Największa wada to końcówka, która aż prosi o dalszy ciąg.
Książka nie jest usłana różami, pokazuje jak ciężkie warunki mogą zmienić człowieka.

Największa wada to końcówka, która aż prosi o dalszy ciąg.
Książka nie jest usłana różami, pokazuje jak ciężkie warunki mogą zmienić człowieka.

Choć akcja czasami szła zbyt wolno to i tak potrafiła zaskakiwać. Chociaż niestety pod koniec można było mieć wrażenie, że książka była pisana na przymus. za to dosłownie ostatnia strona była momentem bardzo wyczekiwanym (przynajmniej dla mnie) a także szokująca dlatego mam też nadzieje że wyjdzie kolejna część i to już niedługo.

Choć akcja czasami szła zbyt wolno to i tak potrafiła zaskakiwać. Chociaż niestety pod koniec można było mieć wrażenie, że książka była pisana na przymus. za to dosłownie ostatnia strona była momentem bardzo wyczekiwanym (przynajmniej dla mnie) a także szokująca dlatego mam też nadzieje że wyjdzie kolejna część i to już niedługo.

Gdy Waverly wróciła na statek zapewne większość osób myślała że będzie uważana za bohaterkę. Niestety, większość osób uznało ją niemal za zbrodniarkę bo nie uwolniła rodziców... Jednak to nie tylko w tym problem. Wszystko się zmieniło. A szczególnie Kieran - stał się fanatycznym religijnym przywódcą w czym bardzo przypomina Waverly znienawidzoną Anne Mather. Najbardziej przerażające jest to, że nie ma gdzie uciec. Statek to jedna wielka klatka zawieszona w kosmosie.
Okazuje się że na Empireum znajduje się sabotażysta który dotarł na statek z Nowego Horyzontu. Terrorysta powoduje eksplozje podczas której uwalnia Setha i dosypuje tutki do jedzenia Maxowi, po czym on umiera. Sabotażysta jest zagrożeniem dla całego statku, o czym można się przekonać zagłębiając się w książkę. Seth próbuje odnaleźć go i udowodnić swoją niewinność. Tym razem możemy wszystko poznać z jego perspektywy. Wiemy że podczas odsiadki w więzieniu przemyślał swoje zachowanie, co wiąże się z tym że bardzo się zmienił i czytelnik zaczyna go bardzo lubić.
Kieran zaczyna dbać o swoją władzę, nie zawsze przejmując się innymi...

Książka jest dobra, nieco lepsza niż poprzednia część. Czytelnik zauważa coraz większe zmiany w charakterach głównych bohaterów. Autorka wszyto świetnie napisała, jest tutaj wiele wątków które dobrze zebrała w całość. Cała akcja na początku powolna i flegmatyczna wraz z kolejną stroną rozwija się, przez co kończy się w takim miejscu że trzeba sięgnąć po kolejną część ( która już jest ale nie w języku polskim). Autorka szaleje pod względem zmieniania obiektów miłosnych westchnień Waverly. Według mnie szkoda mi trochę Kierana w sumie w pierwszej części nawet go polubiłam ale Seth to prawdziwy facet z jajami, który uczy się na błędach. Znów wymienię moją ulubioną bohaterkę - Sarę, nic się nie zmieniła, no może trochę jest bardziej opryskliwa, ale no po prostu ją lubię xD. Wszystko zbiera się w wielki ośrodek działania, każdy ma swoje sekretne działanie. Niektóre rozpoczęte myśli zostały zaczęte i mam nadzieję że zostaną rozwinięte w kolejnej części :)

Ocena książki to 7,5/ 10
nwm czy powinnam stosować oceny cząstkowe, jednak czasem trzeba :D
polecam tą książkę chyba większości czytelników, jest akcja, czym nie pogardzi książkoholik :)


polecam mojego bloga http://booklover-love.blogspot.com/

Gdy Waverly wróciła na statek zapewne większość osób myślała że będzie uważana za bohaterkę. Niestety, większość osób uznało ją niemal za zbrodniarkę bo nie uwolniła rodziców... Jednak to nie tylko w tym problem. Wszystko się zmieniło. A szczególnie Kieran - stał się fanatycznym religijnym przywódcą w czym bardzo przypomina Waverly znienawidzoną Anne Mather. Najbardziej...

Dwa bliźniacze statki: Nowy Horyzont i Empireum. Oba zmierzają do Nowej Ziemi, miejsca, w którym wybrane osoby rozpoczną nowe życie. Przewożą przeróżne gatunki roślin i zwierząt, by zasiedlić tą nieznana sobie planetę. W pierwszej części pt."Blask" byliśmy świadkami porwania dziewcząt, wymordowania i uwięzienia dorosłych z Empireum, buntu i ucieczki dziewcząt, pod przywództwem Waverly. Widzieliśmy walkę o władzę na Empireum, na którym pozostawieni samym sobie, Kieran i Seth, walczyli o to, kto powinien kierować resztą złogi i statkiem. W rezultacie "Blask" kończy się, gdy Seth ląduje w areszcie, Kieran zamienia się w nawiedzonego następcę Anne Mather a Waverly próbuje pogodzić się ze stratą wszystkich dorosłych.

Akcja "Iskry" toczy się głównie na Empireum. Okazuje się, że wraz z ucieczką dziewcząt, na prom dostał się ktoś z Nowego Horyzontu. Na statku znajduje się terrorysta, który uwalnia z aresztu Setha, zabija jego kolegę Maxa i kieruje cała uwagę na Setha jako winnego sabotażów. Cała załoga zajmuje się tropieniem terrorysty, Kieran próbuje odzyskać posłuch załogi, Waverly zajmuje jedynie myśl o odbiciu rodziców z Nowego Horyzontu. Z Kieranem kontaktuje się także przywódczyni Nowego Horyzontu, Anne Mather, by negocjować uwolnienie dorosłych oraz zawrarcie pokoju. Czy jest to możliwe? Co tym razem knuje Anne? Czy uda się młodym ludziom zapobiec utraceniu statku?
O tym musicie przeczytać sami.
Co do bohaterów, to nic się nie zmieniło. Wiodącą postacią w tej części jest Kieran Setha jest jakby mniej a Waverly przez większość czasu zachowuje się dość denerwująco. Akcja toczy się powoli, przyspieszając lekko w niektórych momentach. Musze powiedzieć, że pierwsza część bardziej mi się podobała, ale to chyba norma przy drugim tomie:) Zakończenie zmusza do oczekiwań na część trzecią, zwłaszcza, że rzecz tyczy Setha, którego lubię najbardziej.

Dwa bliźniacze statki: Nowy Horyzont i Empireum. Oba zmierzają do Nowej Ziemi, miejsca, w którym wybrane osoby rozpoczną nowe życie. Przewożą przeróżne gatunki roślin i zwierząt, by zasiedlić tą nieznana sobie planetę. W pierwszej części pt."Blask" byliśmy świadkami porwania dziewcząt, wymordowania i uwięzienia dorosłych z Empireum, buntu i ucieczki dziewcząt, pod...

Serio? Pisarka na każdym kroku zmienia kurde bohaterów. Na jej potrzeby raz Seth jest wcieleniem zła a Kieran ofiarą, a gdy tylko się znudzi nagle to Seth staje się męczennikiem, nawróconym kurde nwm kim a Kieran staje się maniakiem religijnym, owładniętym pragnieniem władzy... mocno naciągane według mnie. Tacy bohaterowie-kameleony. Pozdrawiam. Ksiażka raczej dla naiwnych.

Serio? Pisarka na każdym kroku zmienia kurde bohaterów. Na jej potrzeby raz Seth jest wcieleniem zła a Kieran ofiarą, a gdy tylko się znudzi nagle to Seth staje się męczennikiem, nawróconym kurde nwm kim a Kieran staje się maniakiem religijnym, owładniętym pragnieniem władzy... mocno naciągane według mnie. Tacy bohaterowie-kameleony. Pozdrawiam. Ksiażka raczej dla naiwnych.

Warta przeczytania :)
Jestem ciekawa co pojawi się w kolejnej części, bo koniec powoduje, że pragnie się więcej :)

Warta przeczytania :)
Jestem ciekawa co pojawi się w kolejnej części, bo koniec powoduje, że pragnie się więcej :)

Łał.
No powiem, że Amy odwaliła naprawdę kawał dobrej roboty. Pierwszą książkę przeczytałam, drugą wręcz pochłonęłam. Dobrym wyborem okazało się wypożyczenie z biblioteki dwóch części naraz. Ta książka jest naprawdę niesamowita, utrzymana we wspaniałym, kosmicznym klimacie czyta się ją z przyjemnym dreszczykiem, zaskakujące zwroty akcji choć nie wkurzające jak to się często w książkach dzieje. Wspaniale, że autorka nie zniszczyła powieści wątkiem miłosnym, który przesłaniałby wszystkie inne wydarzenia. Owszem miłość się tam pojawiała ale jak piszę Julie Wellings, nie została opisana wprost. Możemy się jej domyślać. Cudowny bohater Kieran, który od pierwszych rozdziałów podbił moje serce i prędko się stamtąd nie wyprowadzi, trochę mniej fajna (nie powiedzieć, głupia) główna bohaterka Waverly. Żaden z bohaterów nie jest bez skazy, każdy ma swoje gorsze dni i czasami okazuję swą zwierzęcą naturę. Książka dająca niekiedy do myślenia. Bardzo dojrzała, z ciekawą tematyką i okropnie denerwującym zakończeniem, nie chcę spolerować więc powiem tylko, że nie przeżyję długo, jeśli nie przeczytam 3 części. Ogromnie polecam! :)

Łał.
No powiem, że Amy odwaliła naprawdę kawał dobrej roboty. Pierwszą książkę przeczytałam, drugą wręcz pochłonęłam. Dobrym wyborem okazało się wypożyczenie z biblioteki dwóch części naraz. Ta książka jest naprawdę niesamowita, utrzymana we wspaniałym, kosmicznym klimacie czyta się ją z przyjemnym dreszczykiem, zaskakujące zwroty akcji choć nie wkurzające jak to się...

W telewizji nie raz mieliśmy styczność z reality show stworzonym na podstawach dystopii, gdzie dorośli albo same dzieci musiały zajmować się sprawami życia codziennego, pracować na jedzenie, gotować, dbać o młodsze rodzeństwo, czy też zwierzaki, może nawet miały za zadanie stworzyć własny rząd. Takie programy zawsze przyciągały mnóstwo osób przed ekrany, które śledziły tą emocjonującą rozgrywkę, wiedząc jednak, że w razie czego ktoś może tam wkroczyć, aby udzielić tym dzieciom niezbędnej pomocy. Co jednak, gdyby takie reality show odbywało się na pokładzie statku lecącego przez odmęty wszechświata, gdzie znajdują się tylko dzieci poniżej 16 roku życia bez żadnego dorosłego?

Wszystko zaczęło się nagle, niczym oślepiający „Blask”. Bliźniaczy statek Nowy Horyzont zaatakował Empireum. Prawie wszyscy dorośli zginęli lub zostali porwani podobnie, jak dziewczęta. Teraz są one z powrotem na rodzinnym pokładzie, ale niektórym ciężko jest zapomnieć o wydarzeniach ostatnich miesięcy. Czas ten zmienił wiele osób i to niekoniecznie na lepsze. Na Empireum rządzi teraz Kieran powoli tracący kontrolę na „trzódką” i podejmujący kolejne nienajlepsze decyzje. Seth siedzi w więzieniu, a Waverly dźwiga na ramionach olbrzymi ciężar, którym nie może się z nikim podzielić. Większość dzieci obwinia ją o zostawienie pozostałych przy życiu rodziców w rękach wrogów. Wszyscy mają jednak o wiele poważniejszy problem, na pokładzie Empireum trwa cicha, ale wyniszczająca wojna. Gdy rozlega się pierwszy wstrząs, Waverly i Seth muszą odkryć, kto jest sabotażystą, inaczej stracą wolność. Albo życie.

Najbardziej właśnie podoba mi się w tej książce fakt, że to nie jest cudowna historia miłosna, dla której konflikt pomiędzy statkami oraz samymi ludźmi byłby tylko tłem. Jest to dystopiczna powieść science fiction, w której czy się to bohaterom podoba, czy nie, muszą oni stworzyć od zera społeczeństwo zdolne się wyżywić i przetrwać kolejne, długie miesiące. 16-latka naprawiająca maszyny rolnicze? Pewnie, w końcu ktoś musi się tym zająć. 14-letni medyk? Tak jakoś wyszło. Autorka opisała to wszystko w taki sposób, że ta wizja nabrała brutalnej wręcz realności oraz głębi. Dzieciaki musiały często zmierzyć się z typowymi problemami dorosłych, które jeszcze niedawno w ogóle nie zaprzątały im głowy, ale teraz trzeba sobie z nimi poradzić na swój sposób i jakoś im się to udawało. Lepiej albo gorzej. Autorka nie stworzyła nadludzi, każdy z bohaterów popełnia błędy. Ich świat stanął na głowie, a oni musieli go od nowa zaadaptować.

Oprócz przymusu odnalezienia się w tej ekstremalnej sytuacji bohaterowie książki mają na głowie również typowe problemy nastolatków: pierwsza miłość, przyjaźń, czy choćby mobbing. Romanse należą do pobocznych wątków, a mimo wszystko wyszły naprawdę świetnie.

„Iskra” okazała się być jeszcze lepsza od „Blasku”, który już naprawdę mnie zachwycił. Ta książka wzrusza, zaskakuje, zmusza do refleksji, a wartka akcja nie daje czytelnikowi nawet chwilki na odpoczynek. Samo zakończenie powala na kolana i łamie serce. Ja już chcę ostatni tom, teraz! Często mówi się, że drugie części są słabsze, ale „Iskra” doskonale przeczy temu stwierdzeniu. Serdecznie polecam Wam zapoznanie się z tą kosmiczną odyseją!

Ogólna ocena: 9/10.

W telewizji nie raz mieliśmy styczność z reality show stworzonym na podstawach dystopii, gdzie dorośli albo same dzieci musiały zajmować się sprawami życia codziennego, pracować na jedzenie, gotować, dbać o młodsze rodzeństwo, czy też zwierzaki, może nawet miały za zadanie stworzyć własny rząd. Takie programy zawsze przyciągały mnóstwo osób przed ekrany, które śledziły tą...

Pierwsza część ,,Gwiezdnych wędrowców" bardzo mi się spodobała. Byłam wprost zachwycona tym, co w niej znalazłam. Z utęsknieniem wypatrywałam premiery drugiej części. Gdy już miałam tę książkę w swoich rękach byłam bardzo ciekawa, co tym razem przyniesie jej zawartość. Teraz, gdy jestem już po przeczytaniu ,,Iskry" muszę przyznać, że jestem odrobinkę zawiedziona.

Zaczynałam czytać książkę ,,Iskrę" z wielką nadzieją na wyśmienitą przygodę. Jednak już na początku za wiele się nie działa. Było trochę nudnawo. Choć pomimo tego książkę szybko się czytało. Na szczęście cały czas tak samo nie było. Wraz z upływem większej ilości stron zaczynało się coraz więcej dziać i wtedy dopiero poczułam, że jestem w tym miejscu, za którym tęskniłam. Warto było na początku trochę pocierpieć.

Nie pamiętam jaki stosunek miałam do bohaterów w pierwszej części, lecz tym razem strasznie irytował mnie Kieran. Nie podobało mi się to, co on wyprawia. Jednak muszę przyznać, że to dzięki jego zagrywkom robi się ciekawie. Inni bohaterowie albo przechodzili przed moimi oczami obojętnie, albo wyrabiałam o nich pozytywne zdanie, więc z nimi źle nie jest, a nawet można powiedzieć, że dobrze, gdyż w książce bohaterowie są różnorodni, inni od siebie i nieprzewidywalni.

Mimo początkowych zgrzytów książka ,,Iskra" bardzo mi się spodobała i cieszę się, że jest już za mną. Teraz pozostaje mi czekanie na kolejną część.

Pierwsza część ,,Gwiezdnych wędrowców" bardzo mi się spodobała. Byłam wprost zachwycona tym, co w niej znalazłam. Z utęsknieniem wypatrywałam premiery drugiej części. Gdy już miałam tę książkę w swoich rękach byłam bardzo ciekawa, co tym razem przyniesie jej zawartość. Teraz, gdy jestem już po przeczytaniu ,,Iskry" muszę przyznać, że jestem odrobinkę zawiedziona....

Waverly, po koszmarnych przeżyciach na Nowym Horyzoncie - drugim statku bliźniaku zmierzającym ku Nowej Ziemi - udaje się, wraz z pozostałymi porwanymi dziewczynami, wrócić do Empireum. Niestety statek po ataku nie jest już taki sam. Zmieniło się na nim wszystko. Począwszy od osób, przez dowództwo, kończąc na poczuciu bezpieczeństwa. Zmieniła się i sama Waverly, która przeżyła wiele na Nowym Horyznocie, zarówno fizycznie, jak i mentalnie. Obrazy tego co widziała i co ją spotkało, nawet po powrocie do domu, nadal ją nawiedzają i przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć. Mamy tu dziewczynę, która przed atakiem była zwykłą, ciekawską, błyskotliwą, i pełną życia oraz marzeń nastolatką z małymi, banalnymi problemami, która po ataku zmieniła się w samotną, przetrzebioną psychicznie i naznaczoną fizycznie, zagubioną duszę. Dodatkowym faktem skazującym Waverly na psychiczne cierpienia jest oskarżanie ją, przez pozostałe dzieci, o porzucenie przez nią ich rodziców na statku bliźniaku. A to nie jedyna rzecz, którą dziewczyna ma na głowie.

"Tylko dzięki tobie uciekłyśmy z tamtego statku. Nikt nie poradziłby sobie lepiej. Rozumiesz to, prawda?"

Iskra rozpoczyna się od wybuchu na statku, który doprowadza do uwolnienia Setha z aresztu. Nikt na statku nie wie, kto wywołał eksplozję i jakie są jego zamiary. Oczywiście oskarżenia spadają na tych, którzy zawsze uważani byli za główne składniki wszelkiego zła krążącego po statku. Tak naprawdę to nikt sobie nie ufa nawzajem i każdy oskarża drugą osobę. Jako główni podejrzani, czyli Seth i Waverly, chcą za wszelką cenę dowieść, że to nie oni są sprawcami obecnej sytuacji, która wymyka się spod kontroli, gdyż coraz więcej osób zostaje pokrzywdzonych.

"Bał się już przedtem, ale w porównaniu z tą grozą poprzedni strach był niczym. Stał się zwierzęciem. Schwytanym w pułapkę. Czekającym na śmierć."

Eksplozja na statku powoduje niemałe zamieszanie, gdyż niektóre osoby starają się ukryć prawdę lub zmienić coś na swoją korzyść. Zawsze tak się dzieje, gdy ktoś zaczyna tracić grunt pod nogami. Jedni próbują nadal kopać pod kimś dołek, inni za wszelką cenę chcą pozostać na tym samym miejscu. Taka prawda, że gdy traci się zaufanie do osoby zarządzającej, niełatwo je później ponownie zdobyć. Tym bardziej, gdy inni próbują zabrać ci stanowisko. A to właśnie wybuch na statku staje się pośrednim zaczątkiem rewolucji na Empireum, która doprowadza do odebrania całościowej władzy jednemu, samozwańczemu dowódcy, jakim jest Kieran. Nie każdy chce by to on dowodził wszystkim i wszystkimi. Bunt na Empireum powoduje zmiany, które niekoniecznie muszą się każdemu podobać. A gdy wszyscy zajmują się walką o władzę, na statku grasuje tzw. terrorysta, który zmieni wszystko, a o którym nie każdy wie.

"Wojny nigdy nie kończą się szczęśliwie. Dla nikogo."

Iskra została podzielona na cztery części, których poszczególne rozdziały przedstawione są z trzech punktów widzenia: Waverly, Kierana i Setha. I to właśnie ten zabieg sprawił, iż cała historia jest niezwykle niesamowita i tak wciągająca od pierwszych stron. Czemu? Bo poznajemy całą sytuację z różnych stron, od zupełnie innych typów charakteru i kodeksów wartości, a także pragnień i odczuć. Jest to niezwykłe o tyle, iż każdy z trzech głównych bohaterów ma własną historię i własne spojrzenie na teraźniejszość i przyszłość. I każdy z nich chce czego innego.

"Już mnie nie obchodzi, że nie jestem dla ciebie zbyt dobry."

Książka jest wielowątkowa i naprawdę jestem pełna podziwu dla autorki, iż udało jej się to wszystko ogarnąć i zlepić poszczególne fragmenty w naprawdę dobrą opowieść, która wzrusza, podnosi ciśnienie i sprawia, że chce się więcej. Znacznie więcej. Co szczególnie mi się podobało? Myślę, że ukazanie zalążka gniewu, nienawiści, zła w cierpiących, pełnych żalu i tęsknoty osobach, które czują tak bardzo wiele i nie potrafią zawsze sobie z tym poradzić. Jedni to tłumią, inni uciekają się do podłości, a jeszcze inni nie są sobą. Jest to niezwykłe o tyle, iż można zauważyć do czego prowadzi chęć zemsty, poczucie niesprawiedliwości, brak zaufania i zwykła ludzka niedola. W tej powieści mało jest radosnych i śmiesznych momentów. Znacznie więcej w niej tej ciemnej strony życia i natury człowieka. Dla kogoś kto nie przepada za romansidłami i słodkimi wyznaniami miłości ta książka jest idealna.

Ocena: Podsumowując Iskrę muszę przyznać, że spodziewałam się, iż tak bardzo mi się spodoba. Po pierwszej części i poznaniu stylu autorki i jej pomysłów, wiedziałam, iż nie zepsuje tej historii. I nie zepsuła. Ulepszyła ją i dała znacznie więcej. Dała mnóstwo emocji, uczuć, gorzkich, a zarazem mądrych scen, wiele szybko zmieniającej się akcji i zaskoczeń, których się nie spodziewałam. Sam pomysł sabotażysty, a także rozwinięcie jego historii bardzo intrygujące. A całość, ze szczególnym zwróceniem uwagi na bohaterów, którzy byli bardzo tak różni od siebie i tak niezwykle fascynujący, stanowi świetną, błyskotliwą i mądrą historię.
Jestem naprawdę pod głębokim wrażeniem. Nie jest to banalna i prosta książka, która nudzi i nie porusza. Zupełnie to nie tego typu literatura. Jest taką, którą czyta się w oka mgnieniu, do samego końca bez żadnych przerw (a przynajmniej tak właśnie chce się ją przeczytać). Wszystko w tej powieści jest przemyślane, a zakończenie stanowi niezwykle intrygującą część, która sprawia, że chce się więcej. I pozostaje czekać na kolejną część.

http://papieroweksiazki.blogspot.com/

Waverly, po koszmarnych przeżyciach na Nowym Horyzoncie - drugim statku bliźniaku zmierzającym ku Nowej Ziemi - udaje się, wraz z pozostałymi porwanymi dziewczynami, wrócić do Empireum. Niestety statek po ataku nie jest już taki sam. Zmieniło się na nim wszystko. Począwszy od osób, przez dowództwo, kończąc na poczuciu bezpieczeństwa. Zmieniła się i sama Waverly, która...