Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo zaciekawił mnie wstęp:
"Nazywam się Amber Reynolds. Są trzy rzeczy, które powinniście o mnie wiedzieć:
1. Jestem w śpiączce.
2. Mój mąż już mnie nie kocha.
3. Czasami kłamię."

Książka jest jakby złożona z 3 części, z fragmentów pamiętnika z 92r., z powracających wspomnień przed wypadkiem samochodowym oraz z czasu rzeczywistego kiedy leży w szpitalu w śpiączce (datowanego na rok 2016).
Amber grozi niebezpieczeństwo, musi sobie przypomnieć co się stało, kto stoi za jej wypadkiem i... musi się obudzić.
Czyta się bardzo miarowo, do pewnego czasu... Świetnie skonstruowana fabuła i zakończenie które zaskoczy nie jedną osobę. Polecam :)

Bardzo zaciekawił mnie wstęp:
"Nazywam się Amber Reynolds. Są trzy rzeczy, które powinniście o mnie wiedzieć:
1. Jestem w śpiączce.
2. Mój mąż już mnie nie kocha.
3. Czasami kłamię."

Książka jest jakby złożona z 3 części, z fragmentów pamiętnika z 92r., z powracających wspomnień przed wypadkiem samochodowym oraz z czasu rzeczywistego kiedy leży w szpitalu w śpiączce...

Jennie dostaje drugą szansę od życia gdy zostaje jej przeszczepione serce, serce Callie która zginęła w wypadku, jak się później okazuje w niewyjaśnionych okolicznościach. Jennie stara się odkryć prawdę, żeby zaznać spokoju i albo wariuje po przyjmowanych lekach albo czuje to co Callie wcześniej.

Jennie dostaje drugą szansę od życia gdy zostaje jej przeszczepione serce, serce Callie która zginęła w wypadku, jak się później okazuje w niewyjaśnionych okolicznościach. Jennie stara się odkryć prawdę, żeby zaznać spokoju i albo wariuje po przyjmowanych lekach albo czuje to co Callie wcześniej.

Smutna choć piękna historia, o parze której nie było dane żyć długo i szczęśliwie. Rozdzieliła ich choroba wcześniej niż mogli by się spodziewać. Książka pokazuje trudy bohaterki starającej się żyć normalnie oraz jak bohater przezornie zatroszczył się o żonę.

Smutna choć piękna historia, o parze której nie było dane żyć długo i szczęśliwie. Rozdzieliła ich choroba wcześniej niż mogli by się spodziewać. Książka pokazuje trudy bohaterki starającej się żyć normalnie oraz jak bohater przezornie zatroszczył się o żonę.

Hanna jest niepoprawną optymistką, a może była? Po tym co ją spotkało, ciężko jej myśleć pozytywnie... Natomiast Jonathan jest człowiekiem który musi na nowo odkryć co jest w życiu ważne a jego życie diametralnie się zmienia po znalezieniu kalendarza, który początkowo chciał zwrócić. Przeczytana prawie jednym tchem, niewymagająca wielkiego skupienia, lekka z krótkimi rozdziałami.

Hanna jest niepoprawną optymistką, a może była? Po tym co ją spotkało, ciężko jej myśleć pozytywnie... Natomiast Jonathan jest człowiekiem który musi na nowo odkryć co jest w życiu ważne a jego życie diametralnie się zmienia po znalezieniu kalendarza, który początkowo chciał zwrócić. Przeczytana prawie jednym tchem, niewymagająca wielkiego skupienia, lekka z krótkimi...

Czytałam z myślą, że losy Relu będą jakoś połączone z Czarnym z Pokolenia Ikea, też adwokat, imienia żony długo nie ujawniał... i tak mnie to zajęło, że w zasadzie to straciłam fabułę.

Czytałam z myślą, że losy Relu będą jakoś połączone z Czarnym z Pokolenia Ikea, też adwokat, imienia żony długo nie ujawniał... i tak mnie to zajęło, że w zasadzie to straciłam fabułę.

Pierwsza część zakończyła się zbyt intrygująco, żeby mogła mnie zniechęcić brutalność przedstawionego w niej świata.

Pierwsza część zakończyła się zbyt intrygująco, żeby mogła mnie zniechęcić brutalność przedstawionego w niej świata.

całkiem zabawna historia, jednakże czasem bohaterki miały tak niedorzeczne pomysły, że aż ciężko było w to uwierzyć, że akcja toczy się w rzeczywistym świecie.

całkiem zabawna historia, jednakże czasem bohaterki miały tak niedorzeczne pomysły, że aż ciężko było w to uwierzyć, że akcja toczy się w rzeczywistym świecie.

książka po angielsku z mini słownikiem na marginesie, łatwa i przyjemna do czytania.

książka po angielsku z mini słownikiem na marginesie, łatwa i przyjemna do czytania.

Początkowo książka sprawia wrażenie mało spójnej, z czasem przyzwyczaja się do stylu pisania i wciagamy się w fabułę która zupełnie zaskakuje na koniec.

Początkowo książka sprawia wrażenie mało spójnej, z czasem przyzwyczaja się do stylu pisania i wciagamy się w fabułę która zupełnie zaskakuje na koniec.

Warto przeczytać i choć trochę poznać podejście Japonek do tematu pielęgnacji twarzy.

Warto przeczytać i choć trochę poznać podejście Japonek do tematu pielęgnacji twarzy.