-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik234
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
Porównanie z Twoją biblioteczką
Wróć do biblioteczki użytkownika
To historia siedemnastoletniej Alvie, która ma zespół Aspergera (teraz już oficjalnie zrezygnowano z tej nazwy). Dziewczyna chce się usamodzielnić i nie być ciągle skazana na łaskę ośrodka. Aby się to udało jej psycholog sugeruje jej znalezienie przyjaciela, żeby pokazała, że naprawdę jest w stanie sama funkcjonować, że da sobie radę. Wkrótce po tym poznaje Stanleya – chłopaka, który podpiera się laską i zmaga się z tajemniczą chorobą.
Steiger pokazuje drugą stronę medalu, bo rzadko zdarza się żeby to główny bohater był osobą z Aspergerem i w dodatku przedstawionym w tak pozytywny sposób. Najczęściej pokazuje się jak to jest radzić sobie z osobą cierpiącą na tę przypadłość, ale nikt nie zastanawia się jak być kimś z Aspergerem. Ta książka pokazuje jakimi problemami boryka się Alvie i jak stara się z nimi sobie radzić, chociaż nie zawsze potrafi zrozumieć kierowane wobec niej zarzuty. Pokazuje też jakie przykrości spotykają osoby z Aspergerem ze strony społeczeństwa, które uważa ich za ludzi nienormalnych. Alvie jest sympatyczną bohaterką, a ponadto na każdym kroku imponuje ogromną wiedzą na temat zwierząt czy fizyki. Autorka obala również niektóre stereotypy dotyczące osób autystycznych, jak chociażby to, że nie odczuwają one współczucia. To historia niezwykle wciągająca, pouczająca i smutna. Ale nie brakuje w niej również humoru, bo z powodu swojej przypadłości Alvie wplątuje się również w zabawne sytuacje. To opowieść przede wszystkim o sile przyjaźni i poznaniu drugiego człowieka. Z pewnością wyróżnia się na tle literatury kierowanej do młodzieży. To propozycja również dla starszych czytelników.
To historia siedemnastoletniej Alvie, która ma zespół Aspergera (teraz już oficjalnie zrezygnowano z tej nazwy). Dziewczyna chce się usamodzielnić i nie być ciągle skazana na łaskę ośrodka. Aby się to udało jej psycholog sugeruje jej znalezienie przyjaciela, żeby pokazała, że naprawdę jest w stanie sama funkcjonować, że da sobie radę. Wkrótce po tym poznaje Stanleya –...
więcej mniej Pokaż mimo to2021-03-03
Trudno napisać cokolwiek o najnowszej książce V.E Schwab. Wszystko dlatego, że jest to opowieść, którą najlepiej odkrywa się samemu, niewiele o niej wiedząc. Całość rozpoczyna się w 1714 roku, gdy główna bohaterka Adeline ucieka sprzed ołtarza i popełnia błąd, którego konsekwencje będą się za nią ciągnąć do końca życia. W chwili rozpaczy zawiera bowiem umowę z tajemniczą siłą. Może żyć wiecznie, ale nie zostanie przez nikogo zapamiętana.
Główną bohaterką jest tytułowa Addie. Dopiero, gdy już trochę lepiej ją poznamy na scenę wkracza Henry – pracownik antykwariatu, w którym poznaje go główna bohaterka. Jak szybko się okazuje – jest on jedyną osobą, która ma możliwość zapamiętania kolejnych spotkań z dziewczyną. Dlaczego tak się dzieje? Odpowiedź znajdziecie, gdy sięgniecie po powieść Schwab.
Ponadto, w rocznicę podpisania umowy Addie odwiedza tajemniczy Luc. To postać, która ma duży wpływ na życie naszej bohaterki, ale do samego końca pozostaje zagadką dla czytelnika. Chociaż wydaje się, że z każdą przytoczoną opowieścią z przeszłości poznajemy go lepiej, na koniec okazuje się, że może nie do końca tak było.
Podczas lektury z przyjemnością obserwuje się ewolucje głównej bohaterki. Z każdą kolejną stroną Addie z przestraszonej dziewczynki wyrasta na dojrzałą kobietę, która wie czego chce i potrafi walczyć o swoje. Cały czas uczy się jak działa jej klątwa – nagminnie jest zmuszana do testowania jej ograniczeń. Dziewczyna niejednokrotnie zadziwia czytelnika tym, jak potrafi wyplątać się z kolejnej opresji. Chociaż wszyscy, których spotyka na swojej drodze szybko o niej zapominają, to czytelnik długo nie wyrzuci Addie z głowy.
Warto zaznaczyć, że akcja nie jest linearna. Razem z bohaterami przeskakujemy pomiędzy ich teraźniejszością, a wydarzeniami z przeszłości. Dzięki temu powoli odkrywamy ich wszystkie tajemnice. Wiemy jak doszło do tego, że znajdują się w takim punkcie swojego życia. Mimo tego, że obie historie są równie interesujące, lepiej śledzi się tę dotyczącą Addie. Dziewczyna ma za sobą trzysta lat, więc z kolejnymi opowieściami czytelnik jest ciekawy na jaki okres w historii akurat trafi razem z bohaterką.
„Niewidzialne życie Addie LaRue” nie jest propozycją dla czytelników, którzy lubią gdy wydarzenia pędzą i nie dają czasu na oddech. W najnowszej powieści Schwab akcja rozgrywa się niezwykle powoli. Autorka z każdą kolejną stroną odkrywa przed czytającymi niesamowitą historię, od której trudno się oderwać.
V.E. Schwab dostarczyła czytelnikom powieść, w której nie sposób dopatrzeć się minusów. To wciągająca historia z intrygującymi bohaterami. Do tego wszystkiego „Niewidzialne życie Addie LaRue” zachwyca sposobem napisania i sprawia, że czytelnik długo o niej nie zapomni po przeczytaniu.
Trudno napisać cokolwiek o najnowszej książce V.E Schwab. Wszystko dlatego, że jest to opowieść, którą najlepiej odkrywa się samemu, niewiele o niej wiedząc. Całość rozpoczyna się w 1714 roku, gdy główna bohaterka Adeline ucieka sprzed ołtarza i popełnia błąd, którego konsekwencje będą się za nią ciągnąć do końca życia. W chwili rozpaczy zawiera bowiem umowę z tajemniczą...
więcej mniej Pokaż mimo to
„Maus” Arta Spiegelmana należy do literatury holocaustu tzw. drugiego pokolenia, kiedy to autorami wspomnień z czasów drugiej wojny światowej są dzieci ocalałych. To opowieść o losach Władysława Szpiegelmana, który przetrwał pobytu w Auschwitz. Przyznaję, że z początku byłam trochę niechętna wobec graficznej formy wspomnień, ale moje obawy szybko okazały się bezpodstawne. Przedstawienie ludzi jako zwierząt było bardzo trafnym zabiegiem. Genialne rysunki Arta Spiegelmana tylko spotęgowały grozę całej historii. „Maus” opowiada nie tylko o tym jak ocalały z Holocaustu radzi sobie po wojnie, ale też jak jego przeżycia wpływają na jego rodzinę i otoczenie – szczególnie na tych, którzy tego nie przeżyli, urodzili się już po wojnie.
„Maus” Arta Spiegelmana należy do literatury holocaustu tzw. drugiego pokolenia, kiedy to autorami wspomnień z czasów drugiej wojny światowej są dzieci ocalałych. To opowieść o losach Władysława Szpiegelmana, który przetrwał pobytu w Auschwitz. Przyznaję, że z początku byłam trochę niechętna wobec graficznej formy wspomnień, ale moje obawy szybko okazały się bezpodstawne....
więcej Pokaż mimo to