Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, będąca już właściwie amerykańskim klasykiem. Historia mające swojej miejsce w okresie wojny secesyjnej opowiadająca o losach czterech sióstr i ich matki podczas nieobecności ojca będącego na wojnie. Z suchych, niespojlerowych faktów to było na tyle.
Książka jest dla mnie rewelacyjna. Ale jest to bardzo subiektywna ocena osoby, która kocha taką literaturę. "Taką" czyli literaturę nie naturalistyczną. Świat, który jest kreowany dla pokrzepienia serc. Nie znajdziecie tutaj dramatu, strachu, skrajnych emocji, ekscytujących opisów. Znajdziecie za to ciepło, radość, miłość i ciągłą walkę ze swoimi małymi słabościami. Jednak "Małe kobietki" mają w sobie jakąś magiczną cechę, która sprawia, że naprawdę trudno się od niej oderwać.
Jednak dla czytelników, którzy lubią literaturę pełną prawdziwych dramatycznych wydarzeń, z pewnością nie będzie to tak wspaniała uczta. Świat Alcott jest nieco wyidealizowany, a postacie szlachetne i dobre. Mimo tych cech – dla jednych będących wadami – dla mnie zaletami – nie da się zaprzeczyć, że powieść stała się klasyką amerykańskiej literatury i dziełem uwielbianym przez pokolenia, a także dobrze oddającym nastroje i postawy moralne swojej epoki.

Książka, będąca już właściwie amerykańskim klasykiem. Historia mające swojej miejsce w okresie wojny secesyjnej opowiadająca o losach czterech sióstr i ich matki podczas nieobecności ojca będącego na wojnie. Z suchych, niespojlerowych faktów to było na tyle.
Książka jest dla mnie rewelacyjna. Ale jest to bardzo subiektywna ocena osoby, która kocha taką literaturę....

Zbiór esejów Milana Kundery: brzmi całkiem nudno – ale nic bardziej mylnego: To niesamowity zbiór tekstów stanowiących pewną całość na temat literatury i muzyki: dwóch dziedzin, które w trakcie trwania pięknie się ze sobą przeplatają. Kundera wykazuje się naprawdę gruntowną wiedzą muzyczną, a także szczerym zaangażowaniem w swoich ulubionych twórców, ich dzieła, i tego, co chcieli, lub nie chcieli przekazać. Jego wiedza na temat realiów, biografii, środowiska artystów, których analizuje są naprawdę godne podziwu i pozwalają zaufać wnikliwej analizie i ocenie pisarza.
Nie jest to zbieranina nudnego filozofowania, a pełne pasji i chęci poprawy stanu zastanego teksty. To, co można tej książce zarzucić, to to, że Kundera mianuje się specjalistą od artystów, o których opowiada, poprawiając nawet ich najbliższych przyjaciół i "naprawiając" ich błędy. Z drugiej strony trudno odmówić mu słuszności argumentów.
Dla ludzi, którzy choć trochę lubią poznawać życie artystów i ich utworów z nieco innej perspektywy, będzie to prawdziwa uczta.

Zbiór esejów Milana Kundery: brzmi całkiem nudno – ale nic bardziej mylnego: To niesamowity zbiór tekstów stanowiących pewną całość na temat literatury i muzyki: dwóch dziedzin, które w trakcie trwania pięknie się ze sobą przeplatają. Kundera wykazuje się naprawdę gruntowną wiedzą muzyczną, a także szczerym zaangażowaniem w swoich ulubionych twórców, ich dzieła, i tego, co...

Powieść Marqueza uznawana za jeden z majstersztyków literatury europejskiej, jest fascynującą historią rodziny Buendiów, naznaczonej piętnem samotności.

Cała opowieść w której realizm miesza się z nadprzyrodzonymi zdarzeniami, wciąga i wywiera wielkie wrażenie. Cała siła tej powieści tkwi w surrealizmie, gdzie czas, starość, młodość, duchy i żywi ludzie mieszają się ze sobą, tworząc jedną całość.
Język autora jest o tyle spokojny, co wciągający czytelnika w losy bohaterów, co chwila zaskakując go kolejnym dziwnym zdarzeniem, które jest tak samo rzeczywiste jak szara codzienność.

Powtarzające się wciąż na nowo imiona, które tworzą błędne koło wydają się efektem zamierzonym, aby czytelnik sam wpadł w pewien krąg, o niekończących się perypetiach.

Jedyną wadą, bądź też zaletą, zależnie od czytelnika jest to, że aby nie pogubić się w kolejach losu bohaterów, trzeba tę powieść przeczytać jednym tchem, co przy niepowtarzalnym sposobie narracji i opisów, nie jest trudne do wykonania.

Powieść Marqueza uznawana za jeden z majstersztyków literatury europejskiej, jest fascynującą historią rodziny Buendiów, naznaczonej piętnem samotności.

Cała opowieść w której realizm miesza się z nadprzyrodzonymi zdarzeniami, wciąga i wywiera wielkie wrażenie. Cała siła tej powieści tkwi w surrealizmie, gdzie czas, starość, młodość, duchy i żywi ludzie mieszają się ze...

Powieść Nabokova jest o tyle piękno, co przerażająca. Opowieść o wielkim uczuciu, graniczącym z chorobliwą obsesją do dziewczynki jest napisana mistrzowskim językiem. To jedna z tych powieści, które z żalem odkłada się, by zająć się sprawami doczesnymi. Jednocześnie jest to historia bardzo męcząca, momentami wręcz obrzydliwa.

Zagłębiając się coraz bardziej w akcję i niesamowite opisy dosłownie byłam w stanie zrozumieć miłość bohatera. W momencie kiedy zamykałam książkę zastanawiałam się z kolei jak mogłabym być zdolna do takiego myślenia. Dla mnie dowodzi to, że Nobakov Jest niesamowitym manipulatorem, który sprawia, ze nawet obrzydliwe rzeczy przekazane oczami głównego bohatera mogą wydawać się piękne. Dla mnie- majstersztyk, ale dla ludzi o mocnych nerwach.

Powieść Nabokova jest o tyle piękno, co przerażająca. Opowieść o wielkim uczuciu, graniczącym z chorobliwą obsesją do dziewczynki jest napisana mistrzowskim językiem. To jedna z tych powieści, które z żalem odkłada się, by zająć się sprawami doczesnymi. Jednocześnie jest to historia bardzo męcząca, momentami wręcz obrzydliwa.

Zagłębiając się coraz bardziej w akcję i...