-
ArtykułyTak kończy się świat, czyli książki o końcu epokiKonrad Wrzesiński5
-
ArtykułyCi bohaterowie nie powinni trafić na ekrany? O nie zawsze udanych wcieleniach postaci z książekAnna Sierant15
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 24 maja 2024LubimyCzytać419
-
Artykuły„Zabójcza koniunkcja”, czyli Krzysztof Beśka i Stanisław Berg razem po raz siódmyRemigiusz Koziński1
Biblioteczka
2018-05-10
2018-04-01
2018-02-01
Kolejna wizyta w Fjällbace. Pani Läckberg zręcznie łączy wątki kryminalne z obyczajowymi, książkę czyta się naprawdę szybko, niecierpliwie wyczekując na ostateczne rozwiązanie zagadki.
Kolejna wizyta w Fjällbace. Pani Läckberg zręcznie łączy wątki kryminalne z obyczajowymi, książkę czyta się naprawdę szybko, niecierpliwie wyczekując na ostateczne rozwiązanie zagadki.
Pokaż mimo toHistoria trzyma w napięciu i dostarcza więcej informacji o przeszłości Doktora Hannibala Lectera. Ciekawy jest też sposób przedstawienia pozostałych postaci, które są tak skorumpowane,okrutne i bezwzględne,że podążając za fabułą,w pewnym momencie staję się przed dylematem, czy rzeczywiście to tytułowy bohater jest tu tym, którego postępowanie należy ścigać. Niestety, duet Hannibal-Clarice nie jest już tak interesujący, a zakończenie zupełnie nie pasuję do tego, w jaki sposób te postaci zostały wcześniej wykreowane.
Historia trzyma w napięciu i dostarcza więcej informacji o przeszłości Doktora Hannibala Lectera. Ciekawy jest też sposób przedstawienia pozostałych postaci, które są tak skorumpowane,okrutne i bezwzględne,że podążając za fabułą,w pewnym momencie staję się przed dylematem, czy rzeczywiście to tytułowy bohater jest tu tym, którego postępowanie należy ścigać. Niestety, duet...
więcej mniej Pokaż mimo to2017-01-09
2016-12-19
2016-08-15
2015-12-31
2015-12-30
2015-09-01
2014-09-28
Pierwszy rozdział rozpala nadzieję na powieść wrażliwą, głęboko osadzoną w rzeczywistości i dominującą inteligentnym humorem. Ale im dalej, tym gorzej. Kiedy poznajemy dokładnie historie życia głównych bohaterów, książka zanudza, a zakończenie ostatecznie rozczarowuje.
Natomiast język jest wspaniały, czyta się bardzo szybko.
Pierwszy rozdział rozpala nadzieję na powieść wrażliwą, głęboko osadzoną w rzeczywistości i dominującą inteligentnym humorem. Ale im dalej, tym gorzej. Kiedy poznajemy dokładnie historie życia głównych bohaterów, książka zanudza, a zakończenie ostatecznie rozczarowuje.
Natomiast język jest wspaniały, czyta się bardzo szybko.
Fjallbaca jest rodzajem tajemniczego magnesu, który przyciąga rozmaite osobowości. Natomiast samo morderstwo pretekstem do odkrywania, strona po stronie, ich sekretów.
Fjallbaca jest rodzajem tajemniczego magnesu, który przyciąga rozmaite osobowości. Natomiast samo morderstwo pretekstem do odkrywania, strona po stronie, ich sekretów.
Pokaż mimo to