Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muzyka duszy nie należy według mnie do najlepszych z kolekcji Świata Dysku. Na plus na pewno jest to, że opowiada ona o śmierci, jednak jak na książkę z tego cyklu, trochę mało tutaj PRAWDZIWEJ śmierci. Postać tę zastępuje tutaj Susan Sto Helit, która dokonuje niezłego zamieszania nie pozwalając umrzeć tym, którzy umrzeć powinni. Książka mówi głównie o muzyce, która samym swoim wydźwiękiem uzależnia ludzi, mamy też tutaj zespół muzyczny, którego poczynania śledzimy, oraz elfiego gitarzystę, który opanowany zostaje przez magiczny instrument. Książka taka średnia moim zdaniem w porównaniu do innych ze Świata Dysku, za bardzo się ciągnie i momentami niestety wieje nudą. Postać Susan jakoś nie przypadła mi do gustu i niestety nie udało mi się jej polubić. Liczę, że dalsze tomy bardziej pozytywnie mnie zaszkoczą.

Muzyka duszy nie należy według mnie do najlepszych z kolekcji Świata Dysku. Na plus na pewno jest to, że opowiada ona o śmierci, jednak jak na książkę z tego cyklu, trochę mało tutaj PRAWDZIWEJ śmierci. Postać tę zastępuje tutaj Susan Sto Helit, która dokonuje niezłego zamieszania nie pozwalając umrzeć tym, którzy umrzeć powinni. Książka mówi głównie o muzyce, która samym...

Tę książkę Pratchetta oceniam pozytywnie przede wszystkim dlatego, że głównym jej bohaterem jest Śmierć, postać która jest jedną z moich ulubionych ze Świata Dysku. A w tej opowieści przed tytułowym kosiarzem staje nie lada wyzwanie, ponieważ podejmuje się on zwykłego, rolniczego życia na pewnej wsi. Śmierć macha kosą, dokonuje zbiorów, wykonuje drobne prace remontowe, a cały świat stanął na głowie, ponieważ ludzie nagle przestali umierać, a w światach między życiem, a nie życiem zrobiło się zbyt tłoczno. Oprócz farmerskich perypetii przypatrujemy się także wydarzeniom, które mają miejsce w Ankh Morpork i razem z magami bierzemy udział w szalonych pogoniach za żywymi wózkami, które zdają się stopniowo ewoluować.

Jeżeli mam być szczera, to w Świecie Dysku zawsze w dość słaby sposób podobali mi się magowie, a ich perypetie nigdy nie śmieszyły mnie tak, jak przygody, chociażby wiedźm, straży, czy samego Śmierci, z tego więc powodu książkę oceniam trochę jako średnią, ponieważ wątki dotyczące Windla Ponsa i jego magicznych braci momentami mnie nudziły, a bardziej ciekawiło mnie co słychać u Bila Bramy. Niemniej jednak książkę zdecydowanie polecam, ponieważ jest częścią czegoś naprawdę wielkiego stworzonego przez Pratchetta. Warto przeczytać i choć na chwilę wczuć się w klimat szalonego świata, pędzącego przez kosmos na grzbiecie gigantycznego żółwia, w którym wiele zwariowanych rzeczy może się wydarzyć.

Tę książkę Pratchetta oceniam pozytywnie przede wszystkim dlatego, że głównym jej bohaterem jest Śmierć, postać która jest jedną z moich ulubionych ze Świata Dysku. A w tej opowieści przed tytułowym kosiarzem staje nie lada wyzwanie, ponieważ podejmuje się on zwykłego, rolniczego życia na pewnej wsi. Śmierć macha kosą, dokonuje zbiorów, wykonuje drobne prace remontowe, a...

Mort to opowieść o niezdarnym chłopcu z pewnej wioski, który za sprawą przeznaczenia staje się uczniem samej ŚMIERCI. A właściwie to samego ŚMIERCI, który jest jedną z najwybitniejszych i najzabawniejszych postaci wykreowanych przez Prattcheta. Nie da się nie lubić niezwykłego humoru ŚMIERCI, jego inteligentnych wypowiedzi i oczywiście bezgranicznej miłości do kotów. Mort natomiast jako jeden z dwóch głównych bohaterów powieści także jest interesującą postacią, którą można polubić i z ciekawością obserwować jej rozwój. Cała lektura to majstersztyk pełen wybitnego komizmu, świat fantastyczny zachwycający ze wszystkich możliwych stron. Obowiązkowa pozycja.

Mort to opowieść o niezdarnym chłopcu z pewnej wioski, który za sprawą przeznaczenia staje się uczniem samej ŚMIERCI. A właściwie to samego ŚMIERCI, który jest jedną z najwybitniejszych i najzabawniejszych postaci wykreowanych przez Prattcheta. Nie da się nie lubić niezwykłego humoru ŚMIERCI, jego inteligentnych wypowiedzi i oczywiście bezgranicznej miłości do kotów. Mort...

Trzy wiedźmy to pierwsza książka ze Świata Dysku, po którą swego czasu sięgnęłam i zdecydowanie muszę stwierdzić, że jest to świetny początek przygody ze wspaniałym światem stworzonym przez Pratchetta. Świetnie wykreowane wiedźmy, doskonały humor i mnóstwo akcji, wszystko to sprawia, że historia jest po prostu genialna, przyjemna w odbiorze i naprawdę nieźle potrafi rozweselić w gorszy/ponury dzień. Cykl o wiedźmach jest jednym z moich ulubionych, a królestwo Lancre i wydarzenia, które mają tam miejsce są naprawdę doskonałą wersją alternatywną dla klasycznego Makbeta, adaptacją niebywale dowcipną, błazeńską wręcz. Polecam i zawsze będę polecać, każdemu.

Trzy wiedźmy to pierwsza książka ze Świata Dysku, po którą swego czasu sięgnęłam i zdecydowanie muszę stwierdzić, że jest to świetny początek przygody ze wspaniałym światem stworzonym przez Pratchetta. Świetnie wykreowane wiedźmy, doskonały humor i mnóstwo akcji, wszystko to sprawia, że historia jest po prostu genialna, przyjemna w odbiorze i naprawdę nieźle potrafi...

Książka przeczytana ponownie po kilku latach i muszę przyznać, że wrażenie i odbiór tak samo pozytywne jak kiedyś. Uwielbiam humor Pratchetta, uwielbiam też cykl o wiedźmach, a ten tom jako go otwierający jest naprawdę dobry. Podczas czytania polubiłam Esk, a co do babci Weatherwax to nie ma nawet co się zastanawiać, ponieważ tej postaci nie da się nie lubić. Świat stworzony przez Pratchetta jest jednym z najciekawszych światów fantasy, nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Pełen zabawnych wstawek, ciekawych koncepcji i oryginalnych rozwiązań. Z ręką na sercu polecam każdemu.

Książka przeczytana ponownie po kilku latach i muszę przyznać, że wrażenie i odbiór tak samo pozytywne jak kiedyś. Uwielbiam humor Pratchetta, uwielbiam też cykl o wiedźmach, a ten tom jako go otwierający jest naprawdę dobry. Podczas czytania polubiłam Esk, a co do babci Weatherwax to nie ma nawet co się zastanawiać, ponieważ tej postaci nie da się nie lubić. Świat...

Całą trylogię odświeżyłam sobie po sześciu latach i muszę powiedzieć, że była to całkiem przyjemna lektura. Świat przedstawiony przez autorkę skłania do refleksji, wciąga i pochłania, sprawiając, że chce się jednocześnie czytać i skończyć czytać. Jest to książka młodzieżowa, nie pierwszy raz przekonuje się jednak, że, mimo iż jest to książka z myślą o nastolatkach napisana, niekoniecznie przez takowych tylko i wyłącznie musi być czytana. Szczerze polecam wszystkim wielbicielom dystopii.

Całą trylogię odświeżyłam sobie po sześciu latach i muszę powiedzieć, że była to całkiem przyjemna lektura. Świat przedstawiony przez autorkę skłania do refleksji, wciąga i pochłania, sprawiając, że chce się jednocześnie czytać i skończyć czytać. Jest to książka młodzieżowa, nie pierwszy raz przekonuje się jednak, że, mimo iż jest to książka z myślą o nastolatkach napisana,...

Po przeczytaniu tej książki ponownie, po około czterech latach jestem w szoku, że poprzednio dałam jej aż 8 gwiazdek na 10. Ta książka jest tragiczna, nudna, fabuła jest bardzo przekombinowana i męcząca. Taki trochę powrót na siłę, wywrócenie całego świata przedstawionego do góry nogami, niekonsekwencja i dzikie rzeczy - za dużo dzikich rzeczy. Ogólnie nie polecam.

Po przeczytaniu tej książki ponownie, po około czterech latach jestem w szoku, że poprzednio dałam jej aż 8 gwiazdek na 10. Ta książka jest tragiczna, nudna, fabuła jest bardzo przekombinowana i męcząca. Taki trochę powrót na siłę, wywrócenie całego świata przedstawionego do góry nogami, niekonsekwencja i dzikie rzeczy - za dużo dzikich rzeczy. Ogólnie nie polecam.