Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Oto historia chłopaka i dziewczyny, którzy kochali siebie nawzajem, ale nie kochali samych siebie. Opowieść o życiu i śmierci. O miłości i niedotrzymanych obietnicach. O chwilach.”

„Woda, która niesie ciszę” to trzeci tom z serii „Żywioły” autorstwa Brittainy C. Cherry. Autorka w każdej książce odnosi się do jednego z 4 żywiołów. W tej powieści przedstawiona została woda, jako żywioł cierpienia, ciemności oraz ciszy.

„Woda, która niesie ciszę” to opowieść o szukaniu samego siebie, o radzeniu sobie z traumą, miłością i ciszą. Główni bohaterowie przez większość swojego życia nie komunikowali się za pomocą wypowiadanych słów. Maggie May w dzieciństwie była świadkiem przerażającej sceny, która odcisnęła na niej swoje piętno. Przez długie lata bała się wychodzić z domu, a także wypowiedzieć choćby jedno słowo, żyła w zamknięciu, a jej jedynymi towarzyszami były książki, muzyka oraz jej najlepszy przyjaciel Brooks. Chłopak jako jeden z nielicznych bliskich dziewczynie osób był przy niej, kiedy inni odwracali się od niej. Wspierał ją w trudnych chwilach, chronił, a także przynosił spokój. Maggie May i Brooks nie potrzebowali słów, aby się porozumieć, łączyła ich cisza, w której wspólnie się zatracali, a towarzyszyła im muzyka.

Autorka przedstawia historię bohaterów na przestrzeni kilkunastu lat. Ukazuję zmiany jakie w nich zachodzą, jak radzą sobie problemami, jakie decyzje podejmują. Pokazuje, że jedna chwila może na zawsze zmienić życie człowieka.

Książkę czytałam się ze łzami w oczach. Czasami były to łzy radości, a czasami łzy smutku. Tylko Cherry jest mnie w stanie doprowadzić do śmiechu przez łzy. Ja nie czytałam tej książki, ja przeżywałam ją wraz z bohaterami. Myślę, że z Maggie May będzie się identyfikowało wiele osób, chodźmy w niewielkim stopniu.

„Woda, która niesie ciszę” to zdecydowanie moja ulubiona książka tej autorki. Już nie mogę się doczekać, aby sięgnąć po inne tytuły spod pióra Cherry.

„Oto historia chłopaka i dziewczyny, którzy kochali siebie nawzajem, ale nie kochali samych siebie. Opowieść o życiu i śmierci. O miłości i niedotrzymanych obietnicach. O chwilach.”

„Woda, która niesie ciszę” to trzeci tom z serii „Żywioły” autorstwa Brittainy C. Cherry. Autorka w każdej książce odnosi się do jednego z 4 żywiołów. W tej powieści przedstawiona została woda,...

Jak znaleźć mordercę, gdy pamiętasz tylko to, co zdarzyło się WCZORAJ?

Claire to monoska – pamięta tylko jeden dzień wstecz ze swojej przeszłości. Wszystkie fakty ze swojego życia zapisuje w iDiary – elektronicznym dzienniku, który pomaga społeczeństwu nie zapomnieć swojego życia. Pewnego dnia kobiecie składa wizytę nadkomisarz Hans, który poszukuje męża kobiety – Marka. Mężczyzna jest duosem, w przeciwieństwie do swojej żony pamięta dwa dni wstecz. Jest sławnym pisarzem, który stawia pierwsze kroki w polityce, dlatego też musi dbać o dobrą reputację. Sytuacje pogarsza tajemnicza śmierć pewnej kobiety, a wraz z nią fakt, że wszystkie tropy prowadzą do niego.

Autorka w swojej książce bardzo szczegółowo przedstawiła problem pamięci, z którym musi zmagać się społeczeństwo Wielkiej Brytanii. Przyswajanie faktów i akceptowanie ich, mimo iż się ich nie pamięta to normalność wśród ludzi. Społeczeństwo podzielone jest na dwie klasy- monosów, przedstawionych jako tych słabszych, którzy nie nadają się do bycia osobistościami oraz duosów stworzonych do osiągania wielkich rzeczy, mimo że pamiętają tylko jeden dzień więcej. Motyw podziału społeczeństwa jest dość często wykorzystywany w powieściach. Doskonałym przykładem jest seria Victorii Aveyard „Czerwona królowa”, w której społeczeństwo podzielone jest ze względu na kolor krwi. Pokrewnym przykładem jest także seria „Harry Potter”, gdzie czarodziejów dzielono na tych o czystej krwi, półkrwi albo mugolaków. Tutaj także spotykamy się z dość widocznym podziałem i problemami z nim związanymi.

Sprawa tajemniczej śmierci, a co za tym idzie, śledztwa w tej sprawie zdecydowanie najbardziej mi się spodobała. Nie sądziłam, że jedno zdarzenie otworzy furtkę dla tak wielu innych wątków, które miały miejsce w przeszłości. Jeden czyn ciągnie za sobą kolejny. Powstaje ciąg przypadków, które w pewnym momencie się kumulują i następuje długo wyczekiwana eksplozja.

„Wczoraj” to książka, która opowiada historię kilku postaci, lecz łączy je jedna osoba.

Byłam w 100% przekonana, że przewidziałam zakończenie na długo przed końcem książki przez co czułam się lekko zawiedziona, ponieważ rozwiązanie sprawy nie zapowiadało się na zaskakujące, jednak kiedy przeczytałam ostatni rozdział od razu zmieniłam zdanie. Wytrwajcie do końca. Warto!

Moja ocena to 8/10. Polecam „Wczoraj” wszystkim miłośnikom thrillerów i kryminałów, a także osobom, które szukają przyjemnej lektury do poczytania w autobusie, metrze lub pociągu. Podróż od razu staje się przyjemniejsza i krótsza. W moim przypadku sprawdziła się idealnie!

Jak znaleźć mordercę, gdy pamiętasz tylko to, co zdarzyło się WCZORAJ?

Claire to monoska – pamięta tylko jeden dzień wstecz ze swojej przeszłości. Wszystkie fakty ze swojego życia zapisuje w iDiary – elektronicznym dzienniku, który pomaga społeczeństwu nie zapomnieć swojego życia. Pewnego dnia kobiecie składa wizytę nadkomisarz Hans, który poszukuje męża kobiety – Marka....

„Rywalka” autorstwa Sandie Jones opowiada historię narzeczeństwa, Emily i Adama, którzy mierzą się z problem „tej trzeciej”, którą w tym przypadku jest matka Adama, Pammie. Kobieta robi wszystko, aby nie dopuścić do związku swojego syna z Emily. To z czym musi mierzyć się dziewczyna nie śniło się Wam w najgorszych koszmarach.
Książka ta wzbudziła we mnie wszystkie możliwe uczucia, zaczynając od szczęścia aż po gniew. Czytając ją w autobusie musiałam się wiele razy powstrzymywać, aby nie mówić pod nosem dość wulgarnych komentarzy skierowanych pod adresem Pammie. Nie chcielibyście, aby Wasza teściowa robiła to, co ta kobieta. Adam przez całą książkę wzbudził we mnie tylko jedno uczucie – irytacje. Nie jest to zbyt rozbudowana postać, patrząc na Emily i Pammie, które zostały przedstawione w bardzo obszerny sposób. Adam przez większą część książki jest „pod pantoflem” swojej matki i robi dosłownie wszystko co ona zechce. Narzeczona jest zawsze na drugim miejscu, dlatego podziwiam Emily za jej wytrwałość, zdecydowanie i miłość jaką żywiła do Adama mimo przeszkód, które napotkały ją na drodze do szczęścia. Czytając kolejne rozdziały nie mogłam wyjść z podziwu do tej dziewczyny. Mi na jej miejscu już dawno puściłyby nerwy, powiedziałabym coś, czego bym później żałowała i nie skończyłoby się to dobrze. Na szczęście Emily umie trzymać nerwy na wodzy i dzięki temu po mistrzowsku radzi sobie z teściową.
Książkę oceniam na 8/10. Była bardzo dobra, jednak ostatnie rozdziały i zakończenie historii lekko mnie.. zniesmaczyły? Nie jest to chyba właściwe słowo, aby opisać zakończenie tej książki, ale inne określenie nijak tu pasuje . Od dnia jej skończenia minęło już trochę czasu, jednak moje odczucia w stosunku do niej się nie zmieniły. Patrząc z perspektywy czasu historia od samego początku idzie we wskazanym kierunku, jednak czytając ma się całkowicie inne wrażenie. Nie powiem, że czytelnik zostaje wyprowadzony przez autorkę w pole, bo nie do końca tak jest. Osoba, która umie łączyć fakty, nie czyta chaotycznie i która w swoim życiu przeczytała już wiele książek raczej domyśli się o co chodzi. Jednak Ci, którzy nie mają na swoim koncie szczególnie dużo thrillerów mogą spokojnie sięgać po „Rywalkę” – nie zawiedziecie się! Rollercoaster emocji gwarantowany!

„Rywalka” autorstwa Sandie Jones opowiada historię narzeczeństwa, Emily i Adama, którzy mierzą się z problem „tej trzeciej”, którą w tym przypadku jest matka Adama, Pammie. Kobieta robi wszystko, aby nie dopuścić do związku swojego syna z Emily. To z czym musi mierzyć się dziewczyna nie śniło się Wam w najgorszych koszmarach.
Książka ta wzbudziła we mnie wszystkie możliwe...