Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po ambitnej, ale "ciężkiej" Ambasadorii China Mieville zaskoczył dość lekką i w sumie "młodzieżową" i mocno przygodową książką. Co wyróżnia Toromorze, wśród innych pozycji Mieville? Nie tylko wspomniany dość lekki klimat powieści, ale również stosowanie nietypowych dla dotychczasowego stylu brytyjczyka, chwytów literackich - np. Mieville czasem zwraca się wprost do czytelnika zdradzając tym samym, że wie o jego obecności.

Akcja Toromorza, oczywiście, ma miejsce w rzeczywistości steampunkowej, a świat stworzony przez Mieville jest fascynujący i ciekawy. Przez to jednak, że mamy tu do czynienia przede wszystkim z powieścią przygodową, nie możemy poznać tego świata, aż tak głęboko, jak w innych powieściach autora. Nie dane też nam będzie poznać mocno bohaterów książki. Fanów prozy Mieville powinna jednak ucieszyć informacja, że zakończenie powieści jest typowe dla jego dzieł - słodko-gorzkie.

Mam nadzieję, ze Mieville powróci jeszcze do świata Toromorza. Wolałabym jednak, żeby tym razem zrobił to bardziej "poważnie". W tym "stylu" autor lepiej się czuje i książki na tym zyskują. Zwłaszcza, że w Toromorzu fabuła niestety nie zaskakuje. Ani bohaterowie, którzy nie są wielowymiarowi.
Ratują ją tylko wykreowany świat. Szkoda.

Po ambitnej, ale "ciężkiej" Ambasadorii China Mieville zaskoczył dość lekką i w sumie "młodzieżową" i mocno przygodową książką. Co wyróżnia Toromorze, wśród innych pozycji Mieville? Nie tylko wspomniany dość lekki klimat powieści, ale również stosowanie nietypowych dla dotychczasowego stylu brytyjczyka, chwytów literackich - np. Mieville czasem zwraca się wprost do...

obecna klasyka młodzieżowa wlożona w dyskopijny świat. Plus za zaskakujace zakończenie

obecna klasyka młodzieżowa wlożona w dyskopijny świat. Plus za zaskakujace zakończenie

pomysł niezły tylko.... czemu autor robi z głównej bohaterki taką debilke? zwłaszcza, ze jej pozycja zawodowa wskazuje, że nią być nie może?

pomysł niezły tylko.... czemu autor robi z głównej bohaterki taką debilke? zwłaszcza, ze jej pozycja zawodowa wskazuje, że nią być nie może?

Autor może nie miał bardzo orginalnego pomysłu, ale mógł on rozwinąć się w coś naprawdę interesującego i dobrego. Niestety skończyło sie an robo-młodzieżowej dramcie o dorastaniu.

Autor może nie miał bardzo orginalnego pomysłu, ale mógł on rozwinąć się w coś naprawdę interesującego i dobrego. Niestety skończyło sie an robo-młodzieżowej dramcie o dorastaniu.

ciekawe spojrzenie na horro

ciekawe spojrzenie na horro

ciekawy pomysł poprowadzony okrutnie sztampowo. Szkoda

ciekawy pomysł poprowadzony okrutnie sztampowo. Szkoda

Sprawnie napisana historia enfant terrible ligi NBA - Allena Iversona. Dla fanów zawodnika, może być to bolesna lektura. Iverson nie jest tu pokazany w, delikatnie mówiąc, w najlepszym świetle. Jakkolwiek, tu brawa dla autora, ten starał się spojrzeć na jego życie/działania na niwie osobiste/sportowej z wielu perspektyw. Czytelnik nie jest, więc świadkiem linczu wybitnego, choć jednak bardzo trudnego w obcowaniu człowieka. Jedyne czego brakuje to... spojrzenia na swoje życie bohatera książki. Ten jednak, wedle autora, nie chciał się wypowiadać.
Lektura nie tylko dla fanów koszykówki i Iversona

Sprawnie napisana historia enfant terrible ligi NBA - Allena Iversona. Dla fanów zawodnika, może być to bolesna lektura. Iverson nie jest tu pokazany w, delikatnie mówiąc, w najlepszym świetle. Jakkolwiek, tu brawa dla autora, ten starał się spojrzeć na jego życie/działania na niwie osobiste/sportowej z wielu perspektyw. Czytelnik nie jest, więc świadkiem linczu wybitnego,...