Wierność w stereo

To był hit mojego liceum w latach 90tych. Gdzie teraz takie sklepy z płytami :(

To był hit mojego liceum w latach 90tych. Gdzie teraz takie sklepy z płytami :(

Nie za bardzo rozumiem fenomen nazwanej kultową powieści. Dla mnie dołująca i momentami przygnębiająca. Przez to,ze jestem w podobnym wieku do bohatera książki, Roba nie zawsze nadążałam za jego tokiem rozumowania, a jego rozterki czasem były dla mnie po prostu infantylne.
Książka z serii przeczytaj bo Tobie akurat może się spodoba.

Nie za bardzo rozumiem fenomen nazwanej kultową powieści. Dla mnie dołująca i momentami przygnębiająca. Przez to,ze jestem w podobnym wieku do bohatera książki, Roba nie zawsze nadążałam za jego tokiem rozumowania, a jego rozterki czasem były dla mnie po prostu infantylne.
Książka z serii przeczytaj bo Tobie akurat może się spodoba.

Lekka i bardzo przyjemna książka, ale w niektórych momentach potrafi zniechęcić z powodu zbędnych rozciągnięć dotyczących różnych piosenek, seriali lub piosenek. Jednak fabuła i humor autora sprawia, że chce się poznać dalsze losy bohatera książki, które chce odkryć co naprawdę liczy się w życiu. Jeśli ktoś rozgląda się za czymś prostym i szybkim w czytaniu to gorąco polecam tą lekturę.

Lekka i bardzo przyjemna książka, ale w niektórych momentach potrafi zniechęcić z powodu zbędnych rozciągnięć dotyczących różnych piosenek, seriali lub piosenek. Jednak fabuła i humor autora sprawia, że chce się poznać dalsze losy bohatera książki, które chce odkryć co naprawdę liczy się w życiu. Jeśli ktoś rozgląda się za czymś prostym i szybkim w czytaniu to gorąco...

Stereotyp ~30 letniego faceta - wiecznego chłopca. Kto lubi takich bohaterów jak Will Freeman z "Był sobie chłopiec" czy Charles z "Cztery wesela i pogrzeb", ten polubi głównego bohatera, Roba Fleminga, płytkiego zakompleksionego faceta, który gra nie fair z kobietami, gada, co mu ślina na język przyniesie i wszystkich do siebie zraża, bo "nie może się powstrzymać". Porzucony przez dziewczynę, miota się pomiędzy zranioną miłością, samotnością, marazmem, wściekłością, urażoną dumą i radością korzystania z wolności wiecznego kawalera. Dla mnie, niestety, identyfikowanie się czy choćby zrozumienie dla tej postaci było równie łatwe, co sympatyzowanie z seryjnym mordercą.
Ale przecież nie musimy lubić bohaterów, by docenić książkę. Więc jeśli jesteście w stanie znieść wnerwiające monologi wewnętrzne obrażonego dziesięciolatka w skórze dorosłego, prostackie teksty jego wkurzających kumpli - przygłupów z natręctwami, niezliczone cytaty z pop kultury, dziesiątki tytułów piosenek i kibicować ciężkiej pracy dziewczyn, które pod tą grubiańską powłoką widzą diament do oszlifowania i nie poddadzą się, póki nie zalśni pełnym blaskiem - to pewnie zabawi Was humor, ciekawe męsko-damskie spostrzeżenia i parę naprawdę kapitalnych scenek, gotowych na scenariusz kolejnej brytyjskiej komedii

Stereotyp ~30 letniego faceta - wiecznego chłopca. Kto lubi takich bohaterów jak Will Freeman z "Był sobie chłopiec" czy Charles z "Cztery wesela i pogrzeb", ten polubi głównego bohatera, Roba Fleminga, płytkiego zakompleksionego faceta, który gra nie fair z kobietami, gada, co mu ślina na język przyniesie i wszystkich do siebie zraża, bo "nie może się powstrzymać"....

Pierwsza książka Nicka Hornby którą przeczytałem. Pokochałem jego styl pisania, i samą historię. Książka kultowa dla pokolenia moich rodziców. No i gdzie te sklepy z płytami i ci zakreceni pasjonaci muzyki. Bo przecież nie można związać się z kimś, kto słucha złej muzy :D :D

Pierwsza książka Nicka Hornby którą przeczytałem. Pokochałem jego styl pisania, i samą historię. Książka kultowa dla pokolenia moich rodziców. No i gdzie te sklepy z płytami i ci zakreceni pasjonaci muzyki. Bo przecież nie można związać się z kimś, kto słucha złej muzy :D :D

Nick Hornby napisał wspaniałą „Funny Girl”, więc spodziewałam się, że kolejne spotkanie z jego książką, będzie podobnie miłe. 😍
Sądziłam też, że to będzie szybka przygoda, bo to taka cieńka książeczka. Jak się okazało, na jednej stronie znajduje się mnóstwo tekstu napisanego niewielką czcionką, rzadko pojawiają akapity, dialogów jest jeszcze mniej, a w zdaniach wtrącane są kolejne zdania w nawiasach. Rozdziały nie zaczynają się od nowych stron, a same wydarzenia w żaden sposób nie porywają. 😭
Pewnie wiele z Was, kobiet, (nie wiem jak to wygląda w przypadku mężczyzn), ma swoich książkowych crushy. To teraz wyobraźcie sobie, że poznajecie totalnego antycrusha i musicie czytać jego durne myśli. Ten chłop to taka tragedia. Kocha wszystkich i nikogo, najważniejsze są tylko piosenki, ale tylko te dobre, bo jak ktoś słucha muzyki, która mu się nie podoba, to nie może być fajnym człowiekiem. No i seks. Seks jest najważniejszy. Chłop ten zakochuje się w każdej spotkanej kobiecie i z każdą chce uprawiać seks, a jednocześnie chce być ze swoją byłą. On ma trzydzieści sześć lat! Nie szesnaście...
Słownictwo jest słabe, ale książka ma 26 lat, więc trochę przymykam oko. I okej, można mieć wątpliwości, które miał bohater, można popełniać błędy, ale być tak nudnym, niezdecydowanym, szowinistycznym, wrednym, chamskim, nieudolnym... Ja nie wiem, czy istnieją tacy ludzie, jak ten chłop. On jest okropny. 🤢
Cieszę się, że ta książka już za mną, bo w pewnym momencie myślałam, że nie dam rady dalej, ponieważ zachowanie bohatera było tak skrajnie głupie. 😩

Nick Hornby napisał wspaniałą „Funny Girl”, więc spodziewałam się, że kolejne spotkanie z jego książką, będzie podobnie miłe. 😍
Sądziłam też, że to będzie szybka przygoda, bo to taka cieńka książeczka. Jak się okazało, na jednej stronie znajduje się mnóstwo tekstu napisanego niewielką czcionką, rzadko pojawiają akapity, dialogów jest jeszcze mniej, a w zdaniach wtrącane są...

Kultowa, zabawna. Po lekturze tej powieści zapożyczyłam od bohatera nawyk robienia listy "top 5"

Kultowa, zabawna. Po lekturze tej powieści zapożyczyłam od bohatera nawyk robienia listy "top 5"

W końcu ją zmęczyłam. Ta monotonia po prostu odpycha. Koleś z problemami psychicznym,i rozczulający się nad sobą...straszne

W końcu ją zmęczyłam. Ta monotonia po prostu odpycha. Koleś z problemami psychicznym,i rozczulający się nad sobą...straszne

Strata czasu.
Nie rozumiem, dlaczego ktoś chce czytać tego strasznego grafomana...
Przeczytane (niestety), w roku 2002.

Strata czasu.
Nie rozumiem, dlaczego ktoś chce czytać tego strasznego grafomana...
Przeczytane (niestety), w roku 2002.

Taką literaturę popularną to ja mogę czytać. Hornby jest autentycznie zabawny, bywa błyskotliwy, przechodzi się przez tę książkę szybko, łatwo i przyjemnie. Film Frearsa na jej podstawie też sympatyczny.

Taką literaturę popularną to ja mogę czytać. Hornby jest autentycznie zabawny, bywa błyskotliwy, przechodzi się przez tę książkę szybko, łatwo i przyjemnie. Film Frearsa na jej podstawie też sympatyczny.