Achaja - Tom I

Jedna z tych pozycji do których się wraca. Jest to książka, której nie da się odłożyć.

Jedna z tych pozycji do których się wraca. Jest to książka, której nie da się odłożyć.

Pokaż mimo to

Jedna z podstawowych książek w mojej biblioteczce.

Jedna z podstawowych książek w mojej biblioteczce.

Pokaż mimo to

Historia jest sztos, cały zamysł jest naprawdę ciekawy, jednak jest wiele mankamentów, które mnie dość mocno drażniły. Gdyby za ekranizację wzięli się porządni dyrektorzy i scenarzyści to myślę, że byłby niezły hit!

Na pewno dialogi są tu problemem. Infantylne i niskie w poziomie w porównaniu do całej reszty książki. Nie mam nic przeciwko przekleństwom itd. ale tutaj dobór słów jest naprawdę porażający...
Nie wiem czy to będzie czepianie się, ale wszelkie okrzyki "AUUUUU" "AAAAA" można opisać zwięźle "wrzasnęła; zaskowyczała" nie powiem, mocno mnie to odciągało od samej akcji.
Książka nie jest na pewno dla feministek. "Dawanie dupy" (cyt.) dla ratowania swojego życia czy babska armia ubrana jak każda żeńska postać w grach dla nerdów może zniesmaczyć niektóre osoby.

Całą sytuację ratuję Achaja i jej wielka przemiana z księżniczki w wojowniczkę. Bardzo mi przypadła do gustu jej postawa i to jak się zmienia w prawdziwego bohatera książki. Można by tą przemianę podkręcić bardziej, ale i tak jestem pozytywnie zaskoczona. Wątki niewolnictwa były bardzo ciekawe! Mocno została rozwinięta społeczność niewolnicza, w ten sposób kreuje się bohatera z głową na karku. Ucieczki autor również świetnie opisywał i podkręcał tempo.

Mniej już interesowałam się wątkami Siriusa i czarodzieja od wirusa. Szybko nudziły mnie tam rozterki. Widać, że autor lubi sobie pofilozofować a czasami jest to drażniące. Chcę fantasy a nie kolejną filozoficzną rozmowę o życiu jaką funduje mi wykładowca na socjologii.

Myślę, że jestem zadowolona tak w 50%. Trochę mi się podobała trochę nie. Czasami musiałam skakać wzrokiem a czasami siedziałam po nocach, żeby doczytać co się będzie dziać dalej. Każdy ma swój gust, ale drugi tom jest myślę lepszy. Fanką nie zostanę, ale będę miło wspominać wątek Achai.

Historia jest sztos, cały zamysł jest naprawdę ciekawy, jednak jest wiele mankamentów, które mnie dość mocno drażniły. Gdyby za ekranizację wzięli się porządni dyrektorzy i scenarzyści to myślę, że byłby niezły hit!

Na pewno dialogi są tu problemem. Infantylne i niskie w poziomie w porównaniu do całej reszty książki. Nie mam nic przeciwko przekleństwom itd. ale tutaj...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba moja ulubiona trylogia. Kiedy ma być śmiesznie - jest (czarny humor wlatuje często i gęsto), kiedy poważnie - jest. Książki są lekki, baaaardzo dobrze napisane, bohaterowie nie podążają aż tak za stereotypami. Polecam!

Chyba moja ulubiona trylogia. Kiedy ma być śmiesznie - jest (czarny humor wlatuje często i gęsto), kiedy poważnie - jest. Książki są lekki, baaaardzo dobrze napisane, bohaterowie nie podążają aż tak za stereotypami. Polecam!

Pokaż mimo to

Do serii Achaja Andrzeja Ziemiańskiego przymierzałam się już kilka razy. Przy pierwszym i drugim podejściu tak się zakręciłam, że nie zdążyłam sięgnąć po książkę, bo musiałam ją zwrócić. Jak już zakupiłam swój egzemplarz, ślubny obwieścił, że czyta pierwszy i ponieważ postanowiłam „zostawić mu trochę miejsca”, żeby nie bić się o kolejne tomy, to trochę mi zeszło. Jednak w końcu przyszedł i na mnie czas i sięgnęłam po Achaja – Tom I. :)

Sirius, Wirus i Księżniczka.
Achaja jest młodą dość inteligentną księżniczką i „ulubienicą” macochy. Dlatego zgodnie z prawem Troy, zostaje wcielona do armii, by tam odbyć zasadniczą służbę, a tym samym, może przez całkowity przypadek, stracić życie i tym samym oddać miejsce w kolejce do tronu. Rzeczywistość „spada” na dziewczynę w dość brutalny sposób, a przy najbliższej bitwie, gdy trafia do niewoli, poznaje gorzki smak sztuki przetrwania.

Meredith jest czarodziejem, który dostaje wręcz samobójczą misję od samego boga, ale zanim rozpocznie swe zmagania z przeznaczeniem, poznaje Wirusa, który podkopuje jego wiarę i światopogląd. Czy Meredith podejmie się misji i wyjdzie z niej zwycięsko?

Samozwańczego błędy rycerz Sirius poznaje świątynnego skrybę Zaana, który postanawia wykorzystać swą wiedzę i wraz z Siriusem stać się uczestnikiem niesamowitych przygód. Wyruszają wspólnie do królestwa Troy, by tam Sirius mógł zagrać rolę swego życia i stać się zaginionym w dzieciństwie księciem. Czy ta zuchwała mistyfikacja może się udać?

Wstępniak „z przytupem”.
Historia pochłonęła na całego, do tego stopnia, że całą liczącą prawie 700 stron książkę „wciągnęłam” w dwa popołudnia.

Wszystko przez zgrabne lawirowanie między bohaterami i urywanie ich historii w takim momencie, iż po prostu ciężko przestać czytać. Do tego sami bohaterowie są niezwykle intrygujący (no może poza Meredithem, który momentami mnie lekko nudził ;)).

Achaja rozpieszczona, choć trochę zahartowana księżniczka, musi zmierzyć się z życiem. Nie dość, że w armii traktowana jest jak zwykły trep, to jeszcze po wszystkim trafia do niewoli. I tu wszystkie te opisy tortur i późniejszego życia wśród niewolników mogą wydawać się okrutne i momentami niesmaczne (w kuluarach mówi się nawet, iż seksistowskie :P) Jednak patrząc na „malowany” przez autora świat, są one nader realistyczne i co ważne, nie są upiększane na siłę.

Pinki i Mózg ruszają, by opanować świat. ;)
Jeżeli zaś spojrzeć na Siriusa i Zaana nie można oprzeć się wrażeniu, że działają jak słynni Pinki i Mózg. Stworzenie tego duetu, który jednocześnie pokazuje pałacowe życie „zza kulis”, było świetnym pomysłem. Szczególnie iż autor bardzo mocno pokazał, jak wielką władzę ma pozycja, pieniądz i znajomości. Nawet morderstwo w świetle dnia, no środku ulicy przy odpowiednich układach, da się pięknie zatuszować.

Mocną stroną książki są także niezwykły klimat i dynamicznie rozwijająca się akcja. Oczywiście można mieć zastrzeżenia do niektórych opisów tego, że charakterystyki postaci zostały tylko „liźnięte”, a nie w pełni pogłębione, że styl momentami był taki sobie, no i że ten język, to czasem taki jak z rynsztoka. Jednak czytając, tych rzeczy po prostu się nie dostrzega, a wręcz dla mnie ten szorstki i momentami prostacki język nadawał tylko powieści uroku i takiego dodatkowego smaczku.

Rozpisałam się, więc już tylko krótko pozwolę sobie napisać, iż Achaja – Tom I to świetny, ba wręcz rewelacyjny wstępniak do nowego świata, który wciąga i jest zapowiedzią „ostrej jazdy bez trzymanki” w przyszłości. Polecam fantastycznym czytaczom i zabieram się za kolejne tomy. :D

http://unserious.pl/2020/05/achaja-tom-i/

Do serii Achaja Andrzeja Ziemiańskiego przymierzałam się już kilka razy. Przy pierwszym i drugim podejściu tak się zakręciłam, że nie zdążyłam sięgnąć po książkę, bo musiałam ją zwrócić. Jak już zakupiłam swój egzemplarz, ślubny obwieścił, że czyta pierwszy i ponieważ postanowiłam „zostawić mu trochę miejsca”, żeby nie bić się o kolejne tomy, to trochę mi zeszło. Jednak w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa historia księżniczki Achaji. Po przeczytaniu pierwszego tomu mam wielki niedosyt i na pewno sięgnę po kolejną część tej zagmatwanej, nieprawdopodobnej historii. Pierwsze rozdziały bardzo specyficzne, zapoznające czytelnika z zasadami świata wykreowanego przez autora i z tamtejszą logiką (lub jej brakiem). Kolejne strony czytało się już z przyjemnością.

Bardzo ciekawa historia księżniczki Achaji. Po przeczytaniu pierwszego tomu mam wielki niedosyt i na pewno sięgnę po kolejną część tej zagmatwanej, nieprawdopodobnej historii. Pierwsze rozdziały bardzo specyficzne, zapoznające czytelnika z zasadami świata wykreowanego przez autora i z tamtejszą logiką (lub jej brakiem). Kolejne strony czytało się już z przyjemnością.

Pokaż mimo to

Książka godna polecenia. Rzeczywiście wciąga niesamowicie i bardzo szybko się ją czyta.

Trochę przeszkadzała mi brutalność i mocny język, ale rozumiem, że taka była koncepcja Ziemiańskiego - przedstawia świat bez upiększania i owijania w bawełnę.

Książka godna polecenia. Rzeczywiście wciąga niesamowicie i bardzo szybko się ją czyta.

Trochę przeszkadzała mi brutalność i mocny język, ale rozumiem, że taka była koncepcja Ziemiańskiego - przedstawia świat bez upiększania i owijania w bawełnę.

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa książka, w której główną bohaterką jest młoda kobieta.
Książka bardzo wulgarna, dzięki czemu świetnie oddała czas i świat w jakim się dzieje.
Książka mocno wciągająca, choć na pewno nie dla każdego. Choćby osoby, które nie lubią w książkach wulgaryzmów, powinny ją sobie odpuścić.

Bardzo ciekawa książka, w której główną bohaterką jest młoda kobieta.
Książka bardzo wulgarna, dzięki czemu świetnie oddała czas i świat w jakim się dzieje.
Książka mocno wciągająca, choć na pewno nie dla każdego. Choćby osoby, które nie lubią w książkach wulgaryzmów, powinny ją sobie odpuścić.

Pokaż mimo to

Ciekawa, ciekawa zobaczymy jak się rozwinie 🤔

Ciekawa, ciekawa zobaczymy jak się rozwinie 🤔

Pokaż mimo to

swietna ksiazka, niezwykle wciagajace 3 przeplatajace sie watki. Faktycznie momentami bardzo drastyczne opisy, szczegolnie jesli chodzi o losy Achaji, ale to nie zmienia faktu, ze ksiazke czyta sie niezwykle przejemnie. Przeklenstwa wg mnie nie przeszkadzaja wcale, sprawiaja raczej ze ksiazka jest bardziej autentyczna i mozna sie przy niej niezle usmiac.

swietna ksiazka, niezwykle wciagajace 3 przeplatajace sie watki. Faktycznie momentami bardzo drastyczne opisy, szczegolnie jesli chodzi o losy Achaji, ale to nie zmienia faktu, ze ksiazke czyta sie niezwykle przejemnie. Przeklenstwa wg mnie nie przeszkadzaja wcale, sprawiaja raczej ze ksiazka jest bardziej autentyczna i mozna sie przy niej niezle usmiac.

Pokaż mimo to