- tytuł oryginału
- Směšné lásky
- data wydania
- 21 sierpnia 2013
- ISBN
- 9788377479070
- liczba stron
- 292
- słowa kluczowe
- literatura czeska
- kategoria
- literatura współczesna
- język
- polski
- dodała
- joly_fh
Różne odcienie miłości to temat, do którego Milan Kundera wraca ze szczególnym upodobaniem. Siedem anegdotycznych opowiadań zamieszczonych w tej książce jest sprawami miłosnymi przepełnione. Sprawami, sprawkami, flirtami, scenkami oraz kwestiami życia i śmierci. Miłość – tak duchowa, jak i fizyczna – jest przecież czymś bardzo niejednorodnym. Wśród wydarzeń opisanych w książce mamy niemal...
Wśród wydarzeń opisanych w książce mamy niemal prawdziwy, grecki sympozjon rozgrywający się podczas nocnego dyżuru w jednym z czeskich szpitali, w dodatku omal nie zakończony śmiercią jednej z uczestniczek.
Mamy prowadzoną ze zdumiewającą konsekwencją erotyczną grę dwojga młodych kochanków czy też wspomnienia o miłości, które niespodziewanie dla wszystkich kończą się tej miłości wskrzeszeniem i wygaśnięciem.
Mamy toczoną pomiędzy partią a kościołem walkę o duszę młodego nauczyciela, której dwa punkty kulminacyjne mają miejsce w dwóch, różnych łóżkach.
Mamy wreszcie historię pracownika wyższej uczelni, który niespodziewanie obok miłości traci większość rzeczy, na których mu zależało. Człowiek ten uświadamia sobie jednak, że jego przygoda „należała raczej do przygód komicznych niż tragicznych” i ten fakt sprawia mu pewną ulgę. Podsumowuje on również wszystko, co „Śmieszne miłości” chciałyby przekazać.
źródło opisu: materiały wydawnictwa
źródło okładki: materiały wydawnictwa

Opinie czytelników (2509)
Gokart. Nie tylko ty decydujesz, gdzie jedziesz. Zachowania innych modelują twoją sytuację. Mało kto ma perspektywę, by dostrzec, co dzieje się wokół jego osoby. Skupieni na swoim, gładko zmieniamy się w marionetki.
Nie jest o miłości. Może o miłostkach. O odbijaniu się. O złożoności każdej relacji i perfidiach damsko-męskich. O różnicy między ciała żądaniem, a mózgu pozwoleniem. I że mało się znamy. Wolimy być orłami (wysoko), a nie królikami (w partiach biodrowych raczej). Mój czechosłowacki mistrz, z właściwą sobie manierą, porywa. Z minionej epoki, ale on akurat pisze o tym, co epokom się nie poddaje. Darem jest umieć widzieć. Nie tylko zerkać.
Najlepsza - Autostopowiczka. Całość nie jest genialna ale przewrotność Kundery zaskakuje.
To sa inteligentne i pobudzajace wyobraznie opowiadania, ktorych bohaterowie prowadza ze soba erotyczne gry. Caly wachlarz zalotow, zakochan i milosnych uniesien jest w rzeczywistosci pretekstem do rozwazan o sprawach waznych. Kundere interesuja tu tak zasadnicze kwestie naszego zycia jak prawda i prawdomownosc, skutki codziennej monotonii, odpowiedzialnosc za drugiego czlowieka czy zderzenie wiary z komunizmem.
Prawdziwym rarytasem jest pierwsza w zbiorze, blyskotliwa, wirtuozerska historia 'Nikt nie bedzie sie smial'. Opowiesc o nieobliczalnych i niewiarygodnych skutkach niegroznego klamstwa, uzytego w dobrej wierze, aby nie sprawic komus przykrosci.
Zdecydowanie warto.
Jak to zwykle u Kundery nic nie jest "czarno - białe". To właśnie lubię u tego autora - odcienie szarości. W swoich opowiadaniach o miłości autor zawarł różne jej odcienie, pokazał miłość niejednoznaczną, niebanalną, a także różną od typowych wyobrażeń, pokazał w nich także obraz społeczeństwa czeskiego. Warto przeczytać.
Kika dobrych myśli-cytatów. Jednak tylko pierwsza opowieść była ciekawą, resztę czytałem z rozpędu. Co też sprawia teraz trudność w ocenie.
Jeśli ktoś nie jest jeszcze fanem tego autora, to polecam raczej jego wyżej oceniane pozycje.
Fajne opowiadania, im człowiek starszy tym bardziej je docenia ;) Uwielbiam Czechów! Polecam!
Namawiali, namawiali, aż namówili. Przeczytałem błyskawicznie, choć nie bez problemów, czeski humor (często gorzki), choć bardzo przeze mnie ceniony. Pierwsza książka tego autora, którą przeczytałem i na pewno nie ostatnia. Siedem z pozoru różnych opowiadań pokazujących absurdy naszych poczynań, przekonań i podejmowanych decyzji. Są dzieła, z których niewiele pamiętamy, często po kilku latach zostaje nam mglisty obraz dawno przeczytanej lektury, jeden może dwa cytaty, które wydają się charakterystyczne, tutaj mamy do czynienia z nieustannym zasypywaniem różnego rodzaju przemyśleniami. Księga śmiechu i zapomnienia jest pierwszą jak wcześniej nadmieniłem, jaką przeczytałem Kundery, zaznaczam, że nie znam jego biografii, ale sprawia on wrażenie bardzo doświadczonego myśliciela, który poszukuje paradoksów naszej egzystencji. Często, gęsto można spotkać się z takimi określeniami jak poważne i niepoważne, jeden z bohaterów mówi "obowiązek jest czymś niepoważnym, budzącym śmiech, to na...
Cóż wiemy o miłości?
Miłość została ukazana z perspektywy mężczyzn - bohaterów zbioru opowieści - w dość krzywym zwierciadle. Poznajemy wycinki z życia m.in. lekarza, wykładowcy uniwersyteckiego i dziennikarza. Ich przygody z kobietami ukazują szeroką paletę zachowań, nieuświadamianych lęków, uprzedzeń i nieco dziwnych oczekiwań wobec kobiet, które w konfrontacji z obiektem pożądania stają się nieaktualne. Warto zwrócić uwagę na powierzchowność relacji damsko-męskich jakie zostały tutaj przedstawione. Kobieta niejednokrotnie ukazana jest przedmiotowo jako ujście męskich pragnień. Bohater ostatniego opowiadania wykorzystuje swoje małżeństwo ze znaną aktorką, aby podrywać inne kobiety. Budzi w nich pragnienie posiadania mężczyzny kobiety znanej, podziwianej. Ulegają paradoksowi myślenia, że skoro dla sławnej, zamożnej i pięknej kobiety ten mężczyzna jest atrakcyjny, to znaczy, że on w rzeczywistości taki jest. Głupota męska też nie uniknęła szyderczego śmiechu rozbrzmiewającego z...
Nie przepadam za zbiorami opowiadań. Większość na jakie się natknąłem była po prostu serią niezbyt godnych uwagi historyjek.
Tutaj jest inaczej.
W przypadku tego zbioru, Kundera przedstawił dziesięć opowieści, z których każda niesie jakieś przesłanie jakiś, nazwijmy to, morał. Miłość (choć w wielu przypadkach to co w opowiadaniach jest tak nazywane, dla mnie jest jedynie jej smutną karykaturą) jest przedstawiana na różnych płaszczyznach, choć jak w życiu w większości przypadków jest nierozerwalnie powiązana z fizycznością, to można i trzeba ją rozpatrywać na innych dużo głębszych płaszczyznach. To co na pozór wydaje się komedią może bardzo ranić a to co miało być czyste okazało się bagnem.
Nazwisko Kundery już kilka razy zahaczyło o moje uszy, lecz dopiero teraz miałem okazję zapoznać się z jego prozą. Szkoda że dopiero teraz.
Są książki do których należy dorosnąć i takie w których można znaleźć coś zupełnie innego niż za pierwszym razem. Książki Kundery na pewno do takich...
Opowiadania Kundery na tematy damsko-męskie, choć z pozoru wyglądają na zabawne to jednak w głębi są dość poważne. Historyjki które z początku wydają nam się dowcipne, anegdotyczne i nasączone absurdem, z czasem ich trwania przeobrażają się w zbiór trafnych refleksji, filozoficznych rozważań i niegłupich przemyśleń. Widać że to wytwór dojrzałego pisarza, a może raczej dojrzałego mężczyzny i przez to do dojrzałego czytelnika adresowany. Ja sam czytając czułem się jak ten szczypior ;) Jak jeden z tych niedoświadczonych nieopierzonych młodzieńców z historii Kundery. Z pewnością starszym czytelnikom łatwiej docenić pisarstwo Milana Kundery. "Śmieszne miłości" to bowiem spojrzenie na miłość w jej różnych odcieniach, na małe miłostki, miłości fizyczne i wielkie miłości przez duże M. Jednak trzeba zaznaczyć że temat opowiadań nie determinuje ich charakteru. Teksty te z pewnością nie należą do romantycznych opowiastek, to lektura dla tych którzy lubią podczas czytania pomyśleć i wyciągnąć...
"Ale tak to już w życiu bywa: człowiek sądzi, że gra rolę w określonej sztuce, a nie przeczuwa, że na scenie niepostrzeżenie wymieniono tymczasem dekoracje, a on, chociaż niczego nie podejrzewa, bierze udział w całkiem innym przedstawieniu." (s. 273)
Taka, spowodowana niejednokrotnie zbędnym słowem lub nieprzemyślanym czynem bohatera zmiana scenografii powoduje nieprzewidziany zwrot akcji i zmianę nakreślonej przez Kunderę sytuacji. Jest to jedno z głównych spoiw siedmiu opowieści składających się na "Śmieszne miłości".
Historie traktują o najróżniejszych obliczach i odcieniach miłości. Nie jest to miłość czysto fizyczna (chociaż o nią się ociera) a raczej typowo ideologiczna. Podbarwione odrobiną cynizmu pożądanie przedstawione zostało ze sporą dozą komizmu. Klimat książki niejednokrotnie tchnie nostalgią, niepokoi. Wyśmienicie wykreowani bohaterowie są znakomitym zwieńczeniem niniejszego zbioru opowiadań.
Lektura, mimo swojej lekkości, skłania do przemyśleń, co jest jej...
Przeczytaj także

Moja Biblioteczka
Cytaty z książki
-
Lubię obiektywizm i ład we wszystkim, toteż cenię zawsze wyżej znawcę od dyletanta. więcej Milan Kundera – Śmieszne miłości
-
Wobec kobiet odczuwam litość i nie mógłbym nigdy świadomie wyrządzić im krzywdy...
– A... więcej Milan Kundera – Śmieszne miłości
Inne książki autora
-
Literatura na świecie nr 12/1999 (341)
Milan Kundera, Hans Magnus Enzensberger, Raymond Carver, Raymond Queneau, Henry...
Powiązane treści
Zapowiada się tropikalny weekend. Ma być upalnie, deszczowo i wilgotno! Wychodzimy jednak z założenia, że nie ma złej pogody do czytania. W najgorszym wypadku można zostać w domu. Jakie macie weekendowe plany? Zarówno te czytelnicze, jak i pozaczytelnicze?
więcej
Mówienie o walentynkach w kontekście literatury wielu może przyprawić o zgrzytanie zębami. Zostawmy zatem walentynki gdzie ich miejsce (w tytule) i zajmijmy się czymś przyjemniejszym – książkowymi romansami z najwyższej półki.
więcej