Czegoś mi zabrakło. Nie jest to zła książka, ale ciężko mi ją zaklasyfikować do jakiegoś gatunku.

Czegoś mi zabrakło. Nie jest to zła książka, ale ciężko mi ją zaklasyfikować do jakiegoś gatunku.

nie każdemu przypadnie do gustu, ponieważ jest dość specyficzna. niemniej dla mnie bardzo udana przygoda, polecam.

nie każdemu przypadnie do gustu, ponieważ jest dość specyficzna. niemniej dla mnie bardzo udana przygoda, polecam.

Debiut autora Dunkela; rozwinął się Autor jako pisarz. Ćma jest alegoryczna, duszna, mroczna, a główny motyw to w gruncie rzeczy problemy nastolatków - po stokroć lepiej przedstawione niż np. u Mossa.

Jako young adult na pewno jedna z ciekawszych.

Debiut autora Dunkela; rozwinął się Autor jako pisarz. Ćma jest alegoryczna, duszna, mroczna, a główny motyw to w gruncie rzeczy problemy nastolatków - po stokroć lepiej przedstawione niż np. u Mossa.

Jako young adult na pewno jedna z ciekawszych.

Książka która nie każdemu się spodoba, dużo wulgaryzmów, mrocznych opisów, wgłębienia się w czeluści ludzkiego umysłu dwóch młodych dziewczyn. Momentami książka kojarzyła mi się z pozycjami Artura Urbanowicza, którego również bardzo szanuję. Podczas czytania mogłam się na chwilę przenieść do swoich czasów gimnazjum, przypomnieć sobie jak to było, gdy człowiek nie jest już dzieckiem, a nie jest jeszcze dorosłym, gdzie żyło się chwilą dzisiejszą i nie myślało totalnie o przyszłości.
Polecam :)

Książka która nie każdemu się spodoba, dużo wulgaryzmów, mrocznych opisów, wgłębienia się w czeluści ludzkiego umysłu dwóch młodych dziewczyn. Momentami książka kojarzyła mi się z pozycjami Artura Urbanowicza, którego również bardzo szanuję. Podczas czytania mogłam się na chwilę przenieść do swoich czasów gimnazjum, przypomnieć sobie jak to było, gdy człowiek nie jest już...

Ciężko mi się ją czytało, zbyt długo to trwało bo aż prawie tydzień , a to oznacza ,że książka raczej nie przypadła mi to gustu a lubię czytać horrory. Najbardziej nie podobały się wulgaryzmy, za dużo ich, zbyt dużo- rozumiem młodzież i ich rozmowy, zwroty do siebie, ale bez przesady :). Postać Nocnego Łowcy, wierzenia, Góry Sowie ,opisy wsi - ok, ale cały czas miałam niedosyt , czegoś brakowało. Nie czytałam innych książek Jakuba Bielawskiego, prócz niedługiego tekstu w ,, Grobowcu- Zaraza,, pod tytułem,,Schlesierthal,, ,który zrobił na mnie dobre wrażenie, więc mam nadzieję, że druga książka,, Dunkiel,, którą mam u siebie , będzie lepsza niż,,Ćma,, i po niej chętniej będę sięgnąć po twórczość tego autora.

Ciężko mi się ją czytało, zbyt długo to trwało bo aż prawie tydzień , a to oznacza ,że książka raczej nie przypadła mi to gustu a lubię czytać horrory. Najbardziej nie podobały się wulgaryzmy, za dużo ich, zbyt dużo- rozumiem młodzież i ich rozmowy, zwroty do siebie, ale bez przesady :). Postać Nocnego Łowcy, wierzenia, Góry Sowie ,opisy wsi - ok, ale cały czas miałam...

Książka z wielkim potencjałem, ale totalnie niewykorzystanym. Naprawdę bardzo podobały mi się mroczne opisy okolic Gór Sowich, Dzierżoniowa i Piotrolesia. Ale wątek szczenięcej, lesbijskiej miłości zabił wszelki nastrój. Dodatkowo jest przesycona bezsensownymi wulgaryzmami. Podobno młodzież tak mówi. Generalizowanie takiego rynsztoka w literaturze to już zgroza.

Dałem książce szansę i jakoś dobrnęłem do końca. Horroru jest tu jak na lekarstwo. Dałoby się z tego zrobić opowiadanie na 60 stron.

Zdecydowanie odradzam sięgnięcie po tę książkę. Może inne pozycje autora są lepsze.

Książka z wielkim potencjałem, ale totalnie niewykorzystanym. Naprawdę bardzo podobały mi się mroczne opisy okolic Gór Sowich, Dzierżoniowa i Piotrolesia. Ale wątek szczenięcej, lesbijskiej miłości zabił wszelki nastrój. Dodatkowo jest przesycona bezsensownymi wulgaryzmami. Podobno młodzież tak mówi. Generalizowanie takiego rynsztoka w literaturze to już zgroza.

Dałem...

Cudowna książka! Choć miejscami przeegzaltowana, jakby była tworzona dla dzieciaków z "emotional group, w skrócie EMO (to gimnazjaliści w tym siedzą, później się wieszają, piszą sobie kondolencje na Internecie)" :) - że zacytuję kultowy tekst Natanka :) Nieco raziły mnie zbitki podobnie brzmiących wyrazów, czy tworzących się niekiedy (nieumyślnych?) wręcz rymów. Sam pisząc staram się unikać takich rzeczy, słusznie albo nie, ale uważam to za (leciuchny) błąd stylu. Aha - znalazłem orta :) "Zważyć" to nie to samo, co "zwarzyć". Ale i tak - leci "dycha".

Cudowna książka! Choć miejscami przeegzaltowana, jakby była tworzona dla dzieciaków z "emotional group, w skrócie EMO (to gimnazjaliści w tym siedzą, później się wieszają, piszą sobie kondolencje na Internecie)" :) - że zacytuję kultowy tekst Natanka :) Nieco raziły mnie zbitki podobnie brzmiących wyrazów, czy tworzących się niekiedy (nieumyślnych?) wręcz rymów. Sam pisząc...

Kuba jest chodzącym fenomenem. Byłem tego pewny po debiutanckim "Słupniku" i jestem pewny tego teraz.

"Ćma" to cholernie ciężka książka wymagająca specyficznego stanu ducha czytelnika. O ile dobrze pamiętam odbijałem się od niej kilka razy, ale w końcu splot zdarzeń sprawił że skończyłem i prawie umarłem z zachwytu.

Pierwsza powieść Kuby, znacznie różni się od wspomnianego debiutu. Czytelnik dalej ściera się z nienazwaną wiszącą w powietrzu grozą, ale autor zamienił wszechobecne szaleństwo jednostki na wszechogarniający smutek i bezsens świata.

Ciężkostrawna i smutna opowieść która jest po prostu przepiękna. Najlepiej przeczytać ją późną jesienią gdy noce są dłuższe, a ludzkie serca ciemniejsze.

Kuba jest chodzącym fenomenem. Byłem tego pewny po debiutanckim "Słupniku" i jestem pewny tego teraz.

"Ćma" to cholernie ciężka książka wymagająca specyficznego stanu ducha czytelnika. O ile dobrze pamiętam odbijałem się od niej kilka razy, ale w końcu splot zdarzeń sprawił że skończyłem i prawie umarłem z zachwytu.

Pierwsza powieść Kuby, znacznie różni się od...

Zupełnie nie moja bajka, książka klasyfikowana jako "Horror" w moim odczuciu to pogrywanie z fanami gatunku. Zbędne długie opisy nie wnoszące nic do fabuły. Szczerze nawet nie chce mi się rozpisywać na temat tej książki . Prawdziwy horror to przeczytać to do końca !

Nie do końca rozumiem politykę wydawnictwa, którego jestem fanem i sukcesywnie uzupełniam nowymi pozycjami. Jednak "Ćma" to ogromnie negatywne zaskoczenie, pod szyldem Vespera.

Zupełnie nie moja bajka, książka klasyfikowana jako "Horror" w moim odczuciu to pogrywanie z fanami gatunku. Zbędne długie opisy nie wnoszące nic do fabuły. Szczerze nawet nie chce mi się rozpisywać na temat tej książki . Prawdziwy horror to przeczytać to do końca !

Nie do końca rozumiem politykę wydawnictwa, którego jestem fanem i sukcesywnie uzupełniam nowymi...

Są książki, które się kocha od pierwszego zdania. "Ćma", choć jest to książka trudna, rozwlekła, pełna dłużyzn, do nich należy. Dlaczego? Bo ja kocham literaturę trudna, pełną zdań karmiących wyobraźnię, słów, których zestawienie wymaga talentu. Kuba Bielawski karmi Nas mrokiem, w którym zawarte są cierpkie, ale osobliwie dyskretne słowa, zdania budowane są tu w taki sposób, że wymagają wyobraźni, żeby powstać, oraz jeszcze większego kunsztu, żeby być napisanymi. Gdyby KB napisał swoim językiem obyczaj, byłoby to ciekawe, gdyby napisał kryminał, chciałoby się to czytać, gdyby zaczął pisać dla dzieci, byłby czytany. I uwielbiany.
Ale zdecydował się na grozę. Tylko... Czy na pewno?
To, co chce powiedzieć, to że książka "Ćma" nie jest do końca grozą. Jej narracja, wynika z ochoty na opowiedzenie historii. Wiąże się z nadrzędności jej tła, ukazanego życia i nakreślonymi postaciami, które wiodą tu prym, zamiast stanowić jedynie przyczynek do opisania zawiłości pokręconego świata.
Forma powieści, istnieje w nawiązaniu do kunsztu operowania słowem, który uniemożliwia zamknięcie się w banieczce literatury weird. Stanowi to zaletę, jak i wadę, w zależności od tego, jakim zasobem wrażliwości operuje odbiorca. Dlatego niektórzy mówią, "Nuda", wspominają, że jak flaki z olejem rozwija się tu akcja.
Myślę, że rozumiem (chyba),że książka ta nie mogła być inna, musiała rozwinąć się w taki sposób, mieć dokładnie tyle stron i tyle dłużyzn.
Jest to bowiem książka wychodząca poza ramy "zwykłej" opowieści niesamowitej, w takim samym stopniu jak nowele i powieści Bułhakowa, Andahaziego, czy Lindsay. To jest, proszę państwa, półka blisko sufitu i z tym należy się pogodzić. Tutejsza groza wynika z dramatu, a dramat, wymaga wybudowania i mroku, który nie sposób wywołać sikającą na prawo i lewo i do góry krwią. Nie ma tu także miejsca dla "trzęsienia ziemi" w klimacie Hitchcocka i nigdy tego miejsca nie znajdziemy. I jest to wspaniałe.
Jest natomiast miejsce na wszystko inne. Na sny, majaki i wulgaryzmy. Na rynsztok i patologię. Na słowa, które wydają się ciągiem myślowym pozbawionym sensu... Na trzęsienie ziemi subtelności... pod sam koniec, gdy wracają ćmy, zwiastując...
Że to zdarzy się znowu.
Wspaniała rzecz.

Są książki, które się kocha od pierwszego zdania. "Ćma", choć jest to książka trudna, rozwlekła, pełna dłużyzn, do nich należy. Dlaczego? Bo ja kocham literaturę trudna, pełną zdań karmiących wyobraźnię, słów, których zestawienie wymaga talentu. Kuba Bielawski karmi Nas mrokiem, w którym zawarte są cierpkie, ale osobliwie dyskretne słowa, zdania budowane są tu w taki...