Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż można powiedzieć; żałuję, że nie przeczytałam tej powieści w latach dziewięćdziesiątych, gdy mój gust był bardziej naiwny, gdy zawsze kibicowałam bohaterowi, gdy taki styl pisania był na topie. „Uczeń Skrytobójcy” napisany jest sprawnie, dobrym językiem, który ułatwia „wgryzienie się” w świat. Niestety kreacja świata przedstawionego jest naiwna, fabuła mało oryginalna, a bohater w stylu Kopciuszka.

„Ucznia Skrytobójcy” mogę z czystym sercem polecić dwunasto- trzynastolatkom, którzy z pewnością odnajdą w powieści to, co ja zagubiłam wiele lat temu – naiwność.

Więcej na: http://zgryzliwympiorem.blogspot.com/2014/12/uczen-skrytobojcy-robin-hobb.html

Cóż można powiedzieć; żałuję, że nie przeczytałam tej powieści w latach dziewięćdziesiątych, gdy mój gust był bardziej naiwny, gdy zawsze kibicowałam bohaterowi, gdy taki styl pisania był na topie. „Uczeń Skrytobójcy” napisany jest sprawnie, dobrym językiem, który ułatwia „wgryzienie się” w świat. Niestety kreacja świata przedstawionego jest naiwna, fabuła mało oryginalna,...

Zdecydowanie ta krótka nowelka nie należy do arcydzieł. Widać wyraźnie, że Erikson pisał ją wyłącznie dla własnej przyjemności, chcąc złożyć pewnego rodzaju hołd, albo ofiarę, ku pamięci twórczości autorów klasycznej dark fantasy. W związku z powyższym jest to nowelka przyjemna i krótka, ale nie wprowadzająca do kanonu fantasy nic nowego.

Więcej na: http://zgryzliwympiorem.blogspot.com/2014/12/krwawy-trop-steven-erikson.html

Zdecydowanie ta krótka nowelka nie należy do arcydzieł. Widać wyraźnie, że Erikson pisał ją wyłącznie dla własnej przyjemności, chcąc złożyć pewnego rodzaju hołd, albo ofiarę, ku pamięci twórczości autorów klasycznej dark fantasy. W związku z powyższym jest to nowelka przyjemna i krótka, ale nie wprowadzająca do kanonu fantasy nic nowego.

Więcej na:...

„Kamienne oko” to drugi tom z serii „Kroniki Spiderwick” autorstwa Holly Black i Tony'ego DiTerlizzi. Chciałam jedynie wspomnieć, że dalszy ciąg przygód rodzeństwa Grace'ów jest znacznie bardziej porywający i wciągający niż w pierwszym. Jednak drobna uwaga, nie jest to książka dla dzieci, które po lekturze mają koszmary senne, bo w tym tomie można naprawdę się bać. Postaci fantastyczne występujące w „Kamiennym oku” są niebezpieczne i straszne, akcja wartka i z dreszczykiem, a bohaterowie wpadają w wielkie tarapaty.

Polecam zdecydowanie, świetna opowieść fantasy, z krwi i kości, a nawet okrutna. Wyjątkowa pozycja, choć nie dla każdego dziecka.... i rodzica.

Więcej na: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1022423664451039.1073741849.761980370495371&type=1

„Kamienne oko” to drugi tom z serii „Kroniki Spiderwick” autorstwa Holly Black i Tony'ego DiTerlizzi. Chciałam jedynie wspomnieć, że dalszy ciąg przygód rodzeństwa Grace'ów jest znacznie bardziej porywający i wciągający niż w pierwszym. Jednak drobna uwaga, nie jest to książka dla dzieci, które po lekturze mają koszmary senne, bo w tym tomie można naprawdę się bać. Postaci...

Powieść „Marsjanin” to historia astronauty, którego misja na Marsie zostaje nagle przerwana w wyniku nasilającej się burzy piaskowej. W trakcie ewakuacji niestety nie dociera do MAVu, czyli Mars Ascent Vehicle, który miał go wynieść na orbitę czerwonej planety i dalej do Hermesa, którym załoga miała powrócić na Ziemię. Od tego momentu rozpoczyna się „przygoda” Marka Watney'a, który będąc botanikiem i inżynierem, ale przede wszystkim człowiekiem o niezaprzeczalnie ścisłym i logicznym umyśle, walczy o przetrwanie na niegościnnej planecie.

Fabuła dość prosta w swojej konstrukcji, ot taki marsjański Piętaszek skrzyżowany z misją Apolla 13, próbuje nie umrzeć z głodu i skontaktować się z NASA, a wszystko to podparte przez naukowe obliczenia i rozwiązania. Cała książka byłaby niesamowicie nudnym zbiorem naukowych rozważań, gdyby nie sposób narracji.

Więcej na: http://zgryzliwympiorem.blogspot.com/2014/12/marsjanin-andy-weir.html

Powieść „Marsjanin” to historia astronauty, którego misja na Marsie zostaje nagle przerwana w wyniku nasilającej się burzy piaskowej. W trakcie ewakuacji niestety nie dociera do MAVu, czyli Mars Ascent Vehicle, który miał go wynieść na orbitę czerwonej planety i dalej do Hermesa, którym załoga miała powrócić na Ziemię. Od tego momentu rozpoczyna się „przygoda” Marka...

„Przewodnik terenowy” to typowo wprowadzający tom, w którym poznajemy rodzinę Grace'ów: trzynastoletnią Mallory, dziewięcioletnich bliźniaków Simona i Jareda oraz ich mamę Helen; w momencie dla nich przełomowym, a mianowicie po odejściu ojca i męża, wszyscy przeprowadzają się do starego, wiktoriańskiego domu ciotki Lucindy Spiderwick, która podejrzewana o szaleństwo, twierdzi, że otaczają ją krasnoludki, osadzona została w szpitalu psychiatrycznym. Historia jest wciągająca, tajemnicza i z lekka powiewa grozą. Wiktoriański dom, zakurzony i zaniedbany, z tajemniczymi pomieszczeniami i wieżyczkami, stanowi idealne tło do tworzonej przez dwójkę autorów historii. Punktem zwrotnym opowieści staje się odnalezienie „Przewodnika terenowego po fantastycznym świecie wokół nas” autorstwa Arthura Spiderwicka, ojca ciotki Lucindy, w którym opisane są z naukową dokładnością postaci fantastyczne. A co dalej będzie się działo, to się dowiemy czytając całą serię.
Historia zdecydowanie przyciągnie młodego czytelnika, tym bardziej, że można wesprzeć lekturę dwoma dodatkami do cyklu, z cudnymi opisami i ilustracjami Tony'ego DiTerlizzi.

Więcej na: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1015130818513657.1073741848.761980370495371&type=1

„Przewodnik terenowy” to typowo wprowadzający tom, w którym poznajemy rodzinę Grace'ów: trzynastoletnią Mallory, dziewięcioletnich bliźniaków Simona i Jareda oraz ich mamę Helen; w momencie dla nich przełomowym, a mianowicie po odejściu ojca i męża, wszyscy przeprowadzają się do starego, wiktoriańskiego domu ciotki Lucindy Spiderwick, która podejrzewana o szaleństwo,...

„Leonardo da Vinci i jego supermózg” to pierwsza pozycja z tej serii, z którą się zetknęłyśmy. Głównym powodem rozpoczęcia przygody, był nasz wyjazd do Włoch między innymi do Mediolanu, gdzie znajduje się muzeum nauki z rekonstrukcjami prototypów Leonarda, którego toż muzeum nie udało nam się niestety zobaczyć, ale za to udało nam się przeczytać książkę. Sposób opisania życia Leonarda z Vinci, ukazania i wyjaśnienie kto to jest człowiek renesansu, wymienienia jego wynalazków i dzieł, jest rzeczywiście fenomenalnie przystępne literalnie dla młodego czytelnika. Obie z Sówką leżałyśmy w łóżku i chichrałyśmy się do rozpuku. Nowoczesne ukazanie jego osoby i czasów, w których żył, ze wszystkimi obrzydliwościami i okrucieństwami, trafia do dziecka w sposób szybszy i sądzę trwalszy, choć to zapewne okaże się po czasie, niż nie jedna zawartość podręcznika.

Osobiście polecam, ta książka poprawi humor dorosłemu, a dziecko przy śmiechu zdobędzie trochę wiedzy. W ten sposób przedstawiana historia, nie ma tematów za trudnych.

Więcej na: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.1011382628888476.1073741847.761980370495371&type=1

„Leonardo da Vinci i jego supermózg” to pierwsza pozycja z tej serii, z którą się zetknęłyśmy. Głównym powodem rozpoczęcia przygody, był nasz wyjazd do Włoch między innymi do Mediolanu, gdzie znajduje się muzeum nauki z rekonstrukcjami prototypów Leonarda, którego toż muzeum nie udało nam się niestety zobaczyć, ale za to udało nam się przeczytać książkę. Sposób opisania...

Historia Saliksa, piętnastoletniego kota, który rozpoczyna swoje nowe życie w otoczeniu innych kotów, na łonie Szkoły specjalnie dla nich przygotowanej, gdzie uczniowie podzieleni są na klasy o symbolicznych nazwach (klasa Dzikich Kotów, Kryształowych Kotów, czy Nocnych Zgromadzeń), gdzie pojawia się tajemnicza Kryształowa Grota, w której uwięziony jest tajemniczy wróg, a główny bohater delikatnie kreowany jest na Wybrańca. Przykre to, ale ta opowieść wygląda na bardzo kiepską promocję kultury koreańskiej, jest raczej mierną reprezentacją dążności Wschodu do osiągnięcia sukcesu w literaturze na modłę zachodnią. Muszę dodać, że niestety pomimo całkiem przyzwoitego wydania, zapomniano całkowicie, że podstawą dobrego wydania, powinno być dobre tłumaczenie. Ewidentnie duet tłumaczy nie poradził sobie z tekstem literackim, a korekta tego defektu nie zniwelowała. Książkę czyta się dość kanciasto, tekst jest szarpany, brakuje płynności i finezji językowej.

Moja opinia jest bezwzględna; autor zatracił wszystko, co piękne w kulturze Wschodu i zamienił prawdziwe złoto na tanie błyskotki, a tłumacze dorzucili do tego jeszcze kilka miedziaków.

Więcej na: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.993651907328215.1073741846.761980370495371&type=1

Historia Saliksa, piętnastoletniego kota, który rozpoczyna swoje nowe życie w otoczeniu innych kotów, na łonie Szkoły specjalnie dla nich przygotowanej, gdzie uczniowie podzieleni są na klasy o symbolicznych nazwach (klasa Dzikich Kotów, Kryształowych Kotów, czy Nocnych Zgromadzeń), gdzie pojawia się tajemnicza Kryształowa Grota, w której uwięziony jest tajemniczy wróg, a...

„Paskuda & Co.” jest lekką i przyjemną lekturą, której potencjał wydaje się być nie do końca wykorzystany, pomimo tego opowiadania zawierają w sobie humor i dostarczają sporo lekkiej rozrywki, trzeba tylko przymknąć oko na pogodny, ale słodkawy finał. Historie o trójce przyjaciół są jakby prześmiewczymi didaskaliami do wszystkich bajek i baśni o uwięzionych księżniczkach, są przeciwwagą dla słodkawych i mdłych opowieści o pięknych i nadobnych panienkach czekających na księcia z dalekich rubieży, są dokładnie tym, co myśli sobie tysiące rodziców podczas czytania ckliwych bajeczek. Pomimo może niezbyt głębokiego dowcipu i jednak mdłego zakończenia, w „Paskudzie & Co.” można odnaleźć sporo prawd, którymi rządzi się świat, że pieniądz i władza są ponad honor i umiejętności, że szukamy zawsze tego co dla nas najważniejsze gdzieś daleko, nie rozglądając się dookoła, że miłość chadza własnymi ścieżkami, itp.

Więcej na: http://zgryzliwympiorem.blogspot.com/2014/11/za-gorami-za-lasami-w-niedostepnej.html

„Paskuda & Co.” jest lekką i przyjemną lekturą, której potencjał wydaje się być nie do końca wykorzystany, pomimo tego opowiadania zawierają w sobie humor i dostarczają sporo lekkiej rozrywki, trzeba tylko przymknąć oko na pogodny, ale słodkawy finał. Historie o trójce przyjaciół są jakby prześmiewczymi didaskaliami do wszystkich bajek i baśni o uwięzionych księżniczkach,...

„Planeta sekretów” autorstwa Davida Glovera to kolejny tom z serii Matematyczne śledztwo. Tym razem czytelnik wciela się w astronautę lądującego na Planecie Sekretów, gdzie bazę Alfa opanowały zawirusowane roboty do recyklingu. Zadaniem bohatera jest zwalczyć niebezpieczne roboty, uporządkować dane w systemie i odnaleźć załogę. Oczywiście czytelnik, aby tego dokonać musi rozwiązać szereg zadań.

Więcej na: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.979703642056375.1073741843.761980370495371&type=1

„Planeta sekretów” autorstwa Davida Glovera to kolejny tom z serii Matematyczne śledztwo. Tym razem czytelnik wciela się w astronautę lądującego na Planecie Sekretów, gdzie bazę Alfa opanowały zawirusowane roboty do recyklingu. Zadaniem bohatera jest zwalczyć niebezpieczne roboty, uporządkować dane w systemie i odnaleźć załogę. Oczywiście czytelnik, aby tego dokonać musi...

Od China Miéville'a nie spodziewałam się niczego dobrego, tym bardziej będąc świeżo po przeczytaniu jego antologii „W poszukiwaniu Jake'a i innych opowiadań”, która nie tyle mnie rozczarowała, co wymęczyła. „Ambasadorię” chciałam przeczytać zachęcona pozytywną opinią z bloga Oceansoul, choć głównym przyczynkiem był fakt, że powieść traktuje o JĘZYKU. Mam świadomość tego, że nie każdemu przypadnie do gustu "Ambasadoria" ze względu na tematykę i niejaką flegmatyczność, jednak niesie w sobie spory potencjał intelektualny i pozwala nacieszyć się lingwistycznym obrazem fantastycznego świata.

Dużo więcej na: http://zgryzliwympiorem.blogspot.com/

Od China Miéville'a nie spodziewałam się niczego dobrego, tym bardziej będąc świeżo po przeczytaniu jego antologii „W poszukiwaniu Jake'a i innych opowiadań”, która nie tyle mnie rozczarowała, co wymęczyła. „Ambasadorię” chciałam przeczytać zachęcona pozytywną opinią z bloga Oceansoul, choć głównym przyczynkiem był fakt, że powieść traktuje o JĘZYKU. Mam świadomość tego, że...

Jest to dobra lektura, by zarazić dzieci ciekawością świata, pokazać go jako różnorodne i bogate kulturowe miejsce, że wszędzie są dzieci, które chcą się bawić, ale których życie diametralnie różni się od naszego.

Więcej na: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.969237686436304.1073741842.761980370495371&type=1

Jest to dobra lektura, by zarazić dzieci ciekawością świata, pokazać go jako różnorodne i bogate kulturowe miejsce, że wszędzie są dzieci, które chcą się bawić, ale których życie diametralnie różni się od naszego.

Więcej na: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.969237686436304.1073741842.761980370495371&type=1