Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka psychologiczno socjologiczno filozoficzna. Możnaby powiedzieć, że w tym pierwszym zdaniu Ameryki nie odkryłam, bo autor sam tę książkę przedstawia. Warto jednak zaznaczyć tu, że książka jest tak jakby także streszczeniem i uproszczeniem treści wielu publikacji o tematyce dotyczącej istnienia, człowieka, jego rozwoju itp. Jeżeli ktoś chce "na szybko" przyswoić sobie kwestie istnienia we współczesnym świecie, to myślę że ta książka na pewno mu podpasuje, jednakże mimo że na początku napisałam, że książka ta jest uproszczeniem treści nnych książek, to warto zaznaczyć, że jej treść także nie jest taka przyjemna i lekka i tutaj także trzeba się chwilę zastanowić nad słowami autora i pomyśleć nad sensem własnego istnienia i funkcjonującego wokół świata.

Książka psychologiczno socjologiczno filozoficzna. Możnaby powiedzieć, że w tym pierwszym zdaniu Ameryki nie odkryłam, bo autor sam tę książkę przedstawia. Warto jednak zaznaczyć tu, że książka jest tak jakby także streszczeniem i uproszczeniem treści wielu publikacji o tematyce dotyczącej istnienia, człowieka, jego rozwoju itp. Jeżeli ktoś chce "na szybko" przyswoić...

Ciężko mi jest napisać cokolwiek o tej książce. Nie ze względu na to, że jest aż tak słaba lub nudna, nie- wręcz przeciwnie. Książka sama w sobie jest bardzo ciekawa, interesująca, autor od początku potrafi zainteresować czytelnika historią do tego stopnia, że ciężko się oderwać od czytania tej pozycji (chociaż czasem zdążały się momenty, gdy bez problemu potrafiłam odłożyć tę książkę). Oprócz tego autor w bardzo ciekawy sposób opisuje otoczenie w jakim dzieje się akcja, doskonale opisuje Hiszpanię i jej urokliwe uliczki i mimo iż jest to opisywane w zwykły sposób, to jest w tym coś ciekawego, coś co powoduje, że nie jest to dla czytelnika nudne, a wręcz chce się czytać i "zatapiać" w tej Hiszpanii razem z autorem.
Jednak jak już wspomniałam ciężko mi jest opisać tę książkę z tego względu, że jest to pozycja dla nastolatków i mimo iż książka porusza wiele ważnych tematów miłość, rodzina, przyjaźń, choroby to uważam, że dla młodych osób ta książka na pewno się spodoba i pozostanie z nimi na długo. Ja jako dorosła osoba, również dużo wyniosłam z tej książki, jeszcze pamiętam czasy nastoletnie i potrafiłam odnaleźć się w sytuacjach tych postaci i ich problemach, jednak już nie do końca tak intensywnie jakby to było w przypadku młodszych czytelników. To co napisałam nie jest żadnym zastrzeżeniem ani minusem tej książki, bo dobrze wiedziałam do kogo jest ona skierowana i uważam, że dla nastolatków jest to pozycja obowiązkowa, ponieważ mimo poruszanych w niej trudnych życiowych tematów potrafi ona wprowadzić w ciekawy inny świat i pozwala zapomnieć o otaczających nas naszych prywatnych problemach. Dlatego mimo wszystko zachęcam do przeczytania tej książki również dorosłych, bo może im się ta książka nie spodoba tak jak młodszym czytelnikom ale na pewno pozwoli zrozumieć świat nastolatków, ich problemy ich radzenie sobie z problemami a na pewno uświadomi, że nie każdy nastolatek ma "byle co" w głowie i jest tylko głupi i szalony.

Ciężko mi jest napisać cokolwiek o tej książce. Nie ze względu na to, że jest aż tak słaba lub nudna, nie- wręcz przeciwnie. Książka sama w sobie jest bardzo ciekawa, interesująca, autor od początku potrafi zainteresować czytelnika historią do tego stopnia, że ciężko się oderwać od czytania tej pozycji (chociaż czasem zdążały się momenty, gdy bez problemu potrafiłam odłożyć...

"Granica" Zofii Nałkowskiej jest jedną z tych pozycji, które aby zostały polubione przeze mnie i ocenione musi minąć jakiś czas po ich przeczytaniu. Mimo iż książka porusza sporo ciekawych tematów społecznych i rodzinnych, które mimo czasu jaki minął od napisania tej książki są dalej aktualne (a może nawet teraz- bardziej) trochę się nią rozczarowałam. Pozycja ta jest bardzo krótka, bo ma niewiele ponad 200 stron, jednak mimo to czułam, że bardzo wolno idzie mi jej czytanie i chociaż bardzo spodobały mi się tematy w niej poruszane to sam język (które może dla mnie jest zbyt trudny lub zawiły, lub za stary) powodował, że wielu kwestii nie rozumiałam lub wydawały mi się, że są w tej książce zbędne. Bardzo chętnie przeczytałabym książkę, która porusza te same tematy, jest odzwierciedleniem "Granicy" jednak może jest bardziej nowoczesna.
Poza tym chciałabym tu jeszcze wspomnieć o bohaterach, co do których mam mieszane uczucia, z jednej strony czułam z nimi więź, bo każdy z nich miał coś co dobrze rozumiałam, z drugiej strony ich pewne zachowania strasznie mi dokuczały, jednak wydaje mi się, że był to zabieg specjalny, bo zachowania najbardziej drażniące czytelnika, były zachowaniami, które ma każdy człowiek i których każdy człowiek w sobie nienawidzi ale wytyka je przy okazji innym by poczuć się z tym dobrze.
Jest to jedno z przemyśleń jakie mam po tej książce, a każdy może w niej znaleźć ich wiele więcej.
Mimo prawie 100 lat, odkąd powstała ta książka, ludzkie zachowania się nie zmieniły.

"Granica" Zofii Nałkowskiej jest jedną z tych pozycji, które aby zostały polubione przeze mnie i ocenione musi minąć jakiś czas po ich przeczytaniu. Mimo iż książka porusza sporo ciekawych tematów społecznych i rodzinnych, które mimo czasu jaki minął od napisania tej książki są dalej aktualne (a może nawet teraz- bardziej) trochę się nią rozczarowałam. Pozycja ta jest...

Nie uważam by książka była wybitna (zniechęcają mnie te opisy pod gwiazdkami, są na wyrost tak mi się wydaje), ot zwykła powieść, która ma w sobie sporo prawdy. Może Europejczycy nie widzą w niej nic specjalnego, bo jest to trochę inna kultura, my żyjemy trochę inaczej, a oni inaczej, mamy inne wartości, inne spojrzenie na świat. Według mnie dla Europejczyka, Polaka będzie zwykła- bez szału, dla młodego Japończyka (przesyconego kulturą zachodu) może być świetna.
Pokazuje młodym osobom, ze to nie jest żaden wstyd być samemu i że nie warto, ba! nie wolno przypasowywać się innym ludziom tylko po to by uniknąć ich gadania; tworzyć wymówki tylko po to by się odczepili.
Może gdybym była w innym czasie, miejscu, zaczęłabym czytać tę książkę jadąc pociągiem 2 dni wcześniej, stwierdziłabym że jest to zwykła książka, którą się lekko czyta, nic więcej. Jednak trafiła ona w moje ręce w momencie, gdy miałam dość komentarzy i historii moich znajomych, którzy są w związkach i prowadzą życie zgodne z "ideałami".
Nie warto, po prostu nie warto udawać kogoś kim się nie jest, tworzyć z związki tylko po to, by rodzina się odczepiła. W końcu i tak prawda wygra, a maska zacznie uwierać.
Mimo iż może po mojej uwadze może zdawać się, że książka jest ciężka, bo porusza ciężkie tematy, to wcale tak nie jest. Uważam, ze jest to umiejętność Japończyków, którzy potrafią o trudnych tematach pisać w przyjemny dla Europejczyka sposób.
Jak ktoś nie wie co przeczytać, to polecam. Do pociągu, na krótką podróż idealna.

Nie uważam by książka była wybitna (zniechęcają mnie te opisy pod gwiazdkami, są na wyrost tak mi się wydaje), ot zwykła powieść, która ma w sobie sporo prawdy. Może Europejczycy nie widzą w niej nic specjalnego, bo jest to trochę inna kultura, my żyjemy trochę inaczej, a oni inaczej, mamy inne wartości, inne spojrzenie na świat. Według mnie dla Europejczyka, Polaka będzie...

Już dawno żadna książka nie pochłonęła mnie tak bardzo jak "Forrest Gump". Jest to powieść, która zasługuje na uwagę zarówno wśród osób dorosłych jak i nastolatków, którzy wchodzą w dorosłość.
Autor książki użył tutaj bardzo ciekawego zabiegu jakim jest karykaturalne przedstawienie trudnych, życiowych sytuacji. Pokazuje tym, że w życiu każdego człowieka będą pojawiać się trudne sytuacje, jednak nie oznacza to, że trzeba się im poddawać, bo jak widać na przykładzie głównego bohatera- można z nich wyjść z tzw. twarzą i w konsekwencji może okazać się, że dzięki nim mamy ogromne doświadczenie do stworzenia czegoś wielkiego, trzeba tylko chcieć. Przy okazji, Winston Groom pokazuje, że nie trzeba odpuszczać i ciągle marzyć, i starać się te marzenia spełniać za wszelką cenę, nie ważne jakim człowiekiem się jest, co autor świetnie pokazał na podstawie niepełnosprawnego umysłowo głównego bohatera.
Chciałabym tu zwrócić uwagę na to, że książka ta jest w pewnym sensie książką historyczną. Chociaż Forrest Gump jest postacią fikcyjną, to wiele dziwnych i ciężkich okolicznościach w jakich się znalazł zdarzyły się na prawdę np. wojna w Wietnamie. Poza tym, czytelnik może domyśkoić się w jakich latach toczyły się poszczególne akcje dzięki pewnym ważnym wydarzeniom, które mocno utwierdziły się kulturze światowej takie jak: prezydenci USA, afera watergate, powstanie kultury hippie, protesty przeciwko wojnie w Wietnamie, pojawienie się kultury metali itp. Oprócz tego, W. Groom poruszył w swoim dziele ważne problemy społeczne takie jak: bezdomność i bieda wśród weteranów wojny w Wietnamie oraz głupota i brak dokładnych powodów tej wojny.
Dzięki tej pozycji uświadomiłam sobie dopiero jako osoba dorosła, że ciężkie sytuacje w życiu będą się zdarzać i nie trzeba się ich bać tylko iść im na przód, bo można z nich wyciągnąć coś ważnego- doświadczenie. I nie ważne jaką osobą się jest, potknięcia będą i tylko od nas zależy co z nimi zrobimy. Dlatego też polecam tę pozycję młodym ludziom, bo mogą z niej nauczyć się historii współczesnej i jednocześnie nauczyć się życia, co ułatwi im wejście w dorosłe życie. Bo jak widać na przykładzie Forresta Gumpa- trudne sytuacje można przeobrazić w żart i po jakimś czasie będziemy nie tylko bogatsi o nowe doświadczeni, ale również będziemy się śmiać z tych wydarzeń, i z dystansem będziemy je wspominać.

Już dawno żadna książka nie pochłonęła mnie tak bardzo jak "Forrest Gump". Jest to powieść, która zasługuje na uwagę zarówno wśród osób dorosłych jak i nastolatków, którzy wchodzą w dorosłość.
Autor książki użył tutaj bardzo ciekawego zabiegu jakim jest karykaturalne przedstawienie trudnych, życiowych sytuacji. Pokazuje tym, że w życiu każdego człowieka będą pojawiać się...