek swej ukochanej. Oczywiście, w Paryżu, bo przecież, to jakie okle... romantyczne, nie? I oczywiście, na swej drodze spotyka wiele postaci, które pomagają jej i pojąc Willa i swe dziedzictwo, i są wrogami i przyjaciółmi i w ogóle, no plejada osobowości, których nie zapamiętałam jakoś specjalnie.

Chwalona plastyczność opisów, kunszt pisarski... nie odczuwałam go. Drażniła mnie narracja pierwszoosobowa, brak ciągłości wydarzeń, wyjaśnień, zrozumienia. A może ja po prostu nie lubię narracji pierwszoosobowej, bo miałam wrażenie, że nasza bohaterka pozjadała wszystkie rozumy. Próbuje być zabawna, sarkastyczna, a wychodzi żałośnie. Śledzenie rozwoju i losów postaci, które przewijają się w pierwszym (nie czytanym przeze mnie) tomie, nie przynosiło mi żadnego zadowolenia. Po prostu... były, po prostu przesuwałam wzrokiem po literkach i na tym stawało. Nic, zero przyjemności. Infantylność, jaką ratowały... opisy przyrody. I cyba tylko one uratowały całą książkę od bycia bardzo złą.

Bo pozycja nie jest zła. Na pewno znajdą się święcie obruszone głosy, krzyczące na alarm, że oto ja zła się znalazłam, że mi się nie podobał pomysł. Bo mi się nie podobał. Bo ja nie gustuje w takich powiastkach, których rynek ma w nadmiarze. Brak warsztatu i przemyślenia postaci, niestopniowanie fabuły, brak wprowadzenia napięcia... postacie płaskie i banalne, wielkie "bum" okazuje się niewypałem. Nie, to nie jest coś, co mnie bawi i cieszy. A tylko męczy. Na szczęście, skończyłam tą pozycję, zapominam o niej, i nie chcę już do niej wracać, określając ją mianem "dobrego dla nastolatek romansidła". W wieku nastoletnim wszak chłonęło się takie proste, niemal infantylne historyjki. Po latach zaś, w książkach szuka się akcji, napięcia, fabuły, postaci i wszystkiego, co pozwoli jeszcze długo, z uśmiechem wspominać daną pozycję..

Tu nie dostałam niczego. Być może źle szukałam, a może tłumacz nie potrafił przedstawić całości tak, jak być powinna, a może po prostu szukam dziury w i tak słabej pozycji. Nie wiem.

http://kaginbox.blox.pl/2016/06/Strazniczka.html

Co mnie podkusiło?

Co?

Przepraszam. Przepraszam, ciepła kawa i w dodatku słodzona, niech będzie mi karą.

Choć... co podkusiło wydawnictwo Prószyński i S-ka do wydana na świat tego potworka? Nie wiem, nie będę wnikała. Dobrze. Więc zaczynamy od początku.

Okładka kompletnie do mnie nie przemawia. Ciemna, nijaka. Paskudna fotoszopka niewyraźnej z pozy kobiety, ruiny i......

druga część trylogii jest tak samo dobra jak pierwsza. nie nudzi, szybko się ją czyta i przyjemnie. podobało mi się to, że jeden rozdział był o Garet a drugi o Willu. szkoda, że nie ma 3 części. polecam!

druga część trylogii jest tak samo dobra jak pierwsza. nie nudzi, szybko się ją czyta i przyjemnie. podobało mi się to, że jeden rozdział był o Garet a drugi o Willu. szkoda, że nie ma 3 części. polecam!

Jest to fantastyk w dobrym wydaniu choć spodziewałam się czegoś innego chociaż były momenty wstrzymania oddechu i wciągające tak bardzo że nie wiedziałam kiedy skończyć,POLECAM BARDZO SERDECZNIE :D

Jest to fantastyk w dobrym wydaniu choć spodziewałam się czegoś innego chociaż były momenty wstrzymania oddechu i wciągające tak bardzo że nie wiedziałam kiedy skończyć,POLECAM BARDZO SERDECZNIE :D

Czytałam pierwszą cześć i dość zainteresowana, sięgnęłam po drugą część, czyli "Strażniczka". I..
Okazuje się, że moja prawda życiowa: "druga część zawsze jest do dupy", jest prawdziwa!
Och, męczyłam się baaaardzo. Ledwo przeczytałam, końcówka była przynajmniej znośna. Nie wiem czy sięgnę po kolejną część. A szkoda.

Czytałam pierwszą cześć i dość zainteresowana, sięgnęłam po drugą część, czyli "Strażniczka". I..
Okazuje się, że moja prawda życiowa: "druga część zawsze jest do dupy", jest prawdziwa!
Och, męczyłam się baaaardzo. Ledwo przeczytałam, końcówka była przynajmniej znośna. Nie wiem czy sięgnę po kolejną część. A szkoda.

Kapitalna książka, szybko i łatwo się czyta. Druga część trylogii (niestety trzeciej nie ma w PL). Jest akcja, napięcie, miłość, wszystko co uwielbiam w książkach szczególnie fantastycznych. Zaskakująca to odpowiednie słowo, podróż w czasie (tego się nie spodziewałam),trudna droga pełna niebezpieczeństw by uratować ukochanego (w dodatku nie tego co potrzeba!!). Szokujące zakończenie :D chce więcej!! Potrzebuję kontynuacji !! :D

Kapitalna książka, szybko i łatwo się czyta. Druga część trylogii (niestety trzeciej nie ma w PL). Jest akcja, napięcie, miłość, wszystko co uwielbiam w książkach szczególnie fantastycznych. Zaskakująca to odpowiednie słowo, podróż w czasie (tego się nie spodziewałam),trudna droga pełna niebezpieczeństw by uratować ukochanego (w dodatku nie tego co potrzeba!!). Szokujące...

Czytając pierwszą część mogłam jeszcze wytrzymać, jakaś akcja czy coś w tym stylu- rozgorączkowana szukałam drugiej części i nagle gdy już znalazłam i zaczęłam czytać przejechałam się po całej linii. Moim zdaniem autorka przesadziła z opisami a czytelnikowi zostawiła tylko przesuwanie wzroku po literkach. Niestety ale zawiodłam się i jest mi z tego powodu baaardzo smutno.

Czytając pierwszą część mogłam jeszcze wytrzymać, jakaś akcja czy coś w tym stylu- rozgorączkowana szukałam drugiej części i nagle gdy już znalazłam i zaczęłam czytać przejechałam się po całej linii. Moim zdaniem autorka przesadziła z opisami a czytelnikowi zostawiła tylko przesuwanie wzroku po literkach. Niestety ale zawiodłam się i jest mi z tego powodu baaardzo smutno.