Kawowy bar na Zatybrzu, stali klienci, czterdziestoletni właściciel i unoszacy się wszędzie aromat espresso. W ten świat wkracza nieśmiała Francuzka, która sprawia, że życie Massimo zmieni się nieodwołalnie. Dużym plusem tej książki jest ewidentna miłość autora do kawy i Rzymu, natomiast minusem to, że tajemnice, które mają "pchać" tę historię do przodu są potraktowane bardzo powierzchownie. Raczej nie jest to lektura, która na dłużej zostanie w myślach lub sercu.

Kawowy bar na Zatybrzu, stali klienci, czterdziestoletni właściciel i unoszacy się wszędzie aromat espresso. W ten świat wkracza nieśmiała Francuzka, która sprawia, że życie Massimo zmieni się nieodwołalnie. Dużym plusem tej książki jest ewidentna miłość autora do kawy i Rzymu, natomiast minusem to, że tajemnice, które mają "pchać" tę historię do przodu są potraktowane...

„Pierwsza kawa o poranku” autorstwa Diego Galdino jest moim pierwszym spotkaniem z piórem tego włoskiego autora. Powieść należy do gatunku literatura obyczajowa i romans. Książka jest bardzo przyjemna, szybko i płynnie się ją czyta. W mojej ocenie pomysł autora na całą fabułę jest niebanalny, a wykreowani bohaterowie wzbudzają sympatie czytelnika. Historia tutaj stworzona jest urocza, bowiem poznajemy dwójkę głównych bohaterów – właściciela kawiarni Massimo oraz francuskiej turystki Genevieve, a wszystko w przepięknej scenerii Rzymu z zapachem i smakiem przepysznej kawy w tle. Jak potoczy się ich historia odsyłam zainteresowanych do kart powieści. Książka podobała mi się między innymi ze względu na przedstawione sekrety oraz rytuał parzenia wspaniałej kawy. Można tutaj wręcz poczuć smak i zapach pysznej kawy, co dla „kawosza” którym jestem jest dodatkowym atutem. Ponadto autor wspaniale oddał klimat Wiecznego Miasta, jego mieszkańców i otoczenia, co zwiększa atrakcyjność tej powieści. Moim zdaniem jest to świetna lektura na letnie popołudnie lub wieczór, którą powinno się czytać w towarzystwie filiżanki ulubionej kawy. Zachęcam do przeczytania tej powieści, wszystkich którym bliskie są Włochy i uwielbiają kawę, ponieważ można przy książce można odpocząć i przyjemnie spędzić czas oraz naprawdę poczuć aromat tego napoju na kartach tej powieści. Polecam.

„Pierwsza kawa o poranku” autorstwa Diego Galdino jest moim pierwszym spotkaniem z piórem tego włoskiego autora. Powieść należy do gatunku literatura obyczajowa i romans. Książka jest bardzo przyjemna, szybko i płynnie się ją czyta. W mojej ocenie pomysł autora na całą fabułę jest niebanalny, a wykreowani bohaterowie wzbudzają sympatie czytelnika. Historia tutaj stworzona...

On uroczy i odpowiedzialny ze skłonnością do użalania się nad sobą. Ona nieprzystępna i wyniosła, z bolesną przeszłością. Spotykają się przypadkiem, on rażony piorunem walczy o jej serce… Historia jakich wiele, rozgrywająca się w sercu Italii.

Przyznam szczerze, że dużo bardziej od losów głównych bohaterów, moją uwagę zwróciły postaci drugoplanowe – klienci baru – każda ze swoją historią, dziwactwami, dialogami i oczywiście ulubioną kawą. Tworzące specyficzną, ale bardzo ciepłą i sympatyczną społeczność, która nadaje kolorytu codzienności.
I kawa! Kawa, której aromat niemal czuć ze stron książki jest zdecydowanie na plus.

On uroczy i odpowiedzialny ze skłonnością do użalania się nad sobą. Ona nieprzystępna i wyniosła, z bolesną przeszłością. Spotykają się przypadkiem, on rażony piorunem walczy o jej serce… Historia jakich wiele, rozgrywająca się w sercu Italii.

Przyznam szczerze, że dużo bardziej od losów głównych bohaterów, moją uwagę zwróciły postaci drugoplanowe – klienci baru – każda ze...

Rzymski barista napisał książkę o miłości i kawie bo pierwsza poranna kawa jest zawsze dla baristy.bardzo przyjemna to historia, dużo w niej opowieści o ludziach, przepisów na kawę oraz opisów rzymskiej architektury i sztuki.klimatem trochę przypomina mi książkę "Czekolada" Joanne Harris.

Rzymski barista napisał książkę o miłości i kawie bo pierwsza poranna kawa jest zawsze dla baristy.bardzo przyjemna to historia, dużo w niej opowieści o ludziach, przepisów na kawę oraz opisów rzymskiej architektury i sztuki.klimatem trochę przypomina mi książkę "Czekolada" Joanne Harris.

Włochy darzę pewnym sentymentem, ponieważ spędziłam tam pół roku, więc wspominam ten kraj z uśmiechem. Co prawda dużej styczności z literaturą włoską nie miałam, ale na powieść Diego Galdiano skusilam się z powodu opisu zapowiadającego lekką i piękną powieść o miłości z zapachem kawy w tle. Zapach kawy uwielbiam, ale sam już jej smak mi nie pasuje.
Massimo jest po trzydziestce. Prowadzi kawiarnię w Rzymie jest bardzo dobrym baristą. Każda kawa jakiej nie wymyśli okazuje się smakowym sukcesem. Kawiarnię przejął po ojcu, który zmarł, gdy chłopak był w ostatniej klasie liceum i przygotowywał się do zdawania na studia o historii sztuki. Po śmierci ojca Massimo przejął rolę głowy rodziny, ale wcale mu to nie przeszkadzało, ale miewał momenty w życiu, gdy zastanawiał się jakby wyglądało jego życie, gdyby skończył studia na wymarzonym kierunku. Pewnego dnia cały jego świat zmienia bieg, gdy do jego kawiarni wchodzi piękna Francuzka o oczach zielonych jak wiosenna trawa.
“Pierwsza kawa o poranku” miała być powieścią lekką i wciągającą. W sumie pierwsza część była bardzo udana. Była to dość motylkowa część, która przypadła mi do gustu. Gorzej było przy drugiej części, ponieważ przeżywaliśmy to samo, co wcześniej tylko oczami Genevieve, czyli Francuzki, która zawróciła Massimo w głowie. Do momentu ich spotkania wszystko w życiu mężczyzny było poukładane. Nie potrzebował kobiety, nie tęskni za miłością. Całym jego światem była kawiarnia. Potem niestety wszystko straciło znaczenie i liczyła się tylko ona.
Czego brakowało mi w tej książce? Takiego momentu, gdzie akcja odwraca się o 180 stopni, gdzie moje serce zatrzyma się na moment, a potem zacznie bić szybciej niczym galopujący rumak. Takiego czegoś, co nada trochę rys tej nieśpiesznie toczącej się powieści. Akurat wolno płynąco akcja nie jest minusem. Minusem jest brak wyraźnego znaku, że następuje zwrot akcji.
Styl Diego Galdianiego jest lekki i przyjemny, ale sama historia jest mało… wciągająca? Wiecie czasami trafiacie na romans, który was wciągnie, bo autor banalną historię przedstawi w sposób taki, że tydzień zbierać szczękę z podłogi i macie jednocześnie kaca książkowego. Diego Galdiani miał dobry pomysł, ale wykonanie legło. Historia Genevieve była mocna, ale przedstawiona w sposób miałki. Szkoda, naprawdę szkoda, bo miałam duże nadzieje odnośnie tej książki.
Nie będę się rozpisywać, bo to nie ma sensu. Wyszło średnio i tyle. Szkoda, ale mówi się trudno i żyje się dalej.
“Czas to dziwna rzecz. Czasem wymazuje wspomnienia jak fala ślady na przybrzeżnym piasku, kiedy indziej biegnie, nie dotykając nawet bólu po tym, co się wydarzyło.” ~Diego Galdiano, Pierwsza kawa o poranku, Poznań 2014, s. 35.

Włochy darzę pewnym sentymentem, ponieważ spędziłam tam pół roku, więc wspominam ten kraj z uśmiechem. Co prawda dużej styczności z literaturą włoską nie miałam, ale na powieść Diego Galdiano skusilam się z powodu opisu zapowiadającego lekką i piękną powieść o miłości z zapachem kawy w tle. Zapach kawy uwielbiam, ale sam już jej smak mi nie pasuje.
Massimo jest po...

Rzym. Zatybrze. Plac Santa Maria in Trastevere a na nim kawiarnia Tiberi, istniejąca od wielu lat, przyciągająca stałych i nowych klientów wybitną kawą. ☕Za kontuarem Massimo, który z namaszczeniem godnym włoskiego baristy, przygotowuje każdą kawę.☕ Bowiem kawa we Włoszech to nie tylko ciemnobrązowy napój, a prawdziwa symfonia smaków, która jest możliwa tylko dzięki odpowiedniemu przygotowaniu.☕
Każdy dzień Massimo wygląda podobnie. Wstaje wczesnym rankiem i kiedy miasto dopiero budzi się do życia, on stoi już za swoim ekspresem, i czeka na swoich klientów. ☕Doskonale wie kto przyjdzie pierwszy, jaką kawę zamówi, o czym będą dyskutować stali bywalcy kawiarni... ☕
Pewnego letniego dnia w ten dobrze znany rytuał wdziera się Geneviéve. Mieszając język włoski z francuskim prosi o...czarną herbatę z różą. Ta chwila to przełomowy moment w życiu Massima, a wpatrujące się w niego zielone oczy, będą odtąd drogowskazem dla jego działań....😊

Powieść, która musiała być dobra skoro już w tytule pojawia się kawa😃Oprócz losów mieszkańców Rzymu, oprócz wielu zdarzeń, których świadkiem był Tybr i rzymskie niebo, poznajemy sekrety parzenia i przyrządzania najlepszej kawy☕🙂 Ludzie są jak kawa. Każdego można porównać do określonego napoju: espresso, lungo, americana, cappucino, machiato, corretto, ristretto, al vetro....można wymieniać bez końca. Ile ludzkich charakterów tyle kaw i na odwrót.☺

"Kawa to mikroskopijny świat...podobnie jak charakter człowieka, kawę można podzielić na różne kategorie i każdej nadać właściwą nazwę; jednak prawda jest taka, że każda filiżanka (tak jak człowiek) to historia jedyna w swoim rodzaju..."

Polecam, miłośnikom Rzymu, książek i kawy❤
Bo ... "Zawsze jest dobry moment na kawę, zwłaszcza dobrze przyrządzoną"

Rzym. Zatybrze. Plac Santa Maria in Trastevere a na nim kawiarnia Tiberi, istniejąca od wielu lat, przyciągająca stałych i nowych klientów wybitną kawą. ☕Za kontuarem Massimo, który z namaszczeniem godnym włoskiego baristy, przygotowuje każdą kawę.☕ Bowiem kawa we Włoszech to nie tylko ciemnobrązowy napój, a prawdziwa symfonia smaków, która jest możliwa tylko dzięki...

Książka wydana wspaniale, wręcz cudownie! Dobry papier, piękna okładka, książka jest szyta, więc aż się prosi żeby się w niej zaczytywać wracając do niej raz po raz... No niestety. Tak nie będzie. Przeczytałam raz, i ledwo dobrnęłam do końca. Może już jestem za stara n tego typu historie, ale jej infantylność przyprawiała mnie niemal o mdłości. O przewidywalności nie wspominając. Jedyny plusik dla autora za mini-tajemnicę na końcu, ale jednak całokształt płytkiiii aż zęby bolą. Takie opowiadanko jak szkolne wypracowanie na język polski. Nie wiem w ogóle kto i dlaczego zdecydował się to wydać. Szkoda że takka ładna książka zamiast zdobić moją półkę - jednak ją opuści. Tutaj w 100 % się sprawdza powiedzenie "Nie sądź książki po okładce" ... Bo to własnie okładka była głównym powodem dla którego ją kupiłam...

Książka wydana wspaniale, wręcz cudownie! Dobry papier, piękna okładka, książka jest szyta, więc aż się prosi żeby się w niej zaczytywać wracając do niej raz po raz... No niestety. Tak nie będzie. Przeczytałam raz, i ledwo dobrnęłam do końca. Może już jestem za stara n tego typu historie, ale jej infantylność przyprawiała mnie niemal o mdłości. O przewidywalności nie...

Zaczyna się topornie, ale tylko przez kilka stron. Wystarczyło to jednak, bym zaczynała ją czytać na dwa podejścia. Później historia zaczyna rozkwitać, by na końcu niesłychanie przyspieszyć. Podobało mi się. I chce mi się kawy.

Zaczyna się topornie, ale tylko przez kilka stron. Wystarczyło to jednak, bym zaczynała ją czytać na dwa podejścia. Później historia zaczyna rozkwitać, by na końcu niesłychanie przyspieszyć. Podobało mi się. I chce mi się kawy.

Wyjątkowo piękna książka jaką miałem okazję przeczytać. Lekka oraz przyjemna książka o miłości , która jest idealna na letnie wieczory przy filiżance kawy.
Naprawdę polecam

Wyjątkowo piękna książka jaką miałem okazję przeczytać. Lekka oraz przyjemna książka o miłości , która jest idealna na letnie wieczory przy filiżance kawy.
Naprawdę polecam

Mam mieszane uczucia, niby lekka lektura, ale też i płytka, zwalam na literaturę włoską 😆
Bardzo fajny leksykon kaw na końcu 👍

Mam mieszane uczucia, niby lekka lektura, ale też i płytka, zwalam na literaturę włoską 😆
Bardzo fajny leksykon kaw na końcu 👍