Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Stulecie Chirurgów"
Książka opisuje rozwój chirurgii w XIX i XX wieku z perspektywy dziadka autora, lekarza medycyny, H. S. Hartmanna, któremu rodzinny majątek umożliwił mu podróżowanie po całym świecie w celu obserwowania i zapisywania rozwoju chirurgii. A był to chyba najbardziej gorący, najbardziej przełomowy czas w rozwoju tej nauki! Autor zaczyna od przedstawienia realiów medycyny w czasie gdy zaczynał być lekarzem by następnie, w kolejnych rozdziałach, opisywać wielkie odkrycia, których był świadkiem. Dzięki tej książce mamy szansę poznać kulisy odkryć największych zdobyczy chirurgii: anestezji i aseptyki. Poznamy tragedie lekarzy-odkrywców, takich jak Wells czy Semmelwise, którzy nie byli w stanie przebić się przez blok "starych autorytetów". Oczami wyobraźni zobaczymy zasyfione szpitale, sztywne od ropy i krwi fartuchy lekarzy, brutalne cięcia; uszami duszy usłyszymy krzyk pacjentów, modlitwę kobiety podczas zabiegu bez znieczulenia. Jest to ksiązka o tragedii pacjentów, o walce z betonem, który nie chce zmienić starych metod, o perfidnym oszustwie czy wreszcie o miłości i śmierci. To nie jest książka dla ludzi o słabych nerwach.
Ale jeśli masz ochotę zatopić się w niezwykle pasjonującej lekturze, interesują ciebie odkrycia oraz, szczególnie, praca lekarzy to jest to znakomita książka.
Dodatkowy plus za polski akcent w historii

"Stulecie Chirurgów"
Książka opisuje rozwój chirurgii w XIX i XX wieku z perspektywy dziadka autora, lekarza medycyny, H. S. Hartmanna, któremu rodzinny majątek umożliwił mu podróżowanie po całym świecie w celu obserwowania i zapisywania rozwoju chirurgii. A był to chyba najbardziej gorący, najbardziej przełomowy czas w rozwoju tej nauki! Autor zaczyna od przedstawienia...

Jak to u Adamsa bywa, książka mocno zakręcona. Pewnie tak jak poprzednie części docenię ją bardziej za drugim i trzecim razem ;).

Jak to u Adamsa bywa, książka mocno zakręcona. Pewnie tak jak poprzednie części docenię ją bardziej za drugim i trzecim razem ;).

Nędzna kontynuacja "Wiecznej Wojny". Przeczytać można, ale szału nie ma.

Nędzna kontynuacja "Wiecznej Wojny". Przeczytać można, ale szału nie ma.

Książka jest raczej kiepska w sferze językowej i fabularnej, a same postacie są raczej płytkie i niezbyt rozwinięte. To, co sprawiło mi największą przyjemność, to odszukiwanie w niej wątków i pomysłów, które zostaną wykorzystane w późniejszych cyklach, tj. Fundacji i Robotach.

Książka jest raczej kiepska w sferze językowej i fabularnej, a same postacie są raczej płytkie i niezbyt rozwinięte. To, co sprawiło mi największą przyjemność, to odszukiwanie w niej wątków i pomysłów, które zostaną wykorzystane w późniejszych cyklach, tj. Fundacji i Robotach.

Nic wyjątkowego, ale czyta się przyjemnie ;)

Nic wyjątkowego, ale czyta się przyjemnie ;)

Chyba najsłabsza książka IA, którą czytałem. W zasadzie jest to powielanie pomysłów, obecnych w innych książkach tego autora

Chyba najsłabsza książka IA, którą czytałem. W zasadzie jest to powielanie pomysłów, obecnych w innych książkach tego autora

Pierwsza część cyklu, Hyperion, jest jedną z najznakomitszych książek, jakie w życiu czytałem. Historia, bohaterowie, świat tam przestawiony są po prostu niesamowite.

Totalnym przeciwieństwem jest zakończenie cyklu, czyli właśnie Triumf Endymiona. Jest to beznadziejnie słaby bełkot, pisany na kolanie, z fabułą tak bzdurną, że mogłaby służyć za podstawę serialu latynoskiego. Zamiast realnego, przemyślanego świata mamy tu polany pseudomistycyzmem i pseudomesjanizmem gulasz różnych niedopracowanych pomysłów. Bohaterowie są po prostu bezdennie głupi, płascy jak zwierciadło, przewidywalni, zupełnie nierozwijający się, nudni. Nie ma w tej książce żadnej dramaturgii, zwrotów akcji. Jedynym co mnie trzymało przez tę breję słów była ciekawość, jak daleko autor posunie się w gwałceniu umysłu czytelnika.

Może moja opinia jest zbyt ostra, może nie mam racji, ale jestem/byłem po prostu niesamowicie wkurzony, że taki wspaniały świat został spuszczony do szamba.

Pierwsza część cyklu, Hyperion, jest jedną z najznakomitszych książek, jakie w życiu czytałem. Historia, bohaterowie, świat tam przestawiony są po prostu niesamowite.

Totalnym przeciwieństwem jest zakończenie cyklu, czyli właśnie Triumf Endymiona. Jest to beznadziejnie słaby bełkot, pisany na kolanie, z fabułą tak bzdurną, że mogłaby służyć za podstawę serialu...

Zostałem pozytywnie zaskoczony przez tę książkę. Jest to właściwie zbiór opowiadań połączonych wspólnymi bohaterami i miejscem. każde z nich opowiada o diagnozowaniu jakiejś przypadłości medycznej u członków różnych ras, z różnych światów i środowisk. Choć sama diagnostyka przypomina bardziej dochodzenie kryminalne, całość jest bardzo przyjemna.

Zostałem pozytywnie zaskoczony przez tę książkę. Jest to właściwie zbiór opowiadań połączonych wspólnymi bohaterami i miejscem. każde z nich opowiada o diagnozowaniu jakiejś przypadłości medycznej u członków różnych ras, z różnych światów i środowisk. Choć sama diagnostyka przypomina bardziej dochodzenie kryminalne, całość jest bardzo przyjemna.

Było tak słabe, że nawet nie dokończyłem. Nuda.

Było tak słabe, że nawet nie dokończyłem. Nuda.

Kiepska książka. Zbiór wątpliwej jakości opowiadań znanych autorów. Nie polecam

Kiepska książka. Zbiór wątpliwej jakości opowiadań znanych autorów. Nie polecam

Druga ksiązka Pratchetta, którą przeczytałem. Z jakieś 10 razy.

Druga ksiązka Pratchetta, którą przeczytałem. Z jakieś 10 razy.

Czytałem to podczas nauki psychiatrii. Doskonale oddaje klimat szpitala psychiatrycznego, metod pracy, a także zachowań pacjentów i lekarzy. Mroczny klimat, ale też bardzo piękna historia.

Czytałem to podczas nauki psychiatrii. Doskonale oddaje klimat szpitala psychiatrycznego, metod pracy, a także zachowań pacjentów i lekarzy. Mroczny klimat, ale też bardzo piękna historia.

Jak każda książka o Tichym, ta jest niesamowicie śmieszna i lekka. Doskonały relaks!

Jak każda książka o Tichym, ta jest niesamowicie śmieszna i lekka. Doskonały relaks!

Szalona jazda bez trzymanki. Najdziwniejsza i najbardziej tajemnicza książka jaką w życiu czytałem

Szalona jazda bez trzymanki. Najdziwniejsza i najbardziej tajemnicza książka jaką w życiu czytałem

Jako lektura klasy 6 była to niesamowita porażka, która na długo zniechęciła mnie do czytania książek. Dopiero w wieku maturalnym, posiadając wiedzę z fizyki, biologii, matematyki byłem w stanie zagłebić się w świat stworzony przez Lema. Dobre, choć nie bez wad.

Jako lektura klasy 6 była to niesamowita porażka, która na długo zniechęciła mnie do czytania książek. Dopiero w wieku maturalnym, posiadając wiedzę z fizyki, biologii, matematyki byłem w stanie zagłebić się w świat stworzony przez Lema. Dobre, choć nie bez wad.

Jest to książka, która pierwsza przychodzi mi na myśl, gdy myślę o "prawdziwym" sci-fi napisanym przez Lema. Jest tu dużo technikaliów, mniej przemyśleń, ale zawiesisty klimat i dobrze przedstawieniu bohaterowie sprawiają, że nadal czuję dreszcz ilekroć patrzę na tę książkę.

Jest to książka, która pierwsza przychodzi mi na myśl, gdy myślę o "prawdziwym" sci-fi napisanym przez Lema. Jest tu dużo technikaliów, mniej przemyśleń, ale zawiesisty klimat i dobrze przedstawieniu bohaterowie sprawiają, że nadal czuję dreszcz ilekroć patrzę na tę książkę.

Rewelacja! Z jednej strony, niesamowicie zabawne, z drugiej napełniające grozą. Polecam za całego serca.

Rewelacja! Z jednej strony, niesamowicie zabawne, z drugiej napełniające grozą. Polecam za całego serca.

Przyciężkawe. Dosyć ciekawe, ale brakuje temu jakiejś akcji, porządnego bohatera.

Przyciężkawe. Dosyć ciekawe, ale brakuje temu jakiejś akcji, porządnego bohatera.

Widać, po stylu, fabule, pewnej naiwności, że jest to debiut tego autora, ale i tak czyta się bardzo przyjemnie. Szczególnie polecam fanom amerykańskich filmów sci-fi z lat 50'. Ta książka jest dosyć podobna w klimacie

Widać, po stylu, fabule, pewnej naiwności, że jest to debiut tego autora, ale i tak czyta się bardzo przyjemnie. Szczególnie polecam fanom amerykańskich filmów sci-fi z lat 50'. Ta książka jest dosyć podobna w klimacie

Znakomite historie naśladujące bajki z morałem. Czytałem jako dziecko, czytałem jako dorosły-zupełnie inny odbiór, ale za każdym razem wspaniały :)

Znakomite historie naśladujące bajki z morałem. Czytałem jako dziecko, czytałem jako dorosły-zupełnie inny odbiór, ale za każdym razem wspaniały :)