Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytana w dwa dni. Wiedziałam, że będzie dobra, ale nie, że aż tak. Świetnie napisany thriller psychologiczny o strzelaninie w szkole. O ludziach w ogóle. Nieodkładalny.

Przeczytana w dwa dni. Wiedziałam, że będzie dobra, ale nie, że aż tak. Świetnie napisany thriller psychologiczny o strzelaninie w szkole. O ludziach w ogóle. Nieodkładalny.

Bardzo dobra książka, taki rasowy thriller, miejscami podobny do "Otchłani zła" M. Chattama.

Bardzo dobra książka, taki rasowy thriller, miejscami podobny do "Otchłani zła" M. Chattama.

Rozwiązanie nie było dla mnie zaskoczeniem.
Ale urzekł mnie początek tej historii. Wszyscy piszą, że nudy na pudy - a według mnie bardzo klimatyczne wprowadzenie ( kobieta spędzająca czas bardzo samotnie, snująca się w dresach / piżamie, oglądająca w kółko te same stare filmy, podglądająca przez okno cudze, dalece ciekawsze życia) i to stopniowe - wraz z bohaterką - popadanie w obłęd. Gdy nie wiadomo już, co jest prawdą, a co urojeniem.

Rozwiązanie nie było dla mnie zaskoczeniem.
Ale urzekł mnie początek tej historii. Wszyscy piszą, że nudy na pudy - a według mnie bardzo klimatyczne wprowadzenie ( kobieta spędzająca czas bardzo samotnie, snująca się w dresach / piżamie, oglądająca w kółko te same stare filmy, podglądająca przez okno cudze, dalece ciekawsze życia) i to stopniowe - wraz z bohaterką -...

Fajnie się czytało. Zimowy wypoczynek w górach i Mróz - no idealne wprost połączenie. Intryga, lekkie pióro, szokujące sceny końcowe.

Fajnie się czytało. Zimowy wypoczynek w górach i Mróz - no idealne wprost połączenie. Intryga, lekkie pióro, szokujące sceny końcowe.

Świetna, nieodkładalna, przeczytana błyskawicznie. Przypominała mi trochę genialną "Willę" Magdaleny Zimniak, zwłaszcza początek.

Świetna, nieodkładalna, przeczytana błyskawicznie. Przypominała mi trochę genialną "Willę" Magdaleny Zimniak, zwłaszcza początek.

Czytała się sama. Skojarzenie z Carterem, ale i tak bawiłam się przednio. Autor ma cudownie lekkie pióro. Książka przeczytana w styczniu, więc treść już mi umknęła, ale wciąż doceniam zaskakujące zakończenie.

Czytała się sama. Skojarzenie z Carterem, ale i tak bawiłam się przednio. Autor ma cudownie lekkie pióro. Książka przeczytana w styczniu, więc treść już mi umknęła, ale wciąż doceniam zaskakujące zakończenie.

Rewelacyjna i bardzo szkoda, że niedoceniana powieść. Mnogość wątków i pełnokrwistych postaci (w tym świetny pomysł na seryjnego), trafne spostrzeżenia, humor, ciekawa intryga, doskonały język! Ach, kolejny autor do uwielbiania, kolejna seria do zaczytania się. Drugiego tomu nie mam (jeszcze!), biorę się (tak, od razu) za trzeci.

Rewelacyjna i bardzo szkoda, że niedoceniana powieść. Mnogość wątków i pełnokrwistych postaci (w tym świetny pomysł na seryjnego), trafne spostrzeżenia, humor, ciekawa intryga, doskonały język! Ach, kolejny autor do uwielbiania, kolejna seria do zaczytania się. Drugiego tomu nie mam (jeszcze!), biorę się (tak, od razu) za trzeci.

#1/2017

Cudowna lektura na rozpoczęcie Nowego Roku! Zaczęłam z poczucia obowiązku, by po chwili doświadczyć prawdziwej przyjemności. Lekko i świetnie napisana! Pan Wonka (o twarzy Deepa, no cóż) ze swoją słowną egzaltacją i ekspresją skradł mi serce, a rodzina Charliego z łóżkiem wypełnionym staruszkami wzbudziła dużo większą czułość niż jej wersja filmowa. Piosenki Umpa-Lumpasów posłużą z pewnością za cudowną pomoc dydaktyczną: i w pracy, i w domu. Zwłaszcza ta o czytaniu książek.

A ponieważ czytana w porze stricte zimowej, i za oknami dziś rzeczywiście zimno-biało, to jeszcze fragment, który zapadł w pamięć:

"Jest w mroźnej pogodzie coś, co wzmaga apetyt. Większość z nas zaczyna w takich okolicznościach marzyć o gęstych, dymiących gulaszach i szarlotkach prosto z pieca oraz o całej masie innych gorących pychotek (...)" (s.55)

#1/2017

Cudowna lektura na rozpoczęcie Nowego Roku! Zaczęłam z poczucia obowiązku, by po chwili doświadczyć prawdziwej przyjemności. Lekko i świetnie napisana! Pan Wonka (o twarzy Deepa, no cóż) ze swoją słowną egzaltacją i ekspresją skradł mi serce, a rodzina Charliego z łóżkiem wypełnionym staruszkami wzbudziła dużo większą czułość niż jej wersja filmowa. Piosenki...

Nie spodziewałam się takiej książki: z thrillerem ma naprawdę niewiele wspólnego (i oj, to zdecydowanie nie jest Chris Carter), to bardziej powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym, który wyjaśnia się na dopiero na ostatnich stronach...
Nie, nie jestem zawiedziona: powieść czytało się świetnie - krótkie rozdziały, pisane naprzemiennie. Raz z perspektywy samotnej matki, prawniczki, raz - z perspektywy osadzonego w szpitalu psychiatrycznym. Bardzo dobra obyczajówka.
Ale teraz wracam do mocnych wrażeń - kolejny Carter przede mną :-)

Nie spodziewałam się takiej książki: z thrillerem ma naprawdę niewiele wspólnego (i oj, to zdecydowanie nie jest Chris Carter), to bardziej powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym, który wyjaśnia się na dopiero na ostatnich stronach...
Nie, nie jestem zawiedziona: powieść czytało się świetnie - krótkie rozdziały, pisane naprzemiennie. Raz z perspektywy samotnej matki,...

Och!! Nareszcie, i to tuż przed świętami: kolejny autor, którym się zachłysnęłam. Genialny thriller: jasne, że chwyty ograne, a rozwiązanie średnio zadziwiające, ale - o rany - jak to jest napisane! Nie można się oderwać. Hunter i Garcia - bohaterowie, o których nie mogę przestać myśleć. Kolejne tytuły serii już zamówione. Świetna intryga, przerażające opisy, fajne dialogi. Chris Carter zachwycił mnie tak, jak na początku roku Karine Giebel, a Sonia Draga to zdecydowanie pierwsza liga, jeśli chodzi o wydawanie soczystych thrillerów. Czy polecam? No ba!

Och!! Nareszcie, i to tuż przed świętami: kolejny autor, którym się zachłysnęłam. Genialny thriller: jasne, że chwyty ograne, a rozwiązanie średnio zadziwiające, ale - o rany - jak to jest napisane! Nie można się oderwać. Hunter i Garcia - bohaterowie, o których nie mogę przestać myśleć. Kolejne tytuły serii już zamówione. Świetna intryga, przerażające opisy, fajne dialogi....