Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznijmy od tego, że mam głęboki żal do wydawnictwa za uwzględnienie roweru w tytule - to zwykłe oszukiwanie czytelnika, a wzmianka w przedsłowiu nie jest żadnym wytłumaczeniem.
Pierwsza część mnie zachwyciła - genialny koncept, komentarze Newmana, często z dużą dozą humoru, klimat polskiego folkloru tamtego okresu i opis życia prostych ludzi, z uwzględnieniem całego przekroju narodowościowego IIRP - czego chcieć więcej.
Sięgając po drugą część, oczekiwałam zmiany klimatu, to było oczywiste, po okresie względnego pokoju, kraj znów ucierpiał w wyniku wojny. Liczyłam, że Newman pokaże nam życie w świeżo-powojennej Polsce w podobny sposób, jak zrobił to w poprzedniej książce. Nic z tego - nie ma podróży, nie ma roweru, jest za to sporo przemyśleń o ówczesnej sytuacji politycznej w kraju i relacjach z Rosją i Niemcami, które powiedzmy, nie zestarzały się często zbyt dobrze. Jedynym fragmentem książki, który mnie urzekł był rozdział pokazujący ziemie odzyskane - jest on też najbliższy tytułowi książki i koncepcji z poprzedniej części.

Zacznijmy od tego, że mam głęboki żal do wydawnictwa za uwzględnienie roweru w tytule - to zwykłe oszukiwanie czytelnika, a wzmianka w przedsłowiu nie jest żadnym wytłumaczeniem.
Pierwsza część mnie zachwyciła - genialny koncept, komentarze Newmana, często z dużą dozą humoru, klimat polskiego folkloru tamtego okresu i opis życia prostych ludzi, z uwzględnieniem całego...