Pierwszą połowę książki tak średnio mi się czytało. Nie potrafię do końca powiedzieć, co w niej mi się nie podobało. Może to, że było w tym zbyt wiele sprzecznych sygnałów? Zachowanie postaci dawało niezwykle mylne wyobrażenie o nich i o ich relacjach. Momentami nawet nie byłam pewna, ile mają lat, bo nie zachowywali się na swój wiek. W ogóle nie byłam przekonana do kreacji tych postaci. I też mimo wszystkiego, co spotkało Aarona, to nie mogłam pałać do niego szczerą sympatią, bo aż brakuje słów na to, jak traktował osoby, którym zależało na nim. Po raz kolejny Adam Silvera stworzył niezbyt przyjemne, egoistyczne postaci.
W ogóle ten wątek Instytutu Leteo w tej pierwszej części książki wydawał się trochę nie na miejscu i postrzegałam go jak niepasujący do historii element fantasy.

Nie miałam już żadnych nadziei, że ta książka mnie jeszcze zachwyci.

Jednak druga połowa książki naprawdę miała w sobie to coś. I to wszystko dzięki instytutowi, który manipuluje pamięcią ludzką. Sam wątek utraconych, bolesnych wspomnień został znakomicie przedstawiony. Trochę przypominał wariację popularnego w fanfiction i cenionego przeze mnie motywu "Hanahaki Disease". Tutaj Silvera naprawdę się popisał i zdobył też moje uznanie tym odważnym zakończeniem. Wstrząsnęło mną, nawet też zabolało.
Poniekąd "Raczej szczęśliwy niż nie" to typowa książka Silvery, bo autor nie odpuszcza ani bohaterom, ani czytelnikom.

Szkoda tylko, że tylko połowa książki jest naprawdę dobra a pozostała część wypadała nijako.

Pierwszą połowę książki tak średnio mi się czytało. Nie potrafię do końca powiedzieć, co w niej mi się nie podobało. Może to, że było w tym zbyt wiele sprzecznych sygnałów? Zachowanie postaci dawało niezwykle mylne wyobrażenie o nich i o ich relacjach. Momentami nawet nie byłam pewna, ile mają lat, bo nie zachowywali się na swój wiek. W ogóle nie byłam przekonana do kreacji...

Książka z ciekawym pomysłem, ale niezbyt wciągającym sposobem opowiadania.

Książka z ciekawym pomysłem, ale niezbyt wciągającym sposobem opowiadania.

Książka o tym, że brak akceptacji otoczenia, w którym się dorasta prowadzi do głębokich ran psychicznych i prób samobójczych. Ciekawa koncepcja wymazania swojej homoseksualności poprzez zabieg medyczny, który i tak się nie udaje.

Książka o tym, że brak akceptacji otoczenia, w którym się dorasta prowadzi do głębokich ran psychicznych i prób samobójczych. Ciekawa koncepcja wymazania swojej homoseksualności poprzez zabieg medyczny, który i tak się nie udaje.

Przyznam szczerze, że ta książka mnie dość mocno zszokowała bo kompletnie nie tego się spodziewałam biorąc ją do rąk. A trafiła w nie zupełnie przypadkowo, i z jakiegoś powodu nastawiłam się że to będzie romans. Zatem wyobraziłam sobie, że siądę sobie wygodnie i odpocznę, wyrywając się z codzienności - zdecydowanie nic bardziej mylnego. Dlatego na wstępie ostrzegam każdego, kto tak jak ja dał się nabrać, TO NIE JEST MIŁA KSIĄŻKA.

Pomysł mnie zaskoczył z wielu powodów. Sam wątek dotyczący kliniki pamięci (dość sci-fi),z początku wydawał mi się jakimś dziwnym i niezrozumiałym wrzutem autora. Rozwinął się natomiast w pewnym momencie tak dynamicznie, że aż szczęka mi opadła. Akcja płynie w książce wartko, dialogi są takie sobie bo momentami wypadają bardzo sztucznie i infantylnie, no ale po tym autorze raczej nie spodziewałam się wybitnej literatury, także się nie zawiodłam w tym względzie. Główny bohater stanowił dla mnie bardzo długo zagadkę. Jak na kogoś, kto potrafi tak po prostu zaufać i zaprzyjaźnić się z randomowym gościem poznanym na ulicy, a więc jak mniemam z łatwością nawiązuje wszelkie kontakty, to bardzo dziwnie dobiera sobie najbliższych przyjaciół. O ile można tak nazwać (wszystkich co do jednego) patologicznych kolesi opisanych w tej książce. To jest tak nierealistyczne, że aż śmieszne, bo nasz bohater wychodzi przez to na jakiegoś wyjątkowego płatka śniegu, którym zwyczajnie nie mógłby być dorastając wśród takich osób. Także autorowi coś nie poszło, mam wrażenie że zabrał się za opisywanie sytuacji, o których średnio miał pojęcie a jedynie jakieś mętne wyobrażenia.

Zaskoczyło mnie natomiast samo rozwinięcie historii Aarona, bo chociaż motyw nie jest jakiś wymyślny to bardzo mnie zaskoczył bo najzwyczajniej w świecie nie spodziewałam się takiego rozwoju wydarzeń. Może to moja nieuwaga, a może autor zgrabnie poprowadził wszystko tak, żeby było zaskakująco i boleśnie. Wszystko w tej książce jest przykre, smutne i nie sposób nie współczuć dosłownie każdemu z bohaterów, nawet jak nie do końca da się ich lubić. Uważam też, że to jedna z tych książek które mimo nie za wysokiego poziomu są jednak ważne jeśli chodzi o treść i przekazywane emocje, na tyle że nie wahałabym się jej polecić komuś do przeczytania. Na pewno nikomu nie zaszkodzi, a część osób poruszy i da do myślenia. Koniec końców jest też całkiem zgrabnie poprowadzona i zakończona co się chwali, zważywszy na trudny temat i jego wielowarstwowość. Dlatego byłam nawet przyjemnie zaskoczona po jej zakończeniu mimo początkowego zagubienia tą treścią i światem przedstawionym. Myślę, że warto aby każdy sam sobie wyrobił o niej opinie bo w zależności od tego kim jesteśmy i w jakim momencie życia (jako nastolatka zdecydowanie mocniej bym ją przeżyła, wiem to na pewno) inaczej na nią spojrzymy. Dlatego mimo opisanych mankamentów, polecam ją :)

Przyznam szczerze, że ta książka mnie dość mocno zszokowała bo kompletnie nie tego się spodziewałam biorąc ją do rąk. A trafiła w nie zupełnie przypadkowo, i z jakiegoś powodu nastawiłam się że to będzie romans. Zatem wyobraziłam sobie, że siądę sobie wygodnie i odpocznę, wyrywając się z codzienności - zdecydowanie nic bardziej mylnego. Dlatego na wstępie ostrzegam każdego,...

Pierwsza książka Adama Silvery, którą przeczytałam. Nie będzie ona ostatnia. Tylko zastanawiam się co napisać? Do końca ona nie trafiła w mój gust ... Zacznę od tego, że poruszony jest bardzo ważny wątek czyli nienawiść społeczeństwa do osób lgbt w tym przypadku chłopaków ... Mam jednak wrażenie, że główny bohater Aaron jest trochę egoistą. Rozchwiany emocjonalnie, zakochuje się w nie tych osobach co zapewne by chciał, nie zauważa uczuć osób najbliższych, targa się na własne życie. Przyjaciele ... czy oni naprawdę nimi byli? Mam wrażenie, że nie ... w każdym znalazłam coś, że nie tak postępują przyjaciele bez względu na to jaką osobą jesteś. Główny bohater owszem nie ułatwia im tego, ale ... Najbardziej z całej książki polubiłam mamę Aarona. I ten wątek kliniki zapomnienia kompletnie do mnie nie trafił.

Pierwsza książka Adama Silvery, którą przeczytałam. Nie będzie ona ostatnia. Tylko zastanawiam się co napisać? Do końca ona nie trafiła w mój gust ... Zacznę od tego, że poruszony jest bardzo ważny wątek czyli nienawiść społeczeństwa do osób lgbt w tym przypadku chłopaków ... Mam jednak wrażenie, że główny bohater Aaron jest trochę egoistą. Rozchwiany emocjonalnie,...

Jeszcze raz opowiedziany "Zakochany bez pamięci" z wątkiem lgbt. Czytało się dobrze, więcej sobie obiecywałem.

Jeszcze raz opowiedziany "Zakochany bez pamięci" z wątkiem lgbt. Czytało się dobrze, więcej sobie obiecywałem.

Bardzo smutna, ale zarazem piękna książka. Bardzo mnie poruszyła. Ciekawy pomysł z Leteo. Bardzo dobrze wykreowani bohaterzy. Ważna młodzieżówka!

Bardzo smutna, ale zarazem piękna książka. Bardzo mnie poruszyła. Ciekawy pomysł z Leteo. Bardzo dobrze wykreowani bohaterzy. Ważna młodzieżówka!

Aaron po samobójstwa jego ojca jest, no cóż, zdruzgotany. Na tyle zdruzgotany, aby na jego nadgarstku pojawiła się uśmiechnięta blizna. Jednak jest z nim jego dziewczyna Genevive i są z nim jego przyjaciele: Brendan, Pan Wariat i reszta paczki.
Aaron ustawił sobie spokojne życie na chwiejnych, jednak wytrzymałych fundamentach i nic nie zapowiadało zmiany.
Nic jej nie zapowiadało, dopóki nie pojawił się Thomas.
Wkroczył do jego życia i rozwalił młotem wszystkie fundamenty, sprawiając, że Aaron spadł wprost w sidła wspomnień o których zapomniał.
W których chłopak może się przekonać, że uśmiechnięte, byłe nianie mogą pracować z instytucie Leteo i wymazywać ci wspomnienia, a perfekcyjne dziewczyny wiedzieć o tobie coś, czego ty nie wiesz.
Książka była pełna zwrotów akcji i zupełnie nie do przewidzenia! Nic nie było pewne i choć początkowo to miał być zwykły romans, to stało się to czymś znacznie większym.
Praktycznie do niczego nie mogłam się przyczepić. Wszystko było wręcz perfekcyjne. Serdecznie polecam! ❤️

Aaron po samobójstwa jego ojca jest, no cóż, zdruzgotany. Na tyle zdruzgotany, aby na jego nadgarstku pojawiła się uśmiechnięta blizna. Jednak jest z nim jego dziewczyna Genevive i są z nim jego przyjaciele: Brendan, Pan Wariat i reszta paczki.
Aaron ustawił sobie spokojne życie na chwiejnych, jednak wytrzymałych fundamentach i nic nie zapowiadało zmiany.
Nic jej nie...

Książka przyjemna, szybko przez nią przepłynęłam. Młodzieżówka z dobrym pomysłem, udało jej się mnie zaskoczyć

Książka przyjemna, szybko przez nią przepłynęłam. Młodzieżówka z dobrym pomysłem, udało jej się mnie zaskoczyć

Uważam, że fabuła była naprawdę ciekawa. Nie jestem w stanie napisać szczegółowej opinii, bo dawno ją przeczytałam. Jednak jestem przekonana, że jest warta przeczytania, więc polecam. Co więcej uważam, że książka pod względem wizualnym jest przepiękna.

Uważam, że fabuła była naprawdę ciekawa. Nie jestem w stanie napisać szczegółowej opinii, bo dawno ją przeczytałam. Jednak jestem przekonana, że jest warta przeczytania, więc polecam. Co więcej uważam, że książka pod względem wizualnym jest przepiękna.