Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jena z najlepszych powieści Llosy - jak zawsze świetnie zarysowane tło społeczno - kulturowe, a także przezabawnie przedstawione wątki autobiograficzne.

Jena z najlepszych powieści Llosy - jak zawsze świetnie zarysowane tło społeczno - kulturowe, a także przezabawnie przedstawione wątki autobiograficzne.

NAJLEPSZA!

NAJLEPSZA!

Sama chciałabym napisać kilka z tych esejów. Cóż za późno... ;-)

Sama chciałabym napisać kilka z tych esejów. Cóż za późno... ;-)

Świetne. Bardzo antropologiczne spojrzenie, trudna historia o tożsamości. Czyta się jednym tchem.

Świetne. Bardzo antropologiczne spojrzenie, trudna historia o tożsamości. Czyta się jednym tchem.

Świetna. Literatura bliższa pornografii niż erotyce, dlatego też seksualność jest wyrazista i rewelacyjnie opisane czające się w niewinności zło.

Świetna. Literatura bliższa pornografii niż erotyce, dlatego też seksualność jest wyrazista i rewelacyjnie opisane czające się w niewinności zło.

Bardzo mi się podobała ta książka - dwie przeplatające się życiorysy osób, które będąc spokrewnione ze sobą zupełnie się nie znały, ale obie historie w piękny sposób splatają się ze sobą. Llosa jest mistrzem tworzenia bardzo filmowych obrazów.

Bardzo mi się podobała ta książka - dwie przeplatające się życiorysy osób, które będąc spokrewnione ze sobą zupełnie się nie znały, ale obie historie w piękny sposób splatają się ze sobą. Llosa jest mistrzem tworzenia bardzo filmowych obrazów.

o kobiecości - takiej, o której chce się czytać więcej i więcej.

o kobiecości - takiej, o której chce się czytać więcej i więcej.

Rewelacja. Człowiek się śmieje, czasem gorzko, ale jednak się śmieje. Aż do ostatniego rozdziału. Potem już ociera łzę - szczerą łzę.

Rewelacja. Człowiek się śmieje, czasem gorzko, ale jednak się śmieje. Aż do ostatniego rozdziału. Potem już ociera łzę - szczerą łzę.

Uwielbiam. Niby wszystko wiadomo, ale czyta się, jak zawsze z zapartym tchem.

Uwielbiam. Niby wszystko wiadomo, ale czyta się, jak zawsze z zapartym tchem.

Rewelacja - zbeletryzowane wątki biografii Rafaela Trujillo - trzyma w napięciu, prezentuje znakomicie sylwetkę dyktatora i życie w kraju rządzonego przez władce absolutnego. Dwie inne książki Llosy, które w równie interesujący sposób omawiają kwestie jednostki uwikłanej w wielką politykę, w czasach "burzy i naporów" to Historia Alejandro Mayty oraz Marzenie Celta (też bazująca na autentycznym życiorysie).

Rewelacja - zbeletryzowane wątki biografii Rafaela Trujillo - trzyma w napięciu, prezentuje znakomicie sylwetkę dyktatora i życie w kraju rządzonego przez władce absolutnego. Dwie inne książki Llosy, które w równie interesujący sposób omawiają kwestie jednostki uwikłanej w wielką politykę, w czasach "burzy i naporów" to Historia Alejandro Mayty oraz Marzenie Celta (też...

Narracje w stylu Llosy, bohaterów w większości znamy, a moda na kryminały dotarła nawet do Peru :-)

Narracje w stylu Llosy, bohaterów w większości znamy, a moda na kryminały dotarła nawet do Peru :-)

Chciałabym być Januszem Głowackim. Tworzy on postać Kosińskiego, nawet powiedziałabym, że ją tka za pomocą kilku odrębnych wątków, dzięki temu postać zdaje się pełna, a lektura nie nudzi. Ale przede wszystkim język - metafora, ironiczne spojrzenie na rzeczywistość, umiejętność prezentacji postaci, nawet jej najciemniejszych, najtrudniejszych i najbardziej niepokojących stron z dystansu i w sposób nieoceniający. To jest zdecydowanie Kosiński według Głowackiego. No, ale ja chciałabym być Głowackim, dlatego nawet nie silę się na obiektywizm. Wszystko co Głowacki napisze, ja przeczytam i mi się spodoba.

Chciałabym być Januszem Głowackim. Tworzy on postać Kosińskiego, nawet powiedziałabym, że ją tka za pomocą kilku odrębnych wątków, dzięki temu postać zdaje się pełna, a lektura nie nudzi. Ale przede wszystkim język - metafora, ironiczne spojrzenie na rzeczywistość, umiejętność prezentacji postaci, nawet jej najciemniejszych, najtrudniejszych i najbardziej niepokojących...

Nie tylko jest to świetnie przygotowane kompendium wiedzy, ale jest to przepięknie wydana książka.

Nie tylko jest to świetnie przygotowane kompendium wiedzy, ale jest to przepięknie wydana książka.

Rzadko tak dobrze pamiętam w jakich okolicznościach czytałam daną książkę. Te pamiętam doskonale - było wczesne, ale ciepłe lato, miałam zwolnienie lekarskie, nie chodziłam do szkoły, tylko leżałam w łóżku i czytałam Lolitę słuchając równocześnie zapętlonej piosenki Pink "Gone to California". Wydaje mi się, że przez to Lolita w dużej mierze jest dla mnie powieścią drogi ;-)

Rzadko tak dobrze pamiętam w jakich okolicznościach czytałam daną książkę. Te pamiętam doskonale - było wczesne, ale ciepłe lato, miałam zwolnienie lekarskie, nie chodziłam do szkoły, tylko leżałam w łóżku i czytałam Lolitę słuchając równocześnie zapętlonej piosenki Pink "Gone to California". Wydaje mi się, że przez to Lolita w dużej mierze jest dla mnie powieścią drogi...

Tak moim zdaniem powinno pisać się reportaże z rysem biograficznym. Powiedziałabym, że to hermeneutyczna opowieść o Dietrich - szczegóły, elementy jej życia, to co realnie jest dostępne składa się na postać. Budowana jest kawałek po kawałku, ale bardzo skrupulatnie. Z fragmentów odzieży, z cytatów, wspomnień o niej powstaje Marlena - tytan pracy, osoba wymagająca i nieugięta, zachwyca. Pani Angeliko chapeau bas!

Tak moim zdaniem powinno pisać się reportaże z rysem biograficznym. Powiedziałabym, że to hermeneutyczna opowieść o Dietrich - szczegóły, elementy jej życia, to co realnie jest dostępne składa się na postać. Budowana jest kawałek po kawałku, ale bardzo skrupulatnie. Z fragmentów odzieży, z cytatów, wspomnień o niej powstaje Marlena - tytan pracy, osoba wymagająca i...