Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby autor nie zaznał zespołu stresu pourazowego - nie byłoby tej książki... Może to jednak dobrze, że tak się stało? Dobrze, bo nie poznalibyśmy przekroju życia i pracy autora, medyka sądowego.
Czytając tę autobiografię odnosiłem wrażenie, że jest zbyt cukierkowa pod względem emocjonalnym, co się wyjaśnia w ostatnich słowach tej pozycji, mianowicie zalecenie psychologa do spisania swoich wspomnień jako terapii.
Pod względem fachowości napisane z wielkim wyczuciem. Urzekła mnie jedna cecha autora. Jako, że ma wiedzę przeogromną z zakresu anatomii ludzkiego ciała, nie robi z czytelnika barana i nie naśmiewa się z niego. Wręcz odwrotnie, wprowadza w zawiłe zagadnienia w taki sposób, że po chwili wszystko jest jasne i aż dziw, że do tej pory była to wiedza tajemna zarezerwowana dla nielicznych.

Gdyby autor nie zaznał zespołu stresu pourazowego - nie byłoby tej książki... Może to jednak dobrze, że tak się stało? Dobrze, bo nie poznalibyśmy przekroju życia i pracy autora, medyka sądowego.
Czytając tę autobiografię odnosiłem wrażenie, że jest zbyt cukierkowa pod względem emocjonalnym, co się wyjaśnia w ostatnich słowach tej pozycji, mianowicie zalecenie psychologa do...