Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powtórki, powtórki powtórki. Czyta się dobrze, ale niestety w niektórych momentach historia staje się nużąca... doprawdy, ile razy (w tym przypadku już trzeci raz) można opisywać tę samą scenę?
W tej części dowiadujemy się więcej o Ineverze, że jej życie nie różniło się aż tak bardzo od życia Jardira. Dlatego też początek był w porządku. Niestety potem występowały wydarzenia, które już poznaliśmy z perspektywy Jardira, teraz opowiadanę przez Ineverę...
Brakowało mi Zakątka.

Powtórki, powtórki powtórki. Czyta się dobrze, ale niestety w niektórych momentach historia staje się nużąca... doprawdy, ile razy (w tym przypadku już trzeci raz) można opisywać tę samą scenę?
W tej części dowiadujemy się więcej o Ineverze, że jej życie nie różniło się aż tak bardzo od życia Jardira. Dlatego też początek był w porządku. Niestety potem występowały...

Ufff, ta część na szczęście była dużo lepsza od poprzedniej. Po trzeciej zrobiłam sobie przerwę (takie nudy...), ale przekonałam sama siebie, żeby czytać dalej.

W tej części więcej czasu spędzamy z Arlenem (oraz Renną) i Leeshą. Samą postać Leeshy bardzo lubię, ale dlaczego musi być taka idealna? Chyba nie ma takich osób w rzeczywistości... Ogólnie odnoszę wrażenie, że wszystkie kobiety u Bretta, które mają jakąś moc/władzę, są wprost idealne, zarówno jeśli chodzi o inteligencję, jak i wygląd zewnętrzny. Tak, tu trochę zazdrości przemawia, ale ile można czytać to samo!

Mimo tego wszystkiego, lekturę uznaję za udaną (sesja nadchodzi, a książka została pochłonięta!) i czekam na następną część.

Ufff, ta część na szczęście była dużo lepsza od poprzedniej. Po trzeciej zrobiłam sobie przerwę (takie nudy...), ale przekonałam sama siebie, żeby czytać dalej.

W tej części więcej czasu spędzamy z Arlenem (oraz Renną) i Leeshą. Samą postać Leeshy bardzo lubię, ale dlaczego musi być taka idealna? Chyba nie ma takich osób w rzeczywistości... Ogólnie odnoszę wrażenie, że...

Po dwóch rewelacyjnych częściach, ta szalenie mnie wynudziła. Dotrwałam do końca, bo na szczęście pojawili się Naznaczony, Leesha i Rojer. Dobrze, że następna rozpoczyna się z nimi. Pierwsza książka w tym roku!

Po dwóch rewelacyjnych częściach, ta szalenie mnie wynudziła. Dotrwałam do końca, bo na szczęście pojawili się Naznaczony, Leesha i Rojer. Dobrze, że następna rozpoczyna się z nimi. Pierwsza książka w tym roku!

TAK TAK TAK! Nie jest to ósma część, mimo że tak nazywana. Pomimo tego uwielbiam, nie mogłam się doczekać, kupiłam w dniu premiery i sama się powstrzymywałam, by nie przeczytać w ciągu jednego dnia - udało się, rozłożyłam to na 3.
Klimat opowieści taki sam jak w Harrym. Oczywiście brakuje opisów... ale możemy dopowiedzieć je sobie sami, tak jak chcemy. I tak czuć, że jesteśmy w Hogwarcie, że bohaterowie są ci sami. I kochamy ich nadal tak samo.
Oczywiście scena z nieoczekiwanym pojawieniem się pewnej osoby była cudowna!

TAK TAK TAK! Nie jest to ósma część, mimo że tak nazywana. Pomimo tego uwielbiam, nie mogłam się doczekać, kupiłam w dniu premiery i sama się powstrzymywałam, by nie przeczytać w ciągu jednego dnia - udało się, rozłożyłam to na 3.
Klimat opowieści taki sam jak w Harrym. Oczywiście brakuje opisów... ale możemy dopowiedzieć je sobie sami, tak jak chcemy. I tak czuć, że...

Nie jestem do końca w stanie wyczuć tej książki...
Najpierw 100 stron nudy. Clovis LaFay, bla bla bla, nekromancja, bla bla bla itp itd. Potem niby akcja się rozwija, ale... wszystko wiadomo od początku do końca. Brak jakiegokolwiek zaskoczenia.
Styl pisania autorki mi się podobał, historia miała naprawdę duży potencjał, ale niestety, wykonanie trochę padło.

Nie jestem do końca w stanie wyczuć tej książki...
Najpierw 100 stron nudy. Clovis LaFay, bla bla bla, nekromancja, bla bla bla itp itd. Potem niby akcja się rozwija, ale... wszystko wiadomo od początku do końca. Brak jakiegokolwiek zaskoczenia.
Styl pisania autorki mi się podobał, historia miała naprawdę duży potencjał, ale niestety, wykonanie trochę padło.

Jak cudownie, że Meg napisała jeszcze jedną część! Początkowo trochę się bałam, czy nie będzie nudna... ale nie! Doskonale zachowany bieg czasu (jako nastolatka byłam mniej więcej w wieku Mii, teraz to samo), problemy odpowiednie do wieku, a przede wszystkim rewelacyjne zakończenie (?) historii, zamknięcie wątków, a także wyjaśnienie pobocznych spraw. Naprawdę się cieszę, że pomimo obaw po nią sięgnęłam.

Jak cudownie, że Meg napisała jeszcze jedną część! Początkowo trochę się bałam, czy nie będzie nudna... ale nie! Doskonale zachowany bieg czasu (jako nastolatka byłam mniej więcej w wieku Mii, teraz to samo), problemy odpowiednie do wieku, a przede wszystkim rewelacyjne zakończenie (?) historii, zamknięcie wątków, a także wyjaśnienie pobocznych spraw. Naprawdę się cieszę,...