Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"żółwie aż do końca" johna greena to nie kryminał. john napisał książkę z jasno zarysowaną fabułą, której GŁÓWNĄ zaletą, jest protagonistka cierpiąca na zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne. autor otwarcie mówi o sowich zmaganiach z tym schorzeniem (nie wątpię też w jego umiejętność zdobywania i n f o r m a c j i i nauki) więc jestem pewna, że słowa azy przekładają się na autentyczne symptomy choroby. teraz nie obchodzi mnie co green pisał wcześniej i ile sukcesów ma na koncie. liczy się dla mnie, że książka nie wprowadza w błąd i dla wielu ludzi jest nie tylko źródłem rozrywki, ale też nadziei i swego rodzaju edukacji. oczywiście to dalej książka dla młodzieży i nie ma służyć jako podstawa wiedzy na temat OCD, ale przedstawienie tej choroby w przystępnej formie szczególnie dla nastoletnich ludzi nie zaszkodzi, prawda? sama mam kilkanaście lat i (nie z wyboru) na co dzień stykam się z tematyką chorób psychicznych, dlatego ta książka jest dla mnie tak wartościowa. wątek kryminalny spaja fabułę i gdzieś ją prowadzi, ale nie miał być głównym tropem książki. jeśli ktoś szuka dobrego kryminału ma wiele pozycji do wyboru, ale książki fabularne nawiązujące do np. zaburzeń obsesyjno - kompulsyjnych nie są tak rozpowszechnione. od jakiegoś czasu temat zdrowia psychicznego jest poruszany coraz częściej i bardzo mnie to cieszy. wiele młodych osób cierpi i nie ma nikogo, kto rozumiałby przez co przechodzą, albo potrafiłby pomóc. to właśnie mnie zainteresowało - chciałam sprawdzić, czy "żółwie aż do końca" to opowieść która jest w stanie nieść pomoc. osoby utożsamiające się z azą zapoznają się z historią, która ma szczęśliwe zakończenie, pokazuje że nie są samotni i może ich czekać normalna przyszłość. przynajmniej ja tak czuję po przeczytaniu. książka nie jest arcydziełem, ale jest dokładnie tym co jest teraz potrzebne. nie wszyscy muszą się zachwycać, ale uważam, że dla wielu ma dużą wartość i chciałam wyjaśnić takie stanowisko.

"żółwie aż do końca" johna greena to nie kryminał. john napisał książkę z jasno zarysowaną fabułą, której GŁÓWNĄ zaletą, jest protagonistka cierpiąca na zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne. autor otwarcie mówi o sowich zmaganiach z tym schorzeniem (nie wątpię też w jego umiejętność zdobywania i n f o r m a c j i i nauki) więc jestem pewna, że słowa azy przekładają się na...