Jakub Bielawski

Ja też czuję, że coś we mnie wrzeszczy, jak skowyczy. Czuję, jak mnie wypełnia coś takiego obcego, coś czarnego. Taka ciemność skłębiona, złość, smutek, beznadzieja taka. Czuję, jakbym się nażarł, ja wiem, takiej czarnej waty i ona mnie teraz całego wypełnia i ja już nie wiem nawet, czy ja dalej jestem sobą, czy to, co czuję, to są moje uczucia, czy to ta ciemność we mnie.

Ja też czuję, że coś we mnie wrzeszczy, jak skowyczy. Czuję, jak mnie wypełnia coś takiego obcego, coś czarnego. Taka ciemność skłębiona, zł...

Ludzie jechali autobusem, autobus jechał ludźmi.

Ludzie jechali autobusem, autobus jechał ludźmi.

Autobusy tutaj żyją zgodnie z odwiecznym cyklem natury. Latem śmierdzą potem zmęczonych upałami ludzi, jesienią przemoczonymi skarpetami i frustracją, a zimą znowu potem, tym razem jednak zmieszanym z nieświeżym oddechem szaf albo pawlaczy.

Autobusy tutaj żyją zgodnie z odwiecznym cyklem natury. Latem śmierdzą potem zmęczonych upałami ludzi, jesienią przemoczonymi skarpetami i f...