1, 3, 2 - w takiej kolejności, od najlepszej, oceniam trylogię. Zapętlony czas to popularny motyw, był w Star Treku, SG-1, masie innych, ale lubię go. Trochę niewykorzystany potencjał, ale dało frajdę.

1, 3, 2 - w takiej kolejności, od najlepszej, oceniam trylogię. Zapętlony czas to popularny motyw, był w Star Treku, SG-1, masie innych, ale lubię go. Trochę niewykorzystany potencjał, ale dało frajdę.

No i ostatni tom trylogii. Jak jeszcze w pierwszym tomie Sniegow silił się na jakiś wtręty komunistyczne (pewnie dla cenzury) to w tej części nie ma ich wcale. Więcej nawet: już nie ma kolektywnych decyzji załogi. Jest dowódca i to tylko on podejmuje decyzje. Ostatnia część jest też najmroczniejsza. Autor nie unikał uśmiercania swoich bohaterów w poprzednim tomie, to w tym jedzie niczym Martin w "Grze o Tron" :) Dlatego ta część wydała mi się o wiele bardziej smutna. Rosjanie mają jakąś taką skłonność do smucenia się.

Jak sugeruje tytuł, autor tym razem "wziął na tapet" zagadnienie czasu. I nawet bardzo ciekawie to opisał. Jak początek mnie nie wciągał to mniej-więcej od połowy już leciało po równi pochyłej. Z ciekawym finałem... chociaż... zostawił sobie pewnie taką furtkę do części czwartej (która miała/nie miała powstać). Ale takie odniosłem wrażenie.

Jedyne co mi przeszkadzało to infantylizm postaci - nie wiem czy to dlatego, ze czytelnikami mieli być młodsi, czy to celowy zabieg przedstawienia osobowości człowieka przyszłości a może po prostu taki styl Sniegowa. Nie mniej jednak, wątki obyczajowe przypominały mi serial "Szkoła" (nie żebym oglądał tę medialną kiszkę - widziałem fragmenty). Emocje, uczucia i teksty infantylne aż mnie bolały zęby.

Ale jak na (już) leciwą fantastykę naukową z ZSRR to całkiem fajny kawałek.

No i ostatni tom trylogii. Jak jeszcze w pierwszym tomie Sniegow silił się na jakiś wtręty komunistyczne (pewnie dla cenzury) to w tej części nie ma ich wcale. Więcej nawet: już nie ma kolektywnych decyzji załogi. Jest dowódca i to tylko on podejmuje decyzje. Ostatnia część jest też najmroczniejsza. Autor nie unikał uśmiercania swoich bohaterów w poprzednim tomie, to w tym...

Jest to powieść rozpaczliwie słaba jeśli chodzi o kreację bohaterów i całej ludzkości. Niewiele lepiej jest w przypadku nieziemców. Ponoć interesujące są pomysły autora na technologię przyszłości, ale nie mnie – humaniście to oceniać.

Mogę polecić jedynie wyjątkowym fanom radzieckiej SF. Jest to bez wątpienia ważna pozycja w dziejach literatury fantastycznej, ale bardzo brzydko się zestarzała.

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2021/04/siergiej-sniegow-ludzie-jak-bogowie.html

Jest to powieść rozpaczliwie słaba jeśli chodzi o kreację bohaterów i całej ludzkości. Niewiele lepiej jest w przypadku nieziemców. Ponoć interesujące są pomysły autora na technologię przyszłości, ale nie mnie – humaniście to oceniać.

Mogę polecić jedynie wyjątkowym fanom radzieckiej SF. Jest to bez wątpienia ważna pozycja w dziejach literatury fantastycznej, ale bardzo...

Najsłabsza część serii. Co nie znaczy, że zła. Po prostu nie dorasta poziomem do poprzednich, które uważam za wybitne.

Najsłabsza część serii. Co nie znaczy, że zła. Po prostu nie dorasta poziomem do poprzednich, które uważam za wybitne.

Gdy szukałem jakichś papierów w łapki wpadły mi te 3 niewielkie książki. Nostalgia mnie chwyciła, bo przeczytałem je mając lat 12. I pomyślałem ze może ktoś tego nie znać. A to błąd. Tak, to radziecka fantastyka, ale VSOP. Trzeba tylko przełknąć fakt że komunizm zwyciężył (bo według realiów funkcjonowania pisarza w ZSRR musiał tak napisać - była to oczywista oczywistość. - w przyszłości komunizm zwycięża. Koniec dyskusji) a potem zasiąść w fotelu i przeczytać jedną z najlepszych space opera jakie czytałem. Gorąco polecam.

Gdy szukałem jakichś papierów w łapki wpadły mi te 3 niewielkie książki. Nostalgia mnie chwyciła, bo przeczytałem je mając lat 12. I pomyślałem ze może ktoś tego nie znać. A to błąd. Tak, to radziecka fantastyka, ale VSOP. Trzeba tylko przełknąć fakt że komunizm zwyciężył (bo według realiów funkcjonowania pisarza w ZSRR musiał tak napisać - była to oczywista oczywistość....

Autor ciut za bardzo wziął sobie do serca tytuł i sam się zapętlił. Niestety, wraz z akcją, która stała się nie dość że rozwlekła i denerwująco powtarzalna, to momentami niezbyt logiczna. W zasadzie do niczego konkretnego czy przełomowego nie prowadzi, do końca nie wiadomo kto jest kim, po czyjej jest stronie. Większość bohaterów zmienia charakter na neurotyczny lub po prostu go traci na rzecz płaskiej sztuczności. Totalnie brak opisów nowych planet i światów, podróże w czasie i przestrzeni sprowadzają się do zdawkowych streszczeń zmiennego migotu odległych gwiazd. Podsumowując: można domęczyć do końca, tylko po co?

Autor ciut za bardzo wziął sobie do serca tytuł i sam się zapętlił. Niestety, wraz z akcją, która stała się nie dość że rozwlekła i denerwująco powtarzalna, to momentami niezbyt logiczna. W zasadzie do niczego konkretnego czy przełomowego nie prowadzi, do końca nie wiadomo kto jest kim, po czyjej jest stronie. Większość bohaterów zmienia charakter na neurotyczny lub po...

http://jedynkaidziewieczer.blogspot.com/2013/06/siergiej-sniegow-ludzie-jak-bogowie.html

http://jedynkaidziewieczer.blogspot.com/2013/06/siergiej-sniegow-ludzie-jak-bogowie.html