Spędziłam kilka dni z wierszami Ewy Lipskiej i zgadzam się, że jest to chyba najlepsza żyjąca polska poetka współczesna. Tom stanowi swego rodzaju przegląd tworczości, zbiera wiersze z różnych zbiorów w chronologicznym układzie i pokazuje zmianę, dojrzewanie, a zarazem specyfikę tej nieoczywistej poezji. Chyba wolę te starsze tomy, ich rytm i dynamikę, z czasem poezje Lipskiej robią się dla mnie jak rebus, zachowują sporo uniwersalności, ale wydają się coraz bardziej i mocniej wpisane w osobiste doświadczenie, wolnej płynie też ich fraza, więc są też coraz trudniejsze do wpisania w siebie, mimo to docenić trzeba gry słów, unikalność metafor, eschatologiczny szum konsekwentnie obecny w każdym tomie, wyczulenie na relacje, nie tylko miłosne, ale w ogóle na spotkania ludzi w ich życiowej drodze, to poezja pełna takich scen, ducha czasów i historii, którego Lipska nie pomija, ale który pozostaje tylko tłem do spojrzenia w sytuację człowieka.

"Całujemy się z milionami ust" - świetna diagnoza współczesności; poetyckie listy do p.Schubert - naprawdę wyjątkowe.

Spędziłam kilka dni z wierszami Ewy Lipskiej i zgadzam się, że jest to chyba najlepsza żyjąca polska poetka współczesna. Tom stanowi swego rodzaju przegląd tworczości, zbiera wiersze z różnych zbiorów w chronologicznym układzie i pokazuje zmianę, dojrzewanie, a zarazem specyfikę tej nieoczywistej poezji. Chyba wolę te starsze tomy, ich rytm i dynamikę, z czasem poezje...