Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozczarowała mnie ta książka.

Tytuł i opis sugerowały studium przypadków oraz rozmowy z psychopatami. Tymczasem otrzymałam książkę pochwalną, regularnie pokazującą geniusz i spryt Christophera Berry-Dee, oraz naszpikowaną reklamami pozostałych utworów autora, w których bardziej szczegółowo opisał wspomniane sprawy.
Ponadto autor tanio grał na emocjach czytelników, co wydaje mi się trochę niestosowne przy poruszanej tematyce i samej profesji autora; nieustannie podkreślał, jakimi to bestiami byli badani tytułowi psychopaci, nadużywając przymiotników. Wydaje mi się, że takie wnioski wysnuć może każdy czytelnik, jeśli mu się to odpowiednio przedstawi. Nie trzeba wpływać na osąd takimi zagrywkami.

Tak było w każdym razie w pierwszej połowie; później opisuje sprawy coraz krócej i bardziej po łebkach, by w ostatniej wprost napisać, że kończy mu się limit znaków i więcej informacji można znaleźć w jednej z jego pozostałych książek. Szczytem wszystkiego był pięciostronicowy rozdział o psychopatach-pedofilach, poprzedzający ostateczne wnioski kryminologa. Moim zdaniem spokojnie mógł odpuścić ten temat, skoro cała książka opierała się raczej na seryjnych morderstwach. Mógł również rzadziej reklamować swoje utwory oraz wypisywać zdania pełne oburzenia, że eksperci nie konsultowali z nim swojej pracy... Zrezygnowanie z rozdziału o Pistoriusie również byłoby na plus, bo nie popełniłby błędu polegającemu na opisaniu, jak to olimpijczyk w ogóle nie pomyślał o swoich rodzicach, którzy na sali sądowej zalewali się łzami, co wyemitowała telewizja. Tylko że matka Oscara zmarła na bodajże nowotwór jakieś piętnaście lat wcześniej, a ojciec pojawił się chyba tylko na ostatniej rozprawie... Ten rozdział chyba był najbardziej zapełniony tymi stwierdzeniami dla poruszenia czytelnika, niekoniecznie zgodnymi z prawdą. Ponadto nie wynikało z niego, że autor kiedykolwiek rozmawiał bądź prowadził korespondencję z Pistoriusem.

Tych tytułowych rozmów było jak na lekarstwo. Co jakiś czas pojawiały się fragmenty wypowiedzi psychopatów, ale na pewno nie stanowiły żadnej głównej osi całej książki.


Podsumowując: przypadki ciekawe, jednak opisane w sposób nie odpowiadający hasłom, które całą książkę reklamują. Dużo gadania o niczym, powielania tych samych informacji, na czym straciło każde przedstawione "studium".

Rozczarowała mnie ta książka.

Tytuł i opis sugerowały studium przypadków oraz rozmowy z psychopatami. Tymczasem otrzymałam książkę pochwalną, regularnie pokazującą geniusz i spryt Christophera Berry-Dee, oraz naszpikowaną reklamami pozostałych utworów autora, w których bardziej szczegółowo opisał wspomniane sprawy.
Ponadto autor tanio grał na emocjach czytelników, co...