Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka to dziennik himalaisty Piotra Morawskiego. Ponieważ pisane były tylko w trakcie wypraw mamy również krótkie informacje jego żony Olgi jak wyglądało ich życie razem.
Książka zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Pisana jest w trochę melancholijnym stylu. Mimo, że czytamy tutaj jakie piękne są widoki i jak autor jest szczęśliwy będąc w górach ja odczuwałam cały czas pewnego rodzaju smutek „bijący” z jego dziennika. Z zapisków Piotra robionych podczas wypraw widać tęsknotę za rodziną, a z opisów jego żony wiemy, że nie mógł długo usiedzieć w miejscu i bardzo ciągnęło go w wysokie góry. Człowiek bardzo wytrzymały, inteligentny, wielki talent polskiego himalaizmu. W górach czuł wolność, a jednocześnie wiedział że jest to wielkie uzależnienie. Przez cały czas widać jego rozdarcie między „normalnym” życiem i wyprawami w Hilamaye czy Katmandu.
Z drugiej strony mamy żonę, która dzielnie znosi wieczną nieobecność męża. Wspiera go i tylko raz nie zgodziła się na jego wyjazd, kiedy była w ciąży (mimo to Piotr pojechał). Wielka miłość – to możemy z książki wyczytać, ale Olga trzyma czytelników w pewnym sensie na dystans i nie wyjawia wszystkiego ze swojego życia małżeńskiego. Nie dowiadujemy się także jakie były ostatnie słowa jej męża przekazane Oldze przez Petera Humora, który był z nim do ostatnich chwil życia. Nie można się jednak temu dziwić, nie wszystko jest na sprzedaż….
Pod koniec ciężko powstrzymać łzy. Bardzo piękna, ale tragiczna historia. Mimo, że nie znałam osobiście Piotra Morawskiego to miałam wrażenie, że świat jest uboższy bez niego.

Książka to dziennik himalaisty Piotra Morawskiego. Ponieważ pisane były tylko w trakcie wypraw mamy również krótkie informacje jego żony Olgi jak wyglądało ich życie razem.
Książka zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Pisana jest w trochę melancholijnym stylu. Mimo, że czytamy tutaj jakie piękne są widoki i jak autor jest szczęśliwy będąc w górach ja odczuwałam cały czas...

Czytałam już kilka książek o podobnej tematyce, ale w większości były to opowieści kobiet więzionych przez swych mężów czy w jakiś inny sposób skrzywdzone przez tradycje muzułmańskie, które nie dają kobietom żadnych praw. Ta książka jest inna. Mamy tu całą sagę rodzinną. Poznajemy Raszidów w roku 1945 kiedy są bogaci i wpływowi. Później w wyniku przewrotu w Egipcie bohaterowie wpadają w tarapaty. Właściwie od samego początku rodzinę prześladuje pech, szczęśliwe chwile nie trwają zbyt długo.
Mamy tu pokazane życie (na pewno nie przeciętnej) egipskiej rodziny, zwyczaje, tradycje, kulturę. Mimo, że niektóre z tych zwyczajów są dla nas, europejczyków nie do przyjęcia to wydaje mi się, że każdy czytając tę książkę odczuwa bliską więź z bohaterami. Dla mnie była to bardzo wzruszająca opowieść, która skończyła się chyba dobrze :) ale jednak jakoś smutno... Polecam gorąco!

Czytałam już kilka książek o podobnej tematyce, ale w większości były to opowieści kobiet więzionych przez swych mężów czy w jakiś inny sposób skrzywdzone przez tradycje muzułmańskie, które nie dają kobietom żadnych praw. Ta książka jest inna. Mamy tu całą sagę rodzinną. Poznajemy Raszidów w roku 1945 kiedy są bogaci i wpływowi. Później w wyniku przewrotu w Egipcie...

Autor mieszkał w Tokio przez około 10 lat na przełomie lat 80-tych i 90-tych. W książce z niezwykle luzackim i humorystycznym podejściem pokazuje to wielkie i dość dziwne dla europejczyka miasto. Opisuje również swoje wycieczki po Japonii i podejście jej mieszkańców do obcokrajowców.
Bardzo mnie ta książka wciągnęła i zachęciła do bliższego zapoznania się z kulturą i zwyczajami w Japonii. Dla mnie jako osoby nie znającej w ogóle kultury, zwyczajów i sposobu życia Azjatów była bardzo ciekawa. Wielkim plusem jest świetny styl w jakim została napisana. Albo autor ma duży talent pisarski albo ktoś ją świetnie zredagował :) Polecam

Autor mieszkał w Tokio przez około 10 lat na przełomie lat 80-tych i 90-tych. W książce z niezwykle luzackim i humorystycznym podejściem pokazuje to wielkie i dość dziwne dla europejczyka miasto. Opisuje również swoje wycieczki po Japonii i podejście jej mieszkańców do obcokrajowców.
Bardzo mnie ta książka wciągnęła i zachęciła do bliższego zapoznania się z kulturą i...

Młoda, 22-letnia Samantha Shannon napisała książkę, którą zachwycają się wszyscy. Ja również :) Podchodziłam do niej sceptycznie, ale zaskoczenie po jej przeczytaniu było pozytywne. Na szczęście nie jest to kolejna bajeczka o wampirach. Historia ma miejsce w 2059 roku. Jasnowidzenie jest zakazane. Młoda Peige należy własnie do grupy jasnowidzów i udziela się w przestępczym podziemiu Sajonu Londyn. Pewnego dnia zostaje schwytana i przewieziona do dziwnego miejsca... Od tego momentu zaczyna się robić ciekawie.
W książce dobrze dopracowano szczegóły przedstawionego świata. Możemy poznać coś zupełnie innego niż wspomniane przeze mnie na początku wampiry (już czas od nich odpocząć). Książka wciąga, chcemy poznać tajemnicę Rafaitów, chcemy wiedzieć dokładnie jakie łącza ich relacje z władzami Sajonu, no i oczywiście chcemy wiedzieć jak skończy się "Czas żniw". Zakończenie jako całość nie zaskoczyło mnie natomiast nie spodziewałam się kilku jego elementów. Jest tutaj tylko malutki wątek romantyczny, więc jeśli komuś na takich fragmentach zależy to będzie rozczarowany. Ale w końcu w takim gatunku nie to jest najważniejsze :)
Książka jest naprawdę dobra, jak na debiut świetna. Mama nadzieję, że kolejne części będą równie dobre i już na nie czekam niecierpliwie.

Młoda, 22-letnia Samantha Shannon napisała książkę, którą zachwycają się wszyscy. Ja również :) Podchodziłam do niej sceptycznie, ale zaskoczenie po jej przeczytaniu było pozytywne. Na szczęście nie jest to kolejna bajeczka o wampirach. Historia ma miejsce w 2059 roku. Jasnowidzenie jest zakazane. Młoda Peige należy własnie do grupy jasnowidzów i udziela się w przestępczym...

Słyszałam o tej książce już dawno, ale nigdy jakoś się do niej nie mogłam zabrać. Kiedy w końcu po nią sięgnęłam byłam pod wielkim wrażeniem. Główną bohaterką jest pisarka Daria, która trafiła do więzienia po zabiciu męża.
Wydawałoby się historia jak wiele. Może ją biła, może zdradzał. Książka jak inne. Ale im dłużej czytałam tym bardziej mnie wciągała i tym bardziej byłam nią zafascynowana. Związek pisarki i jej męża był wyjątkowo trudny, nie będę pisać dokładnie o co chodzi aby nie psuć przyjemności czytania innym :) W samej książce napisane jest: "Daria-Edward - to wizja związku dwu osób wyzwolonych, inteligentnych, oczytanych, bywałych, zadręczających się nawzajem, wyniszczających". W każdym razie związek ten doprowadził do tragedii. Daria trafiła z aresztu do więzienia, które było dla niej na początku piekłem. Po pewnym czasie sytuacja jednak się zmienia. Kobieta odnalazła w tym okropnym miejscu kogoś dzięki komu spędzony w zamknięciu czas płynął jej szybciej.
Na początku zastanawiałam się czy Daria była osobą silną czy słabą. Tkwiła w trudnym i niebezpiecznym związku ze swoim mężem, nie umiała się od niego odciąć nawet kiedy Edward zamieszkał z inną kobietą. Ale czy to można nazwać słabością? W więzieniu jednak "wyrobiła sobie" dość mocną pozycję, jednak im bliżej było do końca jej kary tym bardziej bała się co będzie robić na wolności. Na końcu książki byłam już pewna, że Daria to bardzo silna kobieta. Wbrew temu co sądziłam na początku czytając o jej małżeństwie.
Nie można oczywiście nie wspomnieć o strasznym obrazie więzienia gdzie mamy mnóstwo tragicznych historii kobiet. Z czasem wiele z nich przychodzi do Darii aby się "wygadać". Opowiadają co je w życiu spotkało. Być może mają nadzieję, że pisarka umieści je kiedyś w swojej książce? Niestety bohaterka nie chce już pisać...
Dodam jeszcze że czyta się bardzo szybko bo napisano tę książkę pięknym poprawnym językiem :)
Polecam!

Słyszałam o tej książce już dawno, ale nigdy jakoś się do niej nie mogłam zabrać. Kiedy w końcu po nią sięgnęłam byłam pod wielkim wrażeniem. Główną bohaterką jest pisarka Daria, która trafiła do więzienia po zabiciu męża.
Wydawałoby się historia jak wiele. Może ją biła, może zdradzał. Książka jak inne. Ale im dłużej czytałam tym bardziej mnie wciągała i tym bardziej byłam...

Dla mnie wspaniała książka dużo lepsza niż "Władca Pierścieni". Bardziej emocjonująca, ciekawsza akcja, świetnie zbudowane postacie. Czytając tą książke nie można sie nudzić.

Dla mnie wspaniała książka dużo lepsza niż "Władca Pierścieni". Bardziej emocjonująca, ciekawsza akcja, świetnie zbudowane postacie. Czytając tą książke nie można sie nudzić.

Cilian jest konsjerżem w nowojorskiej kamienicy. Dla większości lokatorów miły i spokojny trzydziestolatek tak naprawdę jest groźnym psychopatą. Jego ofiarą jest piękna lokatorka Clara, ale wcale nie dlatego, że zakochał się w niej. Jego celem jest zadać jej jak największe cierpienie. Dziewczyna nawet nie wie tak naprawdę, że Cilian ma jakikolwiek wpływ na jej życie, ale niedługo zmieni on je w piekło.
Najpierw obejrzałam film. Właściwie to nie wiedziałam, że jest też książka, ale kiedy ją zobaczyłam oczywiście musiałam kupić :)
W przedmowie napisano, że właściwie nie ma większego znaczenie czy najpierw sięgnie się po książkę, a potem obejrzy film czy odwrotnie. I właściwie się z tym zgadzam.
Mimo, że wiedziałam jaki będzie koniec z wypiekami na twarzy i w napięciu czytałam, właściwie pochłaniałam kolejne strony.
Podobało mi się, że mamy pokazaną jedynie perspektywę głównego bohatera. Nie wiadomo co myślą osoby, które się z nim zetknęły, a mamy dokładnie opisane co dzieje się w jego głowie.
Zastanawiało mnie jak autor wpadł na pomysł napisania takiej książki, skąd przyszła mu do głowy taka historia, niewątpliwie ciekawa, straszna jednocześnie i wciągająca. Fabuła jest dość oryginalna. Opiera się co prawda na typowym schemacie: ofiara i prześladowca, ale już powody i metody tych prześladowań są inne niż w typowych thrillerach.
Gorąco polecam wielbicielom kryminałów, thrillerów i horrorów.

Cilian jest konsjerżem w nowojorskiej kamienicy. Dla większości lokatorów miły i spokojny trzydziestolatek tak naprawdę jest groźnym psychopatą. Jego ofiarą jest piękna lokatorka Clara, ale wcale nie dlatego, że zakochał się w niej. Jego celem jest zadać jej jak największe cierpienie. Dziewczyna nawet nie wie tak naprawdę, że Cilian ma jakikolwiek wpływ na jej życie, ale...

wszyscy wiedzą, że wojna to straszna rzecz, ale w tej książce jest ona pokazana w szczególny sposób. Już sam fakt, że jest to wojna domowa daje do myślenia. Hemingway opisał tą sytuację według mnie w piękny sposób. Cała akcja rozgrywa się w ciągu 3 dni. Amerykański wykładowca hiszpańskiego ma za zadanie wysadzić most z pomocą partyzanckiego niewielkiego oddziału. Poznaje dziewczynę w której się od razu zakochuje, ale nie jest łatwo zakochanym w takich warunkach.
Tego się nie da opowiedzieć, to trzeba przeczytać.

wszyscy wiedzą, że wojna to straszna rzecz, ale w tej książce jest ona pokazana w szczególny sposób. Już sam fakt, że jest to wojna domowa daje do myślenia. Hemingway opisał tą sytuację według mnie w piękny sposób. Cała akcja rozgrywa się w ciągu 3 dni. Amerykański wykładowca hiszpańskiego ma za zadanie wysadzić most z pomocą partyzanckiego niewielkiego oddziału. Poznaje...