Dla mnie to książka o sile kobiet, o tym jak musiały radzić sobie w tych nieludzkich czasach. Trudne, bolesna zdarzenia przeplatane humorem.

Dla mnie to książka o sile kobiet, o tym jak musiały radzić sobie w tych nieludzkich czasach. Trudne, bolesna zdarzenia przeplatane humorem.

„Koniec i początek” to drugi tom wspaniałej serii „Na przekór losowi”. Tym razem autorka zabiera nas do roku 1944, do Włoch gdzie spotykają się trzy młode kobiety. Irenka – przedwojenna tancerka z kabaretu, Zosia – Żydówka i Helenka, prosta dziewczyna z biednej rodziny. Każda z nich stara się żyć dalej w nowej rzeczywistości. Każda z nich ma swoje tajemnice i swoją przeszłość. Każda z nich uczy się żyć na nowo w powojennej Polsce. Nie jest to jednak łatwe, gdy nadal panuje chaos, strach i walka o przetrwanie. Trzy panie jednak nie podają się. Są młode, odważne i walczą o lepsze jutro dla siebie. Co ich spotka? Przekonacie się sami.
Muszę przyznać, że ta część bardziej podobała mi się niż pierwsza. Autorka jak zawsze zadbała o to by czytelnikowi dostarczyć wielu emocji. Czasy tuż powojenne nie były łatwe i Pani Kalicka oddała w pełni powagę tamtego okresu, ale jednocześnie potrafiła rozbawić mnie. Za to najbardziej cenię jej styl pisania. Do tego wydarzenia jakie odpisuje miały miejsc naprawdę. Wplecione w nie zostały tylko fikcyjne postacie. Uwielbiam takie zabiegi. Dzięki temu bardziej przeżywam to co dzieje się w książce. Autorka wspaniale oddała klimat powojennej Warszawie. Życie ludzi tuż po zakończeniu wojny. To jak próbowali je poskładać na nowo na gruzach. Jakich wyborów musi dokonywać.
Niezmiennie uwielbiam Irenkę, która jest przebojowa. Ma charakterek i mam wrażanie, że potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji. I jestem ciekawa jak dalej potoczą się je losy.

„Koniec i początek” to drugi tom wspaniałej serii „Na przekór losowi”. Tym razem autorka zabiera nas do roku 1944, do Włoch gdzie spotykają się trzy młode kobiety. Irenka – przedwojenna tancerka z kabaretu, Zosia – Żydówka i Helenka, prosta dziewczyna z biednej rodziny. Każda z nich stara się żyć dalej w nowej rzeczywistości. Każda z nich ma swoje tajemnice i swoją...

Zdarzyło Wam się kiedyś mieszkać w towarzystwie obych Wam osób? Pewnie dla wielu studentów byłych i obecnych to chleb powszedni. Z innych powodów była to także rzeczywistość wielu mieszkańców powojennej Polski. Krótko po upadku Powstania warszawskiego znana czytelnikom z powieści Dziewczyna z kabaretu Irenka Górecka poznaje dwie młode kobiety - Helenę i Zośkę. Każda z nich została na świecie sama. Każda też ma za sobą trudne momenty i związane z nimi tajemnice. Dziewczyny postanowiły zamieszkać ze sobą. Była to najlepsza z możliwych decyzji. Irenka, Helenka i Zośka były dla siebie nieocenionym wsparciem w tych nowych, trudnych czasach. Dzięki retrospekcjom mamy także okazję poznać ich przeszłość. Skrywają się w niej często dramatyczne zdarzenia. Autorka nie skupiła się jednak wyłączenie na tym co było. Przeciwnie. Dzięki niej mamy okazję poznać powojenną rzeczywistość i wyzwania jakie stawiała ona przez tymi, którym udało się zachować życie. Nie były to czasy łatwe. Stare porządki były wypierane przez nowe wpływy. Każdy musiał poszukać swojego sposobu na odnalezienie się w tej trudnej na wszystkich płaszczyznach sytuacji. Wiele osób, w tym także główne bohaterki, poszukiwały osób, z którymi od czasu wojny nie miały kontaktu. Jest to bardzo cenna książka. Na rynku mnóstwo jest powieści traktujących o życiu w czasie wojny. Rzeczywistość powojenna jest natomiast pomijana jako motyw przewodni. Koniec i początek czytało mi się wyśmienicie, chyba jeszcze lepiej niż tom pierwszy. Z niecierpliwością wypatruję kolejnego spotkania z bohaterami cyklu.

Zdarzyło Wam się kiedyś mieszkać w towarzystwie obych Wam osób? Pewnie dla wielu studentów byłych i obecnych to chleb powszedni. Z innych powodów była to także rzeczywistość wielu mieszkańców powojennej Polski. Krótko po upadku Powstania warszawskiego znana czytelnikom z powieści Dziewczyna z kabaretu Irenka Górecka poznaje dwie młode kobiety - Helenę i Zośkę. Każda z nich...

"Koniec i początek" Manuli Kalickiej to kolejna książka, w której losy bohaterów (tu trzech kobiet) uwikłane są w historię. Za wszelką cenę pragną przeżyć, a później na gruzach budować przyszłość. Koniec powstania w Warszawie, to początek nowego etapu ich życia w "nowej" Polsce. Historia i tło przedstawionych zdarzeń są prawdziwe. Bohaterki skrywają dramaty z przeszłości, a codzienność końca wojny nie jest łatwa. W tle poszukiwania zaginionych wolumenów, barwne życie oraz galeria postaci: handlarzy, lekarzy, Rosjan, NKWD. Historia i ludzie. Takie połączenia lubię.

"Koniec i początek" Manuli Kalickiej to kolejna książka, w której losy bohaterów (tu trzech kobiet) uwikłane są w historię. Za wszelką cenę pragną przeżyć, a później na gruzach budować przyszłość. Koniec powstania w Warszawie, to początek nowego etapu ich życia w "nowej" Polsce. Historia i tło przedstawionych zdarzeń są prawdziwe. Bohaterki skrywają dramaty z przeszłości, a...

Ta książka była dla mnie sporym zaskoczeniem.

Na pierwszy rzut oka "czytadło", ale na tyle dobrze napisane, że nie mogłam się od niej oderwać! Czy jest to literatura wysoka? Niekoniecznie. Czy warto przeczytać tę książkę, aby poczuć przez chwilę, jak wyglądało życie w gruzach powojennej Warszawy? Jak najbardziej.

To był mile spędzony czas, polecam.

Ta książka była dla mnie sporym zaskoczeniem.

Na pierwszy rzut oka "czytadło", ale na tyle dobrze napisane, że nie mogłam się od niej oderwać! Czy jest to literatura wysoka? Niekoniecznie. Czy warto przeczytać tę książkę, aby poczuć przez chwilę, jak wyglądało życie w gruzach powojennej Warszawy? Jak najbardziej.

To był mile spędzony czas, polecam.

Poszłam za ciosem i zanurzyłam się w ciąg dalszy wojennych dziewcząt. W tej części to już prawdziwy serial z Irką, Wandzią i Zosią w jednym pokoju tak zwanego kołchozowego mieszkania w Warszawie 1945 roku. Do tego wtrącenia w czasy wojny, głównie po to, aby wytłumaczyć zachowania, czy decyzje bohaterów. Świetny język, realia oddane tak, że niemal chodzi się po ruinach Warszawy. Mnóstwo szczegółów, wydarzeń tamtych trudnych powojennych dni. Z jednej strony radość ze zdobytego kobiecego ciuszka, z drugiej opisy gwałtów, zabójstw i innych podłości ze strony Niemców i coraz bardziej panoszących się Sowietów. Zwykłe życie trzech przyjaciółek. Totalnie wciągnęła mnie ta powieść. Tak jak w pierwszej części czegoś mi brakowało , tak tutaj podobało się wszystko. Polecam.

Poszłam za ciosem i zanurzyłam się w ciąg dalszy wojennych dziewcząt. W tej części to już prawdziwy serial z Irką, Wandzią i Zosią w jednym pokoju tak zwanego kołchozowego mieszkania w Warszawie 1945 roku. Do tego wtrącenia w czasy wojny, głównie po to, aby wytłumaczyć zachowania, czy decyzje bohaterów. Świetny język, realia oddane tak, że niemal chodzi się po ruinach...

Była to moja książka na wakacje wybrana przypadkiem i okazało się, że trafiłem na bardzo wciągającą i emocjonującą historię (a nawet trzy historie). Wciąga i nie da się oderwać.

Była to moja książka na wakacje wybrana przypadkiem i okazało się, że trafiłem na bardzo wciągającą i emocjonującą historię (a nawet trzy historie). Wciąga i nie da się oderwać.

Nie czytałam pierwszej części tego cyklu. Bardzo lubię historie osadzone w czasie samego końca i tuż po wojnie. Trochę przeszkadzał mi bałagan czasowy. To ostatnio bardzo modne żeby powieści miały dwa albo i trzy "czasy". Część historii dzieje się w zamierzchłej mniej lub bardziej przeszłości, część współcześnie itd. Ostatnio ciągle trafiam na tego typu konstrukcje i tutaj było podobnie, ale przeskoki były męczące, szarpane. Te skoki w przeszłość pojawiały się osobno dla każdej bohaterki i przez to cała treść wydaje się poszatkowana. Ostatnie rozdziały wciągneły mnie jednak bez reszty i trochę żałowałam że się skończyło.
Pocieszam się faktem, że zakończenie ewidentnie zaprojektowane pod kontynuację. Wszystkie wątki zakończone, ale z pięknym potencjałem na dalszą kontynuację i rozwój.

Nie czytałam pierwszej części tego cyklu. Bardzo lubię historie osadzone w czasie samego końca i tuż po wojnie. Trochę przeszkadzał mi bałagan czasowy. To ostatnio bardzo modne żeby powieści miały dwa albo i trzy "czasy". Część historii dzieje się w zamierzchłej mniej lub bardziej przeszłości, część współcześnie itd. Ostatnio ciągle trafiam na tego typu konstrukcje i tutaj...

Myślę , że pierwszy tom był bardziej interesujący ale i ta książkę czyta się fajnie, życie w powojennej Warszawie podane w humorystyczny sposób

Myślę , że pierwszy tom był bardziej interesujący ale i ta książkę czyta się fajnie, życie w powojennej Warszawie podane w humorystyczny sposób

Zosia, Helenka i Irka, trzy młode kobiety, które nieoczekiwanie łączy wspólna walka o to by żyć, każda zupełnie inna jak to z kobietami bywa. Irka rezolutna, przebojowa, Helenka mimo najtrudniejszych doświadczeń z trójki kobiet, wciąż trochę dziecinna, niedojrzała. Zosia od kiedy zaczęła się wojna, musiała się kryć, musiała również ukrywać swoje uczucia, emocję i tak już zostało.... Każda musi odnaleźć coś co zgubiła, co ciężko odnaleźć w tym wciąż niepoukładanym czasie końcówki wojny. Czy im się uda, czy walka o życie, połączy ich losy na zawsze i czy po tym wszystkim da się wciąż żyć.......
Wzruszająca opowieść w której prawdziwe historie mieszają się doskonale z fikcją literacką, autorka posługuje się słowami, których próżno szukać we współczesnej literaturze...

Zosia, Helenka i Irka, trzy młode kobiety, które nieoczekiwanie łączy wspólna walka o to by żyć, każda zupełnie inna jak to z kobietami bywa. Irka rezolutna, przebojowa, Helenka mimo najtrudniejszych doświadczeń z trójki kobiet, wciąż trochę dziecinna, niedojrzała. Zosia od kiedy zaczęła się wojna, musiała się kryć, musiała również ukrywać swoje uczucia, emocję i tak już...