Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ostatnia prawdziwa singielka" to opowieść o tym, jak negatywne skutki mogą mieć nadmierne oczekiwania ze strony rodziny. Ucz się pilnie, miej najlepsze wyniki, znajdź fantastyczną pracę, znajdź bogatego męża i rzuć wszystko, aby wychowywać dzieci. Takie mniej więcej oczekiwania stoją przed Andreą Tang - 33-letnią prawniczką, która dalej marzy o swoim księciu z bajki. Czy sobie z nimi poradzi? Książka mówi, że tak. Ja byłabym bardziej sceptyczna. Co się stanie, kiedy wybitną, korporacyjną prawniczkę zamkniemy w azjatyckiej kulturze i dodamy rodzinne roszczenia o założenie rodziny? Otrzymamy podstarzałego Kopciuszka z problemem alkoholowym, który dalej czeka na swój bal. Zacznę jednak od jasnej strony tej książki. Na uznanie zasługują zdecydowanie odniesienia kulturowe - sporo z nich było naprawdę fascynujących. Muszę przyznać, że ciekawostki kulturalne to spory plus tej książki. Dodatkowo docenić muszę ironiczny humor, który przejawiał się gdzieniegdzie w bardziej absurdalnych momentach fabuły. To właśnie on powodował uśmiech na twarzy w trakcie lektury. Niestety na tym pozytywy się kończą. Książka jest dość przeciętna, a akcja nie wciąga. Od samego początku wiadomo, jak się to wszystko skończy, co powoduje, że lektura zdaje się dłużyć w nieskończoność. Bohaterka zdaje się skupiać na siedmiorzędnych problemach, a te najistotniejsze ignoruje. Nie brakuje tu też błędów logicznych. Narracja wskazuje, że Andrea non stop pracuje i na nic nie ma czasu. Tymczasem co chwila szlaja się po barach ze znajomymi, niezależnie od tego, jaki akurat jest dzień tygodnia. Podkreśla, że stara się o stanowisko partnera, a w pracy pojawia się na kacu i totalnie wczorajsza. Tego typu zagrywki powodują, że fabuła traci na wiarygodności. Ze swojej strony nie polecam. To zdecydowanie coś, bez czego można żyć.