Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałem 200 stron i zastanawiam się czy mam ochotę na więcej.
Niby wszystko zgodnie z regułami gatunku - ciekawe życie głównego bohatera, dużo szczegółowych informacji, w tle historia Polski i Europy. Z jednej strony ofiara despotycznego ojca, z drugiej rozkapryszony bawidamek. Przy tym momentami trochę tchórzliwy, trochę konformistyczny, niezmiennie lekkoduch.
Tylko gdzieś w tym wszystkim … straciłem sympatię do Pana Jeremiego.

Przeczytałem 200 stron i zastanawiam się czy mam ochotę na więcej.
Niby wszystko zgodnie z regułami gatunku - ciekawe życie głównego bohatera, dużo szczegółowych informacji, w tle historia Polski i Europy. Z jednej strony ofiara despotycznego ojca, z drugiej rozkapryszony bawidamek. Przy tym momentami trochę tchórzliwy, trochę konformistyczny, niezmiennie lekkoduch.
Tylko...

Mnóstwo faktów, nazwisk i zespołów, kilka anegdot. Można odnieść wrażenie , że autor wymienił wszystkich, którzy w tamtych czasach zakładali zespoły i grali publiczne koncerty (nawet dla kilku osób). Niektóre fragmenty/tematy poruszane w książce powtarzały się. Przeszkadza mi, że autor mieszka w Polsce (jest Polakiem). Wprawdzie w dzisiejszych czasach nie trzeba pokonywać tysięcy kilometrów żeby przeprowadzić z kimś wywiad ale przeszkadza mi, że można pisać o zdarzeniach, które miały miejsce przed kilkudziesięciu laty, o miejscu położonym na innym kontynencie i nigdy nawet do niego nie dotrzeć.
Brakuje mi też rozmów z najważniejszymi muzykami tych najbardziej znanych zespołów. Niestety nadużywanie narkotyków, dragów czy alkoholu, tryb życia, stres i presja wykluczyły niektórych z nich samoczynnie.

Mnóstwo faktów, nazwisk i zespołów, kilka anegdot. Można odnieść wrażenie , że autor wymienił wszystkich, którzy w tamtych czasach zakładali zespoły i grali publiczne koncerty (nawet dla kilku osób). Niektóre fragmenty/tematy poruszane w książce powtarzały się. Przeszkadza mi, że autor mieszka w Polsce (jest Polakiem). Wprawdzie w dzisiejszych czasach nie trzeba pokonywać...

Pomimo tematyki, książkę nie przytłacza całym złem ówczesnego świata. Powiedziałbym nawet, że napisana jest stosunkowo lekkim językiem.
Gdyby w naszym kraju (jeszcze dwa miesiące temu), ktoś napisał podobny sposób o Polsce, to wszystkie tzw. „patriotyczne” media kazałyby spalić książkę lub autora, a najlepiej jedno i drugie. Austriacy przyjęli książkę na spokojnie – z czego wnioskuje, że mają więcej dystansu do siebie i swojej historii.
Jeśli coś mi przeszkadza to brutalne opisy scen o seksualności dorastających chłopców w tym (już wtedy) również w wątkach przyzwolenia i bezkarności kleru.

Pomimo tematyki, książkę nie przytłacza całym złem ówczesnego świata. Powiedziałbym nawet, że napisana jest stosunkowo lekkim językiem.
Gdyby w naszym kraju (jeszcze dwa miesiące temu), ktoś napisał podobny sposób o Polsce, to wszystkie tzw. „patriotyczne” media kazałyby spalić książkę lub autora, a najlepiej jedno i drugie. Austriacy przyjęli książkę na spokojnie – z...