Piknik na skraju drogi

Dawno nie czytałam Braci Strugackich, a Piknik czytam po raz pierwszy.

Prosta, wciągająca fabuła, pełna tajemniczości i niedopowiedzeń. Opowiada o życiu w kanadyjskim miasteczku Harmont, sąsiadującym ze Strefą, prawdopodobnym miejscem lądowania kosmitów. Strefa to zanieczyszczone środowisko z mnóstwem miejsc i przedmiotów, mających zgubny wpływ na ludzi. Wchodzenie do Strefy, kontakt z groźnymi zjawiskami, o nieznanym działaniu często kończy się śmiercią, a także uszkodzeniem genomu człowieka. To nie przeszkadza w eksploracji tego terenu przez tzw. stalkerów i handlowaniu pozyskanymi artefaktami. W roboczym żargonie stalkerów to: czarci pudding, łysice, racze oko, grzmiące serwetki, czarne bryzgi, owaki, itp. Strefy strzegą siły pokojowe ONZ, wchodzenie tam jest zabronione. Śmiałkowie robią to dla pieniędzy, ale nie tylko, jest to dla nich rodzaj wyzwania. Pociąga ich tajemniczość, przygoda, możliwość wykazania się, a także pieniądze. Najwięcej zarabiają pośrednicy, sprzedający towar do Europy. Część znalezionych przedmiotów zaczyna być przydatna w życiu codziennym, nawet jeśli ludzie nie rozpracowali mechanizmów ich działania. „To po prostu tak, jakby nam z nieba spadły odpowiedzi na pytania, których jeszcze nie umiemy zadać.” (s. 126)

Autorzy misternie zbudowali świat po Lądowaniu, pokazali jakie zmiany zaszły tam po kilkudziesięciu latach. Samo Harmond to taki mroczny świat, pozbawiony urody, w którym życie jest ciężkie dla zwykłego człowieka. Strefa zmieniła życie mieszkańców, nie mogą wyjechać, rodzą się potworki, pojawiają się ożywieni dawno zmarli ludzie. Spotykamy wśród nich wielu maniaków, dziwaków, aferzystów, awanturników i innych obrzydliwych indywiduów.

Główny bohater Red Shoehard, stalker, chce być wolny, chodzi do Strefy dla przygody i pieniędzy. Czuje się tam pewny, jest odważny, twardy, zuchwały, prostacki. Zachowuje się przyzwoicie, nie zostawia kolegów bez pomocy w trudnych sytuacjach. Po wyjściu ze Strefy odstresowuje się pijąc alkohol, kilka razy trafia do więzienia. Wstrząsem jest dla niego śmierć przyjaciela Kiryła po pobycie w Strefie. Widzimy trzy różne wyprawy Reda do Strefy i poznajemy jego ułomne życie rodzinne. Nie ma w nim radości, ale bohater zaczyna dojrzewać i coraz częściej myśli o tym co jest naprawdę ważne. Na koniec jego życzenie skierowane do Złotej Kuli brzmi: „Szczęście dla wszystkich za darmo! I niech nikt nie odejdzie skrzywdzony!” (s. 172)

Szczególnie ciekawa jest inna warstwa książki, czyli rozmowy z naukowcami, m. i. z noblistą, Walentinem Pillmanem o rozumie i ludzkości oraz stawiane przez niego hipotezy, mogące odgadnąć to co zaszło w miejscach Lądowania. Jednak tej tajemnicy ludzkość nie jest w stanie sama wyjaśnić.

Obejrzałam film Tarkowskiego, który powstał na kanwie powieści, ale jest on zupełnie inny niż powieść. Dla mnie to nie jest ekranizacja, raczej tylko inspiracja. Książka ma charakter przygodowy, film bardziej - filozoficzny. Co ciekawe scenariusz był pisany przez Braci Strugackich. Może tylko ponury klimat i zapach zgnilizny jest wspólnym mianownikiem tych dzieł.

To stara dobra sci-fi, polecam gorąco, powieść powinna się spodobać amatorom dobrej literatury.

Dawno nie czytałam Braci Strugackich, a Piknik czytam po raz pierwszy.

Prosta, wciągająca fabuła, pełna tajemniczości i niedopowiedzeń. Opowiada o życiu w kanadyjskim miasteczku Harmont, sąsiadującym ze Strefą, prawdopodobnym miejscem lądowania kosmitów. Strefa to zanieczyszczone środowisko z mnóstwem miejsc i przedmiotów, mających zgubny wpływ na ludzi. Wchodzenie do...

Większość książki z wyjątkiem trzeciego i czwartego rozdziału jest dosyć nudna i nie mogę pozbyć się wrażenia, że można byłoby napisać ją w ciekawszy sposób. Nieco drażniący był dla mnie fakt, że jak na opowieść, której akcja dzieje się w kraju anglojęzycznym, to jej postacie, ich mentalność, zachowania i mowa prezentują cechy charakterystyczne dla bloku komunistycznego. Lektura mocno tym traci na wiarygodności i gubi gęstość atmosfery. Mimo tego, jest to ciekawa refleksja nad miejscem człowieka we wszechświecie i jego stosunku do niego, a wyśmienita sekwencja końcowa warta jest tego, by przebrnąć przez mniej ciekawe pierwsze rozdziały lektury. Fani serii gier raczej nie znajdą w tej książce tego, co przedstawił Cień Czarnobyla lub Zew Prypeci, ale na pewno poszerzy ona nieco perspektywę na dziejące się w świecie S.T.A.L.K.E.R.a anomalie.

Większość książki z wyjątkiem trzeciego i czwartego rozdziału jest dosyć nudna i nie mogę pozbyć się wrażenia, że można byłoby napisać ją w ciekawszy sposób. Nieco drażniący był dla mnie fakt, że jak na opowieść, której akcja dzieje się w kraju anglojęzycznym, to jej postacie, ich mentalność, zachowania i mowa prezentują cechy charakterystyczne dla bloku komunistycznego....

Ale to było dobre! Perfekcyjna struktura tego opowiadania zapewnia mu ciekawą fabułę (która się nie dłuży),bardzo dobrze nakreślone postacie i sytuacje, a także miejsce na filozofowanie. Wszystko czego potrzebuję od ruskiego twardego sci-fi. Pzdr

Ale to było dobre! Perfekcyjna struktura tego opowiadania zapewnia mu ciekawą fabułę (która się nie dłuży),bardzo dobrze nakreślone postacie i sytuacje, a także miejsce na filozofowanie. Wszystko czego potrzebuję od ruskiego twardego sci-fi. Pzdr

Wielowarstwowa opowieść o ludzkiej kondycji i nie tylko. Mroczna, gęsta atmosfera. Chandlerowskie postaci. Świetne dialogi. Sensownie ułożona akcja, nastrój tajemniczości. Nic tutaj nie jest powiedziane wprost. Czytelnik musi ruszyć głową, aby dojść do swoich wniosków.

Ciekawe, że napisano tę książkę dekadę przed katastrofą Czarnobyla. Wydaje się, że idealnie uchwycono tutaj zachowania i nastrój strefy wokół Prypeci i uszkodzonej elektrowni. Część osób emigruje szukając lepszego życia, część zostaje i czerpie zyski na nielegalnym handlu z artefaktów z zamkniętej zony.

Książka uświadomiła mi ile pychy jest w ludzkim spoglądaniu na przylot i kontakt z obcą cywilizacją. Wydaje się nam, że będziemy z nimi (jeśli istnieją) rozmawiać jak równy z równym. A może oni przylecą tu tylko na tytułowy piknik, poimprezują i zostawią nas z odpadkami i wygniecioną trawą?

Wielowarstwowa opowieść o ludzkiej kondycji i nie tylko. Mroczna, gęsta atmosfera. Chandlerowskie postaci. Świetne dialogi. Sensownie ułożona akcja, nastrój tajemniczości. Nic tutaj nie jest powiedziane wprost. Czytelnik musi ruszyć głową, aby dojść do swoich wniosków.

Ciekawe, że napisano tę książkę dekadę przed katastrofą Czarnobyla. Wydaje się, że idealnie uchwycono...

Wciągająca fabuła, ale krótka. Napisana przyjemnym językiem, wpływa pozytywnie na odbiór. Bardzo kreatywny pomysł na świat przedstawiony, który otwiera wiele pomysłów na wszelakie opowiadania z pokroju fantastyki naukowej. Polecam dla osób, które zaczynają zagłębiać się w książkach o tematyce postapo.

Wciągająca fabuła, ale krótka. Napisana przyjemnym językiem, wpływa pozytywnie na odbiór. Bardzo kreatywny pomysł na świat przedstawiony, który otwiera wiele pomysłów na wszelakie opowiadania z pokroju fantastyki naukowej. Polecam dla osób, które zaczynają zagłębiać się w książkach o tematyce postapo.

Wyobraź sobie świat, w którym Ziemia naznaczona jest śladami pozaziemskiej cywilizacji. Tajemnicze przedmioty o niewiarygodnych właściwościach kuszą ludzi żądnych bogactwa i władzy. Red, prowadzony żądzą przygody i obietnicą spełnienia marzeń, wyrusza do Strefy po Złotą Kulę.
Czy uda mu się zdobyć artefakt i wyjść cało z tej niebezpiecznej wyprawy? Jakie sekrety skrywają Strefy i co tak naprawdę zostawili po sobie obcy?
Zapraszam na krótkie wideo:

Wyobraź sobie świat, w którym Ziemia naznaczona jest śladami pozaziemskiej cywilizacji. Tajemnicze przedmioty o niewiarygodnych właściwościach kuszą ludzi żądnych bogactwa i władzy. Red, prowadzony żądzą przygody i obietnicą spełnienia marzeń, wyrusza do Strefy po Złotą Kulę.
Czy uda mu się zdobyć artefakt i wyjść cało z tej niebezpiecznej wyprawy? Jakie sekrety skrywają...

Po filmie "Stalker" Tarkowskiego (5/10) spodziewałem się czegoś mrocznego, smętnego. A tu taka niespodzianka!!! Humor się skrzy z każdej strony, ironia sarkazmem podszyta i ile wymiarów! Na filozofowanie miejsca też oczywiście nie zabrakło. Wybitna rzecz!
Przeczytałem ponownie 10 czerwca 2024 (po 3 latach) i wrażenie bez zmian!

Po filmie "Stalker" Tarkowskiego (5/10) spodziewałem się czegoś mrocznego, smętnego. A tu taka niespodzianka!!! Humor się skrzy z każdej strony, ironia sarkazmem podszyta i ile wymiarów! Na filozofowanie miejsca też oczywiście nie zabrakło. Wybitna rzecz!
Przeczytałem ponownie 10 czerwca 2024 (po 3 latach) i wrażenie bez zmian!

Jedna z najlepszych powieści SF jaką napisano. Nie tylko atrakcyjna fabularnie, ale i zawierająca głębokie rozważania na temat ludzkiej natury. Schuhart to rewelacyjny główny bohater, trochę każdy z nas, trochę typ chandlerowskiego Marlowa, z pozoru cynik, ale pełen dobrze ukrywanej empatii (w odróżnieniu od panującego systemu, delikatnie sugerowanemu jako totalitarny). Charakterystyczna dla Strugackich atmosfera grozy w obliczu Nieznanego. Ciekawe rozważania na temat tego czym może być Zona i jej artefakty. Świetne SF z czasów, gdy pisali je naukowcy i filozofowie.

Jedna z najlepszych powieści SF jaką napisano. Nie tylko atrakcyjna fabularnie, ale i zawierająca głębokie rozważania na temat ludzkiej natury. Schuhart to rewelacyjny główny bohater, trochę każdy z nas, trochę typ chandlerowskiego Marlowa, z pozoru cynik, ale pełen dobrze ukrywanej empatii (w odróżnieniu od panującego systemu, delikatnie sugerowanemu jako totalitarny)....

Ech gdzie ta SF z dawnych lat. Rewelacja.

Ech gdzie ta SF z dawnych lat. Rewelacja.

Fajne. Dziwna, niezamknięta opowieść, trochę o niczym. Chyba lepiej się czyta niż słucha. Podobało mi się, ale nie mogę polecić wszystkim. Bo nie dla wszystkich. Trzeba poczuć klimat.

Fajne. Dziwna, niezamknięta opowieść, trochę o niczym. Chyba lepiej się czyta niż słucha. Podobało mi się, ale nie mogę polecić wszystkim. Bo nie dla wszystkich. Trzeba poczuć klimat.