Ameryka, chwilę po zakończeniu II wojny światowej. Żołnierze powoli wracają do domu – w tym Augie Mencken, którego żona Esther od lat zdradza go z jego kuzynem, Earlem ,,E.G”. Zdesperowani kochankowie zabijają mężczyznę, ale przed wymiarem sprawiedliwości udaje im się upozorować wypadek. Jedynie Ellie, córka Augiego, jest przekonana o winie matki i wuja. Gdy jej starszy brat Orrie przyjeżdża z college’u na pogrzeb ojca, postanawia przekonać go, by ukarał oprawców.

Jak można łatwo wnioskować po zarysie fabuły czy imionach, ,,Historia Orriego” jest jedną z wariacji na temat mitu o Orestesie – synu króla Agamemnona, który zamordował własną matkę, morderczynię ojca. Akcja jest jednak osadzona w XX wieku i całkowicie pozbawiona tej heroiczności i potęgi, którą miały greckie tragedie, nawet opowiadające o bezgranicznym złu. Augie Mencken nie jest ani bohaterskim zdobywcą Troi ani bezwzględnym władcą walczącym o tron, ale dość słabym, biernym człowiekiem, który daje sobą manipulować. Jego niewierna żona, Esther, nie ma w sobie nic z tej dumy i godności, jaka cechowała Klitajmestrę Ajschylosa, nie jest też sprzeciwiającą się poniżeniu ofiarą prezentowaną przez Eurypidesa – to prosta, płytka kobieta lubiąca seks i pieniądze, jej jedyną pozytywną cechą jest miłość do dzieci. Całość osadzona jest w małomiasteczkowej, powojennej społeczności ze wszystkimi jej małostkami i przywarami – zamiast greckiego chóru akcję komentują sąsiedzi popijający piwo w knajpie, morderstwo prawie nie dochodzi do skutku z powodu problemów z prądem, większość bohaterów nie zdobyła nawet specjalnego wykształcenia. Wchodzimy w bardzo prymitywny i surowy świat, gdzie nie brakuje alkoholu, przemocy domowej, sekt. Gdzie o seksie się nie rozmawia, ale nie ratuje to przed prostytucją, molestowaniem czy nawet kazirodztwem. Podobnie jak w wielu książkach wykorzystujących motywy mitologiczne, a które powstały w XX wieku, autor próbuje rozprawić się też z toksyczną męskością, przekonaniem, że zajęciem dla prawdziwego mężczyzny jest przemoc, zemsta, że kobiety są do ochrony. Pojawia się tu wiele rzeczy z dzisiejszego punktu widzenia bardzo niepoprawnych politycznie, takich jak sugestie, że przemoc seksualna może być wynikiem ,,złego prowadzenia się”, jasny podział na to, co wolno danej płci czy wstawki antysemickie, natomiast warto je czytać ze świadomością, że takie kiedyś były czasy i że perspektywa bohaterów nie zabiera czytelnikowi krytycyzmu.

Mnie osobiście ta powieść bardzo się spodobała i zmusiła do myślenia, dlatego nie do końca rozumiałam, czemu ma tak niskie oceny. Jednak po namyśle trochę to rozumiem. Nie chcę zabrzmieć jak Olga Tokarczuk w cytacie o idiotach, ale ponieważ obecnie zajmuję się mitem o Orestesie naukowo, zdaję sobie sprawę, że mam ,,kompetencje kulturowe”, żeby zrozumieć wiele nawiązań, które są w tej książce i które wiele dają, ale niekoniecznie są wyczuwalne od razu. Berger właściwie wiernie opiera się na ,,Orestei” Ajschylosa, chociaż czerpie też trochę z Sofoklesa i Eurypidesa. Nawet sam podział ,,Historii Orriego” na trzy części wyraźnie nawiązuje do oryginalnej trylogii tragicznej. Powieść jest przepełniona intertekstualnością, aluzjami do mitologii – tymi bardziej oczywistymi, jak imiona bohaterów (moim faworytem jest pan adwokat A. Pollo),jak i bardziej ukrytymi, jak ukazane tu postawy. Ellie Mencken, zbuntowana, izolująca się od świata nastolatka, która nie waha się kłamać i manipulować w imię czegoś, co uważa za słuszne, a przy tym na swój sposób jest niezwykle niewinna, właściwie mało się różni od ubranej w łachmany Elektry. Orrie nie jest bezwzględnym matkobójcą, ale łagodnym i wrażliwym chłopakiem, dla którego morderstwo jest aktem ostatecznej desperacji i który w równym stopniu jest prześladowany przez prokuratora nazwiskiem Furie, jak i własne sumienie, którego nie uspokoi żaden wyrok. Bardzo mocnym aspektem jest relacja syna i matki, która jest pełna miłości i zostaje wypaczona niejako wbrew głównym zainteresowanym A zakończenie pozostawia nas w zawieszeniu i nie daje jednoznacznej odpowiedzi, czy jest miejsce na nadzieję, czy wszystko już utracone, czy kilka dobrych elementów wystarczy, aby wyrwać się z kręgu dysfunkcyjności.

To jest powieść gorzka, brutalna, ale bardzo poruszająca i refleksyjna. Warto poznać, nawet jeśli nie znacie aż tak dobrze mitologii, bo sam obraz rodziny i społeczności jest wart uwagi.

,, (…) nie można kierować się tylko współczuciem. Jest jeszcze prawda, która bywa nieprzyjemna, może nawet niesprawiedliwa, paskudna, zła, ale prawda pozostaje prawdą.”

Ameryka, chwilę po zakończeniu II wojny światowej. Żołnierze powoli wracają do domu – w tym Augie Mencken, którego żona Esther od lat zdradza go z jego kuzynem, Earlem ,,E.G”. Zdesperowani kochankowie zabijają mężczyznę, ale przed wymiarem sprawiedliwości udaje im się upozorować wypadek. Jedynie Ellie, córka Augiego, jest przekonana o winie matki i wuja. Gdy jej starszy...

Akcja książki toczy się w Ameryce tuż po II wojnie światowej.
Bohater wojenny wraca do domu, by tak wpaść w śmiertelną pułapkę zastawioną przez niewierną żonę i jej kochanka.
Thomas Berger - autor tej książki też brał udział w wojnie, więc temat nie jest mu obcy.
Dalej akacja toczy się prawie jak w greckiej tragedii.
Siostra częściowo zmyśla przebieg wydarzeń, co popycha brata - tytułowego Orriego - do zabójstwa matki i jej kochanka. Stara się doprowadzić do jakichś rozstrzygnięć, stać się mężczyzną stanowczym, który ma coś do powiedzenia w rodzinie, stać się głową rodziny jako mężczyzna.
Matkę zabija przez przypadek, co przyprawia go prawie o szaleństwo. Dopada go poczucie winy i depresja.

Główne atuty powieści dla mnie to przedstawienie pewnej grupy społecznej amerykańskiego miasteczka lat 40-tych ubiegłego wieku oraz psychologiczne rysunki postaci.
Fakt, że rys ten wydaje się przesadzony, bo zbiorowość tych postaci jest wyjątkowo antypatyczna.
Bohater wojenny, który okazuje się być kimś zupełnie innym, właściwie to kłamcą nieudacznikiem i człowiekiem uciekającym od odpowiedzialności.
Matka, która nie do końca wie czyje są jej dzieci: męża czy kochanka.
Rodzeństwo to puszczalska starsza siostra, zdolny ale zahukany brat oraz najmłodsza siostra - inteligentna intrygantka.
Dobrze nakreślone stosunki rodzinne w tamtych latach. Słowo sex jest tematem tabu, ale w niewyjaśniony sposób każdy wie, oco chodzi.
Miłość jest bardzo jednokierunkowa, a do nienawiści i bijatyk jest tylko jeden krok. Rodzina jest raczej prymitywna i prostacka, nie pomaga tu brak pieniędzy i właściwie skrywana prostytucja. Dominuje wulgaryzm, lenistwo i brak porozumienia.
Bardzo pesymistyczna w odbiorze, wydaje się nieco przerysowana jak sztuka na scenie z krzykliwymi dekoracjami, ale w sporej części bliska prawdy.

Akcja książki toczy się w Ameryce tuż po II wojnie światowej.
Bohater wojenny wraca do domu, by tak wpaść w śmiertelną pułapkę zastawioną przez niewierną żonę i jej kochanka.
Thomas Berger - autor tej książki też brał udział w wojnie, więc temat nie jest mu obcy.
Dalej akacja toczy się prawie jak w greckiej tragedii.
Siostra częściowo zmyśla przebieg wydarzeń, co popycha...