Casey Watson

Niesamowita historia, jedna z wielu jaka mogła wyjść na światło dzienne. Czytając można doświadczać wielu różnych, skrajnych odczuć i myśli, a pierwsza jaka nasuwała się czytając, to dlaczego postąpili tak, a nie inaczej...?, można było to inaczej wykonać, zrobić, czy postępować...., z przyswajaniem, uczeniem tak skrzywdzonego dziecka. Jednak z każdym rozdziałem, zaczęłam rozumować takie, a nie inne postepowanie. Dochodząc do końca, zaczęłam rozumieć akurat ten proces postepowania z przystosowywaniem dziecka do nowej roli, życia, obycia w świecie, z otoczeniem, jednak wielki żal, że nie udało się pokonać bariery życia z rówieśnikami, że do końca życia takie dziecko zostało już pozbawione emocjonalnej stabilizacji, od narodzin było w nim zakorzeniane brak akceptacji i miłości, poczucia przynależności. Kończąc miałam jeszcze jednam małą nadzieję, że zostanie jednak z Casey i rodziną, jednak czytając, że zamieszkał tylko na kolejne przeczekanie u nowej rodziny, aby trafić znowu do domu dziecka i być może stracić ostatnią uncję możliwości zostania i pokochania, nasuwa mi się jedno pytanie, a mianowicie..... będąc u Casey widzieli w nim potencjał na kucharza, czy może nawet informatyka ( takie moje spostrzeżenia czytając historie jego rozbudzania się do życia ),co by się stało gdyby jednak zdecydowali się go zostawić u siebie lub gdyby mógł do nich wrócić na stałe, już jako do swojego domu...czy mógłby rozwijać to co odkrył?.... czy może byłby w innym miejscu drogi życiowej?