Od pierwszych stron miałem wrażenie że czytam zdecydowanie bardziej ubogą i może bardziej przystępną dla większości wersję „Pułapki Myślenia”, autorstwa Daniela Kahnemana. Jedynym atutem może być obsadzenie w rolach dwóch systemów myślenia, Sherlocka Holmesa i Dr. Watsona, jeżeli lubimy klimaty kryminalne, detektywistyczne. Mnie zdecydowanie w żaden sposób ta lektura nie zmieniła.
Jeżeli ktoś nie czytał „Pułapki Myślenia”, to zdecydowanie lepiej w mojej ocenie sięgnąć właśnie po Daniela Kahnemana.

Od pierwszych stron miałem wrażenie że czytam zdecydowanie bardziej ubogą i może bardziej przystępną dla większości wersję „Pułapki Myślenia”, autorstwa Daniela Kahnemana. Jedynym atutem może być obsadzenie w rolach dwóch systemów myślenia, Sherlocka Holmesa i Dr. Watsona, jeżeli lubimy klimaty kryminalne, detektywistyczne. Mnie zdecydowanie w żaden sposób ta lektura nie...

Styl i język autorki jest bezsprzecznie największą zaletą tej książki. Czyta się przyjemnie ale to wszystko. Po lekturze mam ochotę poczytać Conan Doyle'a lub obejrzeć serial o Sherlocku Holmesie i wreszcie zajrzeć do stojących na półce "Pułapek myślenia" Kahnemana. Natomiast na 100% nie kupię już żadnej innej książki autorki ani wydawnictwa Agora.

Styl i język autorki jest bezsprzecznie największą zaletą tej książki. Czyta się przyjemnie ale to wszystko. Po lekturze mam ochotę poczytać Conan Doyle'a lub obejrzeć serial o Sherlocku Holmesie i wreszcie zajrzeć do stojących na półce "Pułapek myślenia" Kahnemana. Natomiast na 100% nie kupię już żadnej innej książki autorki ani wydawnictwa Agora.

Sporo przydatnych koncepcji i rad, ale to wszystko dałoby się zmieścić w 1/4 objętości

Sporo przydatnych koncepcji i rad, ale to wszystko dałoby się zmieścić w 1/4 objętości

Po przeczytaniu tej książki mam tylko jedno wrażenie: lanie wody, lanie wody... Przeczytajcie sobie lepiej Pułapki myślenia. Szkoda czasu i pieniędzy na to coś.

Po przeczytaniu tej książki mam tylko jedno wrażenie: lanie wody, lanie wody... Przeczytajcie sobie lepiej Pułapki myślenia. Szkoda czasu i pieniędzy na to coś.

Próbowałem przeczytać, niestety trafiła do zbioru "nigdy nie doczytane."

Próbowałem przeczytać, niestety trafiła do zbioru "nigdy nie doczytane."

Ciekawa książka, choć momentami czyta się ją 'na siłę'. Idealnie pokazuje pułapki naszego umysłu i skutki myślenia po najniższej lini oporu (czyt. myślenie Watsona). Prawda natomiast jest to, że większość z nas jedzie na takim Watsonowskim automacie i przy podejmowaniu większości decyzji w ogole nawet się nie zastanawiamy nad ich skutkami, gdy coś pójdzie nie po naszej myśli. Jak dla mnie tematyka bez rewelacji, jednak dla samego psychologicznego aspektu warto było przeczytać tę książkę by móc trochę bardziej sobie uświadomic jak działa nasz mózg, gdy pozwalamy mu na kierowanie naszym życiem bez podważania i rozważania różnych myśli, decyzji i opcji. :)

Ciekawa książka, choć momentami czyta się ją 'na siłę'. Idealnie pokazuje pułapki naszego umysłu i skutki myślenia po najniższej lini oporu (czyt. myślenie Watsona). Prawda natomiast jest to, że większość z nas jedzie na takim Watsonowskim automacie i przy podejmowaniu większości decyzji w ogole nawet się nie zastanawiamy nad ich skutkami, gdy coś pójdzie nie po naszej...

6 gwiazdek i ocena dobra to za dużo. Czytając książkę ma się wrażenie, że zaraz zostanie nam wyjaśniona tajemnica do zwiększenia naszego potencjału, poczekaj jeszcze chwilę czytelniku, jeszcze parę zdań i nagle burtalny koniec sekcji lub wyjaśnienie jest tak powierzchowne, że nic nam nie daje. Czyta się szybko i jak ktoś już zauważył to jezyk książki jest jej największą zaletą. Warto czy nie? Trudno powiedzieć...

6 gwiazdek i ocena dobra to za dużo. Czytając książkę ma się wrażenie, że zaraz zostanie nam wyjaśniona tajemnica do zwiększenia naszego potencjału, poczekaj jeszcze chwilę czytelniku, jeszcze parę zdań i nagle burtalny koniec sekcji lub wyjaśnienie jest tak powierzchowne, że nic nam nie daje. Czyta się szybko i jak ktoś już zauważył to jezyk książki jest jej największą...

Maria Konnikova – niby cudowne dziecko, imigrantka (żydowskiego pochodzenia) z ówczesnego Związku Radzieckiego. Po Harvardzie, który ukończyła z wyróżnieniem. Psycholog, propagatorka nauki, pisarka. Jak wielkie można mieć oczekiwania? Można (a nawet trzeba – wobec powyższego) wygenerować maksymalnie olbrzymie wyobrażenia, łechcącą ekscytację na rozpoczęcie niewypowiedzianie nęcącej przygody intelektualnej. I jak szybko można poczuć, że czytanie każdej kolejnej strony to jak wkładanie dłoni do coraz większego wiadra z coraz większą ilością coraz bardziej zimnego lodu…?
I znowu – „Agora” tak wpuściła mnie w temporalne maliny (nie, nie dałam i nigdy nie dam ci, „GazWybie” zarobić choćby grosza 🤓),gdyż przeczytanie owej książki uważam za doskonałe zmarnowanie czasu – nie dowiedziałam się niczego nowego, zaś forma prezentowania treści zniechęcała mnie coraz bardziej do lektury z każdą kolejną czytaną stroną. Mam już dość dobrze zatem ugruntowaną opinię nie tylko na temat samego gazetowego wytworu spod logo GW, ale także – książek, które powinny w momencie zakończenia druku lądować w składowni makulatury, taką prezentują wartość 😤…
To, co stworzyła Konnikova jest wytworem tak dziwacznym, że trudno go zaklasyfikować do jakiejkolwiek szuflady kategoryzującej literaturę współczesną. Niby jest to biografia – a nie jest. Niby jest to opowieść o ludzkim mózgu – lecz nie do końca. Niby jest to egzemplum z półki literatura popularnonaukowa – powątpiewać raczę. Może zatem monografia z zakresu – w ścisłym i dosłownym tego słowa znaczeniu – historii literatury angielskiej, jako rzecze tytuł? Ależ skądże! W takim razie, eureka! – jest to książka traktująca o podstawach logiki formalnej w stylu „wielkie myśli dla młodych dam, uproszczone”! Też nie. Czymże w takim razie owa monografia jest? Poniekąd – wszystkim powyższym, a to oznacza, ni mniej, ni więcej, że jest niczym, czystą formą. Wprawdzie w jednym ze swoich dzieł Umberto Eco stwierdził, że „największą tajemnicą jest tajemnica bez treści” – niemniej to, co może być kuszące w przypadku powieści ponowoczesnej i/lub sztuce współczesnej, niekoniecznie sprawdza się, zarówno pod kątem formy, jak i treści, wówczas, gdy mamy do czynienia z ambitną, bądź co bądź, literaturą (przynajmniej w zamyśle wydawcy, jak i samej autorki) paranaukową.


(...)

Ciąg dalszy na moim blogu:


https://librariummeum.blogspot.com/2019/04/mysl-jak-sherlock-holmes-maria-konnikova.html

Maria Konnikova – niby cudowne dziecko, imigrantka (żydowskiego pochodzenia) z ówczesnego Związku Radzieckiego. Po Harvardzie, który ukończyła z wyróżnieniem. Psycholog, propagatorka nauki, pisarka. Jak wielkie można mieć oczekiwania? Można (a nawet trzeba – wobec powyższego) wygenerować maksymalnie olbrzymie wyobrażenia, łechcącą ekscytację na rozpoczęcie niewypowiedzianie...

"Warto przyjrzeć się rezultatom badania przeprowadzonego przez neurokognitywistów, którzy chcieli zademonstrować, co stałoby się z ludźmi, gdyby przez trzy dni pozostawali w otoczeniu dzikiej natury, niepodłączeni do technologii. Otóż okazało się, że odczuliby oni przepływ kreatywności, jasności myślenia, coś w rodzaju zrestartowania mózgu."

Spodziewałam się czegoś nowego, czegoś, co spowoduje, że odkryję nowe pokłady tajemnej wiedzy dotyczącej mózgu. A jednak, jako czytelnik wielu już lektur o mózgach, nie zostałam niczym zaskoczona. Przyznać jednak muszę, że przystępność językowa mnie zadowoliła, czytało się bardzo przyjemnie, a czas przy książce nie dłużył się.
Ciekawie napisana, cienka książeczka, nawiązywała do konkretnych przygód z książek o Sherlocku, które poprzedzono krótkimi cytatami, a następnie rozłożono je na części pierwsze... a dosadniej mówiąc, to umysł Holmes'a był rozłożony. Krok po kroku, aż do rozwiązania każdej zagadki.

"Być może nie świecisz jak słońce, ale potrafisz wyprowadzić z mroku."
– powiedział Holmes do Watsona.

Może więc nic to szczególnego ani nowego, ale opieranie się na tej fascynującej postaci, dostarczyło mi szczególnych wrażeń.
Książka godna polecenia, szczególnie miłośnikom Sherlock'a Holmes'a.

"Warto przyjrzeć się rezultatom badania przeprowadzonego przez neurokognitywistów, którzy chcieli zademonstrować, co stałoby się z ludźmi, gdyby przez trzy dni pozostawali w otoczeniu dzikiej natury, niepodłączeni do technologii. Otóż okazało się, że odczuliby oni przepływ kreatywności, jasności myślenia, coś w rodzaju zrestartowania mózgu."

Spodziewałam się czegoś nowego,...

Maria Konnikova na przykładzie kultowego detektywa, pokazuje w jaki sposób można wyrobić w sobie umiejętność obserwacji, dedukcji i zrozumienia otaczającej rzeczywistości oraz siebie samego. Podkreśla, że w każdym wieku można zacząć naukę, wszystko wiąże się z ćwiczeniem umysłu, który jest jak mięsień - używany jest coraz sprawniejszy. Książka ta skłoniła mnie do zakupu serii o Sherlocku. Przy okazji polecam serdecznie serial na Netflixie o przygodach detektywa we współczesnych realiach, serial "Elementary" - rewelacyjny!
"Gdybyś miał zapamiętać z tej książki tylko jedną rzecz, zapamiętaj, że najpotężniejszy umysł to umysł spokojny. Umysł obecny, refleksyjny, z uwagą traktujący swoje myśli i stany. Na wielozadaniowość porywa się niezbyt często, a jeśli już się na to decyduje, to w określonym celu".

Maria Konnikova na przykładzie kultowego detektywa, pokazuje w jaki sposób można wyrobić w sobie umiejętność obserwacji, dedukcji i zrozumienia otaczającej rzeczywistości oraz siebie samego. Podkreśla, że w każdym wieku można zacząć naukę, wszystko wiąże się z ćwiczeniem umysłu, który jest jak mięsień - używany jest coraz sprawniejszy. Książka ta skłoniła mnie do zakupu...