Żeby przez wszystkie książki tak się płynęło... Pomimo trudnej tematyki bardzo lekko się ją czytało; po części pewnie z powodu ciekawej fabuły. Wątek książek i poezji stanowił jasny punkt w całej historii, która była wielce fascynująca. A rozważania moralne na tle wojny stanowiły niemalże wisienkę na torcie.

Żeby przez wszystkie książki tak się płynęło... Pomimo trudnej tematyki bardzo lekko się ją czytało; po części pewnie z powodu ciekawej fabuły. Wątek książek i poezji stanowił jasny punkt w całej historii, która była wielce fascynująca. A rozważania moralne na tle wojny stanowiły niemalże wisienkę na torcie.

"Poeta, strażnik i więzień" to koreański kryminał oparty na faktach, którego akcja rozgrywa się pod koniec II wojny światowej.
Z każdą przeczytaną stroną tempo akcji przyspiesza, by na końcu nieraz zaskoczyć czytelnika.
W całej historii było jednak kilka wątków, w które trudno było mi uwierzyć, jak chociażby występ chóru więziennego czy aż dwóch brutalnych strażników więzienia, którzy pokochali poezję (w tym jeszcze nie tak dawno jeden analfabeta).
Całość jednak oceniam bardzo pozytywnie i cieszę się, że w końcu udało mi się przeczytać tego białego kruka.

"Poeta, strażnik i więzień" to koreański kryminał oparty na faktach, którego akcja rozgrywa się pod koniec II wojny światowej.
Z każdą przeczytaną stroną tempo akcji przyspiesza, by na końcu nieraz zaskoczyć czytelnika.
W całej historii było jednak kilka wątków, w które trudno było mi uwierzyć, jak chociażby występ chóru więziennego czy aż dwóch brutalnych strażników...

Piękna opowieść o humanizmie i wrażliwości tkwiących w każdej ludzkiej istocie nawet w tak okrutnym więzieniu, jak to z kart powieści. Wątek kryminalny to tylko pretekst, aby popłynąć meandrami ludzkiej natury. Mimo wszystko trochę utopia, choć oparta na autentycznych wydarzeniach.

Piękna opowieść o humanizmie i wrażliwości tkwiących w każdej ludzkiej istocie nawet w tak okrutnym więzieniu, jak to z kart powieści. Wątek kryminalny to tylko pretekst, aby popłynąć meandrami ludzkiej natury. Mimo wszystko trochę utopia, choć oparta na autentycznych wydarzeniach.

Krótko: genialna, niezapomniana, pełna wrażliwości.

"Książka, która zapuszcza korzenie w czyimś sercu, nigdy nie ginie."

Krótko: genialna, niezapomniana, pełna wrażliwości.

"Książka, która zapuszcza korzenie w czyimś sercu, nigdy nie ginie."

Piękna.

Bardzo liryczna, pełna poetyckości, subtelności. Zdecydowanie poezja gra w powieści Lee Jung-myunga pierwszoplanową rolę. Bo w końcu wszystko jest dla niej, przez nią i o niej. Dlatego tego też dla niektórych czytelników książka ta będzie dużym wyzwaniem i wielu osobom po prostu nie przypadnie do gustu.

Świetnie wykreowani bohaterowie, których można odkrywać do samego końca. Bo nic nie jest czarno-białe. Autor, Koreańczyk, również nie antagonizował głównych bohaterów Japończyków. Bo żaden człowiek nie jest do końca zły i do końca dobry. Co w przypadku relacji Korea-Japonia mogło okazać się zdradliwe.

Przepiękna historia. Tylko i aż tyle. Świetnie opisane więzienie, stosunki między więźniami, więźniami i strażnikami, oraz między samymi strażnikami. Jest to historia pełna tajemnic, które czytelnik odkrywa do samego końca. Bo im dalej, tym ta historia jest ciekawsza i niestety, coraz bardziej smutna i dotkliwa.

Innym ważnym elementem w tej książce, co może zaburzyć jej odbiór, są retrospekcje. Dotyczą one wielu bohaterów i można się w nich zagubić, dlatego też trzeba tę powieść czytać rozważnie i spokojnie. Dla własnego dobra.

Cóż, powieści tej na pewno nie nazwałabym kryminałem. Choć od wątku kryminalnego autor wychodzi i na nim kończy. Nie mniej historia morderstwa jest tutaj ciekawa, choć zagadka nie jest zbyt skomplikowana. Ale to też nie o to w tej powieści chodzi.

Elementem, za który na pewno zapamiętam "Poetę, strażnika i więźnia" jest niesamowita mnogość wątków kulturowych z całego świata. Wykorzystanie wierszy, muzyki i fragmentów książek kanonu literatury światowej jest mistrzowskie. I tym według mnie stoi ta powieść. Bez tego nie byłoby powieści Lee Jung-myunga. Sama, czytając, szukałam wiele z tych nawiązań w wirtualnym świecie.

Jest to kolejna książka, o której można by mówić godzinami. Mnogość poruszanych problemów jest niesamowita i prawie każdy ważny motyw jest tutaj odpowiednio wyważony i opisany. Gdyż mi osobiście zabrakło tutaj rozszerzenia motywu samego szpitala.

Dla europejskiego czytelnika zbliżenie z tą powieścią pozwoli odkryć historię Korei i Japonii. W małym stopniu co prawda, ale wystarczająco, aby taki osobnik nie był zagubiony.

Na pewno jest to powieść wymagająca. I można to określenie rozumieć w dwojaki sposób. Po pierwsze wymaga ona skupienia, cierpliwości i dużej dozy wrażliwości. A po drugie, nie jest to książka dla czytelnika, który czyta 5 książek rocznie, niestety. Mnogość wątków i nawiązań wymaga pewnego obycia w kulturze i znajomości tych klasyków. I nie jest to złośliwe. Aby w pełni zrozumieć, co Lee Jung-myung chce powiedzieć, trzeba odkrywać wraz z czytaniem tej powieści, inne dzieła, zarówno muzyczne, jak i literackie.

Niezmiennie pozostaje w zachwycie - książki dalekowschodnich autorów są zarazem tak uniwersalne, a jednocześnie tak tożsame z ich kulturą. Kolejna perełka, którą warto przeczytać. Jednocześnie jest to dość wymagająca książka. Jedno jest pewne - ta historia długo ze mną pozostanie.

Piękna.

Bardzo liryczna, pełna poetyckości, subtelności. Zdecydowanie poezja gra w powieści Lee Jung-myunga pierwszoplanową rolę. Bo w końcu wszystko jest dla niej, przez nią i o niej. Dlatego tego też dla niektórych czytelników książka ta będzie dużym wyzwaniem i wielu osobom po prostu nie przypadnie do gustu.

Świetnie wykreowani bohaterowie, których można odkrywać do...

Można się lekko zgubić w nazwiskach i liniach czasowych. Poza tym smutna, trochę poezji, trochę kryminału.

Można się lekko zgubić w nazwiskach i liniach czasowych. Poza tym smutna, trochę poezji, trochę kryminału.

Cudowna książka! Bardzo podobało mi się to, że jest to literatura wojenna o jakiej mało słyszy się w Europie. Głównie mówię tutaj o tej która znamy chociażby ze szkoły. Dobrze jest czytać o tym jak skutki wojny odczuwali obywatele krajów pozaeuropejskich - tutaj akurat Japonii.

Poza tym motyw książek i poezji roztopił moje serce. Myślę, że książka może spodobać się miłośnikom Zafona.

Dodatkowo mamy tutaj wątek około kryminalny. Jestem pod wrażeniem różnorodności tej książki oraz tego w jaki sposób wywoływała we mnie emocje.

Wiem, że jest trudno dostępna w papierze, ale ja akurat przesłuchałam ją w audiobooku.

Cudowna książka! Bardzo podobało mi się to, że jest to literatura wojenna o jakiej mało słyszy się w Europie. Głównie mówię tutaj o tej która znamy chociażby ze szkoły. Dobrze jest czytać o tym jak skutki wojny odczuwali obywatele krajów pozaeuropejskich - tutaj akurat Japonii.

Poza tym motyw książek i poezji roztopił moje serce. Myślę, że książka może spodobać się...

Opis z tyłu książki wyraźnie wskazuje, że ma to być kryminał, ale nie polecam podchodzić do niej jak do klasycznego kryminału. Bardzo dużo jest w niej z literatury pięknej- pięknie napisana, dużo o poezji, głębokie rozważania nad literaturą, sztuką i wojną.
Doceniam przesłanie tej książki, ale nie zachwyciła mnie. Moim zdaniem jest nieco chaotyczna, dużo japońskich i koreańskich nazwisk, które ciężko zapamiętać, utrudniają czytanie. Książka jest też nierówna, druga połowa zdecydowanie bardziej mi się podobała.

Opis z tyłu książki wyraźnie wskazuje, że ma to być kryminał, ale nie polecam podchodzić do niej jak do klasycznego kryminału. Bardzo dużo jest w niej z literatury pięknej- pięknie napisana, dużo o poezji, głębokie rozważania nad literaturą, sztuką i wojną.
Doceniam przesłanie tej książki, ale nie zachwyciła mnie. Moim zdaniem jest nieco chaotyczna, dużo japońskich i...

Książka była po prostu dobra. Nie zrobiła na mnie jakiegoś dużego wrażenia. Gubiłam się w imionach bohaterów, przez co fabuła średnio mnie interesowała. Ładny styl pisania, ale wątki mnie nie urzekły. Myślałam, że będzie to książka bardziej w kierunku obyczajowej/pięknej, a była subtelnym kryminałem. Raczej nie zapadnie mi w pamięć. Ani nie polecam ani nie odradzam.

Książka była po prostu dobra. Nie zrobiła na mnie jakiegoś dużego wrażenia. Gubiłam się w imionach bohaterów, przez co fabuła średnio mnie interesowała. Ładny styl pisania, ale wątki mnie nie urzekły. Myślałam, że będzie to książka bardziej w kierunku obyczajowej/pięknej, a była subtelnym kryminałem. Raczej nie zapadnie mi w pamięć. Ani nie polecam ani nie odradzam.

O jakie to było dobre! Chociaż dość szybko przewidziałam rozwiązanie "zagadki", ale to nic, bo lektura świetna. Polecam.

O jakie to było dobre! Chociaż dość szybko przewidziałam rozwiązanie "zagadki", ale to nic, bo lektura świetna. Polecam.