Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka historia, tak akurat na zastój czytelniczy.
I może właśnie tak należy na nią patrzeć, bo historia ani nie jest zbyt realna, ani zachowania bohaterów specjalnie sensowne, ale wiedząc to można przymknąć oko i po prostu cieszyć się chwilową odskocznią.

Lekka historia, tak akurat na zastój czytelniczy.
I może właśnie tak należy na nią patrzeć, bo historia ani nie jest zbyt realna, ani zachowania bohaterów specjalnie sensowne, ale wiedząc to można przymknąć oko i po prostu cieszyć się chwilową odskocznią.

Doskonała. Po prostu.
Dużo osób pisze o paplaninie i treści bez znaczenia, ale nie zgodzę się. Każde słowo ma tutaj znaczenie, każde wydarzenie. Opisy są piękne, poruszane tematy nadają niesamowity klimat tej historii: historia, sztuka, żałoba, narkotyki, NY, przyjaźń, miłość, dzieciństwo... Zdecydowanie nie jest to książka na raz, ale to też nie jest minus. Przejście przez tyle lat życia z Theo było piękną przygodą. Było czuć gorące lata, zapach sklepu meblarskiego, surowość mieszkania Państwa Barbour. Niesamowite. Po przeczytaniu takiego małego arcydzieła pozostaje już tylko szczęście.

P.S. co do opinii, że Theo mówi w ten sam sposób w wieku 13 i 33 lat...może dlatego, że poznajemy go jako dorosłego opowiadającego swoją historię, a nie jako dziecko, które dojrzewa. W tej książce nie ma przypadków.

Doskonała. Po prostu.
Dużo osób pisze o paplaninie i treści bez znaczenia, ale nie zgodzę się. Każde słowo ma tutaj znaczenie, każde wydarzenie. Opisy są piękne, poruszane tematy nadają niesamowity klimat tej historii: historia, sztuka, żałoba, narkotyki, NY, przyjaźń, miłość, dzieciństwo... Zdecydowanie nie jest to książka na raz, ale to też nie jest minus. Przejście...

Przeurocze

Przeurocze