Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://tekstyirzeczy.blog.pl/2017/07/06/jak-niebyc-podreczna-czyli-powiesc-atwood-z-okazji-wizyty-trumpa/

„Podręczna” to kobieta, której głównym zadaniem jest spełniane nakazanego przez Biblię biologicznego obowiązku rodzenia dzieci. Ponieważ największym problemem fikcyjnej (jeszcze) Republiki Gileadu jest radykalny spadek dzietności i urodzeń (efekt jakiejś katastrofy ekologicznej i totalnej eksploatacji środowiska naturalnego), pewna grupa płodnych (jeszcze) kobiet musi swój biblijny obowiązek spełniać wbrew własnej woli, pod przymusem i groźbą wysłania do Kolonii bądź kary śmierci. Powieść Atwood to zapis doświadczeń Fredy, historia jej zniewolenia i ubezwłasnowolnienia, wstrząsający zapis świata, w którym konstytucje i prawa człowieka zastąpił religijny fanatyzm i patriarchat. Ale czy ta wpisująca się w nurt science-fiction historia jest aż tak daleka od naszego współczesnego świata? Czy postępujący, pełen pogardy do kobiet „zwrot konserwatywny” nie jest najprostszą drogą do spełnienia się tak odrażającej wizji?
Niemożliwe? A ja wam mówię, że prawacy mają chore umysły…
Sama Atwood nie pozostawia nadziei, ale też jej nie pozbawia, bo enigmatyczne, otwarte na wielość interpretacji i dopowiedzeń zakończenie niczego nie wyjaśnia, nie kończy i nie zamyka.

http://tekstyirzeczy.blog.pl/2017/07/06/jak-niebyc-podreczna-czyli-powiesc-atwood-z-okazji-wizyty-trumpa/

„Podręczna” to kobieta, której głównym zadaniem jest spełniane nakazanego przez Biblię biologicznego obowiązku rodzenia dzieci. Ponieważ największym problemem fikcyjnej (jeszcze) Republiki Gileadu jest radykalny spadek dzietności i urodzeń (efekt jakiejś katastrofy...

Topografia, czyli opisywanie miejsca.
Jednak miejsce w zbiorze esejów Martina Pollacka nie ma jedynie odniesienia geograficznego, a książka nie jest prostym zapisem podróży po krainach autorowi szczególnie bliskich. Autor Cesarza Ameryki tworzy mapy szczególne, mapy pamięci, które wyznaczają jego osobiste lieux de memoire. W swojej topografii pamięci (tytuł mógłby służyć jako ciekawa figura i kategoria badawcza) Pollack porusza się po pograniczach, liminalnych przestrzeniach wspólnot, których już nie ma, a które przed wojną tworzyły etniczne konglomeraty na terenach dawnej Galicji, pragnie wyjść poza ramy „pamięci kulturowej” która dla nas – Europejczyków oznacza po prostu narodową, wielką historyczną narrację.

http://tekstyirzeczy.blog.pl/2017/07/07/w-poszukiwaniu-nowych-miejsc-pamieci/

Topografia, czyli opisywanie miejsca.
Jednak miejsce w zbiorze esejów Martina Pollacka nie ma jedynie odniesienia geograficznego, a książka nie jest prostym zapisem podróży po krainach autorowi szczególnie bliskich. Autor Cesarza Ameryki tworzy mapy szczególne, mapy pamięci, które wyznaczają jego osobiste lieux de memoire. W swojej topografii pamięci (tytuł mógłby służyć...