Czytało się przyjemnie, ale trochę męcząca.

Czytało się przyjemnie, ale trochę męcząca.

Wiem, że nie wszystkich zachwyca styl tego autora. Ja jednak uważam, że ma coś w sobie takiego, że chcę czytać jego książki.
"Szpieg" to opowieść o Macie Hari - która nie jest książką biograficzną, a jedynie "zaproszenie" do dalszego poznania tej kobiety poszukującej swego miejsca w świecie. Historia przedstawiona w formie listów bohaterki do jej prawnika. Dla mnie ta książka jest koleją odsłoną zainteresowań autora, ukazuje inny styl pisarza.

Wiem, że nie wszystkich zachwyca styl tego autora. Ja jednak uważam, że ma coś w sobie takiego, że chcę czytać jego książki.
"Szpieg" to opowieść o Macie Hari - która nie jest książką biograficzną, a jedynie "zaproszenie" do dalszego poznania tej kobiety poszukującej swego miejsca w świecie. Historia przedstawiona w formie listów bohaterki do jej prawnika. Dla mnie ta...

Moim zdaniem jest to jedna z lepszych książek Paulo Coelho. Zdecydowanie nie jest to pozycja dla osób, które oczekują wartkiej akcji i miliona zwrotów akcji. Jest raczej spokojnym opowiadaniem o życiu Maty Hari, przedstawionym jej własnymi oczyma za pośrednictwem listów, jakie napisała do swojego prawnika w celi, kiedy oczekiwała na egzekucję. Momentami mocno chwytała mnie za serce i pozostawiała wrażenie, że świat od tamtego momentu wcale nie zmienił się aż tak bardzo.

Moim zdaniem jest to jedna z lepszych książek Paulo Coelho. Zdecydowanie nie jest to pozycja dla osób, które oczekują wartkiej akcji i miliona zwrotów akcji. Jest raczej spokojnym opowiadaniem o życiu Maty Hari, przedstawionym jej własnymi oczyma za pośrednictwem listów, jakie napisała do swojego prawnika w celi, kiedy oczekiwała na egzekucję. Momentami mocno chwytała mnie...

Książkę znalazłem w hotelu. Tak po prostu leżała sobie na stoliku. Przeczytałem, bo miałem już wcześniej kontakt z twórczością Autora. Jednak Alchemik mi się podobał. Szpieg nie. Przede wszystkim nudno. A ponadto, facet nie powinien się zabierać za sferę uczuciową i emocjonalną kobiety (i vice versa),a jak się zabiera to wychodzi taki właśnie pasztet. Historycznie tez porażka. 3 gwiazdki za język. I to by było na tyle.

Książkę znalazłem w hotelu. Tak po prostu leżała sobie na stoliku. Przeczytałem, bo miałem już wcześniej kontakt z twórczością Autora. Jednak Alchemik mi się podobał. Szpieg nie. Przede wszystkim nudno. A ponadto, facet nie powinien się zabierać za sferę uczuciową i emocjonalną kobiety (i vice versa),a jak się zabiera to wychodzi taki właśnie pasztet. Historycznie tez...

To inny Coelho niż w poprzednich książkach. Skusiła mnie tematyka. Książka broni się ciekawą historią, ale styl autora niestety jej nie pomogł. Dobra, ale męcząca.

To inny Coelho niż w poprzednich książkach. Skusiła mnie tematyka. Książka broni się ciekawą historią, ale styl autora niestety jej nie pomogł. Dobra, ale męcząca.

Gdybym nie wiedziała, że autorem jest Coelho, to nie podejrzewałabym, że popełnił taką książkę. Dla mnie jest ona zaproszeniem do głębszego poznania kobiety, która nieustannie szukała innego- lepszego w jej przekonaniu- życia niż prowadziła w danej chwili. Żyjąc jednak na oczach i będąc na ustach Wielkich ówczesnego świata zapłaciła za to wysoką cenę.

Gdybym nie wiedziała, że autorem jest Coelho, to nie podejrzewałabym, że popełnił taką książkę. Dla mnie jest ona zaproszeniem do głębszego poznania kobiety, która nieustannie szukała innego- lepszego w jej przekonaniu- życia niż prowadziła w danej chwili. Żyjąc jednak na oczach i będąc na ustach Wielkich ówczesnego świata zapłaciła za to wysoką cenę.

Dawno, dawno temu - gdzieś pod koniec szkoły podstawowej lub na początku liceum - fascynowałam się twórczością Coelho.
Czytałam namiętnie z wielkim uwielbieniem.
" 11 minut " i " Weronika postanawia umrzeć " to były moje hity.
Później nastąpiła przerwa, nie tyle w Coelho co w czytaniu w ogóle.
Po latach wróciłam do książek i z marszu sięgnęłam po coś co znam, po autora bliskiego mojemu sercu.
" Szpieg " jakaż ta lektura była.. inna niż poprzednie! Ciężko było w niej odnaleźć starego, poczciwego Coelho.. A może On tam był? Tylko ja dorosłam i zupełnie inaczej patrzyłam na świat?
Mimo tej inności książka mi się podoba.
Napisana w ciekawej formie. Intryguje i przybliża postać Mata Hari.
Polecam ją choćby z tego powodu, że dobrze czasem poczytać o kobiecej sile... odwadze. Poczytać i pomyśleć.

Dawno, dawno temu - gdzieś pod koniec szkoły podstawowej lub na początku liceum - fascynowałam się twórczością Coelho.
Czytałam namiętnie z wielkim uwielbieniem.
" 11 minut " i " Weronika postanawia umrzeć " to były moje hity.
Później nastąpiła przerwa, nie tyle w Coelho co w czytaniu w ogóle.
Po latach wróciłam do książek i z marszu sięgnęłam po coś co znam, po autora...

W tej mikropowieści najbardziej przypadała mi do gustu jej forma, listy Maty Hari i jej prawnika. Dzięki temu nie tylko wciągnęła mnie historia życia tancerki, ale też poznałam kontekst jej działalności niby szpiegowskiej i okoliczności skazania.
Kobieta, nawet nie wiem jak wyzwolona wydawała by się być, to przez sypialnie (delikatnie mówiąc) nie stanie się wolną. W taką pułapkę wpadła Mata Hari, i nie wiem czy to jej skrajna naiwność, kazał jej sądzić, że w tej ostatniej sytuacji ją ktoś – czyt. przyjaciel – ocali. W każdym razie w swoich listach była szczera, tzn. autor przedstawia ją szczerze. I z lekkością, nawet jak mówi o rzeczach przykrych i bolesnych.
Książka nie wyjaśnia zasadności przeprowadzenia kary.

W tej mikropowieści najbardziej przypadała mi do gustu jej forma, listy Maty Hari i jej prawnika. Dzięki temu nie tylko wciągnęła mnie historia życia tancerki, ale też poznałam kontekst jej działalności niby szpiegowskiej i okoliczności skazania.
Kobieta, nawet nie wiem jak wyzwolona wydawała by się być, to przez sypialnie (delikatnie mówiąc) nie stanie się wolną. W taką...

Szybko i przyjemnie się czyta. Dla mnie nie było to ani odkrywcze, ani wartościowe, ot zwykły zabijacz czasu. Nie zatrzymam jej w swojej biblioteczce, szkoda mi miejsca.

Szybko i przyjemnie się czyta. Dla mnie nie było to ani odkrywcze, ani wartościowe, ot zwykły zabijacz czasu. Nie zatrzymam jej w swojej biblioteczce, szkoda mi miejsca.

; Kwiaty uczą nas prawdy o przemijaniu. Ich uroda przemija, szybko więdną, ale przekwitając zostawiają cebulki, z których powstaną nowe kwiaty. Pamiętaj o tym nie tylko w chwilach szczęścia, ale także bólu i smutku. Wszystko przemija, starzeje się, umiera i odradza na nowo ;

Szpieg.

Paulo Coelho

Wydawnictwo Drzewo Babel

Bardzo dawno temu, czytając biografię Mata Hari, wielu rzeczy można było dowiedzieć się nie tylko o jej życiu, pochodzeniu ale odpowiedzieć na istotne pytanie, czy słusznie została skazana za szpiegostwo? Zacznijmy od tego iż mamy tutaj do czynienia ze spisanymi wspomnieniami, bohaterka książki całe życie artystyczne, prywatne przelewa w list które są słane do adwokata, posiadając namiastkę nadziei na uniewinnienie. Pseudonim przybrała w momencie gdy uciekając od despotycznego męża, starszego o 22 lata, z którym wyjechała do Paryża, z racji bytu mąż oficer zostaje przeniesiony do Holenderskich Indii Wschodnich, na wyspę Jawa. Tam jako Margaretha Geertruida Zelle, rodzi dwójkę dzieci, nudzi się jak mops, doświadcza wielu niesprawiedliwości ze strony męża. W momencie kiedy okazuje się że syn ginie będąc otruty, pozostawia córkę z ojcem, bierze rozwód i wyjeżdża do Paryża, gdzie staje się tancerką egzotyczną. Poznaje sławne, bogate i wpływowe osoby dzięki którym zdobywa sławę, prestiż i bogactwo. Tak samo kochają i podziwiają ją kobiety jak i mężczyźni, lecz wielu ma przeciwników uważających ją za ladacznicę. W pewnym momencie Mata Hari staje się pogubioną osobą, samotną, szukającą za wszelką cenę odpowiedzi czy wszystko co spotkało ją w życiu miało sens. Czy ci wszyscy kochankowie, ta niepokorna dusza artystki estrady, która idąc po trupach pragnęła tylko i wyłącznie wolności, wyboru, spełnienia marzeń w czasach wojny, czy to nie brzmi absurdalnie? Czy liczyła się z innymi ludźmi, ciągle widzę ją jako egoistyczną rozpieszczoną panienkę której trzeba nadskakiwać, podać, kłonić się i brać winę na siebie. Budziła zazdrość, podziw, łamała moralne nakazy i drobnomieszczańskie obyczaje. Czy historia potoczyła by się inaczej gdyby któregoś dnia na jej drodze nie stanął Georges Ladoux, szef kontrwywiadu z polecenia rządu? Kim już w tedy stała się nasza bohaterka?

Zapoznając się z twórczością Paulo Coelho zawsze miałam wyobrażenie o jego książkach które posiadały i przekaz i morał. Tutaj autor jakby bawił się swoim rzemiosłem, używając do tego celu i fantazji, koloryzowania, a także odnoszę wrażenie że wspomnienia te są spisane na szybko, w pośpiechu. A przecież ; Szpieg ; jak sama postać która wiadomo przeszła do legendy, wymaga szlifu, precyzji , rysów, spokoju, być może wyobraźnia autora pofrunęła zbyt daleko?

Mata Hari sto lat później staje się nadal żywą legendą, w masowej wyobraźni staje się historią o kobiecie silnej, zdeterminowanej, potrafiącej nie tylko marzyć ale i spełniać marzenia, widzimy ją oczami kobiety odważnej, rozsądnej ale także pogubionej i smutnej. Infantylna historia opowiedziana w krótkich wspomnieniach, nie daje rzeczywistego obrazu bohaterki, brakuje wielu wątków, wielu faktów, jest to streszczenie jej życia za pomocą listu pisanego do adwokata. Dwuwątkowość nadaje obraz z pozycji jednej, jak i drugiej strony. Mimo wszystko ciekawa perspektywa wplatania fikcji literackiej. Zapraszam serdecznie.

; Kwiaty uczą nas prawdy o przemijaniu. Ich uroda przemija, szybko więdną, ale przekwitając zostawiają cebulki, z których powstaną nowe kwiaty. Pamiętaj o tym nie tylko w chwilach szczęścia, ale także bólu i smutku. Wszystko przemija, starzeje się, umiera i odradza na nowo ;

Szpieg.

Paulo Coelho

Wydawnictwo Drzewo Babel

Bardzo dawno temu, czytając biografię Mata Hari,...