"Tragedia wyzwolenia" to pierwsza część monumentalnej trylogii Franka Diköttera poświęconej maoistowskim Chinom i początkom komunistycznego reżimu w tym kraju. Tak jak pozostałe części cyklu, jest książką niezwykłą i z wielu powodów wartą polecenia. Przede wszystkim ze względu na bogaty materiał źródłowy, w tym wiele dokumentów nieznanych wcześniej badaczom - dorobek Diköttera jest pod tym względem przełomowy. Autor, historyk specjalizujący się w dziejach współczesnych Chin, wykorzystał moment uchylenia partyjnych archiwów i dotarł do informacji, które nie tylko poszerzyły wiedzę o reżimie Mao, ale także znacząco zmieniły jego obraz. Książka jest poza tym świetnie napisana, łącząc naukową rzetelność z komunikatywnym stylem, historię w skali makro przeplatając z wątkami rodzin i jednostek.
Cały cykl to wstrząsające studium niszczenia państwa, jego systemu prawnego, gospodarki, zgromadzonego przez pokolenia dorobku i liczącej tysiące lat kultury. Pokazuje mechanizm rozrywania tkanki społecznej, niszczenia więzi rodzinnych, unicestwiania jednostek i odbierania im podmiotowości. Jest jednym wielkim oskarżeniem nie tylko Mao i jego partii, ale systemu komunistycznego jako takiego. Ukazuje proces budowania reżimu i niewolenia społeczeństwa, od manipulacji po otwartą przemoc. Powinniśmy mieć jednak świadomość, że choć Chiny doprowadziły to wszystko do ekstremum, nie tylko o nie tu chodzi. Rewolucja, niezależnie od tego czy jest czerwona czy zielona, prowadzi do tego samego, a gen zniszczenia tkwi w każdej ideologii.

"Tragedia wyzwolenia" to pierwsza część monumentalnej trylogii Franka Diköttera poświęconej maoistowskim Chinom i początkom komunistycznego reżimu w tym kraju. Tak jak pozostałe części cyklu, jest książką niezwykłą i z wielu powodów wartą polecenia. Przede wszystkim ze względu na bogaty materiał źródłowy, w tym wiele dokumentów nieznanych wcześniej badaczom - dorobek...

Pierwsza książka 2024, zaczęta jeszcze w zeszłym roku.

Autor odmalował tutaj wnikliwą historię "Wyzwolenia" - przejęcia władzy w Chinach przez komunistów pod wodzą Mao Zedonga po drugiej wojnie światowej, a następnie jej ugruntowania aż do kampanii "stu kwiatów" w 1957 roku. Dzięki dostępowi do nowych materiałów źródłowych z chińskich archiwów (jeszcze przed ich ponownym zamknięciem) mógł pokazać rzeczywisty przebieg i konsekwencje tych wydarzeń, znacząco odbiegających od przekazu propagandowego. Po latach chaosu, biedy, nieudolności narodowców Czang Kaj-szeka i wojny, Chińczycy przyjmowali przejęcie władzy przez komunistów z mieszanką niepokoju i nadziei, podsycanych przez obietnice zlikwidowania biedy, równości, demokracji, itd. Hasła te trafiły szczególnie do młodych ludzi, a także emigrantów, którzy wracali do ojczyzny, by budować "nowe Chiny". Wkrótce jednak okazało się, że miały one być budowane na wzór stalinowski pod wyłączną władzą KPCh i przewodniczącego Mao. Fale prześladowań, przede wszystkim prawdziwych i wyimaginowanych wyzyskiwaczy, burżuazji, narodowców, czy właścicieli ziemskich rozpoczęły się niemal od razu po proklamowaniu Chińskiej Republiki Ludowej. Na wsiach w tym celu doszło do rozbijania lokalnych społeczności w celu wywołania "wojny klasowej". Z miast wypędzono cudzoziemców i zaczęto niszczyć warstwy posiadające przy użyciu warstw robotniczych (szybko jednak zakazano również strajków). Te i inne działania doprowadziły w końcu do zapaści gospodarczej i niedoborów żywności, które ostatecznie przerodziły się w klęski głodu, które wzmogły się po zaangażowaniu Chin w wojnę koreańską oraz po gwałtownej kolektywizacji rolnictwa. Równocześnie partia prowadziła kampanię propagandową na skalę totalną by stworzyć nowych, posłusznych obywateli.

Książka stanowi drugą (po "Wielkim głodzie") chronologicznie część trylogii Diköttera o historii Chin pod władzą Mao. Główny nacisk położył w niej na to jak "Wyzwolenie" i polityka ChRL wpłynęła na życie zwykłych ludzi. Tytuł nie kłamie, skutki rzeczywiście były tragiczne. W wyniku rozpętanych czystek, powstań przeciwko władzy i ich tłumienia ginęły setki tysięcy, jeśli nie miliony ludzi. Nawet więcej ginęło w wyniku głodu, chorób, biedy i wyniszczającej pracy przymusowej. Autor przeplata suche statystyki dramatycznymi relacjami ofiar i bezdusznymi raportami przedstawicieli władz, które otrzymywały wytyczne ile osób na tysiąc należy zabić w polowaniach na "wrogów".

Nie jest to łatwa lektura, zwłaszcza dla osób wrażliwych, ale konieczna dla wszystkich jakkolwiek zainteresowanych najnowszą historią Chin. Polecam

Pierwsza książka 2024, zaczęta jeszcze w zeszłym roku.

Autor odmalował tutaj wnikliwą historię "Wyzwolenia" - przejęcia władzy w Chinach przez komunistów pod wodzą Mao Zedonga po drugiej wojnie światowej, a następnie jej ugruntowania aż do kampanii "stu kwiatów" w 1957 roku. Dzięki dostępowi do nowych materiałów źródłowych z chińskich archiwów (jeszcze przed ich ponownym...

Książka przeraża.....miliony ofiar które pochłonęła najpierw wojna między narodowcami , a komunistami, kolejna wojna z Koreą oraz rządy twardej ręki oraz głupiej głowy - Mao Zedong. Tego nie da się opisać, to trzeba przeczytać. Polecam ! Komunizm w wykonaniu Rosjan był małym piwem w porównaniu z tym co zrobiły Chiny. Przewodniczący Komunistycznej Partii Chin przerósł swojego mistrza Iosifa Wissarionowicza Dżugaszwili - Józefa Stalina. Niemożliwe ? A jednak.

Książka przeraża.....miliony ofiar które pochłonęła najpierw wojna między narodowcami , a komunistami, kolejna wojna z Koreą oraz rządy twardej ręki oraz głupiej głowy - Mao Zedong. Tego nie da się opisać, to trzeba przeczytać. Polecam ! Komunizm w wykonaniu Rosjan był małym piwem w porównaniu z tym co zrobiły Chiny. Przewodniczący Komunistycznej Partii Chin przerósł...

Kronika zaprowadzania władzy komunistycznej w Chinach. Jedna z trylogii opisujących trzy ważne pkt. epoki Mao - zdobycie władzy, Wielki głód i Rewolucja kulturalna.
Ta część jest chyba najlepsza, choć wszystkie trzymają dobry poziom. Autor wprowadza nas w meandry zdobywania władzy przez partie komunistyczną. Mi pomógł zrozumieć jak ważny był udział ZSRR w całym procesie i jak bardzo nieobecne były USA. Zdobycie władzy nie zakończyło się formalnie z 1949 r. proklamacją utworzenia ChRL, ale trwał potem proces umacniania władzy i Dikkoter doskonale oddaje grozę tych czasów.
Serdecznie polecam dla rozumienia różnych wydarzeń we współczesnych Chinach.

Kronika zaprowadzania władzy komunistycznej w Chinach. Jedna z trylogii opisujących trzy ważne pkt. epoki Mao - zdobycie władzy, Wielki głód i Rewolucja kulturalna.
Ta część jest chyba najlepsza, choć wszystkie trzymają dobry poziom. Autor wprowadza nas w meandry zdobywania władzy przez partie komunistyczną. Mi pomógł zrozumieć jak ważny był udział ZSRR w całym procesie i...

Ciężko cokolwiek napisać o tej pozycji więc podsumuję ją jednym słowem - "szokujące" ...

Ciężko cokolwiek napisać o tej pozycji więc podsumuję ją jednym słowem - "szokujące" ...

Wstrząsające...

Wstrząsające...

Książka o dziejach współczesnych Chin w latach 1949 - 1957. Umęczony dwunastoletnią wojną z Japończykami kraj staje się Chińską Republiką Ludową. Jest to znakomita synteza odpowiedzi na pytania, jak skutecznie ujarzmić olbrzymi kraj, doprowadzić do bankructwa, zlikwidować istniejący porządek i więzi społeczne oraz wielowiekowe tradycje, obywateli zmienić w żebraków współwinnych zbrodniom i zaprowadzić powszechny głód??? To łatwe: wywołać rewolucję pod hasłami "wolność, równość, braterstwo", a następnie wprowadzić komunistyczne rządy oraz gospodarkę!!! Komunizmy w wielu odmianach (radzieckiej, chińskiej, kambodżańskiej) doprowadziły do śmierci tylu ludzi na świecie, że żadne inne ustroje w historii im nie dorównują. Lektura ku przestrodze dla idealistów marzących o "świetlanej przyszłości i powszechnej szczęśliwości.
Ogólnie temat chińskiej rewolucji i komunizmu jest mało znany i popularny w polskojęzycznej literaturze, więc tym bardziej z przyjemności (i przerażeniem) ową książkę przeczytałem.

Książka o dziejach współczesnych Chin w latach 1949 - 1957. Umęczony dwunastoletnią wojną z Japończykami kraj staje się Chińską Republiką Ludową. Jest to znakomita synteza odpowiedzi na pytania, jak skutecznie ujarzmić olbrzymi kraj, doprowadzić do bankructwa, zlikwidować istniejący porządek i więzi społeczne oraz wielowiekowe tradycje, obywateli zmienić w żebraków...

Przejmująca kronika wprowadzania i utrwalania władzy komunistycznej w Chinach w latach 1949-1957. Chiński dyktator, Mao, przewyższył swego mistrza, Stalina, szybko niszcząc niezależność warstw społecznych i instytucji za pomocą krwawego terroru. Zgładzono lub zagłodzono miliony ludzi, a ci co przetrwali zmuszeni zostali do zmiany świadomości na komunistyczną. Porażające świadectwo.

Książka jest znakomicie udokumentowaną kroniką zdobycia i utrwalenia władzy przez komunistów w Chinach. Co ciekawe, w opanowaniu kraju mocno pomogli im Amerykanie, którzy przestali popierać nacjonalistę Czang-Kai Szeka (uciekł na Tajwan),cóż za olbrzymi błąd polityczny! Gdy więc komuniści wygrali wojnę domową w 1949r., zaczęli siłą wprowadzać swoje porządki na modłę sowiecką. Zresztą Mao otwarcie nazywał się uczniem Stalina, z tym, że zniszczenie wszelkiej niezależności w Rosji Sowieckiej i zdobycie władzy absolutnej zajęło Stalinowi kilkanaście lat, Mao uporał się z tym w osiem lat, uczeń przerósł mistrza...

Książka stanowi kronikę cierpień narodu chińskiego w tych latach, jak pisze autor „pierwsza dekada rządów Mao to czas jednej z najgorszych tyranii w historii XX wieku, która przedwcześnie wysłała do grobu co najmniej pięć milionów cywilnych ofiar i przyniosła nieszczęście ogromnej liczbie innych.” Plan był prosty, wszelkie warstwy społeczne czy instytucje były niszczone, terroryzowane, czasami fizycznie likwidowane, po to by komuniści mieli władzę absolutną. Dotyczyło to przedsiębiorców, intelektualistów, wsi (krwawo wprowadzana kolektywizacja czyniąca z chłopów niewolników),instytucji religijnych, kultury i czego tam jeszcze. Wszystko co mogło zagrażać absolutnej władzy Mao musiało zostać zdruzgotane.

Narzędzia wprowadzania rewolucji zapożyczone zostały z Sowieckiej Rosji: krwawy terror, samokrytyka, powszechne donosicielstwo, bezprawie, obozy pracy. Ceną rewolucji było życie milionów zabitych, zagłodzonych, zmuszonych do samobójstwa ludzi. I oczywiście potężny kryzys ekonomiczny: forsowana kolektywizacja doprowadziła do wielkiego głodu. Wszystkie te rzeczy znane są z historii sowieckiego komunizmu w latach 20. i 30., ale Chińczycy dodali też lokalny smaczek.

Oto w obozach pracy masowo stosowano 'reformę myśli’, której celem było przekucie świadomości: ze starej, burżujskiej na nową komunistyczną, więzień miał się pozbyć swojego starego ja i 'założyć' nową tożsamość. A jak to robiono? Oto: „Zebrania poświęcone samokrytyce i indoktrynacji trwały przez długie godziny, dzień w dzień, rok po roku. I inaczej niż poza więzieniem, tutaj nawet po zakończeniu grupowej dyskusji pozostawało się z innymi w tej samej celi. Więźniów zachęcano, by się nawzajem sprawdzali, przepytywali i denuncjowali. Czasami zmuszano ich do uczestnictwa w brutalnych zebraniach, podczas których musieli udowodnić, po której są stronie, bijąc podejrzanego.” Taka indoktrynacja atakowała istotę tożsamości człowieka, jak stwierdził jeden z więźniów: „reforma myśli była niczym innym jak „fizyczną i umysłową likwidacją siebie przez siebie samego”. Ci, którzy opierali się temu procesowi, popełniali samobójstwo. Ci, którzy go przetrwali, wyrzekli się bycia sobą.” No cóż, w sowieckim gułagu czegoś takiego nie było. Chińska specjalność, brr.... Coś mi się zdaje, że Chińczycy stosują obecnie taką technikę u Ujgurów, miliony których są zamknięte w obozach reedukacyjnych...

Porażające świadectwo zbrodni komunizmu.

Przejmująca kronika wprowadzania i utrwalania władzy komunistycznej w Chinach w latach 1949-1957. Chiński dyktator, Mao, przewyższył swego mistrza, Stalina, szybko niszcząc niezależność warstw społecznych i instytucji za pomocą krwawego terroru. Zgładzono lub zagłodzono miliony ludzi, a ci co przetrwali zmuszeni zostali do zmiany świadomości na komunistyczną. Porażające...

Po trosze kronikarki po trosze reportażowy zapis potwornej zbrodni i konfrontacji nadziei milionów z głupotą i barbarzyńskim doktrynerstwem przywódców. My w Polsce wiemy czym cuchnie komunizm,ze względu na swoje historyczne doświadczenia, wiedzieliśmy to jeszcze przed wybuchem II Wojny Światowej. Setki milionów mieszkańców Chin tej wiedzy nie posiadało. Po dekadach wojen domowych, kolonializmu i okrucieństw japońskiej ludobójczej okupacji wielu witało hasła o równości, egalitaryzmie, prawach zwykłych robotników i zakończeniu ze średniowiecznym, pańszczyznianym wyzyskiem z wielką nadzieją której
doprawdy trudno jest się dziwić. Cóż, nadzieje rozwiały się równie szybko jak w Europie gdzie komuniści przynieśli głównie przemoc, jeszcze większą nędzę, puste hasła i puste żołądki. Chińska droga do socjalistycznego raju przyniosła więcej ofiar niż radziecka, wg. niektórych obliczeń pochłonęła ich więcej niż cała II Wojna Światowa.
Ze względu na samą skalę tragedii jest to wydarzenie bez precedensu.
W "Tragedii wyzwolenia" autor zapoznaje nas z pierwszym okresem dramatycznych wydarzeń jakie rozegrały się pod czerwonym sztandarem. Okres ten obejmuje czas wojny domowej w Chinach oraz pierwsze lata po zjednoczeniu kraju (za wyjątkiem Tajwanu). Śledzimy jak okrutne walki wojny domowej ewoluowały w czas okrutnego "spokoju" gdy konsolidująca się władza niszczyła prawdziwych i wyimaginowanych wrogów oraz wprowadzała w życie pierwsze socjalistyczne eksperymenty społeczne.
Frank Dikotter z godną odnotowania lekkością łączy pracę historyka i reportażysty. Sprawnie przeplata opisy historyczne ze wspomnieniami naocznych świadków dramatu z których wielu spotkał osobiście. To udobitnia wstrząsający obraz tamtych czasów łącząc "warsztat" z emocjami zwykłych ludzi. Odbiór całości jest łatwy (w sensie odbioru bo treść bywa przerażająca i odpychająca) czemu sprzyja prosty i stosunkowo mało techniczny styl autora. Właściwie takie książki jak "Tragedia wyzwolenia" powinny być obowiązkową lekturą na całym świecie.Lektura wielu by wyleczyła z nadziei, że ideologia i przebojowość jednostek są w stanie leczyć z problemów o globalnej skali i przynosić lepsze jutro. Wielu by to oszczędziło cierpienia i wielkich rozczarowań.

Po trosze kronikarki po trosze reportażowy zapis potwornej zbrodni i konfrontacji nadziei milionów z głupotą i barbarzyńskim doktrynerstwem przywódców. My w Polsce wiemy czym cuchnie komunizm,ze względu na swoje historyczne doświadczenia, wiedzieliśmy to jeszcze przed wybuchem II Wojny Światowej. Setki milionów mieszkańców Chin tej wiedzy nie posiadało. Po dekadach wojen...

Ciekawy reportaż historyczny, w którym autor w przystępnym stylu opisuje pierwszą dekadę rządów komunistów w Chinach. Narracja jest prowadzona w sposób chronologiczno-problemowy, także w temat wchodzi się łatwo, a książkę czyta się przyjemnie. Atutem jest również fakt, iż autor omawia sytuację w Chinach zarówno w ujęciu wielkiej polityki i decyzji kierownictwa komunistów ze szczególnym uwzględnieniem Mao Zedonga jak i jej skutków dla zwykłych Chińczyków i ich życia codziennego. Jedyne co mnie rozczarowało to opis wojny domowej w Chinach, który jest dość skrótowy i ogólnikowy (zwłaszcza po zapoznaniu się ze świetnymi książkami Jakuba Polita). Poza tym jednak książka jest godna polecenia.

Ciekawy reportaż historyczny, w którym autor w przystępnym stylu opisuje pierwszą dekadę rządów komunistów w Chinach. Narracja jest prowadzona w sposób chronologiczno-problemowy, także w temat wchodzi się łatwo, a książkę czyta się przyjemnie. Atutem jest również fakt, iż autor omawia sytuację w Chinach zarówno w ujęciu wielkiej polityki i decyzji kierownictwa komunistów ze...