Wierność w stereo

Strata czasu.

Strata czasu.

Pokaż mimo to

Taką literaturę popularną to ja mogę czytać. Hornby jest autentycznie zabawny, bywa błyskotliwy, przechodzi się przez tę książkę szybko, łatwo i przyjemnie. Film Frearsa na jej podstawie też sympatyczny.

Taką literaturę popularną to ja mogę czytać. Hornby jest autentycznie zabawny, bywa błyskotliwy, przechodzi się przez tę książkę szybko, łatwo i przyjemnie. Film Frearsa na jej podstawie też sympatyczny.

Pokaż mimo to

Momentami można się pośmiać, ale powieść jest naprawdę przeciętna. Próbowałam polubić głównego bohatera, ba, któregokolwiek z bohaterów. Jednak Rob działał mi na nerwy swoimi wywodami, a reszta postaci wypada strasznie miałko. Możliwe, że moje odczucia byłyby trochę inne, gdybym od razu sięgnęła po książkę w oryginale, gdyż tłumaczenie pozostawia wiele do życzenia. Ot, opowiastka na dwa dni, nawet jeden. Czyta się szybko, w miarę bezboleśnie, równie prędko wypada z głowy. Nie rozumiem fenomenu, jeszcze popróbuję.

Momentami można się pośmiać, ale powieść jest naprawdę przeciętna. Próbowałam polubić głównego bohatera, ba, któregokolwiek z bohaterów. Jednak Rob działał mi na nerwy swoimi wywodami, a reszta postaci wypada strasznie miałko. Możliwe, że moje odczucia byłyby trochę inne, gdybym od razu sięgnęła po książkę w oryginale, gdyż tłumaczenie pozostawia wiele do życzenia. Ot,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fajna książka pisana z punkty widzenia faceta na sprawy miłosne.

Fajna książka pisana z punkty widzenia faceta na sprawy miłosne.

Pokaż mimo to

Na pewno łatwo się czyta. Na pewno GB jest dupkiem i przegrywem... ale w jakiś sposób go rozumiem. Nie daje mu to racji, ale nie mogę powiedzieć, że nie wiem, dlaczego dzieje się to co się dzieje. Dlatego że w jakiś sposób utknęliśmy na tej samej płaszczyźnie.
No i szanuję końcówkę. Za gorycz i za radość. Za poczucie przegrywu, z którego, kto wie, może wyrośnie coś ładnego.

Na pewno łatwo się czyta. Na pewno GB jest dupkiem i przegrywem... ale w jakiś sposób go rozumiem. Nie daje mu to racji, ale nie mogę powiedzieć, że nie wiem, dlaczego dzieje się to co się dzieje. Dlatego że w jakiś sposób utknęliśmy na tej samej płaszczyźnie.
No i szanuję końcówkę. Za gorycz i za radość. Za poczucie przegrywu, z którego, kto wie, może wyrośnie coś ładnego.

Pokaż mimo to

Wynurzenia zgorzkniałego faceta - o tym, wydawałoby się, jest ta powieść. Mamy jednak przed sobą szczerą wizję świata faceta takiego jak Ty czy On. Opowieść prawdziwą, pełną i niebanalną.
To moja trzecia powieść Nicka Hornby - z każdą kolejną rośnie moja sympatia do autora. Polecam!

Wynurzenia zgorzkniałego faceta - o tym, wydawałoby się, jest ta powieść. Mamy jednak przed sobą szczerą wizję świata faceta takiego jak Ty czy On. Opowieść prawdziwą, pełną i niebanalną.
To moja trzecia powieść Nicka Hornby - z każdą kolejną rośnie moja sympatia do autora. Polecam!

Pokaż mimo to

Analiza związków damsko-męskich z punktu widzenia faceta.
Wydaje się, że Nick Hornby lubi taką tematykę, bo inna jego książka "Był sobie chłopiec" oscyluje w podobnych klimatach.
Nawet ciekawa, bo warto poznać męski punkt widzenia. Oczekiwania i wyobrażenia mężczyzn o kobietach i związkach z nimi.
Co prawda to ten 36-latek wydawał mi się mocno niedojrzały. Właściwie przypominał mi dziecko, któremu zabrano zabawkę i dopiero w rękach innego dziecka wydała mu się ona niezmiernie interesująca.
Również pogląd, by na podstawie posiadanej kolekcji płyt oceniać człowieka, nie grzeszy dojrzałością.
Na plus fragmenty o ulubionych płytach czy piosenkach, aż mam ochotę przesłuchać po kolei te kawałki, by sprawdzić jaka muzyka może z niewiedzy mnie ominęła. Dla niektórych może się to okazać nużące. Mnie jednak zainteresowało.
Plusem jest też warstwa psychologiczna. Główny bohater naprawdę szczegółowo analizuje swoje uczucia. Czasem irytuje swoją niedojrzałością, czasem potrafi rozbawić swoimi poglądami.
Podsumowując raczej warta poznania, choć spodziewałam się czegoś nieco innego.

Analiza związków damsko-męskich z punktu widzenia faceta.
Wydaje się, że Nick Hornby lubi taką tematykę, bo inna jego książka "Był sobie chłopiec" oscyluje w podobnych klimatach.
Nawet ciekawa, bo warto poznać męski punkt widzenia. Oczekiwania i wyobrażenia mężczyzn o kobietach i związkach z nimi.
Co prawda to ten 36-latek wydawał mi się mocno niedojrzały. Właściwie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zabawna książka, pełna ciekawych spostrzeżeń - niby truizmów, ale opowiedzianych na nowo. Poznałem sporo ciekawych wykonawców muzycznych, ale momentami książka (choć krótka) drażniła lekkim infantylizmem i irytującymi zachowaniami głównego bohatera.

Zabawna książka, pełna ciekawych spostrzeżeń - niby truizmów, ale opowiedzianych na nowo. Poznałem sporo ciekawych wykonawców muzycznych, ale momentami książka (choć krótka) drażniła lekkim infantylizmem i irytującymi zachowaniami głównego bohatera.

Pokaż mimo to

Świetna książka, fajnie oddaje rozterki faceta po 30ce. Napisana dowcipnym i lekkim stylem. Połknąłem w 2 dni.

Świetna książka, fajnie oddaje rozterki faceta po 30ce. Napisana dowcipnym i lekkim stylem. Połknąłem w 2 dni.

Pokaż mimo to

Ta lektura wywoływała we mnie naprawdę różne odczucia. Pierwsze wrażenie - zachwyt! Początek wyśmienity. Rzadko zdarza mi się czytać coś, co wciąga od pierwszego zdania. A pan Hornby swoją opowieść zaczyna genialnie - bo tak:

"Na mojej liście pięciu najbardziej godnych zapamiętania rozstań wszech czasów (z dziewczynami, które chętnie zabrałbym na bezludną wyspę) znajdują się w porządku chronologicznym:
1) Alison Ashworth
2) Penny Hardwick
3) Jackie Allen
4) Charlie Nicholson
5) Sarah Kendrew.
Rozstania z nimi naprawdę bolały. Lauro, czy widzisz wśród nich swoje imię?"

No i jeśli przeczytamy coś takiego - czy nie chce się od razu poznać całej historii związku i rozstania głównego bohatera z ową Laurą?
Kolejne strony pochłaniałam z zapałem, który jednak dość szybko gasł. Głównie za sprawą bohatera i jego otoczenia. Bohaterem jest trzydziestokilkuletni Rob Fleming, niespełniony DJ, właściciel upadającego sklepiku z płytami, w którym pracują także dwaj jego najbliżsi kumple. Cała trójka zakochana w muzyce, żyjąca muzyką na co dzień, wspominająca przeszłość w powiązaniu z towarzyszącą jej muzyką, oceniająca innych na podstawie tego jakiej muzyki słuchają...
Czytając to, po tylu latach od powstania powieści, miałam wrażenie jakby opisywany przez autora świat się zestarzał. Sklepy z płytami pewnie nie są już typowym elementem krajobrazu, raczej enklawą dla audiofilów. Osobiście nie widziałam na ulicy żadnego (myślę tu o prawdziwych płytach, nie o CD). Wrażenie to potęgowała ilość piosenek/autorów/wykonawców które narrator wspomina i opisuje, a które mnie - czytelnikowi z innego kraju trzymającemu tę książkę w ręku ponad 20 lat po jej napisaniu - w sporej części kompletnie nic nie mówią i nie wnoszą żadnej dodatkowej treści.
Niesamowicie denerwował mnie też główny bohater, w którym szybko odkryłam niedojrzałego Piotrusia Pana. I choć niektóre jego obserwacje okazały się ciekawe (na zasadzie: "o! to faceci też tak mają?"), to jednak przez większość lektury towarzyszyło mi poczucie irytacji naprzemiennie ze znudzeniem. Choć przyznaję że powieść napisana jest całkiem nieźle, autor nie szczędzi czasu na ciekawe opisy i budowanie wielowymiarowych postaci pobocznych, wplata interesujące wątki, które urozmaicają fabułę przy okazji rysując bardziej szczegółowy obraz Roba, kim jest, czym się kieruje w życiu. Moim ulubionym "dodatkiem" tego typu jest historia zbioru płyt pewnego niewiernego męża - cudowny wątek.

Jeśli oceniam tę powieść pozytywnie, to tylko dlatego, że dotrwałam do jej końca - mimo tego jak bardzo miałam czasami dość głównego bohatera. Dopiero zamykając okładkę po skończonej lekturze można stwierdzić, że ta powieść nie jest dziełem przypadku, że wszystko co się w niej dzieje i przydarza bohaterowi jest starannie przemyślane. Że jest w niej jakiś sens. Że dzięki niej możemy zobaczyć coś ważnego - że dorastanie jest możliwe, podejmowanie decyzji jest możliwe. Zmiany są możliwe.
Dobra książka.

http://wlasnieczytam.blogspot.com/

Ta lektura wywoływała we mnie naprawdę różne odczucia. Pierwsze wrażenie - zachwyt! Początek wyśmienity. Rzadko zdarza mi się czytać coś, co wciąga od pierwszego zdania. A pan Hornby swoją opowieść zaczyna genialnie - bo tak:

"Na mojej liście pięciu najbardziej godnych zapamiętania rozstań wszech czasów (z dziewczynami, które chętnie zabrałbym na bezludną wyspę) znajdują...

więcej

mniej

Pokaż mimo to