Lepsza niż najlepsza gra komputerowa. Książka o dyplomacji, strategii, ważeniu szans i mitygowaniu ryzyk. Książka detaliczna – chyba nie czytałem podobnej dotyczącej początków XVII w. Jest przywołana cała masa listów, wspomnień, pamiętników, memoriałów, odezw i wiele innych. Wszystko pisane pięknym językiem z cudownymi wtrętami łacińskimi.
Traktuje o skomplikowanej grze dyplomatycznej toczącej się między – zasadniczo Rzeczypospolita i Państwem Moskiewskim ale głównych aktorów było znacznie więcej. Czytając sam w nią grałem, zastanawiałem się co ja sam bym zrobił, jak postąpił, co negocjował, jak przekonywał. Wszystko z perspektywy polskiej, ale dzięki detalom mogłem równie dobrze wczuć się w skórę samych moskwicinów.
Czy była szansa na tron carów dla Polaka? Zakończę jednym zdaniem choć powinien go poprzedzać skomplikowany wywód – jednak chyba nie. Chyba bo w historii nic nie jest pewne kiedy zastanawiamy się nad alternatywnymi możliwościami i wszystko jasne kiedy odtwarzamy fakty, które się wydarzyły.

Lepsza niż najlepsza gra komputerowa. Książka o dyplomacji, strategii, ważeniu szans i mitygowaniu ryzyk. Książka detaliczna – chyba nie czytałem podobnej dotyczącej początków XVII w. Jest przywołana cała masa listów, wspomnień, pamiętników, memoriałów, odezw i wiele innych. Wszystko pisane pięknym językiem z cudownymi wtrętami łacińskimi.
Traktuje o skomplikowanej grze...

Wojciech Polak w swojej książce omawia politykę Rzeczpospolitej wobec Moskwy w latach 1607-1612 (a nawet do początku 1613 roku). Pierwsza z tych dat jest związana z postacią Dymitra II Samozwańca oraz polską interwencją w Moskwie, początkowo prywatną, później oficjalną, druga z nich to już wybór Michała Romanowa na cara w czym autor uznaje kres uznawania Władysława za władcę Państwa Moskiewskiego. Celem historyka była zmiana postrzegania polityki Zygmunta III jako błędnej, motywowanej głównie motywami religijnymi i próba przedstawienia jej w bardziej obiektywny sposób. W związku z tym na łamach książki mamy całkiem sporo polemiki z innymi historykami jak Wacław Sobieski czy Aleksander Hirschberg. Książka skupia się w dużej mierze na działaniach dyplomatycznych, brak tutaj raczej opisów dotyczących militariów tamtej wojny. Autor przedstawia zwłaszcza rokowania dyplomatyczne podczas oblężenia Smoleńska oraz misję hetmana Żółkiewskiego i jego ustalenia z Moskwą, które ostatecznie nie zadowoliły króla. Książka z pewnością bardzo interesująca, zawiera sporo cytatów źródłowych, autor dotarł również do tekstów, do tej porty nie wykorzystywanych przez historyków. Na minus wrażenia estetyczne - ta seria książek ma kiepskie okładki oraz przypisy zamieszczone na końcu poszczególnych rozdziałów.

Wojciech Polak w swojej książce omawia politykę Rzeczpospolitej wobec Moskwy w latach 1607-1612 (a nawet do początku 1613 roku). Pierwsza z tych dat jest związana z postacią Dymitra II Samozwańca oraz polską interwencją w Moskwie, początkowo prywatną, później oficjalną, druga z nich to już wybór Michała Romanowa na cara w czym autor uznaje kres uznawania Władysława za...

Bardzo dobra książka opisująca lata interwencji polskej w Państwie Moskiwskim. Książka bardzo dokładnie opisuje zabiegi dyplomatyczne, polskie starania o koronę carską i nasze możliwości w tym zakresie. Opisuje także działania głownych aktorów (króla, hetanów, niektórych magnatów) z naszej strony. Uświadamia o skomplikowanej sieci zależności i trudnych warunkach prowadzenia politki wobec Państwa Moskiewskego rzez RON. Myślę też, że obala kilka mitów obecnych w naszym postzeganiu panowania Zygmunta III Wazy na polskim tronie. Polecam zainteresowanym historią XVII wieku.

Bardzo dobra książka opisująca lata interwencji polskej w Państwie Moskiwskim. Książka bardzo dokładnie opisuje zabiegi dyplomatyczne, polskie starania o koronę carską i nasze możliwości w tym zakresie. Opisuje także działania głownych aktorów (króla, hetanów, niektórych magnatów) z naszej strony. Uświadamia o skomplikowanej sieci zależności i trudnych warunkach prowadzenia...

Masa informacji, dość szczegółowych, pozwalających nam zagłębić się w trudne sprawy, związane z interwencją polską w Rosji i kwestii korony dla królewicza Władysława. Liczna bibliografia pozwala nam dotrzeć do źródeł, z których korzystał autor. Ogromnym minusem są przypisy umieszczone na końcu każdego rozdziału. Jest to bardzo niepraktyczne i niewygodne, nie wiem czemu tak to wydano, ale bardzo to utrudniało odbiór książki. Mimo to mamy do czynienia z solidną porcją wiedzy.

Masa informacji, dość szczegółowych, pozwalających nam zagłębić się w trudne sprawy, związane z interwencją polską w Rosji i kwestii korony dla królewicza Władysława. Liczna bibliografia pozwala nam dotrzeć do źródeł, z których korzystał autor. Ogromnym minusem są przypisy umieszczone na końcu każdego rozdziału. Jest to bardzo niepraktyczne i niewygodne, nie wiem czemu tak...

Można powiedzieć, że jest to bardzo dobra książka na czasie. Pokazuje, że jak się bardzo uprzemy to wszystko możemy zaprzepaścić. Autor opisuje skomplikowaną sieć zależności między Zygmuntem III, Żółkiewskim, sejmem i Rosjanami. Pokazuje, że już na początku XVII wieku dużą część naszych przodków ogarnął kompletnie nieżyciowy pacyfizm i bierność. Książka pozwala spojrzeć z innej strony na kalki dotyczące tego okresu. Po jej przeczytaniu ciężko z taką pewnością mówić np. o rzekomym kompletnie nieuzasadnionym oporze króla Zygmunta przed osadzeniem na tronie moskiewskim przechrzczonego Władysława.

Można powiedzieć, że jest to bardzo dobra książka na czasie. Pokazuje, że jak się bardzo uprzemy to wszystko możemy zaprzepaścić. Autor opisuje skomplikowaną sieć zależności między Zygmuntem III, Żółkiewskim, sejmem i Rosjanami. Pokazuje, że już na początku XVII wieku dużą część naszych przodków ogarnął kompletnie nieżyciowy pacyfizm i bierność. Książka pozwala spojrzeć z...