Bardzo ciekawa książka. Obejmująca ok 100 lat dziejów Chin a w tym życie Cesarzowej Cixi. Książka ukazuje najważniejsza osobę w państwie która rządziła krajem z tylnego fotela przez ok. 70 lat.Jak na wiek XIX bardzo starała się unowocześnić Chiny, ma też trochę za uszami. Ale jednak jest więcej dobra które od siebie dała krajowi. Mimo że jest bardzo dużo faktów to są one podane łatwo i przyjemnie. Polecam jeśli ktoś się interesuje ta częścią świata.

Bardzo ciekawa książka. Obejmująca ok 100 lat dziejów Chin a w tym życie Cesarzowej Cixi. Książka ukazuje najważniejsza osobę w państwie która rządziła krajem z tylnego fotela przez ok. 70 lat.Jak na wiek XIX bardzo starała się unowocześnić Chiny, ma też trochę za uszami. Ale jednak jest więcej dobra które od siebie dała krajowi. Mimo że jest bardzo dużo faktów to są one...

Pod wrażeniem twórczości Jung Chang byłam już lata temu, po lekturze Dzikich łabędzi. Bardzo się zatem ucieszyłam. dostrzegłszy na półce mojej wirtualnej księgarni kolejne powieści tej autorki.
Od Cesarzowej Wdowy Cixi oderwać się można, ale czyni się to naprawdę niechętnie. Autorka do perfekcji opanowała złoty środek pomiędzy opisaniem postaci czysto politycznej, a przedstawieniem kryjącej się za tą postacią kobiety. Mimo, że o życiu prywatnym Cixi jest w powieści stosunkowo niewiele (jeśli ktoś liczy na smakowite kąski czy opisy życia codziennego na dworze chińskim, może się poczuć rozczarowany, trochę tego jest, ale w sposób nienarzucający się) czytelnik ma uczucie, że było mu dane do pewnego stopnia poznać tę niezwykłą władczynię także jako osobę prywatną.
Polecam.

Pod wrażeniem twórczości Jung Chang byłam już lata temu, po lekturze Dzikich łabędzi. Bardzo się zatem ucieszyłam. dostrzegłszy na półce mojej wirtualnej księgarni kolejne powieści tej autorki.
Od Cesarzowej Wdowy Cixi oderwać się można, ale czyni się to naprawdę niechętnie. Autorka do perfekcji opanowała złoty środek pomiędzy opisaniem postaci czysto politycznej, a...

Zupełnie nie spodziewałam się, że w książce o Chinach pojawi się Polska. A jednak - nasz kraj w drugiej połowie XIX wieku został straszakiem dla przywiązanego do tradycji cesarza: co też sąsiedzi robią z państwem, które nie zdąży w porę wprowadzić reform…

Praktycznie nic nie wiem o Chinach i ta ignorancja zaczęła mi przeszkadzać; w zasadzie jest to efekt europocentrycznego nauczania historii nawet na studiach historycznych - ot, w XIX wieku były jakieś wojny opiumowe, potem powstanie jakichś bokserów, a później Komintern i Mao. Kiepsko, jak na tak ważne, wielkie i odwieczne państwo. Chcąc nadrobić braki, zaczęłam szukać - zamarzyła mi się książka, która nie byłaby napisana z zachodniej perspektywy, nie skupiałaby się na aspektach polityki zagranicznej i wojen, ale ukazywała Chiny możliwie kompleksowo, objaśniała uwarunkowania wewnętrzne, jakie weszły w reakcję z chciwymi Europejczykami, a nadto opisywała w zrozumiały sposób kulturę i mentalność Chińczyków. No i to jest dokładnie taka książka, biografia władczyni z szerokim kontekstem w odpowiednich proporcjach.

Cixi niewątpliwie była postacią niezwykłą i charyzmatyczną, a jednak pozostaje praktycznie nieznana. Tymczasem przez około pięćdziesiąt lat kształtowała politykę Chin, mimo że jako kobieta nie miała praw do władzy (sama porównywała się z królową Wiktorią). Początkowo jedynie jedna z cesarskich konkubin, lecz po urodzeniu następcy tronu i zawarciu przyjaźni z cesarzową Zhen - znalazła się w centrum wydarzeń i doskonale wiedziała, jak się tam odnaleźć oraz pokierować innymi, aby zapewnić Chinom dobrobyt. To oczywiście historia wzlotów i upadków - zapoczątkowania reform i ich przerwania, by później podjąć je z większą mocą. Wiele też tu siłą rzeczy intryg pałacowych, pokazujących, jak inteligentną, znającą się na ludziach i dalekowzroczną kobietą była Cixi. Mnie jednak najbardziej zdumiało, czego zresztą autorka książki specjalnie nie uwypukla, że po śmierci „męża” (tak określa się go w tekście) zapanował w zasadzie „duumwirat” stworzony przez cesarzową wdowę Zhen oraz Cixi, która jedynie dzięki tej przyjaźni mogła otrzymać tytuł drugiej cesarzowej wdowy i wpływ na losy cesarstwa. Te dwie kobiety współpracowały ze sobą aż do śmierci Zhen, wbrew konserwatywnej opozycji otwierając Chiny na zachodnie wpływy i poszukując rozwiązań, które pozwolą odpowiednio zreformować kraj. Naprawdę niezwykła sytuacja bodaj w całej światowej historii.

Reformy to nie tylko zaadaptowanie na własne potrzeby telegrafu, kolei, rozwiązań w przemyśle i szkolnictwie, lecz też istotniejsze zmiany wpływające na mentalność: reforma prawodawstwa, wolność prasy, zniesienie kaleczącego zwyczaju łamania i wiązania kobiecych stóp, umożliwienie edukacji kobietom oraz ich emancypacja (sytuacja podporządkowania niewątpliwie najbardziej doskwierała samej Cixi). A w końcu - dążenie do wprowadzenia w Chinach monarchii konstytucyjnej i utworzenia parlamentu na wzór zachodnich państw. Realizację tego zamierzenia przerwała śmierć cesarzowej w 1908 roku; mandżurska dynastia Qing zrzekła się praw do tronu niedługo po jej śmierci.

Książkę wzbogacają dość liczne fotografie i grafiki, dzięki czemu cała narracja staje się jeszcze żywsza. Na minus muszę poczytać, jak zwykle w przypadku pozycji tłumaczonych, jakość przekładu - miejscami naprawdę powinien zostać poprawiony (zgubione podmioty wprowadzające chaos, zbyt długie zdania). Brakuje tu również transkrypcji - polski czytelnik nie ma więc pojęcia, jak prawidłowo powinno się czytać i wymawiać chińskie imiona i nazwiska. Choćby imię głównej bohaterki książki odczytamy prędzej jako „Ciksi”, a nie „Śiczi”, jak raczej się je wymawia. Poza tym jest to jednak naprawdę rewelacyjna książka, w przystępny sposób ukazująca historię Chin i z wielką chęcią sięgnę po kolejne książki autorki, podobno w Chinach zakazane. Powszechnie docenione „Dzikie łabędzie” chronologicznie rozpoczynają się idealnie po czasach Cixi.

Zupełnie nie spodziewałam się, że w książce o Chinach pojawi się Polska. A jednak - nasz kraj w drugiej połowie XIX wieku został straszakiem dla przywiązanego do tradycji cesarza: co też sąsiedzi robią z państwem, które nie zdąży w porę wprowadzić reform…

Praktycznie nic nie wiem o Chinach i ta ignorancja zaczęła mi przeszkadzać; w zasadzie jest to efekt europocentrycznego...

Wspaniała napisana przez pochodzącą z Chin panią Chang monografia o kobiecie, która zdołała przemienić Chiny w ówcześnie nowoczesny kraj. Telegraf, gazety, szkoły, elektryczność, pociągi i otwarcie Chin na świat, a nawet samochody, z których niestety Cixi choć podobno by chciała nie mogla skorzystać bo powinno jej się oddawać ukłon a jeśli kierowca by siedział oddawanie przez niego ukłonu byłoby niemożliwe.. to wszystko zdołała w ciągu swojego długiego życia dokonać cesarzowa Cixi. Zbezczeszczona po śmierci, za życia nieraz bezwzględna, wyrachowana, kochana przez tłumy. Miłośniczka opery, pod koniec życia zafascynowana fotografią, niespełniona baletnica. Nigdy nie pomyślałabym, że Chiny sprzed czasów Mao, który strącił je w komunistyczną przepaść mogły być aż tak nowoczesne. Autorka to erudytka. Kolejna książka historyczna spod jej pióra, którą czytałam z rosnącym zainteresowaniem, niesamowicie dobrze udokumentowana. Polecam.

Wspaniała napisana przez pochodzącą z Chin panią Chang monografia o kobiecie, która zdołała przemienić Chiny w ówcześnie nowoczesny kraj. Telegraf, gazety, szkoły, elektryczność, pociągi i otwarcie Chin na świat, a nawet samochody, z których niestety Cixi choć podobno by chciała nie mogla skorzystać bo powinno jej się oddawać ukłon a jeśli kierowca by siedział oddawanie...

Biografia. Historia jeden z najważniejszych kobiet Chin i...świata. Trochę taka historia "Kopciuszka" - młoda dziewczyna staje do konkursu na konkubine cesarza. Ambicja, wytrwałość, odrobina szczęścia i...zostaje cesarzową.
Jak każdy władca jest dobrem i złem. Całe życie poświęciła swojemu krajowi i umacnianiu jego wielkości. Nie stroniła od świata zewnętrznego, wprowadziła sporo reform, była prekursorem wielu zmian.
Czyałam już jej historię w zbeletryzowanej formie. Teraz uzupełniłam ją o fakty historyczne, ciekawostki i zdjęcia.
Bardzo ciekawa książka

Biografia. Historia jeden z najważniejszych kobiet Chin i...świata. Trochę taka historia "Kopciuszka" - młoda dziewczyna staje do konkursu na konkubine cesarza. Ambicja, wytrwałość, odrobina szczęścia i...zostaje cesarzową.
Jak każdy władca jest dobrem i złem. Całe życie poświęciła swojemu krajowi i umacnianiu jego wielkości. Nie stroniła od świata zewnętrznego, wprowadziła...

Cyt.:
„Myślę często, że na świecie nie ma chyba kobiety mądrzejszej ode mnie. Choć słyszałam wiele o królowej Wiktorii, wciąż nie sądzę, by jej życie było w połowie tak ciekawe i urozmaicone jak moje. Spójrz na mnie, ode mnie zależy los 400 milionów ludzi.”
Jung Chang, „Cesarzowa wdowa Cixi. Konkubina która stworzyła współczesne Chiny”.

Jung Chang, brytyjka z chińskim rodowodem. Córka chińskich komunistów, którzy popadli w niełaskę w czasie trwania rewolucji kulturalnej w Chinach. Po zesłaniu rodziców do obozu pracy przyłączyła się do Czerwonej Gwardii Mao. Pod wpływem doświadczeń osobistych zaczęła oddalać się od ideologii komunistycznej. Po śmierci Mao, gdy Chiny otworzyły się na świat, rozpoczęła studia na filologii angielskiej i jako jedna z pierwszych wyjechała na studia językoznawcze do Wlk. Brytanii. Pierwsza Chinka z Chińskiej Republiki Ludowej, która otrzymała tytuł doktora brytyjskiego uniwersytetu.

Zdobyła ogromną popularność po opublikowaniu swojej autobiograficznej historii „Dzikie łabędzie. Trzy córy Chin”, która sprzedała się w ponad 10 mln. egz. W 2007 roku wydała biografię „Mao” – przywódcy komunistycznych Chin a w roku 2015 „Cesarzowa wdowa Cixi. Konkubina która stworzyła współczesne Chiny”.

Już biografia „Mao” spowodowała wiele ataków na autorkę. Zarzucano jej nierzetelność i stronniczość. Natomiast jej kolejna książka „Cesarzowa wdowa Cixi” wywróciła do góry nogami wszystkie dotychczasowe ustalenia historyków dotyczące cesarzowej Cixi.

Kobieta, która miała największy wpływ na Chiny od 1856 roku gdy jako konkubina cesarza Xianfenga z dynastii Qing urodziła syna, jedynego następcę tronu.

Historia Chin końca XIX wieku i początków XX wieku. „Papierowy tygrys” - tak Chiny postrzegane były przez ówczesne mocarstwa kolonialne – Anglię, Rosję, Francję i Niemcy. Kraj o ponad 400 mln populacji, z niemal nieograniczonymi zasobami naturalnymi, któremu od pierwszej wojny opiumowej w 1839 roku narzucano dyktat i podejmowano próby jego podporządkowania. Wojny opiumowe, wojna chińsko – japońska, powstanie bokserów, karne ekspedycje: angielska, francuska, rosyjska, niemiecka. Nawet Włochy próbowały wykroić dla siebie kawałek terytorium Chin. Aż do upadku dynastii Quing i śmierci cesarzowej wdowy Cixi w 1908 roku.

Kobieta która wywarła swoje niezatarte piętno na Chinach. Kierując polityką wewnętrzną i zewnętrzną praktycznie nieprzerwanie przez ponad pół wieku z „za zasłony”, wprowadziła Chiny do współczesności, co paradoksalnie spowodowało jej upadek.

Fascynująca opowieść o historii i o niezwykłej kobiecie. Autorka korzystała z mnóstwa źródeł, jeszcze dość niedawno niedostępnych i kreśli postać cesarzowej wdowy Cixi jako kobiety ciepłej, otwartej i wielkiej reformatorki, która zawsze na pierwszym miejscu stawiała dobro Chin.

A czy jest to obraz prawdziwy? Nie wiem i nie podejmuję się oceny. Jak wspomniałem wcześniej w historiografii istnieje już jeden obraz cesarzowej jako kobiety bezwzględnej, podatnej na korupcję, o poglądach wybitnie konserwatywnych i izolacjonistycznych. Który z nich jest prawdziwy?

Polecam.

Cyt.:
„Myślę często, że na świecie nie ma chyba kobiety mądrzejszej ode mnie. Choć słyszałam wiele o królowej Wiktorii, wciąż nie sądzę, by jej życie było w połowie tak ciekawe i urozmaicone jak moje. Spójrz na mnie, ode mnie zależy los 400 milionów ludzi.”
Jung Chang, „Cesarzowa wdowa Cixi. Konkubina która stworzyła współczesne Chiny”.

Jung Chang, brytyjka z chińskim...

Znakomita, jak zreszta wszystkie książki tej autorki. Niesłychana historia, baśń z rumieńcem politycznym i gospodarczym która zdarzyła się naprawdę. Kopalnia wiedzy na temat zwyczajów cesarskiego dworu i klimatu tamtej epoki. Epoki w której z tylnego tronu rządził Stary Budda, a kolor musztardowy 😉 był zarezerwowany dla cesarskiej rodziny. Szukam rozpaczliwie filmu który ponoć został nakręcony o cesarzowej wdowie Cixi - jeśli ktoś cos wie - proszę o info 🌺

Znakomita, jak zreszta wszystkie książki tej autorki. Niesłychana historia, baśń z rumieńcem politycznym i gospodarczym która zdarzyła się naprawdę. Kopalnia wiedzy na temat zwyczajów cesarskiego dworu i klimatu tamtej epoki. Epoki w której z tylnego tronu rządził Stary Budda, a kolor musztardowy 😉 był zarezerwowany dla cesarskiej rodziny. Szukam rozpaczliwie filmu który...

W zasadzie nie lubię biografi. Z tego prostego powodu, że jako obserwator ciągle widzę te same, permanentnie powtarzane błędy. Może to ludzkie, że na błędach się nie uczymy, lecz w nich utrwalamy?
Jung Chang ukazuje jednak Cixi jako osobę, o tak silnym instynkcie zmian, że trudno mówić o utrwalaniu się w błedach. Cesarzowa nie ma "dobrej przsy" i generalnie oceniana jest krytycznie. Tu jednak to nowatorka. A biografia dobrze udokumentowana.
Niezależnie od oceny tytułowej bohaterki, książkę czyta się wartko, jak dobrą powieść.
Polecam

W zasadzie nie lubię biografi. Z tego prostego powodu, że jako obserwator ciągle widzę te same, permanentnie powtarzane błędy. Może to ludzkie, że na błędach się nie uczymy, lecz w nich utrwalamy?
Jung Chang ukazuje jednak Cixi jako osobę, o tak silnym instynkcie zmian, że trudno mówić o utrwalaniu się w błedach. Cesarzowa nie ma "dobrej przsy" i generalnie oceniana jest...

Książka, która pozwala zrozumieć dawne – ale przede wszystkim dzisiejsze – Chiny. Ich dążenie do dominacji, dumę, hierarchiczność, długofalową perspektywę działań czy podejrzliwość w stosunku do Zachodu.

Jest to raczej pozycja popularnonaukowa, ale czyta się ją niczym wciągającą powieść, której główną bohaterką jest tytułowa Cixi – rządząca Państwem Środka blisko pół wieku! Losy przebiegłej kurtyzany, potem lawirującej cesarzowej wdowy, a jeszcze potem dostojnej de facto imperatorki poznajemy na tle wydarzeń historycznych. Szczególnie okrutnych, burzliwych i upokarzających w historii Chin, targanych rewolucjami, niepokojami, wojnami i zwykle absurdalnymi roszczeniami ówczesnych imperiów.

Trudno nie zauważyć, że Autorka po prostu lubi Cixi (inaczej niż Mao, o którym wcześniej też pisała) i – być może przesadnie – próbuje zmyć z niej odium niekompetencji czy pychy. Czasami może to irytować lub rodzić nawet wątpliwość co do rzetelności przedstawionych tez (przypisy są nieweryfikowalne, bo zawierają pozycje chińskojęzyczne),z drugiej strony wpisuje się w modny ostatnio nurt historyzowania, a może wręcz stanowi pewną interpretacyjną odwagę.

Niezależnie jednak od tego, być może, przesadnego wybielania cesarzowej – książka się broni skutecznie: wyjątkowością tematu, chińską perspektywą, rzeką informacji.

Książka, która pozwala zrozumieć dawne – ale przede wszystkim dzisiejsze – Chiny. Ich dążenie do dominacji, dumę, hierarchiczność, długofalową perspektywę działań czy podejrzliwość w stosunku do Zachodu.

Jest to raczej pozycja popularnonaukowa, ale czyta się ją niczym wciągającą powieść, której główną bohaterką jest tytułowa Cixi – rządząca Państwem Środka blisko pół...

Świetna książka, ciekawa władczyni o której laik nic nie wie.
Postać pozytywna, szkoda, że w Wiki nadal figuruje jako władczyni , która wniosła niewiele dobrego dla Chin.

Świetna książka, ciekawa władczyni o której laik nic nie wie.
Postać pozytywna, szkoda, że w Wiki nadal figuruje jako władczyni , która wniosła niewiele dobrego dla Chin.