Mały Wielki Człowiek

Czytając Małego wielkiego człowieka miałam bardzo niemiłe wrażenie dotyczące opowiadanej historii Jacka Crabba, jak mało wiemy na temat Indian w Ameryce. Jak obraz powszechnie nam ukazywany jest wypaczony i nieprawdziwy. Nie ma co czarować biali Amerykanie dokonali zbiorowego ludobójstwa na tych rdzennych autochtonicznych mieszkańcach Dzikiego Zachodu, sprowadzając ich rolę do podległych im niewolników zamkniętych w rezerwatach, jak jakieś dzikie stworzenia. Dla mnie jest to nie do pomyślenia, jak wielką tragedię przeżyli Indianie i jak mało na ten temat się mówi. Holocaust mieli nie tylko żydzi drodzy czytelnicy.
Jeśli chodzi o samą książkę, to jest napisana ciekawie, nie męczy swoją objętością, ukazując barwne życie młodego człowieka, który część swojego życia spędził wśród Czejenów, poznając ich codzienne zwykłe zachowania, zaznajamiając się z ich odmienną kulturą i obyczajowością. Patrzył na ich niesamowitą naiwność i niemalże dziecięcą wrażliwość i ufność, która doprowadziła do ich zguby, gdyż zawierzyli umowom i obietnicom "białych", dla których najważniejsze było m.in. poszukiwanie złota i terenów bogatych gospodarczo. Generalnie chodziło o całkowity wyzysk i zniszczenie przebogatej i jak dla nas "białych" nietypowej i tajemniczej tradycji naszych "czerwonoskórych" braci.
Serdecznie polecam.
Ps. Sam stosunek Jacka Crabba do Indian pozostawia, jak dla mnie wiele do życzenia, ale nie będę zdradzać szczegółów, niech każdy sam się przekona.

Czytając Małego wielkiego człowieka miałam bardzo niemiłe wrażenie dotyczące opowiadanej historii Jacka Crabba, jak mało wiemy na temat Indian w Ameryce. Jak obraz powszechnie nam ukazywany jest wypaczony i nieprawdziwy. Nie ma co czarować biali Amerykanie dokonali zbiorowego ludobójstwa na tych rdzennych autochtonicznych mieszkańcach Dzikiego Zachodu, sprowadzając ich rolę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sporo się ta książka na mnie naczekała, ale gdy już po nią sięgnęłam, to trudno było mi się oderwać od lektury.

"Mały wielki człowiek" to nie tylko historia Jacka Crabba, porwanego i wychowywanego przez Indian, lecz także panoramiczne spojrzenie na dziewiętnastowieczną Amerykę.
Tytułowy bohater wspomina swoje losy z perspektywy bardzo starego, liczącego ponad sto lat człowieka, ale również opisuje historię Dzikiego Zachodu, codzienne życie osadników na tych terenach, a przede wszystkim walkę między amerykańskimi żołnierzami i Indianami.
Mimo iż narrator mówi o tym wszystkim stylem przepełnionym czarnym humorem, trudno nie zwrócić uwagi na fakt, że wojna białych z czerwonymi tak naprawdę była rzezią i ludobójstwem.

Dużym plusem są wyraziste, barwne postacie, z których każda ma jakąś ciekawą historię. Jack Crabb snuje swoją opowieść z przymrużeniem oka, bywa sardoniczny, a nawet grubiański, jednak jest też doskonałym obserwatorem i umie skupić się na ludzkich dramatach, radościach, smutkach...

Kolejną zaletą jest bardzo dobrze ukazane tło historyczne - obok bohaterów fikcyjnych występują postacie autentyczne, podobnie jest z wydarzeniami.

Czytało mi się tę powieść z ogromną przyjemnością. Wciągnęła mnie akcja pełna niespodziewanych zwrotów, spodobał mi się też styl i język oraz świetnie oddany klimat dziewiętnastowiecznej Ameryki, który obala mity na temat honorowych Indian, dzielnych kowbojów, szlachetnych żołnierzy i odważnych osadników.

Polecam z czystym sumieniem!

Sporo się ta książka na mnie naczekała, ale gdy już po nią sięgnęłam, to trudno było mi się oderwać od lektury.

"Mały wielki człowiek" to nie tylko historia Jacka Crabba, porwanego i wychowywanego przez Indian, lecz także panoramiczne spojrzenie na dziewiętnastowieczną Amerykę.
Tytułowy bohater wspomina swoje losy z perspektywy bardzo starego, liczącego ponad sto lat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeśli ktoś chce spędzić czas z lekką i mądrą zarazem lekturą, polecam.

Jeśli ktoś chce spędzić czas z lekką i mądrą zarazem lekturą, polecam.

Pokaż mimo to

Spojrzenie na tematykę indiańska dalekie od tego, co znamy z lektury K. May'a, ale ciekawe i nieźle napisane!

Spojrzenie na tematykę indiańska dalekie od tego, co znamy z lektury K. May'a, ale ciekawe i nieźle napisane!

Pokaż mimo to

Czytając "Braci Sisters" przypomniałam sobie o tej książce. Jeżeli ktoś rzeczywiście ma ochotę przeczytać coś lekkiego i zabawnego o tzw. Dzikim Zachodzie polecam "Małego wielkiego człowieka" i jego kontynuację.

Czytając "Braci Sisters" przypomniałam sobie o tej książce. Jeżeli ktoś rzeczywiście ma ochotę przeczytać coś lekkiego i zabawnego o tzw. Dzikim Zachodzie polecam "Małego wielkiego człowieka" i jego kontynuację.

Pokaż mimo to

Polecam!!! Ale jakże nie polecić książki o Indianach!!! Kocham Indian i każda książka, czy film o Nich będzie mi się podobał, oczywiście niezakłamany, prawdziwy, a nie taki poprawny politycznie... teraz pora na film, bo powiem szczerze, że nie pamiętam, czy go oglądałam. .. rzecz jasna pod koniec książki się popłakałam. .. gdy umierał stary wódz... chciałabym mieć w sobie taki spokój i godność w obliczu śmierci. .. powtarzam kocham rdzennych Amerykanów, udało mi się być na paru Pow Wow i tylko jeszcze raz chciałabym stanąć oko w oko z Indianinem. .. ale to już chyba po tamtej stronie, gdzie pod dostatkiem bizonów :)

Polecam!!! Ale jakże nie polecić książki o Indianach!!! Kocham Indian i każda książka, czy film o Nich będzie mi się podobał, oczywiście niezakłamany, prawdziwy, a nie taki poprawny politycznie... teraz pora na film, bo powiem szczerze, że nie pamiętam, czy go oglądałam. .. rzecz jasna pod koniec książki się popłakałam. .. gdy umierał stary wódz... chciałabym mieć w sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ludzie wszystkich kultur żyją w przekonaniu, ze człowiek jest kimś wyjątkowym tylko, kiedy przynależy do ich rasy i wartościuje świat tak jak jego sąsiedzi. Nie lubimy odmienności, ponieważ trudno ją zrozumieć. Człowiek żyjący innym systemem wartości inaczej postrzega świat, przez co jego działania są niezrozumiałe. Z takim problemem nieumiejętności porozumienia spotykają się bohaterowie książki „Mały wielki człowiek”.
Ta opowieść o starca o swojej młodości, kiedy był małym białym chłopcem i trafił do obozu wrogich, dzikich Indian, którzy uznali go za członka plenienia pozwala spojrzeć na cywilizację zachodnią z lekkim dystansem. Jack Crabb żył wystarczająco długo i intensywnie, by móc swoją opowieścią przedstawić nam mentalność Amerykanów w XIX wieku. Adopcja chłopca przez Czejenów sprawiła, że zyskał on rodzinę, którą częściowo stracił. Przechodząc z kultury białych do czerwonych i z powrotem przeżywał liczne wzloty i upadki, podczas których spotykał ważne postacie z historii swego młodego kraju.
Ta znakomita lektura skłania do refleksji nad własnym życiem i pozwala nabrać dystansu do świata. Nie brakuje tam wielu ważnych faktów z historii USA, koncepcji kulturowych i językowych, socjologicznego spojrzenia, a wszystko w lekkiej, humorystycznej oprawie.

Ludzie wszystkich kultur żyją w przekonaniu, ze człowiek jest kimś wyjątkowym tylko, kiedy przynależy do ich rasy i wartościuje świat tak jak jego sąsiedzi. Nie lubimy odmienności, ponieważ trudno ją zrozumieć. Człowiek żyjący innym systemem wartości inaczej postrzega świat, przez co jego działania są niezrozumiałe. Z takim problemem nieumiejętności porozumienia spotykają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zapraszam do odwiedzenia i polubienia naszej strony z recenzjami książek https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

Zapraszam do odwiedzenia i polubienia naszej strony z recenzjami książek https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

Pokaż mimo to

Typ książki, która na długo zostaje w pamięci. Świetny język, ironia, humor, przygoda. Historia sama wchodzi do głowy. Po przeczytaniu ciężko nie zacząć jej polecać każdemu czytaczowi.

Typ książki, która na długo zostaje w pamięci. Świetny język, ironia, humor, przygoda. Historia sama wchodzi do głowy. Po przeczytaniu ciężko nie zacząć jej polecać każdemu czytaczowi.

Pokaż mimo to

Epicka. Świetny bogaty język, użyty do odmalowania niezwykłej historii człowieka, którym od dziecka miotają wichry dziejów. I choć uczeni krytycy mówią, że losy Jacka Crabba są tylko pretekstem do pokazania z bliska ważnych wydarzeń epoki (trochę jak w Foreście Gumpie), to dla mnie w tej książce najcenniejsza jest więź, jaka rodzi się między bohaterem a czytelnikiem. Jack Crabb jest mega-oportunistą. Być może właśnie ta cecha pozwala mu przetrwać największe zawieruchy czasów podboju amerykańskiego Dzikiego Zachodu po różnych stronach barykady, w dodatku bez większego szwanku (nie licząc utraty rodziców, żony i dziecka, drugiej żony i kolejnych dzieci :)). Jednak Crabb mimo swojego oportunizmu jest tak prawdziwy, a jego słabości są tak ludzkie, że dla mnie stał się członkiem rodziny. To facet, który mimo wielu popełnionych po drodze świństewek, może w wieku ponad stu lat patrzeć wstecz z sentymentem. Poza tym nie znam książki, która piękniej i mądrzej mówiłaby o Indianach. Po jej lekturze ja też jestem Indianinem.
Dobrze, że Berger znalazł się w literackim panteonie Stanów Zjednoczonych; szkoda, że nie trafił (a po dobrej zmianie już na pewno nie trafi) do naszego kanonu lektur. Genialna książka.

Epicka. Świetny bogaty język, użyty do odmalowania niezwykłej historii człowieka, którym od dziecka miotają wichry dziejów. I choć uczeni krytycy mówią, że losy Jacka Crabba są tylko pretekstem do pokazania z bliska ważnych wydarzeń epoki (trochę jak w Foreście Gumpie), to dla mnie w tej książce najcenniejsza jest więź, jaka rodzi się między bohaterem a czytelnikiem. Jack...

więcej

mniej

Pokaż mimo to