Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jestem zupełnie obiektywna, gdyż po lekturze trzeciego tomu Mojej walki czuję, że cokolwiek w swoim małym realizmie Knausgard by nie napisał, mnie by się to podobało. Nie inaczej jest w przypadku Jesieni, która jest fascynującym przedsięwzięciem literacko-rodzinnym. Autor postanowił pisać do swoją córki, która ma przyjść na świat dopiero za sześć miesięcy. Nim mała Anne (czwarte dziecko pisarza) będzie w stanie cokolwiek przeczytać, tato pokataloguje jej świat.
Jesień to zbiór trzech Listów do nienarodzonej córki oraz krótkich esejów na temat rzeczy i wrażeń, wspomnień i tego co w życiu najważniejsze. Guziki, butelki, żaby i osy, wstawanie o świcie, jedzenie jabłek i podziwianie zachodów słońca, czyli to co składa się na codzienność twórcy, zostały opisane w wyjątkowy i właściwy tylko jemu sposób.
Oprócz opisów domowego życia, relacji ojciec-dziecko i mnóstwa miłości, są tu również rozważania czysto intelektualne, a także masa kontrowersyjnych tematów. Nie obyło się bez naturalistycznych opisów odchodów i wydzielin, sytuacji krępujących i żenujących (głownie dla autora), ale to w końcu cały Knauskard. Już się nie mogę doczekać pozostałych pór roku.
Wielkim plusem jest także wyjątkowa oprawa graficzna, czyli obrazy Vanessy Baird. To prawdziwa przyjemność obcować z tak wydaną książką.

Nie jestem zupełnie obiektywna, gdyż po lekturze trzeciego tomu Mojej walki czuję, że cokolwiek w swoim małym realizmie Knausgard by nie napisał, mnie by się to podobało. Nie inaczej jest w przypadku Jesieni, która jest fascynującym przedsięwzięciem literacko-rodzinnym. Autor postanowił pisać do swoją córki, która ma przyjść na świat dopiero za sześć miesięcy. Nim mała Anne...

Ironiczne poczucie humoru pana Pratchetta nieodmiennie od lat pomaga mi znosić trudy życia, a takie książki jak Kosiarz mają w tym największą zasługę. Trzeba być strasznym ponurakiem by nie dać się rozbawić tej opowieści o tym jak to Śmierć, nazywający się teraz Bill Brama, zostaje zwolniony z posady, staje się śmiertelny i rusza w pole na sianokosy. A już przy scenach z magami z Niewidzialnego Uniwersytetu można płakać ze śmiechu. Aż ręka nie nadąża z zapisywaniem najtrafniejszych na świecie cytatów!:)
Tę fabułę znałam wcześniej, a teraz, dzięki ukazaniu się audiobooka w Audiotece, mogłam ją sobie odświeżyć i odkryć zupełnie nowe rzeczy, na które wcześniej nie zwróciłam uwagi. Jestem pewna, że nawet najbardziej zagorzałym fanom spodoba się interpretacja głosowa Macieja Kowalika.

Ironiczne poczucie humoru pana Pratchetta nieodmiennie od lat pomaga mi znosić trudy życia, a takie książki jak Kosiarz mają w tym największą zasługę. Trzeba być strasznym ponurakiem by nie dać się rozbawić tej opowieści o tym jak to Śmierć, nazywający się teraz Bill Brama, zostaje zwolniony z posady, staje się śmiertelny i rusza w pole na sianokosy. A już przy scenach z...

Najlepszy poradnik dla kociarzy, jaki czytałam, a czytałam wiele. Beata Pawlikowska z wielką empatią, inteligencją i czułością dla swych dwóch kocich pupili, snuje opowieść o tym jak przez lata wypracowywała system najlepszej nad nimi opieki. Jest tu wiele praktycznych porad, w dodatku dotyczących nie tylko opieki nad kotem, ale i ludzkich problemów. Można się wzruszyć i naprawdę wiele nauczyć.
Książkę polecam szczególnie tym, którzy dopiero zastanawiają się nad przygarnięciem pupila oraz tym, którzy mają z kocimi przyjaciółmi jakiekolwiek problemy (behawioralne lub zdrowotne). To jedyny koci poradnik, jakiego potrzebujecie:)

Najlepszy poradnik dla kociarzy, jaki czytałam, a czytałam wiele. Beata Pawlikowska z wielką empatią, inteligencją i czułością dla swych dwóch kocich pupili, snuje opowieść o tym jak przez lata wypracowywała system najlepszej nad nimi opieki. Jest tu wiele praktycznych porad, w dodatku dotyczących nie tylko opieki nad kotem, ale i ludzkich problemów. Można się wzruszyć i...

Fantastyczna książka, prawdziwa autobiograficzna epicka opowieść inicjacyjna o nastoletnich latach norweskiego pisarza. Są tu obszerne retrospekcje, których tematem jest gównie dorastanie w cieniu despotycznego ojca, a także wyznania dorosłego już mężczyzny mierzącego się ze śmiercią tegoż ojca i z jego wieloletnim nałogiem alkoholowym.
Walka Karla Ove Knausgarda jest o to, by nie być w niczym podobnym do rodzica.

Fantastyczna książka, prawdziwa autobiograficzna epicka opowieść inicjacyjna o nastoletnich latach norweskiego pisarza. Są tu obszerne retrospekcje, których tematem jest gównie dorastanie w cieniu despotycznego ojca, a także wyznania dorosłego już mężczyzny mierzącego się ze śmiercią tegoż ojca i z jego wieloletnim nałogiem alkoholowym.
Walka Karla Ove Knausgarda jest o...

Tym razem Knausgard pozwala nam towarzyszyć sobie w czasach współczesnych, gdy jest już uznanym pisarzem, po raz drugi mężem i po raz pierwszy ojcem. Opisuje głownie swoje zmagania z codziennością, z którą nie radzi sobie najlepiej, gdy dzieci przybywa, a w związku pojawiają się problemy. Szczerze, ze szkodą dla siebie, wyznaje jak czuje się męski mężczyzna z wózkiem w sfeminizowanym świecie. Znów pojawia się też wątek alkoholizmu w rodzinie, zmagań z twórczością, samotnością i nadwagą, a także fantastyczny opis porodu. Polecam serdecznie!

Tym razem Knausgard pozwala nam towarzyszyć sobie w czasach współczesnych, gdy jest już uznanym pisarzem, po raz drugi mężem i po raz pierwszy ojcem. Opisuje głownie swoje zmagania z codziennością, z którą nie radzi sobie najlepiej, gdy dzieci przybywa, a w związku pojawiają się problemy. Szczerze, ze szkodą dla siebie, wyznaje jak czuje się męski mężczyzna z wózkiem w...

Trzeci tom Mojej walki wydaje mi się najlepszy jak do tej pory. Knausgard dokonuje tu czegoś niesamowitego: czytając jego własną, unikatową opowieść o dzieciństwie, jednocześnie cały czas, jakby równolegle, myślimy o swoim dorastaniu. Przeważającą częścią tej prozy są opisy najbliższego domu Karla Ovego, jego mikrowszechświata pierwszych zabaw i bitew dziecięcych. Te, z pozoru tylko dłużące się opisy, są poprzetykane głębokimi spostrzeżeniami o naturze małej społeczności, o roli ojca i matki w rodzinie, a także dziecięcymi psikusami. Jest tu wiele dziwnych i śmiesznych zdarzeń, a także kilka niemal szokująco szczerych wyznań. Pochód nagusów, żuk w butelce, wydalnicze wyznania małego chłopca! Czegoś takiego w literaturze jeszcze nie było.

Trzeci tom Mojej walki wydaje mi się najlepszy jak do tej pory. Knausgard dokonuje tu czegoś niesamowitego: czytając jego własną, unikatową opowieść o dzieciństwie, jednocześnie cały czas, jakby równolegle, myślimy o swoim dorastaniu. Przeważającą częścią tej prozy są opisy najbliższego domu Karla Ovego, jego mikrowszechświata pierwszych zabaw i bitew dziecięcych. Te, z...

Uwielbiam pisarstwo Murakamiego, a Przygoda z owcą zajmuje w mojej wyobraźni wyjątkowe miejsce. Ta powieść o trzydziestolatku w kryzysie jest podobna do wielu innych książek japońskiego pisarza, ale też bardzo wyróżnia się na ich tle. Sam pomysł na owcę-despotę, owcę-demona zwierzę przechodnie, czy na Człwieka-Owcę mieszkającego w lesie, gdzieś wysoko w górach, to po prostu czysta magia, szczególnie, że akcja toczy się współcześnie.
Przygoda z owcą to także jedyna taka opowieść o potędze kobiecych małżowin usznych czy o tym, że są na świecie ludzie, mający numer telefonu do samego Boga.

Uwielbiam pisarstwo Murakamiego, a Przygoda z owcą zajmuje w mojej wyobraźni wyjątkowe miejsce. Ta powieść o trzydziestolatku w kryzysie jest podobna do wielu innych książek japońskiego pisarza, ale też bardzo wyróżnia się na ich tle. Sam pomysł na owcę-despotę, owcę-demona zwierzę przechodnie, czy na Człwieka-Owcę mieszkającego w lesie, gdzieś wysoko w górach, to po prostu...

Fantastyczna książka propagująca nasz największy skarb narodowy, czyli Puszczę Białowieską. Saga to prawdziwa skarbnica wiedzy o dosłownie wszystkim, co się wiąże z tym niezwykłym miejscem, w dodatku opowiada nam o niej największy autorytet w tej dziedzinie, kobieta, która poświęciła życie na badanie zwierząt tu zamieszkałych, czyli Simona Kossak. Jeśli interesuje was biologia, historia lub geologia, to jest to książka dla was, gdyż wszystkie te aspekty łączą się w gawędach przyrodniczki. Do tego fantastyczne zdjęcia i opowiadania, wnoszące wiele życia i ciekawy kontekst do poruszanych tematów. Serdecznie polecam!

Fantastyczna książka propagująca nasz największy skarb narodowy, czyli Puszczę Białowieską. Saga to prawdziwa skarbnica wiedzy o dosłownie wszystkim, co się wiąże z tym niezwykłym miejscem, w dodatku opowiada nam o niej największy autorytet w tej dziedzinie, kobieta, która poświęciła życie na badanie zwierząt tu zamieszkałych, czyli Simona Kossak. Jeśli interesuje was...

Zdecydowanie najlepsza powieść, jaką w życiu przeczytałam. Jest wspaniała, doskonała, nie zmieniłabym nawet jednej literki. To książka dla osób cierpliwych i lubiących historię, nie tylko dla wielbicieli Dickensa. Polecam także serial oraz audiobooka.

Zdecydowanie najlepsza powieść, jaką w życiu przeczytałam. Jest wspaniała, doskonała, nie zmieniłabym nawet jednej literki. To książka dla osób cierpliwych i lubiących historię, nie tylko dla wielbicieli Dickensa. Polecam także serial oraz audiobooka.

Zapomnijcie o wszelkich rankingach. To jest najlepsza książka roku, choć ten się dopiero zaczął. Osadzona w konkretnym czasie (lata 50' i 60') i miejscu (węgierska wieś) opowieść małego chłopca staje się pradawną, archetypiczną opowieścią o prawach rządzących ludzką gromadą. Narrator, choć jest małych chłopcem, mówi do nas z obiektywną surowością, zarówno jeśli chodzi o innych, jak i o siebie. Ogromna dawka przemocy, jakiej dopuszczają się mieszkańcy tej wyklętej wsi sprawia, że nie jest to lektura dla każdego, ale ci, którzy odważą się podjąć wyzwanie, szybko zrozumieją, że w Wykorzenionych kryje się Wielkie Piękno.

Zapomnijcie o wszelkich rankingach. To jest najlepsza książka roku, choć ten się dopiero zaczął. Osadzona w konkretnym czasie (lata 50' i 60') i miejscu (węgierska wieś) opowieść małego chłopca staje się pradawną, archetypiczną opowieścią o prawach rządzących ludzką gromadą. Narrator, choć jest małych chłopcem, mówi do nas z obiektywną surowością, zarówno jeśli chodzi o...

Wiele osób narzeka na tę książkę, a mnie się bardzo podobała. Sama staram się jak autorka jeść zdrowo i unikam mięsa, dlatego doskonale rozumiem jej dylematy. Naprawdę zdziwiło mnie to, jak trudno jest w Japonii dostać coś nietoksycznego do jedzenia, szczególnie, że stereotypowo myślimy o Japończykach jako o najzdrowszych ludziach na świecie. Uważam, że to dobrze, że ktoś opisał także mniej przyjemne cechy tego narodu zapracowujących się na śmierć pedantów, którzy cenią to co dobre dla grupy, a nie żadną tam zachodnią indywidualność czy oryginalność. W dodatku to znakomity poradnik pozwalający się dobrze przygotować do wyprawy, jeśli jednak zdecydujemy się odwiedzić Kraj Kwitnącej Wiśni.

Wiele osób narzeka na tę książkę, a mnie się bardzo podobała. Sama staram się jak autorka jeść zdrowo i unikam mięsa, dlatego doskonale rozumiem jej dylematy. Naprawdę zdziwiło mnie to, jak trudno jest w Japonii dostać coś nietoksycznego do jedzenia, szczególnie, że stereotypowo myślimy o Japończykach jako o najzdrowszych ludziach na świecie. Uważam, że to dobrze, że ktoś...

Ta powieść to zwariowana przygoda, która wyłączy was z życia na dobry tydzień. Gdy już wraz z bohaterem cofniecie się w czasie i będziecie się przygotowywać do uratowania życia prezydenta Kennedy'ego, na pewno nie będziecie w stanie przestać czytać aż do ostatniej strony. Klasyczny motyw podróży w czasie, piękna historia miłosna oraz wielka Historia Ameryki, wszystko tu jest. dla mnie to przede wszystkim nostalgiczna wycieczka do przeszłości, której zupełnie nie znam, do czasów, kiedy USA naprawdę wierzyły w swoją potęgę, a obywatele byli pełni nadziei na przyszłość. No i bohaterowie, których naprawdę można polubić!

Ta powieść to zwariowana przygoda, która wyłączy was z życia na dobry tydzień. Gdy już wraz z bohaterem cofniecie się w czasie i będziecie się przygotowywać do uratowania życia prezydenta Kennedy'ego, na pewno nie będziecie w stanie przestać czytać aż do ostatniej strony. Klasyczny motyw podróży w czasie, piękna historia miłosna oraz wielka Historia Ameryki, wszystko tu...

Klasyka, którą każdy powinien znać. Żałuję, że przeczytałam tak późno.

Klasyka, którą każdy powinien znać. Żałuję, że przeczytałam tak późno.

Nie czytuję już kryminałów Mankella, bo zwyczajnie strasznie mnie nudzą, ale jego wydaną po śmierci biografią jestem zafascynowana. Autor zawarł w tej książce nie tylko opis swej walki z chorobą nowotworową, ale też podzielił się z czytelnikiem tym wszystkim co w ciągu całego życia wydało mu się najważniejsze i najciekawsze. Opowiada o swym dzieciństwie i młodości, naznaczonych porzuceniem przez matkę, a także o bardzo wielu tekstach kultury, rzeźbach, sztukach teatralnych, książkach, budowlach, mówiących o tym kim tak naprawdę jest człowiek. Grząskie piaski to jego kulturowy testament.

Nie czytuję już kryminałów Mankella, bo zwyczajnie strasznie mnie nudzą, ale jego wydaną po śmierci biografią jestem zafascynowana. Autor zawarł w tej książce nie tylko opis swej walki z chorobą nowotworową, ale też podzielił się z czytelnikiem tym wszystkim co w ciągu całego życia wydało mu się najważniejsze i najciekawsze. Opowiada o swym dzieciństwie i młodości,...

Mademoiselle Chanel to fabularyzowana biografia największej francuskiej krawcowej. Książka w miły i przystępny sposób opowiada o życiu Gabrielle Chanel, o jej trudnym dzieciństwie, pobycie w szkole zakonnej, pierwszej pracy i roli utrzymanki. Historie romansów z arystokratami, kolejnych sukcesów zawodowych Coco oraz jej perypetii wojennych, czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Może nie jest to wielka literatura (taką tez nie próbuje być), ale na pewno wciągająca lektura. Aż się chce po skończeniu obejrzeć jeden z filmów o Coco.

Mademoiselle Chanel to fabularyzowana biografia największej francuskiej krawcowej. Książka w miły i przystępny sposób opowiada o życiu Gabrielle Chanel, o jej trudnym dzieciństwie, pobycie w szkole zakonnej, pierwszej pracy i roli utrzymanki. Historie romansów z arystokratami, kolejnych sukcesów zawodowych Coco oraz jej perypetii wojennych, czyta się z ogromnym...

Międzymorze to fascynująca lektura, szczególnie dla kogoś, kto niewiele wie o tym, co się dzieje w państwach sąsiadujących z Polską i jak jesteśmy do siebie. Szczerek (piszący wciąż w typowy dla siebie szczery i barwny sposób) rusza w trasę po ościennych regionach, tropiąc w każdym z nich cywilizacyjne różnice i podobieństwa. Czym jest słowiańskość? Po czym poznać, że jakiś kraj pozostaje bardziej pod wpływem Niemiec niż Rosji? Dlaczego tak wiele państw wypiera się słowiańskiego pochodzenia na rzecz nawet skandynawskości? Odpowiedzi na te wszystkie pytania znajdziecie w tym znakomitym zbiorze reportaży z Międzymorza.

Międzymorze to fascynująca lektura, szczególnie dla kogoś, kto niewiele wie o tym, co się dzieje w państwach sąsiadujących z Polską i jak jesteśmy do siebie. Szczerek (piszący wciąż w typowy dla siebie szczery i barwny sposób) rusza w trasę po ościennych regionach, tropiąc w każdym z nich cywilizacyjne różnice i podobieństwa. Czym jest słowiańskość? Po czym poznać, że jakiś...

W czwartym tomie Mojej walki (który spokojnie mógłby uchodzić za współczesne W cieniu zakwitających dziewcząt) autor pokazuje nam swój portret z czasów, kiedy jego wnętrze nie prezentował się zbyt atrakcyjnie. Obserwujemy go (i on sam się obserwuje) w wieku od 16 do 19 lat. Matka właśnie rozwiodła się z ojcem, Karl Ove zaczyna karierę jako recenzent muzyczny, a wszystko zaczyna zalewać morze alkoholu. Mamy wreszcie okazję przyjrzeć się pijackim początkom wyczynów Ojca, ale też narratora, który naprawdę nie oszczędza siebie w tych okrutnych opisach. Karl Ove pije na zabawach z przyjaciółmi, podczas tradycyjnych okołomaturalnych imprez i po nich. Naprawdę jednak nurkuje w nałóg na północy, w małej wsi, gdzie przez rok pracował jako nauczyciel.
W podobnym stopniu jak o alkoholowych zamroczeniach, kacu i utratach pamięci, jest to też książka o inicjacji seksualnej i o narodzinach pisarza. W osiemnastoletnim chłopaku hormony szaleją, spełnienie (z powodów fizjologicznych) jest niemożliwe, a do tego rodzi się pomysł na zostanie artystą.
Ani pierwsze próby pisarskie, ani tym bardziej podboje uczuciowe, nie są tu czymś, czym przeciętny człowiek (czyli nie będący autorem Mojej walki) chciałby się chwalić. Wstydliwe wypadki w łóżku, żenujące pomysły na opowiadania, bardzo haniebne prowadzenie się młodego nauczyciela - tym w skrócie jest opowieść z 4 tomu. Ale niech was nie zrazi ogrom żenujących sytuacji, historie oscylujące wokół przedwczesnych wytrysków, nocnych polucji i brudnych gatek zbuntowanego nastolatka. Moja walka to nadal najmocniejsza powieść z jaką się zetkniecie w najbliższych latach. Tego nie można ominąć.

W czwartym tomie Mojej walki (który spokojnie mógłby uchodzić za współczesne W cieniu zakwitających dziewcząt) autor pokazuje nam swój portret z czasów, kiedy jego wnętrze nie prezentował się zbyt atrakcyjnie. Obserwujemy go (i on sam się obserwuje) w wieku od 16 do 19 lat. Matka właśnie rozwiodła się z ojcem, Karl Ove zaczyna karierę jako recenzent muzyczny, a wszystko...