Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zawsze, doskonała historia, autor potrafi tak wciagnąć w swój świat, tak zaczarować tak zakończyć że nie można się pozbierać.
moja opinia tutaj
https://www.czytelnika.pl/2023/04/dom-bez-wspomnien-donato-carrisi.html

Jak zawsze, doskonała historia, autor potrafi tak wciagnąć w swój świat, tak zaczarować tak zakończyć że nie można się pozbierać.
moja opinia tutaj
https://www.czytelnika.pl/2023/04/dom-bez-wspomnien-donato-carrisi.html

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Czy udane ? musicie sprawdzić sami :) Zapraszam i dziękuję z góry za każdy komentarz.
https://www.czytelnika.pl/2022/05/skrucha-marek-stelar.html

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Czy udane ? musicie sprawdzić sami :) Zapraszam i dziękuję z góry za każdy komentarz.
https://www.czytelnika.pl/2022/05/skrucha-marek-stelar.html

Index Ksiąg Zakazanych

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/10/kasztanowy-ludzik-soren-sveistrup.html?m=1


Nadeszła jesień. Nagle i niespodziewanie. Kasztany zaczęły spadać na głowę… Po przeczytaniu tej książki nie jestem pewna czy kolejnej jesieni pozbieracie kasztany, by zrobić z nich ludziki. A już na pewno zastanowicie się nad tym dwa razy.

„Została zamordowana i pozostawiona w towarzystwie szydzącego kasztanowego ludzika”

Soren Sveistrup to scenarzysta m.in. serialu „The Killing” (swoją drogą świetnego), doceniany i nagradzany. Doświadczenie z tej dziedziny daje się odczuć w jego prozie, która bardzo przypomina rozpisane element po elemencie sceny filmowe. Ten sposób pisania ma zdecydowanie swój urok — pobudza wyobraźnię. Już po przeczytaniu kilku rozdziałów wiem, że tekst świetnie nadaje się do adaptacji na ekran telewizyjny lub kinowy, a w trakcie czytania łapię się na myśli, że pierwsza stanę w szeregu, by ją obejrzeć.

Taki sposób pisania zupełnie nie przeszkadza w czytaniu ani w odbiorze. Wydaje się, że tekst pozbawiony jest emocji, napisany „suchym" językiem, a wszystkie okropieństwa opisane wprost. Jednak czytelnik na pewno nie pozostanie obojętny.

Przyznaję się, że od czasu „Łazarza” Larsa Keplera nie bałam się tak bardzo, jak teraz.

W serialach Sveistrupa prócz sensacyjnej akcji oraz fabuły opartej na zagadce kryminalnej, widoczny jest również element obyczajowy, poznajemy osobiste życie bohaterów skupionych wokół zbrodni. W „Kasztanowym ludziku” autor nie zapomniał o scenach, dialogach i myślach bohaterów tym bardziej ukazując ich człowieczeństwo i osadzając wydarzenia w konkretnych życiorysach, tak rzeczywistych, jak mijani na ulicy ludzie.

Rozmyślam nad rozwiązaniem zagadki brutalnych zabójstw, nad możliwym zakończeniem książki. Bo może ich być wiele, na które zdecyduje się autor, to jedna z wielu przyczyn, dla których czytam, nie mogąc się oderwać. Kolejna jest niepokorny Mark Hess, bystry, zaangażowany w odkrycie prawdy, a przy tym podążający swoimi ścieżkami, zbuntowany i przystojny.

Naprawdę dobrze napisana książka, na tyle dobrze, że czekam na wierną ekranizację. I kontynuację. „Kasztanowy ludzik” niezbicie dowodzi skandynawskiego królowania w dziedzinie thrillera literackiego.

„Smutek jest miłością, która stała się bezdomna i trzeba nauczyć się z nim żyć i zmuszać się do myślenia o przyszłości”.


Moja recenzja na Tysiąc Żyć Czytelnika:
https://www.czytelnika.pl/2019/10/kasztanowy-ludzik-soren-sveistrup.html

Kobieta Czytająca

Index Ksiąg Zakazanych

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/10/kasztanowy-ludzik-soren-sveistrup.html?m=1


Nadeszła jesień. Nagle i niespodziewanie. Kasztany zaczęły spadać na głowę… Po przeczytaniu tej książki nie jestem pewna czy kolejnej jesieni pozbieracie kasztany, by zrobić z nich ludziki. A już na pewno zastanowicie się nad tym dwa razy.

„Została...

serdecznie zapraszam, wstąp, przeczytaj, skomentuj, obserwuj :)

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/08/obsesja-eve-kryptonim-villanelle-luke.html

serdecznie zapraszam, wstąp, przeczytaj, skomentuj, obserwuj :)

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/08/obsesja-eve-kryptonim-villanelle-luke.html

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/08/zdrada-skorpiona-andrew-kaplan.html

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/08/zdrada-skorpiona-andrew-kaplan.html

„Gdyby tylko nie była tak narwana, dawno już
przyskrzyniłaby wszystkich winnych”

Tak, komisarz Agata Stec rzadko słucha głosu rozsądku, a kiedy już dopuszcza rozsądek do głosu, często bywa już za późno. Rozsądne byłoby przeczytanie „Boskiej proporcji” pierwszej części przygód gdańskiej policjantki, a następnie „Materiału ludzkiego”, koniecznie, bo jednej książki będzie Wam za mało.

Borlik to gorące nazwisko na polskiej literackiej scenie kryminalnej. Tegoroczny upalny czerwiec nie był w stanie dokuczyć nam temperaturą ponad trzydziestu stopni Celsjusza, bo „Materiał ludzki” od momentu premiery skutecznie mrozi krew w żyłach i powoduje zimne dreszcze na plecach.
„Boską proporcją” Autor sam sobie zawiesił poprzeczkę bardzo wysoko, czy zdołał utrzymać poziom i zadowolił nawet wymagających czytelników?

cała opinia pod linkiem https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/07/materia-ludzki-piotr-borlik.html

„Gdyby tylko nie była tak narwana, dawno już
przyskrzyniłaby wszystkich winnych”

Tak, komisarz Agata Stec rzadko słucha głosu rozsądku, a kiedy już dopuszcza rozsądek do głosu, często bywa już za późno. Rozsądne byłoby przeczytanie „Boskiej proporcji” pierwszej części przygód gdańskiej policjantki, a następnie „Materiału ludzkiego”, koniecznie, bo jednej książki będzie...

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/06/susza-jane-harper.html?m=1

https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/06/susza-jane-harper.html?m=1

„Na ogół umierają niewłaściwe osoby. Na ogół przez pomyłkę"
„Tak czy owak, ja się cieszę, że nie mamy do czynienia z polityką, a jedynie z przestępcami”

„Śliska sprawa” to kryminał w stylu retro, chociaż w przypadku tej książki dwa słowa to zdecydowanie zbyt mało by opisać tę wielowątkową fabułę. Świat przedstawiony w tej powieści to niemal idealnie odwzorowane ulice Berlina z końca lat dwudziestych ubiegłego wieku. Zawirowania polityczne i gospodarcze, sieć układów panujących między funkcjonariuszami policji i przełożonymi. Gereon Rath próbujący dobrze między nimi lawirować, jednocześnie próbując trzymać w ryzach swoje życie prywatne. Komuniści, socjaliści, władza, ruskie złoto, obyczajówka, sekcja kryminalna i te kobiety z charakterem. Wiele warstwy powieści sprawia, że dostajemy złożone danie, które będziemy smakować nie jeden wieczór.

zapraszam na pełną recenzję:
https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/05/sliska-sprawa-volker-kutscher.html

„Na ogół umierają niewłaściwe osoby. Na ogół przez pomyłkę"
„Tak czy owak, ja się cieszę, że nie mamy do czynienia z polityką, a jedynie z przestępcami”

„Śliska sprawa” to kryminał w stylu retro, chociaż w przypadku tej książki dwa słowa to zdecydowanie zbyt mało by opisać tę wielowątkową fabułę. Świat przedstawiony w tej powieści to niemal idealnie odwzorowane ulice...

"Pudełko zapałek jest produktem reklamowym. Na czarnym awersie widnieje bezgłowy szkielet trzymający po jednej czaszce w każdej z rąk.
Jakby nie mógł się zdecydować, która należy do niego… Niczym Hamlet z nowymi problemami”

Biblijny Łazarz zmartwychwstał i to był prawdziwy cud. Łazarz, Larsa Keplera, zmartwychwstał i to był prawdziwy koszmar szwedzkiej policji, a dla każdego, kto odważy się przeczytać tę powieść, będzie to niezapomniane przeżycie.
cała recenzja tutaj:
https://indexksiagzakazanych.blogspot.com/2019/05/azarz-lars-kepler.html

"Pudełko zapałek jest produktem reklamowym. Na czarnym awersie widnieje bezgłowy szkielet trzymający po jednej czaszce w każdej z rąk.
Jakby nie mógł się zdecydować, która należy do niego… Niczym Hamlet z nowymi problemami”

Biblijny Łazarz zmartwychwstał i to był prawdziwy cud. Łazarz, Larsa Keplera, zmartwychwstał i to był prawdziwy koszmar szwedzkiej policji, a dla...

„…nietypowe zachowania seksualne i skłonność do nadużywania alkoholu, niepanowanie nad instynktami, ataki paniki, brak jasno sprecyzowanych celów w życiu – śmiercionośny koktajl pełniący obecnie funkcję komisarza gdańskiej policji”

Borlik bezceremonialnie wkracza na polską literacką scenę kryminalną z piekielnie dobrym debiutem. Bezceremonialnie i bezczelnie i bardzo dobrze. Myślałam, że już mnie nic nie zaskoczy w dziedzinie kryminałów, a zaskoczyła mnie „Boska proporcja". Kto tu jest psychicznie niezrównoważony, kto prowadzi wyrafinowaną grę i kto tu jest kim, po prostu? Jeśli książka pozostawia starego wyjadacza z otwartą gębą i dziesiątkiem pytań, to jest to dobra książka.

Autor tak bardzo umiejętnie prowadzi akcję, podrzucając coraz to nowe myśli czytelnikowi, który w pewnym momencie nie wie, czy przypadkiem nie goni w piętkę. Inteligentnie skonstruowana powieść, czytelnik lawiruje między podejrzanymi, już mu się wydaje, że wie, kto jest sprawcą, ale na kolejnej stronie podejrzewa już kogoś innego. Do tego wciąż mnożą się pytania, nie tylko, kto, ale też równie ważne, jak i dlaczego.

Dwie nastolatki na wagarach w palmiarni oliwskiego parku dostrzegają zwłoki młodej kobiety upozowane na dzieło sztuki. Już na pierwszy rzut oka widać, że sprawca cierpliwie i długo przygotowywał tę instalację. Znudzona komisarz Agata Stec dostaje w końcu sprawę, która budzi ją do działania. Pojawiają się kolejne ciała, a Agata łączy je z przypadkowo poznanym pacjentem swojego brata. Ale czy słusznie? Śledztwo się komplikuje, prokuratura utrudnia, współpracownicy nie ułatwiają, a jakby tego było mało, w jej życiu pojawia się były mąż oraz przystojny biznesmen.Zbyt wiele wątków łączących ją ze sprawą oraz kilka zachowań zdecydowanie wykraczających poza policyjne procedury sprawia, że Agata zostaje odsunięta od śledztwa. Odcięcie się i usunięcie w cień nie jest jednak w stylu komisarz Stec. Rozpoczyna, więc swoje prywatne dochodzenie próbując rozwikłać zagadkę sobie tylko możliwymi sposobami.

„Stec z ciepłych napojów pijała tylko kawę – najczęściej i tak już zimną”

Agata Stec to taki typowy książkowy komisarz policji, tyle że „w spódnicy” i przez to chyba nietypowy. Całokształt tej postaci porównałam do jednego z moich ulubionych, czyli Harry’ego Hole. Kawa i alkohol to jej chleb powszedni, kac i poranki w obcych łóżkach również. W pracy wciąż musi walczyć z seksizmem, wciąż udowadniać, że stanowisko komisarza w środowisku zdominowanym przez mężczyzn to nie przypadkowe osiągnięcie. Klnie jak szewc, najpierw strzela później pyta, no pokochacie ją. Jest całkowitym przeciwieństwem swojego starszego brata. Powściągliwy, elegancki, elokwentny pan psycholog, wydaje książki i występuje w telewizji, aż trudno uwierzyć, że on i porywcza pani komisarz, mają tych samych rodziców.

Od samego początku ciekawe i wciągające zagadkowe śmierci. Dwa wątki równolegle prowadzone, które łączy troje interesujących bohaterów pozostających w trójkącie określonych relacji, ale całkowicie niejasnych motywacji.Na wzmiankę, choć jednym zdaniem zasługuje inspektor Lubomirski, swój chłop, który swoim racjonalnym myśleniem i postępowaniem przywraca wiarę w przełożonych.

Napięcie trzyma stały, wysoki poziom przez wszystkie czterysta stron. Sprawca i autor zadbali o to, byśmy się nie nudzili i doliczyłam się 6 trupów, a potem jeszcze dwóch.

Książkę czyta się właściwie jednym tchem, wciągająca fabuła, meandry ludzkiego umysłu i bohaterowie, z których każdy jest tak samo interesujący, co daje nam mieszankę, której trudno sobie odmówić i odłożyć na później. Mężczyźni w tej historii doceniają wykwintne jedzenie i dobre markowe wino, przez co czytelnik traktuje czytanie niczym degustację literacką, która jest tak smakowita, że chciałoby się by trwała i trwała, mimo ogromnego i wciąż wzmagającego się apetytu na deser.

Nie sposób odgadnąć zamysłu autora. Nawet próbując ogarnąć wszystkie wątki w szerszej perspektywie, by widzieć cały obraz sytuacji, tak skonstruowana historia nie pozwala przed czasem połączyć wszystkiego w całość i domyślić się, kto, ani dlaczego.

Co jest faktem, a co naszym domysłem umiejętnie podsycanym przez narratora? Co jest wymysłem całkowicie wypaczonego umysłu Roberta, co prawdziwym wspomnieniem? Kto w tej historii jest uczciwy, a kto jest doskonałym aktorem, manipulantem, samozwańczym artystą?

Sposób myślenia i opis działania głównych bohaterów, zwłaszcza Roberta Mazura jest tak realny, że czytając, moje oczy otwierały się szeroko ze zdumienia. Przecierałam je, nie wierzyłam własnym oczom, czytałam kolejny raz. Autor wyraźnie sugeruje rozwiązanie, ale wiem, że opisuje tylko jedną perspektywę i może się okazać, że to wszystko błędnie oceniłam. Po lekturze jestem prawie pewna, że autor namieszał mi w głowie, gmerał w niej i zakotwiczył jedno słowo klucz – Borlik.

„…nietypowe zachowania seksualne i skłonność do nadużywania alkoholu, niepanowanie nad instynktami, ataki paniki, brak jasno sprecyzowanych celów w życiu – śmiercionośny koktajl pełniący obecnie funkcję komisarza gdańskiej policji”

Borlik bezceremonialnie wkracza na polską literacką scenę kryminalną z piekielnie dobrym debiutem. Bezceremonialnie i bezczelnie i bardzo...

Moja recenzja, zapraszam, dla mnie bardzo piękna i mądra książka- http://www.bookparadise.pl/2019/02/kolor-milczenia.html?m=1

Moja recenzja, zapraszam, dla mnie bardzo piękna i mądra książka- http://www.bookparadise.pl/2019/02/kolor-milczenia.html?m=1

Moja recenzja : http://www.bookparadise.pl/2019/02/gra-w-kamstwa-ruth-ware.html?m=1 Zapraszam

Moja recenzja : http://www.bookparadise.pl/2019/02/gra-w-kamstwa-ruth-ware.html?m=1 Zapraszam