Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałem 200 stron i zastanawiam się czy mam ochotę na więcej.
Niby wszystko zgodnie z regułami gatunku - ciekawe życie głównego bohatera, dużo szczegółowych informacji, w tle historia Polski i Europy. Z jednej strony ofiara despotycznego ojca, z drugiej rozkapryszony bawidamek. Przy tym momentami trochę tchórzliwy, trochę konformistyczny, niezmiennie lekkoduch.
Tylko gdzieś w tym wszystkim … straciłem sympatię do Pana Jeremiego.

Przeczytałem 200 stron i zastanawiam się czy mam ochotę na więcej.
Niby wszystko zgodnie z regułami gatunku - ciekawe życie głównego bohatera, dużo szczegółowych informacji, w tle historia Polski i Europy. Z jednej strony ofiara despotycznego ojca, z drugiej rozkapryszony bawidamek. Przy tym momentami trochę tchórzliwy, trochę konformistyczny, niezmiennie lekkoduch.
Tylko...

Mnóstwo faktów, nazwisk i zespołów, kilka anegdot. Można odnieść wrażenie , że autor wymienił wszystkich, którzy w tamtych czasach zakładali zespoły i grali publiczne koncerty (nawet dla kilku osób). Niektóre fragmenty/tematy poruszane w książce powtarzały się. Przeszkadza mi, że autor mieszka w Polsce (jest Polakiem). Wprawdzie w dzisiejszych czasach nie trzeba pokonywać tysięcy kilometrów żeby przeprowadzić z kimś wywiad ale przeszkadza mi, że można pisać o zdarzeniach, które miały miejsce przed kilkudziesięciu laty, o miejscu położonym na innym kontynencie i nigdy nawet do niego nie dotrzeć.
Brakuje mi też rozmów z najważniejszymi muzykami tych najbardziej znanych zespołów. Niestety nadużywanie narkotyków, dragów czy alkoholu, tryb życia, stres i presja wykluczyły niektórych z nich samoczynnie.

Mnóstwo faktów, nazwisk i zespołów, kilka anegdot. Można odnieść wrażenie , że autor wymienił wszystkich, którzy w tamtych czasach zakładali zespoły i grali publiczne koncerty (nawet dla kilku osób). Niektóre fragmenty/tematy poruszane w książce powtarzały się. Przeszkadza mi, że autor mieszka w Polsce (jest Polakiem). Wprawdzie w dzisiejszych czasach nie trzeba pokonywać...

Pomimo tematyki, książkę nie przytłacza całym złem ówczesnego świata. Powiedziałbym nawet, że napisana jest stosunkowo lekkim językiem.
Gdyby w naszym kraju (jeszcze dwa miesiące temu), ktoś napisał podobny sposób o Polsce, to wszystkie tzw. „patriotyczne” media kazałyby spalić książkę lub autora, a najlepiej jedno i drugie. Austriacy przyjęli książkę na spokojnie – z czego wnioskuje, że mają więcej dystansu do siebie i swojej historii.
Jeśli coś mi przeszkadza to brutalne opisy scen o seksualności dorastających chłopców w tym (już wtedy) również w wątkach przyzwolenia i bezkarności kleru.

Pomimo tematyki, książkę nie przytłacza całym złem ówczesnego świata. Powiedziałbym nawet, że napisana jest stosunkowo lekkim językiem.
Gdyby w naszym kraju (jeszcze dwa miesiące temu), ktoś napisał podobny sposób o Polsce, to wszystkie tzw. „patriotyczne” media kazałyby spalić książkę lub autora, a najlepiej jedno i drugie. Austriacy przyjęli książkę na spokojnie – z...

Dobrze, przyznaje się, nie doczytałem tej książki do końca. Znałem postać Józefa Czapskiego wcześniej dlatego powierzchowność w pokazaniu tej postaci przez pana Karpelesa sprawiła mi zawód. Dodam też, że moim zdaniem, wybitnego talentu do posługiwania się słowem pisanym autor nie ma.
A tak w ogóle to nie jest to biografia. Więcej o samym Czapskim dowiedziałem się chociażby z książki Konstantego A. Jeleńskiego - „Chwile oderwane”.
Czym więc jest ta książka? Myślę, że najbliżej jej do niezbyt pogłębionej (na podstawie życiorysu artysty) najnowszej historii Polski.

Dobrze, przyznaje się, nie doczytałem tej książki do końca. Znałem postać Józefa Czapskiego wcześniej dlatego powierzchowność w pokazaniu tej postaci przez pana Karpelesa sprawiła mi zawód. Dodam też, że moim zdaniem, wybitnego talentu do posługiwania się słowem pisanym autor nie ma.
A tak w ogóle to nie jest to biografia. Więcej o samym Czapskim dowiedziałem się...

Wierszy nie czytam, prawie. Wierszy Pani Szymborskiej nie znałem poza "Nic dwa razy". 100-na rocznica urodzin Poetki była impulsem żeby przeczytać ich więcej. Od tego momentu nie mogę sobie darować, że nie zapoznałem się z poezją Mistrzyni wcześniej
Nie wiem kiedy przeczytam te "wszystkie wiersze" - może nigdy?. Ale nie ma innej noty niż 10.

Wierszy nie czytam, prawie. Wierszy Pani Szymborskiej nie znałem poza "Nic dwa razy". 100-na rocznica urodzin Poetki była impulsem żeby przeczytać ich więcej. Od tego momentu nie mogę sobie darować, że nie zapoznałem się z poezją Mistrzyni wcześniej
Nie wiem kiedy przeczytam te "wszystkie wiersze" - może nigdy?. Ale nie ma innej noty niż 10.

Przeczytałem całą, momentami nie mogłem się od niej oderwać.
A jednak daleko do pełnej satysfakcji. Moim zdaniem zbyt mało tła historycznego (a czasy były ciekawe), a zbyt dużo o życiu kawiarniano - towarzyskim i licznych podbojach miłosnych.
Miłośnicy muzyki klasycznej na pewno mu to jednak wybaczą.

Przeczytałem całą, momentami nie mogłem się od niej oderwać.
A jednak daleko do pełnej satysfakcji. Moim zdaniem zbyt mało tła historycznego (a czasy były ciekawe), a zbyt dużo o życiu kawiarniano - towarzyskim i licznych podbojach miłosnych.
Miłośnicy muzyki klasycznej na pewno mu to jednak wybaczą.

Po przeczytaniu ciekawej „Hirszfeldowie. Zrozumieć krew” z nadzieją zabrałem się za „Historię jednego życia”. Niestety zawiodłem się. Niemal cała pierwsza połowa książki poświęcona jest udziałowi Pana Profesora w licznych międzynarodowych konferencjach lekarskich. Większość czytelników nie znajdzie tu dla siebie niczego ciekawego. Dalej jest trochę lepiej, ale daleko do tego żeby całość uznać za godną polecenia.

Po przeczytaniu ciekawej „Hirszfeldowie. Zrozumieć krew” z nadzieją zabrałem się za „Historię jednego życia”. Niestety zawiodłem się. Niemal cała pierwsza połowa książki poświęcona jest udziałowi Pana Profesora w licznych międzynarodowych konferencjach lekarskich. Większość czytelników nie znajdzie tu dla siebie niczego ciekawego. Dalej jest trochę lepiej, ale daleko do...

Książka w interesujący sposób przedstawia losy rodziny lekarskiej. Ta historia w sposób dobitny uzmysławia mi jak ważni byli dla naszego kraju obywatele Polscy żydowskiego pochodzenia. W jakim miejscu byłaby teraz Polska gdyby hitlerowcy nie wymordowali niemal całej ludności żydowskiej?

Książka w interesujący sposób przedstawia losy rodziny lekarskiej. Ta historia w sposób dobitny uzmysławia mi jak ważni byli dla naszego kraju obywatele Polscy żydowskiego pochodzenia. W jakim miejscu byłaby teraz Polska gdyby hitlerowcy nie wymordowali niemal całej ludności żydowskiej?

Trzy razy podchodziłem do czytania tej książki i za każdym razem po kilku rozdziałach ją odkładałem. Albo historia rodziny jest nieciekawa albo napisana jest w sposób nieciekawy. Tak czy owak nie polecam (i nie zamierzam do niej wrócić).

Trzy razy podchodziłem do czytania tej książki i za każdym razem po kilku rozdziałach ją odkładałem. Albo historia rodziny jest nieciekawa albo napisana jest w sposób nieciekawy. Tak czy owak nie polecam (i nie zamierzam do niej wrócić).